1
Dongé
Gusti
Yésus
medun
sangka
gunung,
wong
pirang-pirang
pada
ngetutké
Dèkné.
2
Nang
kono
ènèng
wong
lara
lépra
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus,
terus
sujut
nang
ngarepé.
Wongé
ngomong:
“Duh
Gusti,
nèk
kowé
gelem,
mesti
kowé
bisa
nambani
aku.”
3
Gusti
Yésus
terus
ngelungké
tangané
lan
ndemèk
wongé
karo
ngomong:
“Aku
gelem,
dadia
waras!”
Sakwat
wongé
terus
mari
tenan.
4
Wongé
terus
dipenging
karo
Gusti
Yésus,
ora
éntuk
ngomong-omongké
bab
lelakon
kuwi
marang
wong
liyané,
nanging
dikongkon
nang
nggoné
imamé,
supaya
weruh
nèk
dèkné
wis
mari
tenan.
Wongé
uga
dikongkon
ngekèki
kurbané
miturut
pernatané
nabi
Moses
kanggo
tanda
nèk
wongé
wis
mari
tenan.
5
Dongé
Gusti
Yésus
mlebu
kuta
Kapèrnakum
ènèng
ofisir
Rum
marani
Dèkné,
njaluk
tulung
ngomong:
6
“Gusti,
peladènku
lara
nang
omah.
Dèkné
wis
ora
bisa
apa-apa,
namung
ngrasakké
lara
tenan.”
7
Gusti
Yésus
semaur:
“Ya,
Aku
arep
teka
nambani
dèkné.”
8
Nanging
ofisiré
semaur:
“Duh
Gusti,
aku
iki
ora
pantes
didayohi
Gusti
nang
omahku.
Mbok
Gusti
ngetokké
tembung
sak
ketyap
waé,
mengko
peladènku
mesti
bakal
mari.
9
Awit
aku
déwé
ya
ing
sak
ngisoré
penggedéku,
nanging
aku
déwé
ya
nduwé
soldat-soldat
ing
sak
ngisorku,
sing
kudu
manut
marang
aku.
Nèk
aku
mréntah
sing
siji
ngomong:
‘Kana
lunga,’
wongé
ya
lunga
lan
nèk
liyané
tak
tyeluk:
‘Réné,’
wongé
mesti
ya
teka.
Nèk
aku
ngomong
karo
peladènku:
‘Iki
ditandangi,’
mesti
ya
ditandangi.”
10
Gusti
Yésus
nggumun
krungu
tembungé
ofisir
kuwi.
Dèkné
terus
ngomong
marang
wong-wong
sing
pada
mèlu:
“Tenan,
Aku
durung
tau
tumon
wong
sing
nduwé
pengandel
semono
gedéné
nang
tengahé
wong
Israèl.
11
Titènana
ta,
wong
pirang-pirang
bakal
teka
sangka
wétan
lan
kulon
lan
pada
pésta
bebarengan
karo
Bapa
Abraham,
Isak
lan
Yakub
ing
Kratoné
Swarga.
12
Nanging
wong-wong
sing
sak
mestiné
kudu
manggon
ing
Kratoné
Gusti
Allah
malah
bakal
diusir
metu,
dilebokké
nang
panggonan
sing
peteng-ndedet.
Nang
kono
wong-wong
kuwi
bakal
nangis
lan
kerot
untu.”
13
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
ofisiré:
“Kana
mulih,
bakal
klakon
manut
pengandelmu.”
Lan
ing
waktu
kuwi
uga
peladèné
mari.
14
Dongé
Gusti
Yésus
teka
nang
omahé
Pétrus,
Dèkné
weruh
nèk
ibu-maratuwané
Pétrus
lara
panas
nang
ambèn.
15
Gusti
Yésus
terus
ndemèk
tangané
wongé,
wongé
terus
mari.
Wongé
terus
tangi
lan
ngladèni
Gusti.
16
Kadung
wis
surup
wong-wong
sing
kesurupan
demit
terus
pada
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Demit-demité
pada
ditundungi
karo
tembung
sak
ketyap
lan
sing
lara
pada
diwaraské
kabèh.
17
Gusti
Yésus
nindakké
kuwi
mau
kabèh,
supaya
klakon
sing
diomong
karo
nabi
Yésaya
dèk
mbiyèn,
sing
uniné
ngéné:
“Dèkné
wis
nyangga
kasangsarané
awaké
déwé
lan
lelarané
awaké
déwé
Dèkné
wis
nambani.”
18
Gusti
Yésus
weruh
nèk
wong
pirang-pirang
pada
ngrubung
Dèkné,
mulané
Dèkné
terus
ngongkon
murid-muridé
ngabrah
mér.
19
Ing
waktu
kuwi
ènèng
sakwijiné
guru
Kitab
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
ngomong:
“Guru,
aku
arep
mèlu
Kowé,
nang
endi
waé
aku
arep
mèlu.”
20
Gusti
Yésus
nyauri
wongé
ngéné:
“Asu
alasan
nduwé
rong
lan
manuk
nduwé
susuk,
nanging
Anaké
Manungsa
ora
nduwé
panggonan
kanggo
ngglétak
lan
lèrèn.”
21
Terus
ènèng
murid
liyané
ngomong
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
aku
dililani
ngubur
bapakku
ndisik.”
22
Gusti
Yésus
nyauri
ngéné:
“Kowé
mèlua
Aku,
sing
mati
bèn
ngubur
tunggalé
sing
pada
mati.”
23
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
prau
lan
murid-muridé
pada
mèlu.
24
Ora
let
suwi
terus
ènèng
ombak
gedé
nang
mér
kono
lan
ombaké
ngontang-antingké
prauné.
Ing
waktu
kuwi
Gusti
Yésus
ijik
turu.
25
Murid-muridé
terus
marani
lan
nggugah
Dèkné:
“Gusti,
awaké
déwé
ditulungi.
Prauné
kelep.”
26
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
wedi?
Kok
tyilik
pengandelé!”
Gusti
Yésus
terus
tangi
lan
mréntah
angin
lan
ombak
kongkon
mandek.
Anginé
lan
banyuné
terus
anteng.
27
Wong-wong
sing
nang
kono
pada
nggumun
lan
ngomong:
“Wong
iki
sapa
ta?
Angin
lan
ombak
kok
pada
manut
marang
tembungé?”
28
Kadung
Gusti
Yésus
wis
tekan
abrahan,
nang
bawah
Gadarah,
terus
ènèng
wong
loro
metuki
Dèkné.
Wong
loro
iki
kesurupan
demit
lan
tekané
sangka
guwa-guwa
kuburan.
Wong-wong
iki
medèni
tenan,
mulané
ora
ènèng
wong
sing
wani
liwat
dalan
kono.
29
Wong-wong
kuwi
terus
pada
bengok-bengok
marang
Gusti
Yésus,
ngomong:
“Duh
Anaké
Gusti
Allah,
awaké
déwé
arep
mbok
kapakké?
Apa
awaké
déwé
arep
mbok
setrap?
Saiki
lak
durung
waktuné
ta?”
30
Ora
adoh
sangka
kono
ènèng
babi
pirang-pirang
ijik
pada
nggolèk
pangan.
Demit-demité
mau
terus
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus,
ngomong:
31
“Nèk
awaké
déwé
niyat
arep
mbok
kongkon
metu,
awaké
déwé
dililani
mlebu
nang
babi-babi
kaé!”
32
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kana
pada
metua!”
Demit-demit
mau
terus
pada
metu
sangka
wong
loro
kuwi,
terus
pada
mlebu
nang
babi-babiné.
Babi-babi
mau
terus
pada
mblayu
sangka
pinggir
gunung
kono,
njegur
nang
mér
terus
pada
mati
kelep
kabèh.
33
Wong-wong
sing
angon
babi-babi
mau
terus
pada
mblayu
nang
kuta,
ngomongké
bab
lelakon
kuwi
lan
uga
bab
wong
loro
sing
mauné
kesurupan
demit.
34
Wong
sak
kuta
kabèh
terus
pada
teka
marani
Gusti
Yésus.
Kadung
ketemu
terus
pada
nyuwun
tenanan
marang
Dèkné,
supaya
lunga
sangka
panggonan
kono.