1
Sakwisé
awaké
déwé
pamitan
karo
para
pinituwané
pasamuan
nang
kuta
Efése,
awaké
déwé
terus
ngabrah
nang
pula
Kos.
Esuké
awaké
déwé
terus
tekan
pula
Rodos.
Sangka
kono
awaké
déwé
terus
nang
kuta
Patara.
2
Nang
kuta
Patara
kono
ènèng
kapal
sing
arep
budal
nang
bawah
Fenisia.
Awaké
déwé
mlebu
kapal
kuwi
terus
budal.
3
Sakwisé
awaké
déwé
weruh
pula
Siprus,
awaké
déwé
terus
mlaku
ngidul
nganti
tekan
bawah
Siria.
Nang
kuta
Tirus
awaké
déwé
terus
medun,
awit
nang
kono
kapalé
kudu
ngedunké
momotané.
4
Nang
kuta
Tirus
kono
awaké
déwé
kepetuk
karo
sedulur
Kristen
siji-loro.
Awaké
déwé
terus
nginep
nang
omahé
sedulur-sedulur
kuwi
nganti
seminggu
suwéné.
Nang
kono
Roh
Sutyi
ngekèki
kaweruh
marang
sedulur-sedulur,
terus
pada
menging
rasul
Paulus,
supaya
ora
budal
nang
kuta
Yérusalèm.
5
Nanging
kadung
wis
tekan
wayahé
awaké
déwé
ya
terus
budal.
Para
sedulur
mau
kabèh,
sak
anak-bojoné,
ngeterké
awaké
déwé
nganti
tekan
njabané
kuta.
Nang
pinggir
laut
kono
awaké
déwé
terus
sedeku
lan
ndedonga.
6
Sakwisé
pamitan
awaké
déwé
terus
mlebu
kapalé
lan
sedulur-sedulur
mau
terus
pada
mulih.
7
Awaké
déwé
terus
budal
nang
kuta
Pétolémais.
Nang
kono
awaké
déwé
niliki
sedulur-sedulur
Kristen
sing
nang
kono
lan
nginep
sewengi.
8
Esuké
awaké
déwé
budal
menèh
terus
tekan
kuta
Sésaréa.
Nang
kono
awaké
déwé
nginep
nang
omahé
Filipus
sing
tukang
nggelarké
pituturé
Gusti.
Filipus
kuwi
tunggalé
karo
sedulur
pitu
sing
mbiyèn
dipilih
dadi
peladèné
pasamuan
nang
Yérusalèm.
9
Filipus
kuwi
nduwé
anak
prawan
papat
sing
nduwèni
kapinteran
bisa
ngetokké
tembung-tembung
sangka
Gusti.
10
Sakwisé
awaké
déwé
nang
kono
ènèng
seminggu,
terus
ènèng
nabi
teka
sangka
Yudéa,
jenengé
Akabus.
11
Akabus
mau
marani
awaké
déwé
terus
njikuk
sabuké
rasul
Paulus.
Sabuk
mau
dienggo
nalèni
sikil
lan
tangané
dèkné
déwé
terus
ngomong:
“Iki
tembungé
Roh
Sutyi:
wong
sing
nduwé
sabuk
iki
bakal
dibanda
ngéné
iki
karo
wong-wong
Ju
nang
Yérusalèm
lan
wong
kuwi
bakal
dipasrahké
marang
bangsa
liya.”
12
Kadung
krungu
kuwi,
awaké
déwé
lan
uga
sedulur-sedulur
kabèh
terus
ngomongi
rasul
Paulus,
supaya
ora
budal
nang
Yérusalèm
waé.
13
Nanging
rasul
Paulus
semaur
ngéné:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nangis
lan
ngalang-alangi
aku.
Aku
ora
namung
saguh
dibanda
nang
Yérusalèm,
nanging
senajana
kudu
mati
aku
saguh
nglakoni
kanggo
Gusti
Yésus.”
14
Awaké
déwé
wis
ora
bisa
ngendek
rasul
Paulus,
mulané
awaké
déwé
ya
mung
négakké
waé
karo
ngomong:
“Muga
karepé
Gusti
Allah
keturutan.”
15
Kadung
wis
tekan
wantyiné,
awaké
déwé
terus
tata-tata,
terus
budal
nang
Yérusalèm.
16
Sedulur
Kristen
siji-loro
sangka
kuta
Sésaréa
mèlu
ngeterké
awaké
déwé
nang
omahé
Manason,
awit
awaké
déwé
arep
nginep
nang
kono.
Manason
kuwi
sedulur
sangka
pula
Siprus,
dadi
wong
Kristen
kawit
wiwitané
pasamuan.
17
Dongé
awaké
déwé
teka
nang
Yérusalèm,
awaké
déwé
ditampa
karo
sedulur-sedulur
Kristen
kono
karo
bungah.
18
Esuké
rasul
Paulus
karo
awaké
déwé
kabèh
terus
niliki
Yakobus.
Para
pinituwané
pasamuan
kabèh
uga
pada
teka.
19
Sakwisé
mbagèkké
sedulur-sedulur,
rasul
Paulus
terus
ngomongké
bab
sembarang
sing
ditindakké
karo
Gusti
Allah
nang
tengahé
wong
sing
dudu
Ju
lantaran
dèkné.
20
Krungu
kabar
sangka
rasul
Paulus
bab
kuwi
mau
kabèh,
wong
kabèh
terus
pada
memuji
Gusti
Allah.
Sakwisé
kuwi
wong-wong
terus
ngomong
ngéné
marang
rasul
Paulus:
“Sedulur
Paulus,
iki
dirungokké.
Nang
kéné
ènèng
wong
Ju
pirang-pirang
èwu
sing
pretyaya
marang
Gusti
Yésus,
nanging
uga
ya
pada
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses.
21
Nanging
sedulur-sedulur
Kristen
kuwi
pada
krungu
kabar,
nèk
kowé
nang
negara
liya
mulangi
wong
Ju
kabèh,
nèk
ora
usah
nurut
wèt-wèté
nabi
Moses
lan
ora
usah
nyunati
anak-anaké
apa
nurut
adat-tata-tyarané
wong Ju.
22
Lah
sedulur-sedulur
kuwi
wis
pada
krungu
nèk
kowé
teka.
Lah
saiki
kuduné
kepriyé?
23
“Apiké
ngéné
waé,
awaké
déwé
nyuwun
marang
kowé:
lah
iki
ènèng
sedulur
papat
sing
wis
ngetokké
janji
miturut
agama
Ju.
Kana
bareng
karo
sedulur
papat
kuwi
nindakké
tata-tyara
sesutyi
lan
mbayar
ragaté,
supaya
sedulur-sedulur
mau
bisa
nyukur
rambuté.
Dadiné
tyeta
kanggo
wong
kabèh,
nèk
apa
sing
wong-wong
krungu
mauné
ora
bener,
malah
wong-wong
pada
nitèni
déwé,
nèk
kowé
wujuté
netepi
wèt-wèté
nabi
Moses.
24
(21:23)
25
Bab
kanggo
wong-wong
Kristen
sing
dudu
Ju
awaké
déwé
ya
wis
ngirimi
layang
ngomongi
bab
putusané
awaké
déwé,
yakuwi,
nèk
sedulur-sedulur
kuwi
dipenging
mangan
pangan
sing
wis
dienggo
sajèn
marang
brahala,
mangan
getih
apa
kéwan
sing
matiné
tekekan;
uga
dipenging
laku
bédang.”
26
Esuké
rasul
Paulus
terus
ngejèk
wong
papat
mau
lan
sakwisé
nindakké
sesutyi
bebarengan
miturut
tata-tyarané
wong
Ju,
terus
pada
mlebu
Gréja
Gedé.
Nang
kono
terus
ngomongké
sepira
suwéné
waktuné
sesutyèn
lan
kurban
sing
kudu
dipasrahké
kanggo
wong
siji-sijiné.
27
Mèh
wis
genep
pitung
dina,
tegesé
entèk-entèké
wayah
sesutyi,
terus
ènèng
wong
Ju
siji-loro
sangka
bawah
Asia
weruh
rasul
Paulus
nang
Gréja
Gedé.
Wong-wong
iki
terus
ngojok-ojoki
wong
okèh,
supaya
nyekel
rasul
Paulus.
28
Wong-wong
Ju
sangka
Asia
mau
pada
bengok-bengok
ngéné:
“Sedulur-sedulur
wong
Israèl,
nyuwun
tulung!
Lah
iki
wongé
sing
nang
endi-endi
mulangi,
supaya
wong-wong
kabèh
pada
nglawan
bangsa
Israèl
lan
wèt-wèté
nabi
Moses
lan
uga
Gréja
Gedé
iki.
Lah
saiki
wong
iki
malah
ngejèk
wong
sing
dudu
Ju
digawa
mlebu
nang
Gréja
Gedé
lan
ngregeti
panggonan
sing
sutyi
iki.”
29
Wong-wong
ngomong
ngono
kuwi
jalaran
pada
weruh
Trofimus,
wong
sangka
Efése,
nang
Yérusalèm,
bebarengan
karo
rasul
Paulus.
Dadiné
mikir
nèk
rasul
Paulus
sing
ngejèk
Trofimus
mlebu
Gréja
Gedé.
30
Wong
sak
kuta
terus
gègèr
lan
kabèh
pada
gemruduk
ngumpul.
Rasul
Paulus
terus
dityekel
lan
disèrèt
metu
sangka
Gréja
Gedé.
Lawangé
Gréja
Gedé
terus
ditutup.
31
Wong-wong
ijik
arep
matèni
rasul
Paulus
terus
kumendané
militèr
Rum
krungu
nèk
ènèng
gègèran
nang
kuta
Yérusalèm.
32
Sakwat
kumendané
terus
teka
nang
Yérusalèm
nggawa
bala
ofisir-ofisir
lan
soldat-soldat.
Kadung
pada
weruh
kumendané
teka
karo
soldat-soldat
mau,
wong-wong
Ju
terus
pada
mandek
enggoné
nggebuki
rasul
Paulus.
33
Kumendané
terus
marani
rasul
Paulus
lan
mréntah
ngongkon
ngranté
tangané
kabèh
loro.
Sakwisé
kuwi
kumendané
terus
takon
marang
wong-wong
sing
nang
kono:
“Wong
kuwi
sapa
lan
salahé
apa?”
34
Nanging
wong
okèh
kuwi
terus
pating
brengok,
ènèng
sing
ngomong
ngéné,
ènèng
sing
ngomong
ngono,
ramé
banget.
Entèk-entèké
kumendané
ora
bisa
ngerti
apa
jalarané
gègèran
kuwi.
Mulané
wongé
terus
mréntah
kongkon
nggawa
rasul
Paulus
nang
panggonané
soldat-soldat.
35
Kadung
tekan
andané
panggonan
kono
rasul
Paulus
kepeksa
dipanggul,
jalaran
wong-wong
sing
gègèran
mau
pada
desek-desekan
arep
nyekel
rasul
Paulus.
36
Wong-wong
pada
bengok-bengok:
“Patèni
wong
kuwi,
patèni
wong
kuwi!”
37
Kadung
wis
arep
mlebu
nang
panggonané
soldat-soldat
kono,
rasul
Paulus
terus
ngomong
karo
kumendané:
“Aku
éntuk
ngomong
setitik?”
Kumendané
terus
takon:
“Apa
kowé
bisa
ngomong
basa
Grik?
38
Dadiné
kowé
dudu
wong
Egipte
kaé
sing
durung
suwi
waé
nggawé
ramé-ramé
gègèran
lan
nggawa
bala
patang
èwu
okèhé
digawa
nang
wustèn?”
39
Rasul
Paulus
semaur:
“Aku
iki
wong
Ju
sing
lair
nang
Tarsus,
kuta
sing
kesuwur
nang
bawah
Silisia.
Aku
nyuwun
dililani
ngekèki
katerangan
marang
wong-wong
iki!”
40
Kumendané
nglilani
lan
rasul
Paulus
terus
ngadek
nang
anda
lan
ngunggahké
tangané,
supaya
wong-wong
pada
meneng.
Kadung
wong-wong
wis
meneng
rasul
Paulus
terus
ngekèki
katerangan
marang
wong-wong
ing
basa
Ibrani.