1
Gusti
Yésus
terus
mulangi
wong-wong
mau
nganggo
tembung
gambar
ngéné:
“Enèng
sakwijiné
wong
nduwé
kebon
ditanduri
dreif.
Keboné
dipageri
mubeng
terus
wongé
nggawé
luwangan
kanggo
meres
dreifé.
Uga
digawèkké
omah-omahan
sing
rada
duwur
kanggo
njaga
keboné.
Keboné
terus
diséwakké
marang
wong-wong
liyané.
Wongé
déwé
lunga
nang
negara
liya.
2
Kadung
wis
wayah
panèn
sing
nduwé
kebon
ngongkon
slafé
nang
nggoné
wong-wong
sing
nyéwa
keboné,
njaluk
bagèané.
3
Nanging
slaf
sing
dikongkon
mau
malah
dityekel
karo
sing
nyéwa
kebon
terus
digebuki.
Sakwisé
kuwi
slafé
terus
dikongkon
lunga
nganggur,
ora
nggawa
apa-apa.
4
“Sing
nduwé
kebon
terus
ngongkon
slaf
liyané,
nanging
sing
iki
uga
dipentungi
sirahé
lan
dielok-elokké
sak
gelemé.
5
Liyané
menèh
dikongkon,
iki
malah
dipatèni.
Kabèh
sing
dikongkoni
menèh
nèk
ora
dipatèni
ya
dipentungi.
6
Sing
nduwé
kebon
saiki
namung
nduwé
wong
siji
sing
kenèng
dikongkon,
yakuwi
anaké
déwé,
sing
ditrésnani.
Wongé
terus
ngongkon
anaké
ngomong
ngéné:
‘Menawa
waé
wong-wong
wedi
marang
kowé,
awit
kowé
anakku
déwé!’
7
Nanging
wong-wong
sing
nyéwa
keboné
malah
ngomong
marang
sakpada-pada:
‘Iki
anaké
sing
nduwé
kebon.
Hayuk
dipatèni
waé,
dadiné
keboné
wèké
awaké
déwé.’
8
Anaké
mau
terus
dityekel;
kadung
wis
dipatèni
terus
diuntyalké
nang
njabané
kebon.
9
“Dipikir
déwé
jajal.
Sing
nduwé
kebon
kudu
ngapa
saiki?
Dèkné
mesti
bakal
budal
déwé.
Sing
nyéwa
keboné
mesti
bakal
dipatèni
kabèh
lan
keboné
mesti
bakal
diséwakké
wong
liya-liyané?
10
Apa
kowé
ora
tau
matya
nang
Kitab,
ayat
sing
uniné
ngéné:
‘Watu
sing
dibuwang
karo
sing
tukang
nggawé
omah,
malah
watu
kuwi
sing
dadi
watu
wiwitan.
11
Iki
penggawéné
Gusti
Allah,
sing
nggumunké
banget.’”
12
Para
penuntuné
wong
Ju
pada
rumangsa
disemoni
karo
Gusti
Yésus
lan
wis
kudu
nyekel
Dèkné,
nanging
pada
wedi
karo
wong
okèh
liyané.
Mulané
Gusti
Yésus
terus
diejarké
waé,
terus
pada
lunga.
13
Wong-wong
terus
ènèng
sing
ngongkon
wong
Farisi
siji-loro
lan
wong
sangka
golongané
ratu
Hérodès
nang
nggoné
Gusti
Yésus,
supaya
ngenèng
Dèkné
nganggo
pitakonan-pitakonan.
14
Kadung
wis
tekan
nggoné
Gusti
Yésus
wong-wong
mau
ngomong:
“Guru,
awaké
déwé
ngerti
nèk
piwulangmu
kuwi
bener
tenan.
Karomenèh
Kowé
ora
wedi
sapa-sapa.
Kowé
nèk
mulangi
bab
dalané
Gusti
Allah
bener
lan
ènèng
wujuté,
awit
Kowé
ora
perduli
karo
sapa-sapa.
Mulané
awaké
déwé
kepéngin
takon
marang
Kowé.
Nèk
miturut
agamané
awaké
déwé
kepriyé?
Kudu
mbayar
belasting
marang
ratuné
apa
ora?”
15
Nanging
Gusti
Yésus
wis
ngerti
nèk
wong-wong
sing
takon
kuwi
namung
étok-étok.
Mulané
Dèkné
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
kepéngin
ngenèng
Aku?
Jajal
nggawa
duwit
rètyèh
siji
mbréné
tak
deloké.”
16
Terus
ènèng
sing
nggawa
duwit
rètyèh
siji.
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
wong-wong
mau:
“Didelok
ta!
Nang
duwit
iki
ènèng
gambaré
sapa
lan
jenengé
sapa?”
Wong-wong
semaur:
“Gambaré
lan
jenengé
ratuné
Rum!”
17
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Lah
ya
wis
ta!
Apa
sing
kudu
mbok
kèkké
marang
ratuné
ya
kèkké
marang
ratuné
lan
apa
sing
kudu
mbok
kèkké
marang
Gusti
Allah
ya
kèkké
marang
Gusti
Allah.”
Wong-wong
nggumun
krungu
saurané
Gusti
Yésus.
18
Enèng
wong
Saduki
siji-loro
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Wong
Saduki
kuwi
ora
ngandel
nèk
wong
mati
bakal
tangi
menèh.
Wong-wong
iki
takon
marang
Gusti
Yésus:
19
“Guru,
nabi
Moses
wis
nggawèkké
pernatan
kanggo
awaké
déwé
ngéné:
‘Nèk
ènèng
wong
lanang
mati
ninggal
randa
tanpa
anak,
seduluré
wong
lanang
sing
mati
kuwi
kudu
ngepèk
randa
mau
dadi
bojoné
lan
nggawèkké
turunan
kanggo
seduluré
sing
mati.’
20
“Lah
saiki
ènèng
sedulur
lanang-lanang
pitu.
Sing
mbarep
ngepèk
bojo,
nanging
kadung
mati
ora
ninggal
anak.
21
Sing
nomer
loro
terus
ngepèk
randané
dadi
bojoné,
nanging
sing
iki
uga
mati
tanpa
nduwé
anak.
Karo
sing
nomer
telu
ya
pada
waé
ngono.
22
Entèk-entèké
sedulur
pitu
mau
kabèh
mati,
tanpa
ninggal
turunan
siji-sijia.
Mbok
randané
ya
terus
mati
pisan.
23
Saiki
awaké
déwé
arep
takon:
lah
mbésuk
nèk
wantyiné
wong
mati
pada
tangi
menèh,
wong
wédok
mau
bakal
dadi
bojoné
sing
endi?
Awaké
déwé
takon,
awit
wong
wédok
iki
wis
dadi
bojoné
sedulur
kabèh
pitu
mau?”
24
Gusti
Yésus
semaur:
“Kowé
kuwi
jan
klèru
banget.
Kowé
ora
dunung
isiné
Kitab
lan
kowé
blas
ora
ngerti
kwasané
Gusti
Allah.
25
Awit
mbésuk
nèk
wong-wong
tangi
sangka
pati
uripé
bakalé
kaya
mulékat
swarga,
ora
ènèng
tyarané
bebojoan.
26
Lan
bab
tangi
menèh
sangka
pati,
apa
kowé
ora
matya
nang
kitabé
nabi
Moses
bab
grumbulan
eri
sing
murup?
Nang
kono
Gusti
Allah
lak
ngomong
ta
marang
nabi
Moses:
‘Aku
iki
Gusti
Allahé
Abraham,
Gusti
Allahé
Isak
lan
Gusti
Allahé
Yakub.’
27
Tegesé
Bapa
Abraham,
Isak
lan
Yakub
kuwi
saiki
ngabekti
marang
Gusti
Allah.
Lah
wong
sing
ngabekti
marang
Gusti
Allah
kuwi
lak
wong
urip
ta,
mosok
wong
mati?
Dadiné
Bapa
Abraham,
Isak
lan
Yakub
kuwi
saiki
urip
menèh.
Nèk
kowé
ora
pretyaya
kuwi,
kowé
jan
klèru
tenan!”
28
Enèng
guru
Kitab
krungu
enggoné
wong-wong
pada
bantah-bantahan
lan
wong
iki
nitèni
nèk
Gusti
Yésus
sing
nyauri
wong-wong
ya
bener
tenan.
Guru
Kitab
iki
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
takon
ngéné:
“Wèt
sing
endi
sing
penting
déwé?”
29
Gusti
Yésus
semaur:
“Wèt
sing
penting
déwé
ya
iki:
‘Rungokké
bangsa
Israèl,
Gusti
Allahé
awaké
déwé
kuwi
siji.
30
Trésnaa
marang
Gusti
Allah
sak
atimu
lan
nyawa-ragamu,
kapinteranmu
lan
kekuwatanmu
dikanggokna
kanggo
ngladèni
Gusti
Allah.’
31
Wèt
liyané
sing
penting
ya
iki:
‘Trésnaa
marang
tunggal
manungsa
kaya
enggonmu
nrésnani
awakmu
déwé.’
Ora
ènèng
wèt
liyané
sing
gedéné
ngungkuli
wèt
loro
iki.”
32
Guru
Kitab
mau
semaur:
“Kowé
bener,
Guru.
Pantyèn
Gusti
Allah
mung
siji,
ora
ènèng
liyané.
33
Pantyèn
awaké
déwé
kudu
nrésnani
Gusti
Allah
sak
atiné,
ing
lair
lan
batin
lan
karo
sakkèhé
kekuwatané.
Uga
kudu
trésna
marang
liyané
kaya
enggoné
nrésnani
awaké
déwé.
Iku
pantyèn
luwih
apik
tenimbang
mbelèh
kéwan
lan
pawèh
liya-liyané
marang
Gusti
Allah.”
34
Gusti
Yésus
weruh
nèk
guru
Kitab
iki
sing
semaur
nggenah
lan
bener,
mulané
Dèkné
terus
ngomong
marang
wongé:
“Kowé
wis
tyedek
karo
Kratoné
Gusti
Allah.”
Sakwisé
kuwi
terus
ora
ènèng
sing
wani
takon
apa-apa
menèh.
35
Gusti
Yésus
dongé
mulangi
nang
Gréja
Gedé
gentènan
takon:
“Lah
guru-guru
Kitab
kok
ngomong
nèk
Kristus
namung
manungsa
turunané
ratu
Daved,
dudu
Gusti
Allah?
36
Ratu
Daved
déwé
lak
wis
ngomong
ngéné
ta,
dongé
dèkné
dikwasani
karo
Rohé
Allah:
‘Gusti
Allah
wis
ngomong
ngéné
marang
Gustiku:
Mbrénéa
njagong
nang
tengenku,
nganti
mungsuhmu
wis
tak
telukké
kabèh.’
37
Lah
ratu
Daved
déwé
ngarani
Kristus
kuwi
Gusti.
Mosok
Kristus
turunané
ratu
Daved?”
Wong
okèh
seneng
ngrungokké
piwulangé
Gusti
Yésus.
38
Dèkné
uga
mulangi
wong-wong
ngéné:
“Pada
sing
ati-ati
karo
para
guru
Kitab.
Wong-wong
kuwi
namung
seneng
mlaku-mlaku
nganggo
salin
kaya
wong
sing
gedé
pangkaté.
Nèk
nang
pasar
njaluk
digatèkké
lan
diajèni
karo
wong
liyané.
39
Nèk
nang
sinaguk
apa
nang
kumpulan
pésta
njagongé
nang
ngarep
déwé.
40
Pada
seneng
lan
pinter
ngrampasi
omahé
randa-randa
terus
étok-étoké
ndonga
suwi
kanggo
nutupi
klakuané.
Wong
kaya
ngono
kuwi
bakal
éntuk
setrapan
sing
luwih
abot.”
41
Gusti
Yésus
terus
njagong
nang
ngarepé
wadah
duwit
nang
Gréja
Gedé
kono.
Dèkné
ndelokké
wong-wong
sing
pada
nglebokké
pawèhé.
Okèh
wong
sugih
pada
nglebokké
duwité.
Wong-wong
iki
pawèhé
ya
ora
setitik.
42
Terus
ènèng
randa
mlarat
nglebokké
rètyèh
loro
sing
tyilik
banget
ajiné.
43
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid-muridé
diomongi
ngéné:
“Pada
ngertia,
kanggo
Gusti
Allah
randa
mlarat
iku
pawèh
sing
okèh
déwé
tenimbang
liya-liyané.
44
Awit
wong
sing
sugih
ngekèki
sangka
kasugihané,
nanging
randa
iku
ngekèki
sangka
kemlaratané.”