Loading audio...
Error: Maaf, audio tidak dapat diputar.
(It seems your browser does not support HTMLMediaElement.playbackRate, so you will not be able to change the speech rate.)
Catatan: Perhitungan audio timestamp (ketepatan waktu antara audio dan teks) berdasarkan perhitungan mesin / algoritma.
1 Bareng wus diputus, aku kabèh bakal lelayaran menyang Italia, Paulus lan wong tahanan liyané sawatara dipasrahaké marang opsir wadyabalané Kaisar, jenengé Yulius.
2 Aku padha nunggang kapal saka palabuhan Adramitium, kang bakal lelayaran menyang palabuhan-palabuhan ing sauruting pesisiré Asia, tumuli padha mangkat. Aristarkhus, wong Makédonia saka Tésalonika, mbarengi lakuku.
3 Ésuké mampir ing Sidon. Pangrengkuhé Yulius marang Paulus becik, mulané dililani nemoni para mitrané, supaya padha nyukupi kabutuhané.
4 Sarèhné nampek angin, anggonku padha lelayaran saka ing kono mlipir ing pesisiring pulo Siprus,
5 banjur nrajang sagara ing sangareping Kilikia lan Pamfilia, nuli padha tekan Mira ing wilayah Likia.
6 Ana ing kono, opsir mrangguli kapal saka Alèksandria, kang arep lelayaran menyang Italia. Aku kabèh padha dipindhah mrono.
7 Nganti pirang-pirang dina anggonku padha lelayaran mèh ora bisa maju, sarta kalawan rekasa banget anggonku padha bisa nyedhaki Knidus. Sarèhné anginé terus baé nampek, aku kabèh mlipir ing pesisiré pulo Kréta, ngliwati tanjung Salmoné.
8 Kalawan rekasa banget anggonku ngliwati tanjung mau, tumuli tekan panggonan, kang aran Palabuhan Éndah, ing sacedhaké kutha Laséa.
9 Nalika samana wus akèh wektu kang muspra. Wektu puwasa wus kliwat, mulané menawa mbacutaké anggonku padha lelayaran mbebayani. Awit saka iku Paulus nuli ngèngetaké marang wong kabèh, pangandikané,
10 "Para Sadhèrèk, saking pangraos kula, anggèn kita sami lelayaran punika badhé manggih alangan kathah saha badhé kapitunèn ageng, mboten namung baita samomotanipun kémawon, nanging dalasan gesang kita pisan."
11 Éwadéné opsir mau luwih ngandel marang juru-mudhi lan nakodha tinimbang karo pangandikané Paulus.
12 Sarèhné palabuhan iku ora kapénak kanggo labuh ing mangsa adhem, mulané wong-wong mau kang akèh padha sarujuk, menawa mbacutaké laku lan mbudidaya bisané tekan kutha Féniks, sarta banjur lèrèn ana ing kono sajroné mangsa adhem iku. Kutha Féniks iku sawenèhing palabuhané pulo Kréta, kang adhepé ngidul ngulon lan ngalor ngulon.
13 Ing nalika iku ana angin sumilir saka kidul, mulané wong-wong padha ngira, yèn sedyané mesthi bakal kaleksanan. Banjur padha mbedhol jangkar lan layar mlipir cedhak banget karo pulo Kréta.
14 Nanging ora antara suwé nuli ana prahara saka pulo iku, kang diarani angin "Lor-Wétan".
15 Kapalé kabuncang lan ora bisa nahan tumempuhing angin saka ngarep. Mulané aku kabèh banjur pasrah manut ing salakuné angin.
16 Wasana aku padha kéntir tekan pasisiring pulo cilik kang aran Kauda; ana ing kono kalawan rekasa anggonku padha bisa nggondhèli sekocining kapal.
17 Bareng sekoci mau diunggahaké ing kapal, wong-wong padha masang piranti kanggo nylametaké kapalé srana diubedi tali. Sarèhné sumelang menawa kapalé bakal kandhas ing dhasar pasir Sirtis, layaré nuli diudhunaké lan banjur ngèli baé manut salakuné angin.
18 Sarèhné banget anggonku padha katempuh ing prahara, mulané ésuké wong-wong padha wiwit mbuwangi momotaning kapal menyang sagara.
19 Ing telung dinané padha mbuwangi dhéwé pirantining kapal.
20 Bareng nganti sawatara dina srengéngé utawa lintang-lintang ora katon sarta tansah kaancam ing angin prahara kang nggegirisi, aku kabèh wus ora duwé pangarep-arep yèn bakal slamet.
21 Lan sarèhné wong-wong wus suwé anggoné padha ora mangan, Paulus tumuli jumeneng ana ing satengahé sarta ngandika, "Para Sadhèrèk, manawi sami ndhahar atur kula, supados mboten lelayaran saking pulo Kréta, kita tamtu mboten ngraosaken kasisahan saha mboten kapitunan makaten punika!
22 Éwadéné sapunika ing salebeting kasangsaran punika, keparenga kula ngaturi pamrayogi, sami kula aturi tatag kémawon ing salebeting panggalih, amargi panunggilan panjenengan satunggal kémawon mboten wonten ingkang badhé tiwas, kajawi namung baitanipun.
23 Awit kala wau dalu wonten malaékating Allah, inggih punika Allah, ingkang kula sembah tuwin ingkang ndarbèni kula, jumeneng wonten ing sandhing kula
24 sarta ngandika: Aja wedi, Paulus! Kowé kudu sowan marang ngarsané Kaisar lan sanyatané marga sih-rahmating Allah, wong kabèh kang bebarengan karo kowé ana ing kapal iki bakal padha slamet, marga bareng karo kowé.
25 Milanipun dipun tatag kémawon panggalih panjenengan, para Sadhèrèk! Awit kula pitados dhateng Allah, bilih sadaya tamtu badhé kalampahan, kados ingkang kapangandikakaken dhateng kula wau.
26 Ananging kula sadaya kedah ngandhasaken kapal punika wonten ing salah satunggaling pulo."
27 Ing benginé kang kaping patbelas aku kabèh isih terus diontang-antingaké ana ing sagara Adria. Nanging bareng tengah wengi wong-wong kapal padha krasa, yèn wus cedhak karo dharatan.
28 Banjur ngukur jeroné banyu sagara nganggo bandhul jajagan, tinemu kira-kira patang puluh meter. Bareng wus maju sawatara, nuli njajagi manèh, tinemu kira-kira telung puluh meter.
29 Sarèhné aku kabèh sumelang, yèn bakal kandhas ing salah sawijining karang, mulané wong-wong padha mbuwangi jangkar papat kang ana ing buritan sarta aku padha ngarep-arep, muga-muga énggal ésuk.
30 Nanging wong-wong kapal padha sumedya minggat saka kapalé, sarta padha ngudhunaké sekoci, éthok-éthok arep mbuwangi jangkar saka ing ngarep.
31 Mulané Paulus banjur matur marang opsir lan para prajurit, "Manawi tiyang-tiyang punika mboten tetep wonten ing kapal, panjenengan sadaya mboten badhé wilujeng."
32 Para prajurit banjur ngethoki talining sekoci, tumuli diceguraké.
33 Bareng wus ngarepaké raina, Paulus ngajak wong kabèh, padha didhawuhi mangan, pangandikané, "Sampun kawan welas dinten dangunipun anggèn panjenengan sami ngantos-antos kémawon, nahan luwé mboten dhahar punapa-punapa.
34 Pramila kula ngaturi pamrayogi, sami karsaa dhahar rumiyin. Bab punika prelu kanggé kawilujengan panjenengan. Ing antawis panjenengan mboten wonten satunggal kémawon ingkang badhé kécalan rambuting sirahipun sanadyan namung saeler kémawon."
35 Sawusé ngandika mangkono, panjenengané nuli mundhut roti, lan sawusé saos sokur marang Allah ana ing ngarepé wong akèh, rotiné banjur dicuwil-cuwil sarta wiwit dhahar.
36 Wong kabèh banjur padha lejar atiné pulih semangaté, lan iya banjur padha mangan.
37 Gunggungku kabèh kang ana ing kapal iku ana rong atus pitung puluh enem.
38 Sawusé padha wareg, momotan gandum padha dibuwangi menyang sagara, supaya kapalé dadi ènthèng.
39 Lan bareng wus awan, wong-wong padha ndeleng teluk kang pesisiré warata. Sanadyan padha durung tau weruh dharatan ing kono, éwasamono banjur netepaké bisané ngandhasaké kapalé ana ing kono.
40 Tali-talining jangkar dikethoki, jangkaré padha ditinggal ana ing dhasaring sagara. Tali-tali kemudhi padha diuculi, banjur masang layar panampek, supaya angin bisa nyurung kapalé menyang pesisir.
41 Nanging banjur nabrak wedhi dhasaré sagara, temahan kapalé kandhas. Pérangan kang ngarep ambles ora bisa obah, déné kang buri remuk marga saka panempuhing alun kang nggegirisi.
42 Nalika samana para prajurit sedyané arep matèni pasakitan kabèh, supaya ora ana siji-sijia kang bisa nglangi minggat.
43 Nanging opsire kepéngin milujengaké Paulus. Mulané niyaté para prajurit mau digagalaké sarta préntah, supaya wong-wong kang bisa nglangi padha ndhisiki nyegur ing sagara lan munggah ing dharatan,
44 déné wong-wong liyané nusul migunakaké blabag utawa remukané kapal. Dadiné wong kabèh mau padha bisa munggah ing dharatan kanthi slamet.
sabda_ylsa
Yayasan Lembaga SABDA
sabda_ylsa
Selengkapnya
SABDA Alkitab
Podcast SABDA
Slideshare SABDA