1
Ora
let
suwi
wong-wong
pada
ngumpul
menèh
ngrungokké
piwulangé
Gusti
Yésus.
Nanging
nang
kono
ora
ènèng
panganan
apa-apa.
Mulané
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid-muridé
ngomong:
2
“Aku
melas
marang
wong-wong!
Wis
telung
dina
suwéné
wong-wong
pada
mèlu
Aku
lan
saiki
sing
dipangan
wis
entèk.
3
Mengko
nèk
sakdurungé
mangan
wis
tak
kongkon
mulih,
menawa
bisa
ambruk
nang
dalan.
Lah
katik
ènèng
sing
omahé
adoh
pisan.”
4
Murid-muridé
terus
semaur:
“Lah
awaké
déwé
sing
arep
ngekèki
mangan
wong
semono
okèhé
gèk
kepriyé?
Nang
panggonan
kéné
ora
ènèng
panganan
apa-apa!”
5
Gusti
Yésus
takon:
“Kowé
nduwé
roti
pira?”
Muridé
semaur:
“Enèng
pitu!”
6
Wong-wong
terus
dikongkon
njagong
kabèh.
Gusti
Yésus
terus
njikuk
roti
pitu
mau.
Sakwisé
didongakké
terus
dityuwil-tyuwil
dikèkké
murid-muridé
kongkon
ngedum
marang
wong-wong.
Wong-wong
terus
pada
diedumi.
7
Enèng
sing
nduwé
iwak
mbarang.
Iwaké
terus
didongakké
terus
kongkon
ngedum
uga.
8
Wong
kabèh
mangan
sampèk
warek.
Turahané
dilumpukké
ènèng
pitung
ténggok.
9
Sing
mèlu
mangan
kira-kira
ènèng
wong
patang
èwu.
10
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
terus
numpak
prau
budal
nang
bawah
Dalmanutah.
11
Enèng
wong
Farisi
pada
marani
Gusti
Yésus
terus
bantah-bantahan
karo
Dèkné.
Wong
Farisi
mau
arep
ngenèng
Gusti
Yésus
lan
pada
njaluk
tandané
nèk
Gusti
Allah
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Dèkné.
12
Gusti
Yésus
terus
sambat
ing
ati
lan
ngomong:
“Kenèng
apa
wong-wong
iki
kok
pada
kepéngin
weruh
tanda?
Ora,
ora
bakal
tak
kèki
tanda!”
13
Wong-wong
mau
terus
ditinggal.
Dèkné
terus
ngabrah
karo
prauné.
14
Nang
prauné
namung
ènèng
roti
siji,
awit
murid-muridé
lali
nggawa
liyané.
15
Kadung
prauné
wis
mlaku,
Gusti
Yésus
mulangi
murid-muridé
ngomong:
“Kowé
kudu
sing
ati-ati
tenan
karo
raginé
wong
Farisi
lan
raginé
Hérodès.”
(Gusti
Yésus
sakjané
ngomong:
“Sing
ati-ati
karo
piwulangé
para
Farisi
lan
piwulangé
Hérodès.”)
16
Murid-muridé
ora
dunung
apa
tegesé
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus,
mulané
pada
takon
marang
sakpada-pada:
“Gusti
kuwi
sakjané
ngomongké
bab
apa
ya?
Mestiné
waé
ya
sangking
awaké
déwé
ora
sangu
roti,
mulané
Gusti
ngomong
ngono!”
17
Gusti
Yésus
ngerti
sing
dirembuk
murid-muridé.
Dèkné
terus
ngomong:
“Kowé
kok
pada
ramé
ngomongké
bab
roti.
Mosok
kowé
durung
pada
nitèni
lan
durung
dunung?
Kowé
kok
angèl
banget!
18
Mosok
kowé
nduwé
mripat,
nanging
ora
bisa
weruh.
Lan
kupingmu
kuwi
kanggo
ngapa
kok
ora
pada
krungu?
Apa
ora
ènèng
sing
kélingan?
19
Dongé
Aku
nyuwil-nyuwil
roti
lima
kanggo
ngekèki
mangan
wong
limang
èwu
kaé,
pirang
ténggok
sing
turah?
Wis
lali?”
Muridé
pada
semaur:
“Rolas
ténggok!”
20
“Lan
liyané
dina
menèh,
dongé
Aku
ngekèki
mangan
wong
patang
èwu
karo
roti
pitu,
pirang
ténggok
sing
turah?”
Muridé
semaur:
“Pitung
ténggok!”
21
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Lah
kowé
kok
durung
dunung
nèk
kekurangan
roti
kuwi
ora
kenèng
ndadèkké
bingung
lan
répot.
Mulané,
sing
tak
omong
mau
prekara
liyané.”
22
Saiki
pada
tekan
désa
Bètsaida.
Nang
kono
ènèng
wong
lamur
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Sing
nggawa
pada
nyuwun
marang
Dèkné
ndemèk
wong
sing
lamur.
23
Gusti
Yésus
terus
nyekel
tangané
wongé
sing
lamur
terus
digawa
metu
nang
njabané
désa.
Nang
kono
mripaté
terus
diidoni.
Wongé
ditumpangi
tangan
lan
ditakoni:
“Kowé
weruh
apa?”
24
Wongé
terus
ndengongok
lan
semaur:
“Aku
weruh
wong-wong,
nanging
kétoké
kaya
wit-witan
mlaku.”
25
Mripaté
terus
didemèk
sepisan
menèh.
Saiki
terus
mari
lan
wongé
bisa
weruh
mat.
26
Wongé
terus
dikongkon
mulih
lan
dipenging
balik
menèh
nang
désané.
27
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
budal
nang
désa-désa
nang
sak
kiwa-tengené
kuta
Sésaréa
Filipi.
Dongé
pada
mlaku
Dèkné
takon
marang
murid-muridé:
“Wong-wong
ngarani
Aku
iki
sapa?”
28
Muridé
pada
semaur:
“Wah,
wis
werna-werna!
Enèng
sing
ngomong
nèk
Kowé
kuwi
Yohanes
Pembaptis.
Liyané
ngarani
Kowé
kuwi
nabi
Elia.
Enèng
menèh
sing
ngomong
nèk
Kowé
kuwi
sakwijiné
nabi
jaman
mbiyèn
sing
saiki
teka
menèh.”
29
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Lah
kowé
kepriyé?
Aku
iki
sapa?”
Rasul
Pétrus
semaur:
“Kowé
kuwi
Kristus!”
30
Sakwisé
krungu
kuwi
Gusti
Yésus
menging
murid-muridé
ngabar-ngabarké
nèk
Dèkné
kuwi
Kristus.
31
Gusti
Yésus
terus
molai
ndunung-ndunungké
marang
murid-muridé
nèk
Dèkné
kuwi
Anaké
Manungsa
sing
bakal
nglakoni
sangsara
okèh.
Dèkné
bakal
disepèlèkké
karo
para
pinituwa,
para
pengarepé
imam
lan
guru-guru
Kitab.
Dèkné
bakal
dipatèni,
nanging
bakal
tangi
menèh
ing
telung
dinané.
32
Gusti
Yésus
sing
ngomongké
bab
kuwi
ya
blaka
waé.
Krungu
kuwi
mau
rasul
Pétrus
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus,
nanging
tanpa
liyané
krungu:
“Gusti,
mbok
aja
ngomong
kaya
ngono!”
33
Nanging
Gusti
Yésus
malah
minger
ndelokké
murid-murid
liyané
terus
nyenèni
rasul
Pétrus:
“Lungaa
sangka
ngarepku
Sétan,
awit
kowé
ora
manut
kekarepané
Gusti
Allah,
nanging
manut
pikirané
manungsa.”
34
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
wong-wong
sing
nang
kono
lan
murid-muridé
mbarang
diomongi
ngéné:
“Sapa
sing
kepéngin
dadi
muridku
kudu
saguh
ninggal
kekarepané
déwé,
manggul
pentèngané
lan
mèlu
Aku.
35
Awit
sapa
sing
éman
uripé,
yakuwi
sing
bakal
kélangan.
Nanging
sapa
sing
nglabuhi
Aku
lan
kabar
kabungahan
tekan
pati,
wong
kuwi
nyawané
bakal
slamet
slawas-lawasé.
36
Lan
menèh,
senajana
sembarang
sing
mbok
golèki
lan
mbok
senengi
bisa
keturutan
kabèh,
apa
gunané,
nèk
kowé
kélangan
nyawamu?
37
Apa
ing
donya
kéné
sing
kenèng
dadi
ijolé
nyawamu?
Lak
ora
ènèng ta?
38
Mulané,
sapa
sing
isin
ngakoni
Aku
lan
piwulangku
ing
jaman
sing
kebek
ala
iki,
mbésuk
nèk
Anaké
Manungsa
teka,
bareng
karo
mulékat-mulékat
sing
sutyi
nganggo
kamulyané
Bapaké,
Dèkné
ya
ora
bakal
ngaku
nèk
kenal
wong
kuwi.”