1
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
miji
murid
menèh,
pitung
puluh
loro
okèhé.
Murid-murid
iki
terus
dikongkon
budal
bareng
loro-loro,
ndisiki
Gusti
Yésus,
ngleboni
saben
kuta
lan
panggonan
sing
arep
ditekani.
2
Gusti
Yésus
ngomong
marang
murid-murid
iki:
“Sing
kudu
dienèni
pantyèn
okèh,
nanging
bauné
setitik.
Mulané,
pada
nyuwuna
marang
sing
nduwé
kebon,
supaya
ngongkon
wong
okèh
kanggo
nglumpukké
panènané.
3
Kana
pada
budala
lan
pada
ngertia:
Aku
ngongkon
kowé
budal
kaya
tyempé
nang
tengahé
matyan-matyan.
4
Aja
pada
sangu
duwit
apa
nggawa
kantongan
apa
sepatu.
Nèk
nang
dalan
aja
mandek
mbagèkké
wong.
5
Nèk
kowé
mlebu
nang
sakwijiné
omah,
mbagèkké
ngéné:
‘Tentrem-slamet
marang
omah
iki.’
6
Nèk
wong
sing
manggon
nang
omah
kono
seneng
marang
katentreman,
pamujimu
marakké
wong-wong
mau
nampa
katentreman.
Nanging
nèk
wong-wong
ora
seneng
marang
katentreman,
pamujimu
bakal
balik
menèh
marang
kowé.
7
Nèk
kowé
ditampa
nang
sakwijiné
omah,
manggona
terus
nang
omah
kono.
Pada
mangana
lan
ngombéa
apa
sing
disuguhké
marang
kowé,
awit
wong
sing
nyambutgawé
wis
sak
mestiné
nèk
nampa
upahé.
Nanging
aja
ngolah-ngalih
enggonmu
nginep.
8
Nèk
kowé
mlebu
nang
sakwijiné
kuta
lan
wong-wong
nang
kono
nampa
kowé
apik,
mangana
apa
sing
disuguhké
marang
kowé.
9
Wong
lara
sing
nang
kono
pada
diwarasna
lan
wong-wong
pada
diomongi
ngéné:
‘Kratoné
Gusti
Allah
wis
nang
tengahmu.’
10
Nèk
kowé
mlebu
nang
sakwijiné
kuta,
nanging
wong-wong
nang
kuta
kono
ora
gelem
nampa
kowé,
mlakua
nang
dalan-dalan
lan
ngomong:
‘Lemahé
kuta
iki,
sing
nèmpèl
nang
sikilku,
tak
ketok-ketokké
nang
ngarepmu,
supaya
kowé
pada
ngerti
déwé.
Aja
lali
nèk
Kratoné
Gusti
Allah
wis
tyedek
karo
kowé.’
11
(10:10)
12
Pada
ngertia,
mbésuk
ing
dina
kruton
setrapané
kuta
Sodom
ijik
èntèng
nèk
dipadakké
karo
setrapané
kuta
sing
nampik
kowé
kuwi.”
13
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné:
“Tyilaka
kowé,
kuta
Korasim!
Tyilaka
uga
kowé,
kuta
Bètsaida!
Awit
semunggoné
nang
kuta
Sidon
lan
Tirus
ènèng
mujijat-mujijat
kaya
sing
nang
tengahmu,
wong-wong
nang
kono
mesti
wis
mbiyèn-mbiyèn
pada
ngakoni
salahé
lan
pada
nganggo
salin
sakah
lan
usapan
awu
sirahé
kanggo
tanda
kasusahané.
14
Mbésuk
ing
dina
kruton
kuta
Tirus
lan
Sidon
setrapané
luwih
èntèng
nèk
dipadakké
karo
setrapanmu.
15
Uga
kowé
sing
manggon
nang
kuta
Kapèrnakum!
Apa
kowé
bakal
dijunjung
munggah
swarga?
Ora
bakal!
Kowé
malah
bakal
dityemplungké
nang
panggonané
wong
mati.”
16
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
murid-muridé:
“Sapa
sing
manut
marang
piwulangmu,
kuwi
uga
manut
marang
Aku.
Sapa
sing
nampik
kowé,
kuwi
ya
nampik
Aku.
Lan
sapa
sing
nampik
Aku,
kuwi
nampik
Gusti
Allah
sing
ngongkon
Aku!”
17
Murid
pitung
puluh
loro
mau
pada
balik
karo
bungah.
Pada
ngomong
ngéné:
“Gusti,
gèk
demit-demit
waé
pada
manut
marang
awaké
déwé
nèk
awaké
déwé
nyeluk
Jenengmu.”
18
Gusti
Yésus
semaur:
“Aku
weruh
Sétan
tiba
sangka
langit
kaya
klélapé
bledèk.
19
Pada
diéling!
Kowé
wis
tak
kèki
pangwasa
ngidek-idek
ula
lan
kalajengking
lan
uga
ngalahké
kekuwatané
mungsuh.
Ora
ènèng
apa
waé
sing
bakal
nggawé
tyilakamu.
20
Nanging,
kowé
aja
pada
bungah
jalaran
demit-demit
manut
marang
kowé,
luwung
pada
bungaha
nèk
jenengmu
wis
ketulis
nang
swarga.”
21
Ing
waktu
kuwi
Gusti
Yésus
bungah
tenan
ing
atiné,
jalaran
kebek
karo
Roh
Sutyi.
Dèkné
terus
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah
ngomong:
“Bapakku,
Gusti
Allahé
langit
lan
bumi,
Aku
maturkesuwun
marang
Kowé,
awit
Kowé
nyimpen
prekara-prekara
iki
kanggo
wong
pinter
lan
sing
nduwé
kaweruh,
nanging
mbok
udarké
kanggo
wong
sing
tyilik.
Pantyèn,
kabèh
iki
mbok
tindakké
manut
kekarepanmu
lan
senengmu
déwé.
22
“Sembarang
kabèh
wis
dipasrahké
marang
Aku
karo
Bapakku.
Ora
ènèng
wong
sing
ngerti
Anaké
Gusti
Allah
kuwi
sapa,
namung
Anaké
Gusti
Allah
déwé
sing
ngerti
lan
ora
ènèng
wong
ngerti
Gusti
Allah
Bapaké,
kejaba
Anaké
lan
wong-wong
sing
wis
dipilih
karo
Anaké
supaya
kenal
marang
Bapaké.”
23
Gusti
Yésus
terus
ngomong,
nanging
namung
marang
murid-murid:
“Kowé
pantyèn
wong
sing
beja
banget,
awit
kowé
weruh
prekara-prekara
kuwi
karo
mripatmu
déwé.
24
Awit
pada
ngertia:
okèh
nabi
lan
ratu
pada
kepéngin
weruh
prekara-prekara
sing
kowé
weruh,
nanging
ora
bisa.
Uga
pada
kepéngin
krungu
sing
mbok
rungokké,
nanging
ora
bisa.”
25
Ing
sakwijiné
dina
ènèng
guru
Kitab
teka
nang
nggoné
Gusti
Yésus
arep
ngenèng
Dèkné.
Wongé
ngomong
ngéné:
“Guru,
aku
kudu
nglakoni
apa
bisané
nampa
urip
langgeng?”
26
Gusti
Yésus
semaur:
“Lah
nang
wèté
Kitab
ketulis
kepriyé?
Apa
sing
mbok
watya
nang
kono?”
27
Guru
Kitab
mau
terus
semaur
ngéné:
“Pada
trésnaa
marang
Gusti
Allahmu
sak
atimu,
sak
nyawamu,
nganggo
sak
ènèngé
kekuwatanmu
lan
sak
ènèngé
pikiranmu.
Uga,
trésnaa
marang
pepadamu
kaya
enggonmu
nrésnani
awakmu
déwé.”
28
Gusti
Yésus
ngomong:
“Sauranmu
kuwi
pantyèn
bener.
Kuwi
kudu
mbok
lakoni
lan
kowé
bakal
nampa
urip
langgeng.”
29
Nanging
guru
Kitab
mau
arep
mbenerké
dèkné
déwé,
mulané
terus
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Lah
sing
diarani
pepadamu
kuwi
sakjané
sapa
ta?”
30
Gusti
Yésus
nyauri
pitakonan
kuwi
ngéné:
“Enèng
sakwijiné
wong
medun
sangka
kuta
Yérusalèm
arep
nang
kuta
Yériko.
Nang
dalan
wongé
dirampok
maling
terus
digebuki
pisan
sampèk
setengah
mati
terus
ditinggal
nang
dalan.
31
Ndilalahé
ènèng
imam
liwat
dalan
kono.
Nanging
kadung
dèkné
weruh
wong
sing
dirampok
mau,
malah
terus
mlipir
nyimpangi
wongé.
32
Uga
ènèng
wong
Lévi
liwat
kono,
nanging
uga
dèkné
nyimpangé
wongé.
33
Terus
ènèng
wong
Samaritan
sing
lelungan,
liwat
dalan
kono.
Dèkné
weruh
wong
sing
dirampok
mau
terus
melas
banget.
34
Wongé
terus
diparani,
tatuné
terus
diusapi
anggur
lan
dilengani,
terus
diperban.
Sakwisé
kuwi
wongé
terus
ditumpakké
kimaré
dèkné,
terus
digawa
nang
omah
penginepan
lan
dirumati
nang
kono.
35
Ing
ésuké
wong
Samaritan
mau
ngekèki
duwit
marang
sing
nduwé
omah,
tyukup
kanggo
ngrumati
wongé
sedina-rongdina,
karo
ngomong:
‘Wong
iki
dirumatké
sing
apik.
Nèk
aku
balik
ongkos-ongkos
liyané
bakal
tak
bayar
kabèh.’”
36
Gusti
Yésus
terus
nutup
tembungé
nganggo
pitakonan
ngéné
marang
guru
Kitab
mau:
“Miturut
pinemumu,
wong
telu
mau,
sing
endi
sing
dadi
pepadané
wong
sing
dirampok
mau?”
37
Guru
Kitab
mau
semauré:
“Ya
wong
sing
melas
marang
wongé!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Bener
kowé,
kana
dilakoni
ngono
uga!”
38
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
teka
nang
sakwijiné
désa.
Nang
kono
ènèng
wong
wédok
jenengé
Marta.
Marta
ngampirké
Gusti
Yésus
nang
omahé.
39
Marta
nduwé
adik
sing
jenengé
Maria.
Maria
njagong
nyedeki
Gusti
Yésus,
ngrungokké
piwulangé.
40
Nanging
Marta
ribut
banget
ngladèni
dayoh-dayohé.
Marta
terus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
ngomong:
“Gusti,
mbok
disawang
ta!
Adikku
ora
weruh
nèk
aku
nyambutgawé
ijèn.
Mbok
diomongi
kongkon
ngréwangi
aku!”
41
Gusti
Yésus
semaur:
“Marta,
Marta!
Kowé
kuwi
répot
mikirké
barang
pirang-pirang.
42
Nanging
sing
perlu
kuwi
namung
siji.
Malah
Maria
wis
milih
prekara
sing
apik
déwé,
sing
ora
bakal
karebut
sangka
dèkné!”