1
Let
kira-kira
rong
dina
Gusti
Yésus
balik
menèh
nang
Kapèrnakum.
Wong-wong
krungu
nèk
Dèkné
nang
omah.
2
Wong
pirang-pirang
terus
pada
ngumpul,
sampèk
nang
omahé
ora
ènèng
nggoné
menèh.
Nang
ngarep
lawang
mbarang
ya
kebek
karo
wong.
Gusti
Yésus
terus
mulangi
wong-wong
bab
pituturé
Gusti
Allah.
3
Terus
ènèng
wong
teka
arep
nang
nggoné
Gusti
Yésus
nggawa
wong
lumpuh.
Wong
lumpuh
iki
digotong
wong
papat.
4
Nanging
sangking
okèhé
wong,
sing
nggotong
wong
lumpuh
mau
ora
bisa
tekan
nggoné
Gusti
Yésus.
Mulané
terus
pada
njebol
payoné
omahé.
Kadung
wis
nggawé
bolongan
nang
payoné,
wongé
sing
lumpuh
terus
diedunké
sak
klasané.
5
Gusti
Yésus
weruh
pengandelé
wong-wong
iki,
mulané
terus
ngomong
marang
sing
lumpuh:
“Anakku,
Aku
ngapura
dosamu!”
6
Nang
omah
kono
uga
ènèng
guru-guru
Kitab
mèlu
ngrungokké.
7
Guru-guru
iki
pada
mbatin:
“Lah
wong
kuwi
kok
wani-wani
ngomong
ngono?
Kuwi
lak
ngèlèk-èlèkké
Gusti
Allah,
awit
namung
Gusti
Allah
déwé
sing
bisa
ngapura
dosané
manungsa!”
8
Nanging
Gusti
Yésus
weruh
pikirané
guru-guru
mau,
mulané
Dèkné
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nduwé
pikiran
kaya
ngono?
9
Gampang
sing
endi,
ngomong
marang
wong
lumpuh
iki:
‘Dosamu
wis
dingapura’
apa
ngomong:
‘Ngadeka,
klasamu
diangkat
lan
mlakua!’
10
Aku
namung
kepéngin
nduduhké
marang
kowé,
nèk
Anaké
Manungsa
nduwèni
kwasa
ngapura
dosa
nang
jagat
kéné!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
lumpuh
mau:
11
“Aku
ngongkon
kowé,
ngadeka,
klasamu
diangkat
lan
kana
mulih!”
12
Wongé
terus
ngadek
nang
ngarepé
wong
okèh
kono,
njikuk
klasané
terus
lunga.
Wong
kabèh
pada
nggumun
lan
pada
ngluhurké
Gusti
Allah
karo
ngomong:
“Barang
kaya
ngéné
iki
awaké
déwé
durung
tau
weruh!”
13
Gusti
Yésus
terus
lunga
menèh
sangka
Kapèrnakum.
Saiki
Dèkné
mlaku
nang
pinggir
mér.
Wong
okèh
terus
pada
teka
marani
Dèkné.
Kabèh
terus
pada
diwulangi.
14
Dongé
liwat,
Gusti
Yésus
weruh
wong
belasting,
sing
jenengé
Lévi,
ijik
njagong
nang
kantoré.
Lévi
kuwi
anaké
Alféus.
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
Lévi
ngomong:
“Hayuk
mèlu
Aku!”
Lévi
terus
ngadek
lan
mèlu
Gusti
Yésus.
15
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
pada
jagongan
nang
omahé
Lévi,
tunggal
sak
méja
karo
wong-wong
belasting
lan
wong-wong
liyané
sing
dianggep
dosa.
Wong
kaya
ngono
kuwi
okèh
sing
pada
mèlu
Gusti
Yésus.
16
Enèng
guru-guru
Kitab
sangka
golongané
wong
Farisi
pada
weruh
nèk
Gusti
Yésus
mangan
tyampur
karo
wong
belasting
lan
wong
dosa.
Mulané
guru-guru
Kitab
mau
terus
takon
marang
murid-muridé
Gusti
Yésus:
“Lah
Yésus
kok
jagongan
lan
mangan
tyampur
karo
wong
kaya
ngono?”
17
Gusti
Yésus
krungu
pitakonané
guru-guru
Kitab
mau,
mulané
Dèkné
terus
semaur:
“Sing
mbutuhké
dokter
kuwi
mesti
ya
sing
lara
ta,
mosok
sing
waras?
Mulané,
tekaku
nang
jagat
kéné
ora
nggolèki
wong
sing
nganggep
nèk
uripé
wis
bener,
nanging
nggolèki
wong
sing
dosa.”
18
Ing
sakwijiné
dina
murid-muridé
Yohanes
Pembaptis
lan
para
Farisi
pada
pasa.
Ing
dina
kuwi
ènèng
wong
pada
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
takon:
“Kenèng
apa
murid-muridé
Yohanes
lan
murid-muridé
para
Farisi
pada
pasa,
nanging
murid-muridmu
kok
ora?”
19
Gusti
Yésus
terus
semaur:
“Apa
dayoh
nang
mantènan
kaé
ora
pada
mangan
énak
lan
pada
mèlu
bungah.
Suwéné
ijik
tyampur
karo
mantèné
mesti
ya
ora
ènèng
sing
sedi.
20
Nanging
bakal
ènèng
wayahé
mantèné
lanang
kuwi
bakal
digawa
lunga.
Ing
wayah
kuwi
kantya-kantyané
bakal
pada
sedi
lan
ora
mangan.”
21
Mosok
salin
lawas
kenèng
ditambal
karo
gombal
anyar
sing
durung
tau
diumbah?
Ya
ora
ta.
Awit
nèk
diumbah
tambalané
bisa
mengkeret
terus
suwèk
menèh,
ambané
ngungkuli
mauné.
22
Lan
menèh,
mosok
anggur
anyar
diwadahi
kantongan
lulang
lawas?
Mesti
ora
ta!
Mengko
ndak
kantongané
bedah
lan
angguré
wutah
nganggur.
Anggur
anyar
kuduné
diwadahi
kantongan
anyar.
23
Ing
sakwijiné
dina
sabat
Gusti
Yésus
mlaku
turut
kebon
gandum
karo
murid-muridé.
Sak
barengé
mlaku
murid-muridé
pada
ngepèki
wohé
gandum
dipangan.
24
Wong
Farisi
sing
pada
weruh
kuwi
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Lah
kepriyé
kuwi?
Ing
dina
sabat
lak
ora
éntuk
nyambutgawé
apa-apa
ta?
Lah
murid-muridmu
kok
ngepèki
gandum?”
25
Gusti
Yésus
semaur:
“Apa
kowé
ora
tau
matya
bab
ratu
Daved,
dongé
dèkné
lan
kantya-kantyané
pada
ngelih
banget,
nanging
ora
nduwé
panganan
apa-apa?
26
Apa
dèkné
ora
terus
mlebu
nang
omahé
Gusti
Allah
lan
mangan
rotiné.
Dèkné
lak
wis
ngerti
ta
nèk
namung
para
imam
sing
éntuk
mangan
roti
sing
wis
dipasrahké
marang
Gusti
Allah
kuwi.
Ing
waktu
kuwi
sing
dadi
Imam
Gedé
Abiatar.
Malah
kantyané
mbarang
diedumi
lan
pada
mèlu
mangan
karo
Daved.
Lan
ora
ènèng
wong
sing
ngomong
nèk
dèkné
klèru.”
27
Gusti
Yésus
terus
ngomong
menèh:
“Gusti
Allah
enggoné
nganakké
dina
sabat
kuwi
ora
kanggo
ngangèlké,
nanging
kanggo
ngepénakké
uripé
manungsa.
28
Mulané,
Anaké
Manungsa
sing
bisa
ngarani
bab
sing
éntuk
lan
sing
ora
éntuk
ditandangi
ing
dina
sabat.”