1
Ing
waktu
kuwi
ratu
Agustus
ngetokké
tembung
nèk
kabèh
wong
sing
manggon
nang
negara-negara
sing
ana
ing
pangwasané
kraton
Rum
kudu
nyatetké
jenengé
lan
kaitung
kabèh.
2
Itung-itungan
wong
sing
sepisanan
kuwi
dianakké
dongé
Kirénius
dadi
gramang
nang
bawah
Siria.
3
Wong
kabèh
terus
pada
budal
nyatetké
jenengé
nang
kutané
mbah-mbahané
mbiyèn.
4
Lan
jalaran
Yosèf
kuwi
turunané
ratu
Daved,
mulané
dèkné
ya
terus
budal
sangka
kuta
Nasarèt
nang
distrik
Galiléa,
lunga
nang
kuta
Bètlehèm
nang
distrik
Yudéa.
Bètlehèm
kuwi
kuta
lairané
ratu
Daved.
5
Yosèf
lunga
nggawa
Maria,
patyangané
sing
meteng.
6
Dongé
wong
loro
mau
teka
nang
kuta
Bètlehèm
wis
wayahé
Maria
kudu
mbayi.
7
Maria
ya
terus
mbayi
anak
lanang
sing
mbarep.
Bayiné
terus
digedong
lan
disèlèhké
nang
wadah
pakan
kéwan,
awit
Yosèf
lan
Maria
wis
ora
bisa
nemu
panggonan
menèh
nang
omah
inepan.
8
Nang
bawah
kono
ing
wengi
kuwi
ènèng
pangon-pangon
sing
ijik
njaga
wedusé
nang
kebon.
9
Dadakan
waé
terus
mulékaté
Gusti
ngadek
nang
ngarepé
lan
pangwasané
Gusti
Allah
madangi
para
pangon
mau.
Wong-wong
pada
wedi
banget.
10
Nanging
mulékaté
terus
ngomong:
“Aja
pada
wedi,
awit
aku
teka
nggawa
kabar
betyik
kanggo
kowé,
kabar
sing
mbungahké
atiné
wong
kabèh.
11
Ing
dina
iki
Juru
Slametmu
wis
lair
nang
kutané
ratu
Daved.
Dèkné
kuwi
Kristus,
Gusti.
12
Iki
tengeré:
kowé
bakal
nemu
bayi
digedong
lan
disèlèhké
nang
wadah
pakan
kéwan!”
13
Terus
dadakan
waé
ènèng
mulékat
pirang-pirang
pada
ngantyani
mulékat
mau
lan
bebarengan
terus
pada
memuji
Gusti
Allah.
14
Tembungé
ngéné:
“Pujia
Gusti
Allah
sing
nang
nduwur
lan
tentrem
ayem
nang
bumi,
awit
Gusti
Allah
ngétokké
kabetyikané
marang
manungsa.”
15
Kadung
para
mulékat
mau
wis
lunga
nang
swarga,
para
pangon
terus
ngomong
marang
sakpada-pada:
“Hayuk
pada
budal
nang
kuta
Bètlehèm.
Gusti
Allah
wis
ngomongi
awaké
déwé
bab
sing
klakon
nang
kana.
Hayuk
pada
ndelok!”
16
Para
pangon
mau
terus
gelis-gelis
budal,
terus
nemu
Maria
lan
Yosèf
lan
Bayiné
sing
disèlèhké
nang
wadah
pakan
kéwan.
17
Kadung
wis
weruh
Bayiné,
para
pangon
terus
ngabar-ngabarké
bab
apa
sing
diomong
karo
mulékaté
bab
Bayiné.
18
Kabèh
wong
sing
krungu
kabaré
para
pangon
mau
pada
nggumun
banget.
19
Nanging
Maria
nyimpen
lelakon-lelakon
kuwi
mau
kabèh
ing
atiné
lan
digagas
apa
tegesé.
20
Para
pangon
terus
balik
menèh
nang
kebon
karo
memuji
lan
ngluhurké
Gusti
Allah,
awit
kabèh
sing
dirungu
lan
sing
diseksèni
pantyèn
tyotyok
karo
sing
diomong
karo
mulékaté.
21
Kadung
umuré
wis
wolung
dina,
Bayiné
terus
disunati
lan
dikèki
jeneng.
Jenengé
Yésus,
awit
mulékaté
ngekèki
jeneng
kuwi
marang
Maria,
sakdurungé
dèkné
meteng.
22
Miturut
wèté
nabi
Moses
Maria
dianggep
resik
menèh
nèk
wis
kliwat
patang
puluh
dina
sakwisé
mbayi.
Kadung
wis
tekan
wayahé,
Maria
lan
Yosèf
terus
budal
nang
kuta
Yérusalèm
arep
masrahké
Bayiné
marang
Gusti.
23
Awit
nang
Kitab
ketulis
ngéné:
“Saben
anak
mbarep
sing
lanang
kudu
dipasrahké
marang
Gusti.”
24
Maria
lan
Yosèf
budal
nang
kuta
Yérusalèm
kuwi
uga
arep
nggawa
kurban
miturut
wèté
Gusti
Allah
sing
ketulis
nang
Kitab.
Kurbané
yakuwi:
manuk
dara
sak
jodo
apa
manuk
dara
tyilik
loro.
25
Ing
waktu
kuwi
nang
kuta
Yérusalèm
kono
ènèng
wong
sing
jenengé
Siméon.
Siméon
iki
sakwijiné
wong
sing
nuruti
kekarepané
Gusti
Allah
lan
ngabekti
marang
Gusti
Allah.
Dèkné
ngarep-arep
kapan
Gusti
Allah
bakal
nekakké
keslametan
marang
bangsa
Israèl.
Siméon
iki
kebek
karo
Roh
Sutyi.
26
Roh
Sutyi
déwé
sing
ngomong
marang
dèkné
nèk
dèkné
ora
bakal
mati
sakdurungé
weruh
Juru
Slameté
manungsa,
sing
wis
dijanji
karo
Gusti
Allah.
27
Katuntun
Roh
Sutyi
Siméon
terus
mlebu
nang
Gréja
Gedé.
Maria
lan
Yosèf
uga
mlebu
nang
Gréja
Gedé
nggawa
Bayiné
arep
dipasrahké
marang
Gusti
Allah,
miturut
pernatané
agama.
28
Siméon
terus
nyekel
Bayiné,
terus
dibopong
karo
memuji
Gusti
Allah
ngomong:
29
“Duh
Gusti,
Kowé
netepi
janjimu
marang
peladènmu.
Saiki
aku
wis
bisa
ninggal
karo
ayem.
30
Awit
mripatku
wis
weruh
Juru
Slamet
Kongkonanmu.
31
Dèkné
sing
mbok
tyawiské
kanggo
nylametké
kabèh
bangsa,
32
kaya
pepadang
sing
madangi
dalané
wong
sing
ora
pretyaya,
supaya
pada
mara
nang
nggonmu.
Dadiné
umatmu,
bangsa
Israèl,
nampa
pengaleman
sangka
liya-liya
bangsa.”
33
Yosèf
lan
Maria
pada
nggumun
krungu
tembungé
Siméon
sing
ngomongké
bab
anaké
mau.
34
Siméon
terus
mberkahi
Yosèf,
Maria
lan
Bayiné,
terus
ngomong
marang
Maria:
“Botyah
iki
wis
dikarepké
karo
Gusti
Allah
dadi
jalarané
tiba
lan
tanginé
wong
okèh
nang
Israèl.
Dèkné
bakal
dadi
tanda
sangka
Gusti
Allah,
sing
bakal
dibantah
karo
wong
okèh.
35
Mengkono
kuwi
angen-angen
sing
kasimpen
ing
atiné
wong
okèh
bakal
kebukak.
Kowé
déwé
Maria,
bakal
ngrasakké
sedi,
atimu
rasané
kaya
disuwèk
karo
pedang
sing
landep
kaé.”
36
Nang
kono
uga
ènèng
nabi
wédok
sing
wis
tuwa
banget,
jenengé
Hanah,
anaké
Fanuèl
sangka
turunané
Aser.
Nabi
Hanah
sakwisé
kawin
pitung
taun
suwéné
terus
ditinggal
mati
bojoné.
37
Dadiné
dèkné
saiki
randa,
umuré
wis
wolung
puluh
papat
taun.
Nabi
Hanah
kuwi
sasaté
awan-wengi
nang
Gréja
Gedé
ngabekti
marang
Gusti
Allah
nganggo
pandonga
lan
pasa.
38
Ing
waktu
kuwi
ya
dongé
nabi
Hanah
uga
teka
nang
Gréja
Gedé.
Dèkné
terus
memuji
Gusti
Allah
lan
ngomongké
bab
Botyah
Bayi
mau
marang
wong
kabèh
sing
pada
ngarep-arep
kapan
Gusti
Allah
enggoné
ngluwari
kuta
Yérusalèm.
39
Sakwisé
rampung
enggoné
pada
netepi
pernatané
Gusti
Allah
kabèh,
Yosèf
lan
Maria
terus
pada
mulih
nang
kuta
Nasarèt
nang
distrik
Galiléa.
40
Botyah
Bayi
mau
terus
mundak
gedé
lan
rosa,
dadi
botyah
sing
jembar
kaweruhé
lan
Gusti
Allah
ya
mberkahi
Dèkné.
41
Saben
taun
wong
tuwané
Gusti
Yésus
budal
nang
kuta
Yérusalèm
mèlu
ngurmat
riyaya
Paskah.
42
Kadung
Gusti
Yésus
wis
nduwé
umur
rolas
taun,
Dèkné
uga
diejèk
nang
Yérusalèm.
43
Sakwisé
rampung
karo
riyaya
Paskah
Yosèf
lan
Maria
terus
pada
mulih,
nanging
Gusti
Yésus
ijik
kèri
nang
Yérusalèm.
Wong
tuwané
malah
ora
ngerti
44
Ndarani
Gusti
Yésus
wis
ndisiki
mulih,
bareng
karo
wong-wong.
Kadung
wis
mlaku
sedina
muput,
Yosèf
lan
Maria
terus
nggolèki
Gusti
Yésus
nang
nggoné
sedulur-seduluré
lan
kenal-kenalané.
45
Nanging
ora
bisa
ketemu,
mulané
terus
pada
balik
menèh
nang
kuta
Yérusalèm.
46
Sakwisé
nggolèki
telung
dina
suwéné,
Yosèf
lan
Maria
bisa
nemu
Anaké
nang
Gréja
Gedé.
Dèkné
ijik
njagong
ing
sak
tengahé
para
guru.
Gusti
Yésus
ngrungokké
piwulangé
para
guru
mau
lan
Dèkné
uga
ngetokké
werna-werna
pitakonan.
47
Kabèh
wong
sing
krungu
tembungé
Gusti
Yésus
pada
nggumun
bab
kapinterané
enggoné
mangsuli
para
guru
mau.
48
Bapaké
lan
ibuné
uga
nggumun
banget.
Maria
ngomong:
“Lik,
kenèng
apa
kowé
kok
nggawé
bingungé
bapak
lan
ibumu?
Awaké
déwé
nggolèki
kowé
sampèk
susah.”
49
Gusti
Yésus
semaur
ngéné:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nggolèki
Aku?
Apa
kowé
ora
pada
ngerti
nèk
Aku
kudu
nang
omahé
Bapakku?”
50
Yosèf
lan
Maria
ora
dunung
marang
tembungé
Gusti
Yésus
kuwi.
51
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
mèlu
mulih
karo
wong
tuwané
nang
kuta
Nasarèt.
Dèkné
tansah
manut
marang
tembungé
wong
tuwané.
Maria
mikirké
prekara-prekara
iki
kabèh
ing
atiné.
52
Gusti
Yésus
terus
mundak
gedé
lan
mundak
kaweruhé.
Dèkné
uga
mundak
ditrésnani
karo
Gusti
Allah
lan
manungsa.