1
Mulékat
mau
uga
nduduhi
aku
laut
sing
banyuné
bening
kaya
kristal,
yakuwi
Banyu
Panguripan.
Laut
mau
metu
sangka
damparé
Gusti
Allah
lan
Tyempéné,
terus
mili
nang
sak
tengahé
dalan-dalan
nang
kuta
kono.
2
Nang
sak
kiwa-tengené
lauté
ènèng
wit-wit
kauripan
sing
ngetokké
woh
ping
rolas
sakjeroné
setaun,
sesasi
sepisan.
Godongé
dienggo
nambani
para
bangsa.
3
Nang
kuta
kono
ora
ènèng
barang
sing
kenèng
tembung
nesuné
Gusti
Allah.
Damparé
Gusti
Allah
lan
Tyempéné
bakal
nang
tengahé
kuta
kono.
Para
peladèné
Gusti
Allah
bakal
pada
ngabekti
marang
Dèkné
lan
bakal
pada
nyawang
rainé.
4
Batuké
bakal
pada
dietyap
karo
jenengé
Gusti
Allah.
5
Nang
kono
bakal
ora
ènèng
wayah
wengi
menèh,
mulané
wong-wong
ora
mbutuhké
obor
apa
srengéngé,
awit
Gusti
déwé
sing
bakal
madangi.
Wong-wong
mau
bakal
dadi
ratu
nglakokké
pangwasa
langgeng
slawas-lawasé.
6
Mulékat
mau
terus
ngomong
marang
aku:
“Tembung
iki
nyata
lan
kenèng
dipretyaya.
Gusti
Allah
sing
wis
ngekèkké
Rohé
marang
para
nabi,
wis
ngongkon
mulékaté,
supaya
nduduhké
marang
para
peladèné
apa
sing
ndang
bakal
klakon.”
7
Tembungé
Gusti
Yésus:
“Aku
ndang
teka.
Beja
wong
sing
pada
nggugu
marang
tembung-tembung
sing
ketulis
nang
buku
iki.”
8
Aku,
Yohanes,
wis
weruh
lan
krungu
prekara-prekara
mau
kabèh.
Sakwisé
krungu
lan
weruh,
aku
terus
arep
sujut
nang
ngarepé
mulékaté
sing
nduduhké
kabèh
mau
marang
aku.
9
Nanging
tembungé
mulékaté
marang
aku:
“Aja!
Aja
nyembah
aku.
Nyembaha
Gusti
Allah.
Aku
ya
namung
peladèn
kaya
kowé
lan
kaya
sedulur-sedulurmu
para
nabi
lan
kabèh
wong
sing
pada
nggugu
marang
tembung-tembung
nang
buku
iki!”
10
Tembungé
menèh:
“Pitutur-pitutur
sing
nang
buku
iki
aja
ditutup-tutupi,
awit
wektuné
wis
tyedek
enggoné
kuwi
mau
kabèh
bakal
klakon.
11
Wong
ala
bèn
neruské
enggoné
nggawé
piala,
sing
reget
bèn
neruské
enggoné
ngregeti
awaké.
Sapa
sing
nglakoni
bener
bèn
neruské
enggoné
nglakoni
sing
bener.
Sapa
sing
sutyi
bèn
neruské
enggoné
nyutyèkké
awaké.”
12
Tembungé
Gusti
Yésus:
“Aku
ndang
teka.
Aku
nggawa
sing
wis
tak
janji.
Aku
bakal
ngupahi
saben
wong
miturut
penggawéné.
13
Aku
iki
Alfah
lan
Omékah,
sing
ndisik
lan
sing
kèri,
Wiwitané
lan
Penutupé.”
14
Beja
wong
sing
ngumbah
sandangané
sampèk
resik.
Kuwi
sing
bakal
kelilan
mangan
wohé
wit
panguripan
lan
mlebu
nang
kuta,
liwat
gapura-gapurané.
15
Nanging
wong-wong
sing
pada
nglakoni
penggawé
ala,
sing
nglakokké
pangwasa
pepeteng,
wong
sing
laku
bédang,
tukang
matèni,
wong
sing
nyembah
brahala
lan
wong
sing
seneng
ngapusi
nganggo
tembung
lan
tindak,
kabèh
panggonané
nang
sak
njabané
kuta
mau.
16
“Aku,
Yésus,
wis
ngongkon
mulékatku,
supaya
ngomongké
prekara
mau
kabèh
marang
pasamuan-pasamuan.
Aku
iki
turunané
ratu
Daved,
lintang
panjer
ésuk
sing
semlorot.”
17
Rohé
Gusti
Allah
lan
mantèn
wédok
pada
ngomong:
“Gusti
mbok
teka!”
Lan
sapa
sing
krungu
kudu
semaur:
“Mbok
teka
Gusti!”
Sapa
sing
ngelak,
majua.
Sapa
sing
kepéngin,
njikuka
Banyu
Panguripan
tanpa
mbayar.
18
Wong
sing
ngrungokké
tembung
sing
kawedar
nang
buku
iki
tak
pituturi
ngéné:
“Nèk
ènèng
wong
sing
nambahi
apa-apa
nang
buku
iki,
Gusti
Allah
mesti
bakal
nekakké
memala
marang
wong
kuwi,
pada
karo
sing
ketulis
nang
buku
iki.
19
Nèk
ènèng
wong
sing
ngelongi
tembung
sing
kawedar
nang
buku
iki,
Gusti
Allah
ya
bakal
njikuk
pandumané
berkah
sangka
wit
panguripan
lan
sangka
kuta
sutyi
kuwi,
kaya
sing
ketulis
nang
buku
iki.”
20
Gusti
sing
ngekèki
tembung
mau
kabèh
ngomong
ngéné:
“Tenan,
Aku
mesti
ndang
teka!
Amèn.”
Ya
Gusti
Yésus,
Gusti,
mbok
ndang
teka!
21
Muga-muga
kawelasané
Gusti
Yésus
anaa
ing
kowé
kabèh!
Amèn.