1
Para
sedulur,
saiki
awaké
déwé
wis
ngerti
nèk
Gusti
Allah
nampa
manungsa
jalaran
sangka
pengandelé,
ora
jalaran
sangka
enggoné
netepi
wèt-wèt
lan
pernatan.
Lah
kepriyé
ya
karo
Bapa
Abraham,
mbah-mbahané
awaké
déwé?
2
Semunggoné
Bapa
Abraham
ketampa
karo
Gusti
Allah
jalaran
sangka
prekara-prekara
sing
ditindakké
dèkné,
ya
ènèng
beneré
dèkné
nduwé
jalaran
kanggo
pamèr.
Nanging
dèkné
ora
bisa
mamèrké
apa-apa
marang
Gusti
Allah.
3
Wujuté
nang
Kitab
wis
ketulis
ngéné:
“Abraham
pretyaya
marang
Gusti
Allah
lan
jalaran
sangka
pretyaya,
Abraham
ditampa
karo
Gusti
Allah,
dadi
wong
sing
nglakoni
kekarepané
Gusti
Allah.”
4
Wong
sing
nyambutgawé
ya
wis
sak
mestiné
nèk
nampa
bayaran,
iku
upahé
enggoné
nyambutgawé,
dudu
pawèh.
5
Lah
wong
sing
ora
njagakké
penggawéané,
nanging
namung
njagakké
kawelasané
Gusti
Allah
sing
nampa
kabèh
wong
sing
pretyaya,
wong
kuwi
ya
ketampa
tenan,
awit
wongé
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
6
Ratu
Daved
ya
wis
tau
ngomongké
bab
prekara
iki
lan
dèkné
mèlu
bungah
karo
wong
sing
ketampa
karo
Gusti
Allah,
ora
jalaran
penggawéan
sing
ditindakké
karo
wong
kuwi.
7
Ratu
Daved
malah
ngomong
ngéné:
“Gedé
tenan
bungahmu,
wong
sing
dingapura
klèruné
karo
Gusti
Allah.
8
Gedé
tenan
bungahmu,
nèk
Gusti
Allah
ora
ngitung
salahmu!”
9
Para
sedulur,
sing
dielem
karo
ratu
Daved
iki
apa
namung
wong
sing
nglakoni
sunat
apa
uga
wong
sing
ora
nglakoni
sunat?
Awaké
déwé
mau
wis
ngomong
nèk
nang
Kitab
wis
ketulis
nèk
Bapa
Abraham
ketampa
karo
Gusti
Allah,
jalaran
dèkné
pretyaya.
10
Lah
Bapa
Abraham
enggoné
ketampa
Gusti
Allah
kuwi
kapan.
Apa
dèkné
ketampa
sakdurungé
nglakoni
sunat
apa
sakwisé
nglakoni
sunat?
11
Wujuté
ya
sakdurungé
dèkné
nglakoni
sunat
ta,
ora
sakwisé.
Awit
sakdurungé
Bapa
Abraham
nglakoni
sunat,
dèkné
wis
ketampa
karo
Gusti
Allah.
Sunat
kuwi
namung
tandané
nèk
Bapa
Abraham
wis
ketampa
karo
Gusti
Allah,
jalaran
dèkné
pretyaya.
Tyekaké
rembuk
para
sedulur,
Bapa
Abraham
pretyaya
marang
Gusti
Allah
lan
jalaran
dèkné
pretyaya
dèkné
ditampa
karo
Gusti
Allah
lan
tandané
nèk
dèkné
ditampa
Gusti
Allah
dèkné
nglakoni
sunat.
Mengkono
kuwi
kabèh
wong
sing
pretyaya
dianggep
dadi
turunané
Bapa
Abraham
karo
Gusti
Allah,
senajan
wong-wong
kuwi
ora
nglakoni
sunat.
12
Lah
wong
Ju
kabèh
sing
nglakoni
sunat
kuwi
ora
dadi
turunané
Bapa
Abraham
jalaran
nglakoni
sunat,
nanging
jalaran
pretyaya
marang
Gusti
Allah,
kaya
enggoné
Bapa
Abraham
pretyaya
marang
Gusti
Allah,
sakdurungé
nglakoni
sunat.
13
Para
sedulur,
Gusti
Allah
wis
janji
marang
Bapa
Abraham
lan
para
turunané
nèk
bakal
dikèki
jagat
iki.
Lah
Gusti
Allah
enggoné
ngekèki
prejanjian
iki
ora
jalaran
Bapa
Abraham
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses,
ora,
nanging
jalaran
dèkné
pretyaya
marang
Gusti
Allah
lan
jalaran
sangka
pretyaya
kuwi
dèkné
bisa
ketampa
karo
Gusti
Allah.
14
Semunggoné
Gusti
Allah
ngekèki
prejanjiané
namung
marang
wong
sing
pada
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses,
tibaké
manungsa
ora
usah
pretyaya
marang
Gusti
Allah
lan
semono
uga
prejanjiané
Gusti
Allah
ora
ènèng
ajiné.
15
Para
sedulur,
jalaran
manungsa
kepéngin
ketampa
Gusti
Allah
lantaran
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses,
éntuk-éntuké
namung
setrapan
sangka
Gusti
Allah,
awit
manungsa
pada
nerak
wèt-wèt
kuwi.
Dadiné
nèk
wèt-wèt
kuwi
ora
ènèng
ya
ora
ènèng
sing
diterak.
16
Mulané
para
sedulur,
Gusti
Allah
ora
ngekèki
prejanjiané
marang
wong
sing
netepi
wèt-wèt
nabi
Moses,
nanging
namung
marang
wong
sing
njagakké
marang
Dèkné
bisa
nampa
prejanjiané.
Dadiné
bisa
kétok,
nèk
kuwi
pawèh
sing
metu
sangka
atiné
Gusti
Allah.
Lan
sing
penting
uga,
karepé
Gusti
Allah,
aja
sampèk
turunané
Bapa
Abraham
siji
waé
kélangan
prejanjian
iki,
nanging
kabèh
kudu
nampa
panduman.
Kuwi
ora
namung
wong
Ju
sing
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses,
ora,
nanging
uga
liya-liyané
sing
njagakké
marang
Gusti
Allah
kaya
Bapa
Abraham.
Awit
para
sedulur,
Bapa
Abraham
kuwi
bapaké
kabèh
wong
sing
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
17
Nang
Kitab
wujuté
ya
wis
ketulis
ngéné:
“Aku
ndadèkké
kowé
dadi
bapaké
bangsa
pirang-pirang!”
Kanggo
Gusti
Allah
Bapa
Abraham
ya
pantyèn
dadi
bapaké
bangsa
pirang-pirang
tenan,
yakuwi
kabèh
bangsa
sing
pretyaya
marang
Gusti
Allah
kaya
Bapa
Abraham.
Bapa
Abraham
pretyaya
nèk
Gusti
Allah
nguripké
wong
mati
lan
dèkné
pretyaya
uga,
nèk
Gusti
Allah
nduwèni
kwasa,
nganggo
tembungé
bisa
nekakké
barang
sing
durung
ènèng
bisa
ènèng.
18
Jalaran
sangka
pengandel
kuwi
para
sedulur,
Bapa
Abraham
tetep
pretyaya
nèk
dèkné
bakal
dadi
bapaké
bangsa
pirang-pirang.
Mulané
dèkné
ya
sabar
terus
ngarep-arep
keturutané
prejanjiané
Gusti
Allah
marang
dèkné,
senajan
sak
tyara
manungsa
Bapa
Abraham
wis
ora
bisa
éntuk
turunan.
Nanging
dèkné
pretyaya
marang
prejanjiané
Gusti
Allah
sing
ngomong:
“Anak
turunanmu
bakal
okèh
banget.”
19
Mulané,
senajan
Bapa
Abraham
umuré
wis
mèh
satus
taun,
ya
jan
wis
tuwa
tenan,
karomenèh
dèkné
ngerti
nèk
bojoné,
ibu
Sarah,
wis
tuwa
lan
wis
ora
bisa
nduwé
anak
menèh,
meksa
dèkné
ora
ilang
pengandelé.
20
Bapa
Abraham
pretyaya
terus
nèk
Gusti
Allah
bakal
nuruti
janjiné
marang
dèkné.
Pengandelé
ora
suda
blas,
malah
tambah
mantep.
Gusti
Allah
pantyèn
kagunggung
sangka
pengandelé
Bapa
Abraham,
awit
dèkné
pretyaya
tenan
nèk
Gusti
Allah
bakal
nuruti
janjiné.
21
(4:20)
22
Mulané
Bapa
Abraham
ya
ketampa
karo
Gusti
Allah.
23
Nanging
tembung
“ketampa
karo
Gusti
Allah”
kuwi
ora
namung
kanggo
Bapa
Abraham
déwé,
nanging
uga
kanggo
awaké
déwé
kabèh.
Awit
awaké
déwé
uga
ketampa
karo
Gusti
Allah,
jalaran
awaké
déwé
njagakké
marang
Gusti
Allah
sing
nangèké
Yésus,
Gustiné
awaké
déwé,
sangka
pati.
Ya
Gusti
Yésus
iki
sing
dipatèni
kanggo
nebus
salahé
awaké
déwé.
Nanging
Dèkné
ditangèkké
sangka
pati,
supaya
bisa
ngrukunké
awaké
déwé
karo
Gusti
Allah.
24
(4:23)
25
(4:23)