1
Aku
terus
krungu
kaya
swarané
wong
okèh
banget
nang
swarga,
uniné:
“Pujia
Gusti
Allah!
Keslametan,
kamulyan
lan
pangwasa
ana
ing
tangané
Gusti
Allahé
awaké
déwé!
2
Dèkné
sing
ngrutu
bener
lan
nyata.
Dèkné
wis
ngrutu
lonté
gedé,
sing
nggawé
rusaké
bumi
nganggo
laku
bédangé.
Dèkné
wis
mbales
marang
wong
wédok
kuwi,
sing
wis
matèni
para
peladèné.”
3
Swara
mau
terus
ngomong
sepisan
menèh:
“Pujia
Gusti
Allah!
Kebul
sing
munggah
sangka
geni
sing
ngobong
kuta
gedé
mau
bakal
langgeng
slawasé!”
4
Para
pinituwa
patlikur
lan
kauripan
papat
kuwi
terus
pada
sujut
marang
Gusti
Allah
sing
njagong
nang
dampar
terus
ngomong:
“Amèn,
pujia
Gusti
Allah!”
5
Sangka
dampar
terus
ènèng
swara
ngomong:
“Hé
para
peladèné
Gusti
Allah
kabèh
lan
sakkèhé
wong
sing
nyembah
marang
Gusti
Allah,
gedé-tyilik,
pada
memujia
marang
Gusti
Allahé
awaké
déwé!”
6
Sakwisé
kuwi
aku
terus
krungu
kaya
swarané
wong
okèh
banget.
Swarané
kaya
swarané
banyu
okèh
gemrojok
lan
swarané
gluduk,
tembungé:
“Pujia
Gusti
Allah!
Awit
Gusti,
Gusti
Allahé
awaké
déwé
sing
kwasa
déwé,
Dèkné
Ratu.
7
Hayuk
pada
ramé-ramé
lan
bungah-bungah
ngluhurké
kamulyané.
Awit
wis
tekan
waktuné
kawiné
Tyempéné.
8
Mantèné
wédok
kelilan
nganggo
mori
alus
putih
sing
resik
gumelap!”
Mori
alus
kuwi
nggambarké
penggawé
bener
sing
ditindakké
karo
para
umaté
Gusti
Allah.
9
Mulékaté
terus
ngomong
ngéné
marang
aku:
“Ditulis
iki:
Beja
wong-wong
sing
diundang
kongkon
mèlu
pésta
kawiné
Tyempéné.”
Terus
tembungé
menèh:
“Iki
tembungé
Gusti
Allah,
tembung
sing
nyata!”
10
Aku
terus
sujut
nang
ngarepé
mulékaté
arep
nyembah,
nanging
mulékaté
terus
ngomong:
“Aja!
Aja
nyembah
aku!
Nyembaha
Gusti
Allah.
Aku
iki
tunggalé
karo
kowé
lan
para
sedulurmu
kabèh
sing
pretyaya
marang
Gusti
Yésus!”
Awit
paseksiné
Gusti
Yésus
kuwi
sumberé
tembungé
para
nabi.
11
Aku
terus
weruh
swarga
menga.
Enèng
jaran
putih,
ditumpaki
karo
sing
dijenengké
Setia
lan
Nyata.
Dèkné
sing
ngrutu
lan
perang
sak
beneré.
12
Mripaté
kaya
geni
murup.
Sirahé
nganggo
makuta
okèh.
Lah
jeneng
sing
ketulis
ing
Dèkné
ora
ènèng
sing
ngerti,
kejaba
namung
Dèkné
déwé.
13
Penganggoné
salin
kebek
getih
lan
jenengé:
Pituturé
Gusti
Allah.
14
Para
soldaté
swarga
pada
ngetutké
lakuné
karo
numpak
jaran
putih
lan
nganggo
salin
mori
alus
putih
resik.
15
Tyangkemé
ngetokké
pedang
landep
arep
kanggo
menangké
bangsa-bangsa
sing
ora
pretyaya.
Dèkné
bakal
ngwasani
bangsa-bangsa
nganggo
teken
wesi
lan
bakal
ngidek-idek
bangsa-bangsa
kaya
nèk
ngidek-idek
dreif
nang
peresan,
yakuwi
nesuné
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
sing
nggilani.
16
Nang
saliné
lan
nang
pupuné
ènèng
jeneng
ketulis,
yakuwi:
Ratuné
para
ratu
lan
Gustiné
para
gusti.
17
Aku
terus
weruh
mulékat
ngadek
nang
srengéngé
lan
mbengok
banter
marang
sakkèhé
manuk
sing
mabur
nang
awang-awang,
tembungé:
“Mbrénéa,
pada
nglumpuk
réné
ngguyupi
pésta
gedé,
sing
dianakké
karo
Gusti
Allah.
18
Pada
mangana
dagingé
para
ratu,
dagingé
para
penggedéné
perang
lan
para
soldat,
dagingé
jaran-jaran
lan
sing
pada
numpaki,
dagingé
sakkèhé
manungsa,
gedé-tyilik,
slaf
lan
wong
merdéka.”
19
Aku
terus
weruh
kéwané
lan
para
ratu
pepak
sak
soldat-soldaté
kabèh,
pada
nglumpuk
arep
perang
karo
wongé
sing
numpak
jaran
putih
lan
sak
balané
mau.
20
Kéwané
terus
dityekel,
uga
nabi
palsu
sing
wis
nindakké
mujijat-mujijat
nang
ngarepé
kéwan
mau.
Ya
nganggo
mujijat-mujijat
kuwi
kéwan
nyasarké
wong-wong
sing
pada
nampa
tengeré
kéwan
kuwi
lan
wong-wong
sing
pada
sujut
nyembah
retyané.
Kéwan
lan
nabi
palsu
terus
dityemplungké
urip-uripan
nang
segara
geni
lirang.
21
Balané
pada
dipatèni
nganggo
pedang
sing
metu
sangka
tyangkemé
wong
sing
numpak
jaran
putih
mau.
Manuk-manuk
terus
pada
teka
lan
mangan
dagingé
sampèk
warek.