1
Ing
sakwijiné
dina
ènèng
wong
Farisi
lan
guru
Kitab
sangka
kuta
Yérusalèm
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
terus
takon
ngéné:
“Kenèng
apa
murid-muridmu
kok
nerak
pernatané
mbah-mbahané
awaké
déwé?
Nèk
mangan
kok
ora
pada
wisuh
tangan
ndisik?”
2
(15:1)
3
Gusti
Yésus
semaur
ngéné:
“Lah
kowé
kok
pada
nerak
angger-anggeré
Gusti
Allah,
awit
namung
kepéngin
netepi
adat-pernatané
mbah-mbahanmu?
4
Awit
Gusti
Allah
ngomong:
‘Ngajènana
marang
bapa
lan
biyungmu,’
lan
‘Sapa
sing
mujèkké
ala
marang
bapa
lan
biyungé
kudu
dipatèni.’
5
Nanging
kowé
mulangi:
‘Urunan
kanggo
ngopèni
wong
tuwamu
kenèng
mbok
kèkké
marang
Gusti
Allah.
Dadiné
kowé
wis
ora
usah
ngekèki
urunan
marang
wong
tuwamu
menèh.’
6
Tegesé,
angger-anggeré
Gusti
Allah
mbok
undurké
kanggo
ngejokké
pernatan-pernatanmu
déwé.
7
Kowé
kuwi
wong
lamis.
Tyotyok
tenan
tembungé
nabi
Yésaya
bab
kowé
sing
uniné
ngéné:
8
‘Bangsa
iki
enggoné
ngelem
Aku
namung
karo
lambéné,
nanging
atiné
adoh
sangka
Aku.
9
Tanpa
guna
enggoné
pada
ngabekti
marang
Aku,
awit
pernatan-pernatan
sing
diwulangké
kuwi
namung
gawéané
manungsa.’”
10
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
wong-wong
kongkon
pada
maju,
terus
diomongi
ngéné:
“Iki
pada
dirungokké
lan
dilebokké
ing
atimu!
11
Sing
marakké
wong
ala
kuwi
ora
barang
sing
mlebu
tyangkem,
ora,
nanging
apa
sing
metu
tyangkem.”
12
Murid-muridé
terus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
ngomong:
“Gusti,
apa
Kowé
ngerti
nèk
para
Farisi
pada
panas
atiné
dongé
krungu
tembungmu?”
13
Gusti
Yésus
semaur:
“Saben
tanduran
sing
ora
ditandur
karo
Bapakku
nang
swarga
bakal
dibedol.
14
Wong
Farisi
kuwi
ora
usah
dirèwès.
Kuwi
penuntun
sing
lamur.
Lah
nèk
wong
lamur
nuntun
wong
lamur
liyané,
kabèh
loro
bakal
ketyemplung
nang
luwangan.”
15
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Mbok
awaké
déwé
didunungké
tembungmu
kuwi
Gusti!”
16
Tembungé
Gusti:
“Mosok
kowé
uga
durung
dunung?
17
Mosok
kowé
ora
dunung
nèk
sembarang
sing
mlebu
tyangkem
kuwi
parané
ya
nang
weteng
terus
dietokké
menèh
sangka
awak?
18
Nanging
apa
sing
metu
sangka
tyangkemé
wong
kuwi
metuné
sangka
atiné,
kuwi
sing
marakké
wong
ala.
19
Awit
sangka
ing
ati
kuwi
tekané
pikiran-pikiran
sing
ala,
sing
marakké
wong
matèni,
laku
bédang,
memédok,
nyenyolong,
ngapusi
lan
nyenyatur.
20
Prekara-prekara
kuwi
sing
marakké
manungsa
ala.
Nanging
mangan
tanpa
wisuh
ndisik,
kuwi
ora
marakké
wong
ala.”
21
Sangka
kono
Gusti
Yésus
terus
lunga
nang
bawahé
kuta
Sidon
lan
kuta
Tirus.
22
Nang
kono
ènèng
wong
wédok
bangsa
Kanaan
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
tyeluk-tyeluk:
“Gusti,
Turunané
ratu
Daved,
mbok
aku
dimelasi!
Anakku
wédok
kesurupan
demit
lan
melaské
tenan!”
23
Nanging
Gusti
Yésus
ora
semaur
blas.
Murid-muridé
terus
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
wong
kuwi
mbok
dikongkon
lunga
waé,
awit
wongé
terus
bengak-bengok
ngetutké
awaké
déwé.”
24
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Aku
iki
dikongkon
marani
bangsa
Israèl
sing
ketriwal.”
25
Nanging
wong
wédok
mau
malah
sujut
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
karo
nyuwun:
“Gusti,
mbok
aku
ditulungi
ta!”
26
Nanging
Gusti
Yésus
ngomong:
“Ora
apik
nèk
wong
njikuk
pangané
anaké
terus
dikèkké
asu.”
27
Wong
wédoké
semaur:
“Pantyèn
bener,
Gusti,
nanging
asuné
lak
ya
mangan
turahané
pangané
sing
nduwé
omah
ta!”
28
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wongé:
“Ibu,
pantyèn
gedé
tenan
pengandelmu.
Kekarepanmu
bakal
keturutan.”
Lan
wiwit
waktu
kuwi
anaké
wongé
malih
waras.
29
Gusti
Yésus
terus
lunga
sangka
panggonan
kono
liwat
pinggiré
mér
Galiléa,
terus
munggah
gunung.
Gusti
Yésus
njagong
nang
kono.
30
Wong
pirang-pirang
terus
pada
teka
nggawa
wong
lumpuh,
wong
pintyang,
wong
lamur,
wong
bisu
lan
wong
lara
liya-liyané,
dieterké
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
31
Wong-wong
pada
nggumun
weruh
sing
bisu
bisa
ngomong,
sing
pintyang
bisa
mari
sikilé,
sing
lumpuh
bisa
mlaku
lan
sing
lamur
bisa
weruh.
Wong-wong
kuwi
terus
pada
ngluhurké
Gusti
Allahé
Israèl.
32
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid-muridé
diomongi
ngéné:
“Aku
melaské
marang
wong-wong.
Wis
telung
dina
enggoné
ngetutké
Aku
lan
saiki
wis
ora
ènèng
sing
dipangan.
Aku
ora
bisa
ngongkon
wong-wong
kuwi
mulih
karo
weteng
ngelih,
mengko
ndak
ambruk
nang
dalan.”
33
Murid-muridé
terus
ngomong:
“Lah
nang
panggonan
sing
sepi
iki
awaké
déwé
kongkon
nggolèk
roti
nang
endi
kanggo
ngekèki
mangan
wong
semono
okèhé?”
34
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Lah
kowé
nduwé
roti
pira?”
Murid-muridé
semaur:
“Enèng
roti
pitu
lan
iwak
tyilik-tyilik
siji-loro.”
35
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
wong-wong
supaya
pada
njagong
nang
lemah.
36
Sakwisé
kuwi
Dèkné
terus
njikuk
roti
pitu
karo
iwaké
mau
terus
ndonga
marang
Gusti
Allah.
Rotiné
lan
iwaké
terus
dityuwil-tyuwil
terus
dikèkké
marang
murid-muridé.
Murid-muridé
terus
ngedum
roti
lan
iwaké
marang
wong-wong.
37
Wong
kabèh
pada
mangan
sampèk
warek.
Sakwisé
kuwi
murid-muridé
terus
nglumpukké
turahané,
éntuk
pitung
ténggok
kebek.
38
Wongé
lanang
sing
mèlu
mangan
ènèng
patang
èwu
okèhé,
wong
wédok-wédok
lan
botyah-botyah
durung
diitung.
39
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
wong-wong
mulih.
Dèkné
terus
numpak
prau
arep
nang
bawah
Makadan.