1
Sakwisé
kuwi
salah-sakwijiné
mulékat
pitu
sing
nggawa
mangkok
pitu
mau
marani
aku
lan
ngomongi:
“Mbrénéa,
tak
duduhi
setrapané
lonté
gedé,
yakuwi
kuta
gedé
sing
didekné
nang
panggonan
sing
okèh
banyuné.
2
Para
ratu
pada
laku
bédang
karo
lonté
gedé
mau,
uga
wong-wong
sing
manggon
nang
bumi
wis
pada
mendem
karo
angguré
bédangé.”
3
Ing
pangwasané
Roh
Sutyi
aku
digawa
nang
wustèn
karo
mulékat
mau.
Nang
kono
aku
weruh
ènèng
wong
wédok
numpak
kéwan
sing
rupané
abang
mbranang.
Kéwan
mau
awaké
sak
kujur
kebek
karo
tulisan
sing
ngolok-olok
marang
Gusti
Allah.
Kéwan
kuwi
endasé
pitu
lan
sunguné
sepuluh.
4
Wong
wédoké
nganggo
klambi
purper
lan
abang
mateng
sing
ènèng
emas,
inten
lan
mutiarané.
Tangané
nyekel
tyangkir
emas
sing
kebek
karo
barang-barang
reget
lan
jijik,
éntuk-éntuké
enggoné
laku
bédang.
5
Nang
batuké
wong
wédoké
ènèng
tulisané
jeneng
simpenan,
yakuwi:
“Babilon
gedé,
baboné
sakkèhé
lonté
lan
sakkèhé
penggawé
ala
nang
bumi.”
6
Aku
weruh
wong
wédok
mau
ijik
mendem
sangka
getihé
para
wong
pretyaya
lan
getihé
wong
sing
wis
pada
janji
nurut
Gusti
Yésus
tekan
pati.
Weruh
kuwi
mau
kabèh
aku
nggumun
banget.
7
Mulékaté
terus
ngomong
marang
aku:
“Kenèng
apa
kowé
kok
nggumun?
Kowé
tak
omongi
bab
wewadiné
wong
wédok
lan
wewadiné
kéwan
sing
ditumpaki,
sing
endasé
pitu
lan
sunguné
sepuluh
kuwi.
8
Kéwan
sing
mbok
sawang
kuwi
mauné
ènèng,
nanging
saiki
ora
ènèng.
Kéwan
kuwi
bakal
njedul
sangka
jurang
peteng
lan
bakal
dirampungké.
Lah
para
manungsa
sing
manggon
nang
bumi,
sing
jenengé
ora
ketulis
nang
Buku
Panguripan
sakdurungé
jagat
digawé,
nèk
pada
weruh
kéwan
mau
bakal
pada
nggumun.
Awit
kéwan
kuwi
mbiyèn
ènèng,
saiki
ora
ènèng,
nanging
bakal
njedul
menèh.
9
“Prekara
iki
pantyèn
mbutuhké
kaweruh
lan
pangerti.
Endas
pitu
kuwi
nggambarké
gunung
pitu
sing
dijagongi
karo
wong
wédok
mau.
10
Kuwi
uga
nggambarké
ratu
pitu:
sing
lima
wis
ambruk,
sing
siji
ijik
ngadek
lan
sing
sijiné
menèh
durung
teka.
Nèk
kuwi
teka,
sing
ngadek
ora
suwi.
11
Lah
Kéwané,
sing
mauné
ènèng,
saiki
ora
ènèng,
kuwi
ratu
sing
nomer
wolu.
Ratu
kuwi
tunggalé
karo
ratu
pitu
sing
bakal
diambrukké
mau.
12
“Lah
sungu
sepuluh
sing
mbok
sawang
kuwi
nggambarké
ratu
sepuluh
sing
durung
molai
nglakokké
pangwasa.
Ratu-ratu
kuwi
bakal
pada
nampani
pangwasané
bebarengan
karo
kéwané,
sak
jam
suwéné.
13
Ratu
sepuluh
kuwi
tujuané
tunggalé,
yakuwi,
arep
masrahké
pangwasané
lan
kekuwatané
marang
kéwan.
14
Ratu-ratu
lan
kéwané
bakal
dadi
siji
perang
karo
Tyempéné.
Nanging
bakal
dikalahké
karo
Tyempéné
lan
para
seduluré
sing
wis
dipanggil
lan
dipilih
lan
sing
pada
temen
nurut
marang
Dèkné.
Awit
Dèkné
kuwi
Gustiné
para
gusti
lan
Ratuné
para
ratu.
15
“Mulékat
mau
terus
ngomongi
aku
ngéné:
Banyu
sing
mbok
sawang,
sing
dijagongi
lonté
kuwi,
nggambarké
negara-negara
lan
golongan-golongané
wong,
para
bangsa
lan
basa.
16
Sungu
sepuluh
lan
kéwané
kuwi
bakal
pada
sengit
marang
lonténé.
Sembarang
nduwéné
lonténé
bakal
direbut
lan
wongé
bakal
diudani.
Dagingé
bakal
dipangan
terus
wongé
diobong
nang
geni.
17
Awit
Gusti
Allah
wis
ndèkèk
ing
atiné
wong-wong,
supaya
pada
nglakoni
apa
sing
wis
ditetepké
karo
Gusti
Allah.
Wong-wong
terus
pada
masrahké
pangwasané
marang
kéwané.
Kéwan
bakal
nglakokké
pangwasané
nganti
kabèh
tembungé
Gusti
Allah
keturutan.
18
“Wong
wédok
sing
mbok
sawang
kuwi
nggambarké
kuta
gedé,
sing
ngwasani
para
ratu
nang
bumi.”