1
Wong
Farisi
pada
krungu
nèk
sing
mèlu
lan
sing
dibaptis
karo
Gusti
Yésus
okèhé
ngungkuli
sing
mèlu
Yohanes.
(Sakjané
sing
mbaptis
dudu
Gusti
Yésus
déwé,
nanging
murid-muridé.)
Kadung
Gusti
Yésus
krungu
bab
iki,
Dèkné
terus
lunga
sangka
bawah
Yudéa
lan
balik
menèh
nang
bawah
Galiléa.
2
(4:1)
3
(4:1)
4
Dèkné
kudu
liwat
bawah
Samaria.
5
Kira-kira
jam
rolas
awan
Dèkné
tekan
sakwijiné
kuta
nang
Samaria
sing
jenengé
Sikar,
ora
adoh
karo
keboné
Yosèf
mbiyèn
sing
dikèki
karo
Yakub,
bapaké.
Nang
kebon
kono
ènèng
sumuré,
yakuwi
sumuré
Bapa
Yakub.
Sangking
keselé,
Gusti
Yésus
terus
lèrèn
nang
kono.
Dèkné
njagong
nang
pinggiré
sumur
mau.
6
(4:5)
7
Ora
let
suwi
ènèng
wong
wédok
Samaritan
teka
arep
nimba
banyu.
Iku
dongé
Gusti
Yésus
njagong
déwé
nang
sumur
kono,
awit
murid-muridé
pada
lunga
nang
kuta
tuku
pangan.
Gusti
Yésus
terus
njaluk
ngombé
marang
wongé.
8
(4:7)
9
Wong
wédoké
semaur:
“Kowé
kuwi
wong
Ju,
lah
kok
wani
njaluk
ngombé
marang
aku,
wong
Samaritan?”
(Lumrahé
wong
Ju
ora
omong-omongan
karo
wong
Samaritan.)
10
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Nèk
kowé
ngerti
pawèhé
Gusti
Allah
lan
nèk
kowé
ngerti
sapa
sing
njaluk
ngombé
marang
kowé
iki,
mesti
malah
kowé
déwé
sing
bakal
njaluk
ngombé
marang
Aku
lan
Aku
bakal
ngekèki
kowé
banyu
sing
marakké
urip.”
11
Wong
wédok
mau
terus
semaur:
“Lah
kowé
ora
nggawa
timba,
katik
sumuré
jeru
pisan.
Kepriyé
enggonmu
arep
njikuk
banyu
sing
marakké
urip
iki?
12
Sumur
iki
tinggalané
Bapa
Yakub.
Dèkné
déwé
mbiyèn
ngombé
banyuné
sumur
iki,
uga
anak-anaké
lan
ingon-ingoné.
Lah
apa
kowé
ngungkuli
Bapa
Yakub,
kok
arep
ngekèki
banyu
sing
ngungkuli
banyuné
Bapa
Yakub?”
13
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kabèh
wong
sing
ngombé
banyu
iki
bakal
ngelak
menèh,
nanging
sapa
sing
ngombé
banyu
sing
sangka
nggonku
ora
bakal
ngelak
menèh
slawasé.
Banyu
sing
sangka
nggonku
ndadèkké
sumur
sing
mili
terus
ngetokké
banyu
sing
marakké
urip
slawasé.”
14
(4:13)
15
Wong
wédoké
terus
ngomong:
“Gusti,
mbok
aku
dikèki
banyu
sing
mbok
omong
kuwi
ta!
Dadiné
aku
ora
bakal
ngelak
menèh
lan
ora
usah
mbréné
menèh
nimba
banyu.”
16
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kana
bojomu
dityeluk
terus
balik
mbréné
menèh!”
17
Wongé
semaur:
“Aku
ora
nduwé
bojo
Gusti.”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Pantyèn
kowé
ora
goroh
nèk
kowé
ngomong
ora
nduwé
bojo.
18
Awit
kowé
wis
kawin
ping
lima
lan
wong
sing
saiki
manggon
karo
kowé
kuwi
dudu
bojomu
déwé.
Pantyèn
kowé
ora
goroh!”
19
Wong
wédoké
ngomong:
“Gusti,
aku
saiki
ngerti
nèk
Kowé
kuwi
nabi.
20
Mbah-mbahané
awaké
déwé
mbiyèn-mbiyèné
pada
nyembah
Gusti
Allah
nang
gunung
iki.
Nanging
wong
Ju
mulangi
nèk
nyembah
Gusti
Allah
kuwi
kuduné
namung
nang
kuta
Yérusalèm.
Kuwi
sakjané
kepriyé
ta?”
21
Gusti
Yésus
ngomong:
“Yu,
ngandela
ta,
bakal
ènèng
wantyiné
kowé
ora
bisa
nyembah
Gusti
Allah
nang
gunung
kéné
lan
uga
ora
bisa
nang
Yérusalèm.
22
Kowé
kuwi
wong
Samaritan
ora
ngerti
sapa
sing
mbok
sembah,
nanging
awaké
déwé
ngerti,
awit
wong
sing
bakal
nylametké
jagat
kuwi
tekané
sangka
bangsa Ju.
23
Ora
dadi
sebab
nang
panggonan
endi
awaké
déwé
sing
nyembah
Gusti
Allah,
nanging
sing
dadi
sebab
kuwi
kepriyé
awaké
déwé
sing
nyembah.
Panyembah
sing
sak
mestiné
kuwi
panyembah
sing
sangka
Roh
Sutyi
lan
sangka
ati
sing
resik.
Gusti
Allah
kepéngin
disembah
mengkono
kuwi.
Pantyèn,
wiwit
saiki
manungsa
bisa
nyembah
Gusti
Allah
sing
sak
beneré.
24
Gusti
Allah
iku
wujut
Roh.
Pasembahan
sing
temenan
kuwi
ya
pasembahan
sing
ing
roh
lan
sangka
ati
sing
resik.”
25
Wong
wédok
mau
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Aku
ngerti
nèk
Kristus,
Juru
Slamet
sing
dijanji
karo
Gusti
Allah,
bakal
teka.
Mbésuk
nèk
Dèkné
teka,
Dèkné
sing
bakal
ndunung-ndunungké
awaké
déwé
bab
prekara
iki
kabèh.”
26
Gusti
Yésus
semaur:
“Kristus
kuwi
ya
Aku,
sing
ngomong
karo
kowé
iki!”
27
Dongé
Gusti
Yésus
ijik
omong-omongan
karo
wong
wédoké,
murid-muridé
terus
pada
teka.
Kabèh
kagèt
weruh
Gusti
Yésus
omong-omongan
karo
wong
wédok,
nanging
ora
ènèng
sing
wani
takon
apa
perluné
lan
apa
sing
diomong.
28
Wong
wédoké
malah
terus
mblayu
mulih
nang
kuta,
kendiné
ditinggal
nang
kono.
Tekan
nggoné
terus
nyeluki
wong-wong
ngomong:
29
“Hayuk
mèlu
aku
ta!
Aku
kepetuk
wong
sing
ngomongi
aku
bab
kabèh
lelakoné
uripku,
senajan
aku
ora
kenal
wongé.
Menawa
waé
Dèkné
Kristus!”
30
Wong-wong
terus
pada
lunga
sangka
kuta
marani
Gusti
Yésus.
31
Murid-muridé
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
mbok
mangan
ndisik
ta?”
32
“Ora,”
Gusti
semaur,
“Aku
nduwé
pangan
liyané,
nanging
kowé
ora
ngerti
apa!”
33
Murid-muridé
terus
pada
takon
marang
sakpada-pada:
“Apa
wis
ènèng
sing
ngekèki
mangan
Dèkné
ya?”
34
Gusti
Yésus
semaur:
“Panganku
kuwi
nglakoni
kekarepané
Gusti
Allah
sing
ngongkon
Aku
lan
Aku
kudu
ngrampungké
penggawéanku!
35
Kowé
lak
ngomong
ta:
‘Patang
sasi
menèh
terus
panèn.’
Nanging
pada
disawang
déwé,
sawah-sawahé
wis
kuning
kudu
dienèni.
36
Sing
tukang
panèn
wis
nampa
upahé.
Wis
nglebokké
panènané
penggawéané,
yakuwi
wong-wong
sing
pada
nampa
urip
langgeng.
Saiki
sing
nyebar
lan
sing
panèn
pada
bungah
kabèh
loro.
Bener
sing
ngomong:
‘Sing
siji
nyebar,
liyané
panèn.’
37
(4:36)
38
Kowé
kuwi
pada
tak
kongkon
ngenèni
sebarané
liyané.
Liyané
sing
kemringet,
nanging
kowé
sing
panèn.”
39
Wong
Samaritan
pirang-pirang
sangka
kuta
terus
pada
pretyaya
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Kristus.
Bisané
ngerti
ya
sangka
paseksiné
wong
wédok
mau,
sing
ngomong
nèk
Gusti
Yésus
ngerti
lelakoné
uripé
dèkné.
40
Mulané
wong-wong
terus
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
kongkon
nginep
nang
kutané.
Gusti
Yésus
ya
terus
nginep
rong
dina
nang
kono.
41
Wong-wong
pada
ngrungokké
piwulangé
Gusti
Yésus,
mulané
sing
pada
pretyaya
terus
tambah
okèh
banget.
42
Wong-wong
iki
pada
ngomong
karo
wong
wédoké:
“Awaké
déwé
saiki
pretyaya
tenan,
nanging
ora
namung
jalaran
kowé
ngomongi
awaké
déwé,
ora,
nanging
awaké
déwé
saiki
wis
krungu
déwé.
Mulané
awaké
déwé
ngerti
tenan
nèk
pantyèn
Dèkné
Kristus,
sing
nylametké
jagat.”
43
Sakwisé
rong
dina
kuwi
Gusti
Yésus
terus
mlaku
terus
nang
bawah
Galiléa.
44
Nang
Galiléa
kono
wong-wong
pada
bungah
banget
ditekani
Gusti
Yésus,
senajan
Dèkné
déwé
ngomong
nèk
nabi
kuwi
nang
negarané
déwé
ora
diajèni.
Nanging
saiki
pada
ngerti
kwasané
Gusti
Yésus,
awit
dongé
pada
mèlu
nang
Yérusalèm
wayah
Paskah
wong-wong
pada
weruh
Dèkné
nindakké
barang
sing
nggumun-nggumunké.
45
(4:44)
46
Gusti
Yésus
terus
teka
nang
kuta
Kana
menèh.
Ya
nang
kuta
iki
Gusti
Yésus
ndadèkké
banyu
dadi
anggur,
dongé
Dèkné
teka
sepisanan
nang
kéné.
Enèng
wong
sangka
Kapèrnakum
sing
anaké
lanang
lara.
Wong
iki
amtenar
gedé
nang
palèsé
ratuné.
47
Wongé
krungu
nèk
Gusti
Yésus
wis
balik
nang
Galiléa,
wis
ora
nang
Yudéa
menèh.
Anaké
wongé
lara
nemen,
wis
arep
mati,
mulané
wongé
terus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
lan
nyuwun
Dèkné
supaya
mèlu
mulih
nambani
botyahé.
48
Gusti
Yésus
mandak
ngomong:
“Kowé
nèk
ora
pada
weruh
tanda
karo
mripatmu
déwé
ora
gelem
pretyaya!”
49
Nanging
wongé
ngetyek
waé
nyuwun
Gusti
Yésus:
“Mbok
melas
ta
Gusti,
hayuk
mèlu
ta.
Mengko
anakku
ndak
mati!”
50
Gusti
Yésus
semaur:
“Wis,
kana
mulih
waé.
Anakmu
wis
mari.”
Wongé
pretyaya
tembungé
Gusti
Yésus,
mulané
terus
mulih.
51
Nang
dalan
dèkné
dipapak
karo
para
peladèné.
Para
peladèn
mau
ngomong
nèk
botyahé
wis
mari.
52
Wongé
terus
takon
jam
pira
botyahé
mari.
Wong-wong
semaur:
“Wingi
jam
siji!”
53
“Jam
siji!”
Wongé
terus
kélingan
nèk
iki
wantyiné
dongé
Gusti
Yésus
ngomong
marang
Dèkné:
“Kana
mulih!
Anakmu
wis
mari!”
Mulané
dèkné
lan
wong
sak
omah
kabèh
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
54
Nang
Galiléa
kéné
iki
tanda
kwasané
Gusti
Yésus
sing
nomer
loro.
Lelakon
iki
ora
let
suwi
sakwisé
Dèkné
teka
sangka
Yudéa.