1
Rasul
Paulus
ngomong
ngéné:
“Para
bapak
lan
para
sedulur
kabèh!
Aku
nyuwun
dirungokké
enggonku
arep
nduwé
omong
iki.”
2
Krungu
rasul
Paulus
ngomong
basa
Ibrani,
wong-wong
terus
rada
anteng.
Rasul
Paulus
terus
molai
ngekèki
katerangan
ngéné:
3
“Para
sedulur,
aku
iki
wong
Ju,
lair
nang
kuta
Tarsus
nang
bawah
Silisia,
nanging
aku
manggon
nang
kuta
Yérusalèm
dadi
muridé
guru
gedé
Gamalièl.
Aku
diblajari
bab
wèt-wèté
para
mbah-mbahané
awaké
déwé
nganti
jeru.
Aku
sing
ngabekti
marang
Gusti
Allah
ya
tenanan,
tunggalé
waé
karo
kowé
kabèh.
Aku
ya
pantyèn
nglawan
piwulang
sing
anyar
bab
Yésus
Kristus.
4
Mulané
wong-wong
sing
mèlu
piwulang
anyar
iki
tak
siya-siya
sampèk
mati.
Wong-wong
kuwi
tak
tyekel,
lanang-wédok
tak
lebokké
nang
setrapan.
5
Imam
Gedé
lan
wargané
Kruton
Agama
kenèng
dadi
seksi
nèk
aku
ora
goroh.
Awit
ya
wong
gedé-gedé
iki
sing
ngekèki
layang
marang
aku
kanggo
nyekel
wong
Ju
nang
kuta
Damaskus
sing
pada
mèlu
piwulang
anyar
iki.
Dadiné
aku
dililani
nyekel
wong-wong
kuwi
digawa
nang
Yérusalèm
supaya
pada
disetrap.”
6
Rasul
Paulus
neruské
tembungé:
“Aku
terus
budal
nang
kuta
Damaskus.
Kadung
wis
mèh
tekan
nggoné,
wayah
awan
nggentar,
lah
kok
terus
dadakan
ènèng
pepadang
semlorot
sangka
langit
mblerengi
aku.
7
Aku
terus
tiba
nang
lemah
terus
krungu
swara
ngomong:
‘Saulus,
Saulus,
kenèng
apa
kowé
kok
nyiya-nyiya
Aku?’
8
Aku
terus
takon:
‘Kowé
kuwi
sapa
Gusti?’
Swara
mau
semaur:
‘Aku
iki
Yésus
wong
Nasarèt,
sing
mbok
siya-siya!’
9
Wong-wong
sing
mèlu
aku
ya
weruh
pepadang
semlorot
mau,
nanging
ora
krungu
swara
sing
ngomong
marang
aku.
10
Aku
terus
takon
menèh:
‘Duh
Gusti,
aku
saiki
kudu
nglakoni
apa?’
Gusti
Yésus
semaur:
‘Ngadeka
lan
kana
budal
nang
kuta
Damaskus.
Nang
kono
kowé
bakal
diomongi
bab
sembarang
sing
dikarepké
karo
Gusti
Allah
lan
sing
kudu
mbok
lakoni!’
11
Pepadang
sing
semlorot
mau
terus
marakké
mripatku
lamur.
Aku
terus
dituntun
karo
kantya-kantya
mlebu
nang
kuta
Damaskus.
12
“Nang
kono
ènèng
wong
jenengé
Ananias,
wong
sing
ngabekti
marang
Gusti
Allah
lan
nglakoni
wèt-wèté
nabi
Moses.
Wong
iki
ya
diajèni
tenan
karo
wong
Ju
kabèh
sing
manggon
nang
Damaskus
kono.
13
Ananias
mau
teka
terus
ngadek
nang
ngarepku
ngomong:
‘Sedulur
Saulus,
kowé
weruha
menèh!’
Sakwat
aku
ya
terus
bisa
weruh
menèh
terus
aku
ndelokké
dèkné.
14
Ananias
terus
ngomong:
‘Gusti
Allahé
mbah-mbahané
awaké
déwé
wis
milih
kowé,
supaya
kowé
ngerti
kekarepané
Dèkné
lan
kenal
marang
Gusti
Yésus,
sing
nglakoni
kekarepané
Gusti
Allah.
Kowé
bakal
krungu
swarané
Gusti
Yésus
déwé
ngomong
marang
kowé.
15
Kowé
bakal
dadi
seksiné,
supaya
ngabarké
marang
saben
wong
apa
sing
kowé
weruh
lan
krungu.
16
Saiki
kowé
aja
wedi-wedi
menèh,
ngadeka
lan
kana
njaluk
dibaptis,
supaya
dosamu
dingapura
nganggo
jenengé
Gusti
Yésus.’
17
“Aku
terus
balik
nang
Yérusalèm
lan
dongé
aku
ijik
ndonga
nang
Gréja
Gedé,
aku
dikèki
weweruh
karo
Gusti
Allah.
18
Ing
weweruh
kuwi
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné
marang
aku:
‘Kana
ndang
lunga
sangka
kuta
Yérusalèm
kéné,
awit
wong-wong
nang
kéné
ora
bakal
pretyaya
marang
paseksimu
bab
Aku!’
19
Aku
terus
ngomong:
‘Gusti,
wong-wong
iki
lak
pada
ngerti
ta
nèk
aku
wis
ngleboni
sinaguk-sinaguk
nyekeli
lan
nggebuki
wong-wong
sing
pretyaya
marang
Kowé?’
20
Uga
dongé
Stéfanus,
sing
ngekèki
paseksi
bab
Kowé
dibandemi
watu.
Aku
déwé
nang
kono
lan
setuju
marang
wong-wong
sing
mbandemi
watu
marang
Stéfanus.
Aku
malah
njaga
saliné
wong-wong
sing
matèni
dèkné!
21
Nanging
Gusti
Yésus
ngomong:
‘Wis,
kana
budal,
awit
kowé
tak
kongkon
nang
tengahé
wong-wong
sing
dudu
Ju,
sing
adoh-adoh
panggonané!’”
22
Tekan
semono
wong
okèh
mau
pada
meneng
ngrungokké
tembungé
rasul
Paulus.
Nanging
sakwisé
kuwi
wong-wong
pada
bengok-bengok:
“Patèni
waé,
patèni
waé
wong
kuwi!
Ora
pantes
wong
kaya
ngono
urip!”
23
Wong
okèh
mau
pada
bengok-bengok
karo
ngebut-ngebutké
saliné
lan
nyawurké
santi
menduwur.
24
Kumendané
terus
mréntah
ngongkon
nyekel
rasul
Paulus
digawa
mlebu
lan
ditakoni
nganggo
petyut,
supaya
ngerti
apa
jalarané
wong-wong
kok
pada
pating
brengok
lan
nindakké
sing
kaya
ngono
marang
dèkné.
25
Nanging
kadung
rasul
Paulus
dibanda
arep
dipetyuti,
dèkné
terus
ngomong
marang
ofisir
sing
nang
kono:
“Apa
kowé
éntuk
metyuti
wong
wargané
Rum,
tanpa
diduduhké
salahé
ndisik?”
26
Kadung
krungu
nèk
rasul
Paulus
kuwi
wargané
negara
Rum,
ofisir
mau
terus
nang
nggoné
kumendané
ngomong:
“Kumendan,
kepriyé
saiki!
Wong
kuwi
wargané
negara
Rum!”
27
Kumendané
terus
marani
rasul
Paulus
lan
takon:
“Apa
tenan
nèk
kowé
kuwi
wargané
negara
Rum?”
Rasul
Paulus
semaur:
“Tenan!”
28
Kumendané
terus
ngomong:
“Aku
bisané
nampa
layang
dadi
wargané
negara
Rum
kuwi
jalaran
aku
mbayar
duwit
okèh!”
Rasul
Paulus
semaur:
“Nanging
aku
dadi
wargané
Rum
sangka
kelairanku.”
29
Soldat-soldat
sing
arep
nakoni
rasul
Paulus
mau
sakwat
pada
mundur.
Kumendané
mbarang,
kadung
ngerti
nèk
Paulus
kuwi
wargané
Rum,
terus
wedi,
awit
dèkné
sing
ngongkon
ngranté
wargané
Rum.
30
Nanging
kumendané
kepéngin
ngerti
apa
jalarané
wong-wong
Ju
kok
pada
ngelahké
rasul
Paulus.
Mulané
ésuké
dèkné
terus
ngumpulké
Kruton
Agama.
Kumendané
terus
ngongkon
ngutyuli
ranténé
rasul
Paulus,
terus
ngongkon
nggawa
nang
ngarepé
kruton
mau.