1
Para
sedulur,
jalaran
katrésnan
kuwi
penting
banget,
mulané
kowé
kudu
nglumui
tenan
supaya
pada
trésna
tenan
marang
sakpada-pada.
Nanging
uga
kowé
kudu
nduwèni
kepéngin
nampa
kapinteran-kapinteran
pawèhé
Roh
Sutyi
lan
sing
penting
déwé
bab
ngetokké
tembung
sangka
Gusti.
2
Para
sedulur,
sedulur
sing
ngetokké
basa
kasukman
kuwi
ora
ngetokké
tembung
kanggo
manungsa,
nanging
sedulur
kuwi
omong-omongan
karo
Gusti
Allah.
Manungsa
ora
bisa
dunung
tembungé
sedulur
kuwi,
awit
dèkné
ngetokké
basa
kasukman
sangka
karepé
Roh
Sutyi.
Tembung
kuwi
manungsa
ora
bisa
dunung,
awit
kuwi
prekara-prekara
wewadi.
3
Nanging
sedulur
sing
ngetokké
tembung
sangka
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah
kuwi
omong-omongan
karo
manungsa
lan
bisa
mbangun,
mituturi
lan
nglipur.
4
Sedulur
sing
ngetokké
basa
kasukman
kuwi
namung
mbangun
uripé
dèkné
déwé,
nanging
sedulur
sing
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah
kuwi
mbangun
sedulur
kabèh
sak
pasamuan.
5
Pantyèn,
karepku
kowé
bisaa
ngetokké
basa
kasukman,
nanging
luwih
apik
nèk
kowé
bisa
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah
waé.
Awit
sedulur
sing
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
lumrah
kuwi
ajiné
ngungkuli
sedulur
sing
ngetokké
basa
kasukman;
kejaba
nèk
nang
pasamuan
ènèng
sedulur
sing
bisa
ndunungké
basa
kasukman
mau,
dadiné
sedulur-sedulur
sak
pasamuan
bisa
kebangun
kabèh.
6
Para
sedulur,
semunggoné
aku
teka
nang
nggonmu
terus
omong-omongan
nganggo
basa
kasukman,
lah
kuwi
apa
ajiné?
Blas
ora
ènèng,
kejaba
nèk
aku
nggawa
tembung
sangka
Gusti
Allah,
apa
pangerti,
apa
piwulang
nganggo
basa
sing
kowé
bisa
dunung.
7
Tunggalé
waé
karo
instrumèn-instrumèn
sing
ora
ènèng
nyawané,
kayadéné
suling
lan
kitar.
Kepriyé
wong
bisané
ngerti
laguné
nèk
sing
ngunèkké
ora
nganggo
swara
sing
tyeta?
8
Kaya
soldat
sing
tukang
ngunèkké
trompèté
kaé.
Nèk
sing
ngunèkké
namung
angger
muni
waé,
lah
kepriyé
wong-wong
bisané
maju
arep
perang.
9
Semono
uga
kowé,
kepriyé
wong-wong
bisané
dunung
sing
mbok
omong
nèk
tembungmu
ora
tyeta,
awit
kowé
nganggo
basa
kasukman.
Tembung-tembungmu
bakal
ilang
nganggur,
kabur
katut
angin.
10
Nang
jagat
kéné
ènèng
basa
pirang-pirang
lan
siji-sijiné
kenèng
dikanggokké
gawé
omong-omongan.
11
Nanging
nèk
aku
ora
dunung
basané
sing
dikanggokké
karo
sakwijiné
wong,
dadiné
wong
kuwi
kanggo
aku
kaya
wong
séjé
basa
lan
aku
kanggo
wongé
ya
kaya
wong
séjé
basa.
12
Para
sedulur,
jalaran
kowé
pada
kepéngin
nampa
kapinteran-kapinteran
pawèhé
Roh
Sutyi,
mbok
sak
bisa-bisamu
pada
nggolèkana
kapinterané
Roh
Sutyi
sing
bisa
mbangun
sak
pasamuan,
ora
sing
namung
mbangun
kowé
déwé.
13
Mulané,
sedulur
sing
ngetokké
basa
kasukman
kuwi
kudu
nyuwun
supaya
nampa
kapinteran
bisa
ndunungké
apa
sing
diomong
nganggo
basa
kasukman
mau.
14
Awit
nèk
aku
ndonga
nganggo
basa
kasukman,
ya
bener
kasukmanku
ndedonga,
nanging
pikiranku
ora
mèlu
ndonga.
15
Lah
sakjané
kuduné
kepriyé?
Kuduné
ngéné:
aku
kudu
ndedonga
nganggo
basa
kasukman,
nanging
aku
uga
kudu
ndedonga
nganggo
basa
sing
lumrah.
Semono
uga
aku
kepéngin
memuji
nganggo
basa
kasukman
lan
uga
memuji
nganggo
basa
sing
lumrah.
16
Para
sedulur,
nèk
kowé
memuji
lan
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah
namung
nganggo
basa
kasukman
waé,
lah
kepriyé
sedulur
liyané
sing
mèlu
kumpulan
bisané
ngomong
“Amèn,”
kanggo
tanda
nèk
setuju
karo
tembungmu;
lah
wongé
ora
ngerti
apa
sing
mbok
omong.
17
Enggonmu
maturkesuwun
marang
Gusti
kuwi
pantyèn
ya
bener
banget,
nanging
wong
liyané
ora
kebangun
blas.
18
Aku
jan
maturkesuwun
tenan
marang
Gusti
Allah
aku
bisa
ngetokké
basa
kasukman,
malah
ngungkuli
kowé
kabèh.
19
Nanging
nang
pasamuan
aku
luwung
ngetokké
tembung
sakketyap-rongketyap
sing
liyané
bisa
dunung,
supaya
bisa
kebangun,
tenimbang
ngetokké
tembung
èwon-èwon
nganggo
basa
kasukman,
nanging
liyané
ora
bisa
dunung.
20
Para
sedulur,
mbok
pikiranmu
aja
kaya
pikirané
botyah
ngono.
Ing
prekara
sing
ala
kowé
kenèng
kaya
botyah
sing
durung
ngerti
bédané
ala
lan
betyik.
Nanging
nèk
mikir
kuwi
kowé
kudu
kaya
wong
sing
wis
diwasa.
21
Nang
Kitab
ketulis
ngéné
bab
iki:
“Gusti
ngomong:
Aku
bakal
ngomong
marang
bangsa iki
nganggo
basa-basa
liya
lan
lantaran
wong-wong
sangka
liya
negara,
nanging
bangsa iki
meksa
ora
gelem
ngrungokké
marang
Aku.”
22
Dadiné
para
sedulur,
basa
kasukman
kuwi
ora
marakké
wong
sing
ora
pretyaya
terus
bisa
dadi
wong
pretyaya,
ora.
Nanging
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah
kuwi
bisa
marakké
wong
sing
ora
pretyaya
malih
bisa
pretyaya
marang
Gusti.
23
Semunggoné
nang
kumpulan
wong
sak
pasamuan
kabèh
pada
ndonga
nganggo
basa
kasukman,
lah
terus
ènèng
wong
sing
ora
pretyaya
teka,
wong-wong
kuwi
apa
ora
terus
mikir
nèk
kowé
édan
kabèh?
24
Nanging
nèk
kowé
kabèh
pada
ngetokké
tembungé
Gusti
nganggo
basa
sing
lumrah,
terus
ènèng
wong
sing
ora
pretyaya
apa
wong
njaba
sing
kepéngin
kenal
marang
Gusti
teka,
mesti
wong
kuwi
bakal
ngrumangsani
dosa-dosané,
jalaran
sangka
tembungé
Gusti
sing
dietokké
mau.
Dadiné
wong
kuwi
bakal
rumangsa
diwèlèkké
sangka
tembungé
Gusti
mau.
25
Prekara-prekara
sing
kasimpen
ing
atiné
bakal
metu
kabèh
lan
wongé
bakal
niba
ngabekti
marang
Gusti
lan
ngakoni
nèk
Gusti
Allah
kétok
tenan
nang
tengahmu.
26
Para
sedulur,
nèk
kowé
pada
ngumpul
nang
pasamuan,
apiké
nèk
ènèng
sing
singi,
ènèng
sing
mulang,
ènèng
sing
ngetokké
tembung
sangka
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah,
ènèng
sing
ngetokké
basa
kasukman
lan
ènèng
liyané
sing
ndunungké
tegesé
basa
kasukman
mau.
Kabèh
mau
kudu
dilakokké
kanggo
mbangun
sedulur-sedulur
sak
pasamuan
kabèh.
27
Nèk
ènèng
sing
ngetokké
basa
kasukman,
ya
apiké
nèk
namung
wong
loro
apa
paling
okèh
wong
telu
waé,
gentèn-gentènan
lan
kuduné
ènèng
siji
sing
ndunungké
tegesé.
28
Nèk
nang
kumpulan
kuwi
ora
ènèng
sing
bisa
ndunungké
tegesé,
apiké
sedulur
sing
ngetokké
basa
kasukman
kuwi
meneng
waé.
Tembungé
disimpen
ing
atiné
déwé
waé
apa
dipasrahké
marang
Gusti
Allah.
29
Wong
sing
ngetokké
tembung
sangka
Gusti
nganggo
basa
sing
lumrah
kuduné
namung
loro
apa
telu
waé,
liyané
kudu
ngrungokké
sing
apik
lan
mikir
tembung
kuwi
sangka
Gusti
apa
ora.
30
Nèk
ènèng
sedulur
liyané
nampa
tembung
sangka
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah,
apiké
nèk
dèkné
ngentèni
liyané
sing
ijik
ngomong
bèn
rampung
ndisik.
31
Awit
kowé
kenèng
ngetokké
tembungé
Gusti
nganggo
basa
lumrah,
nanging
kudu
gentèn-gentènan,
supaya
wong
sak
pasamuan
bisa
nampa
piwulang
lan
kebangun.
32
Wong
sing
ngetokké
tembung
sangka
Gusti
nganggo
basa
sing
lumrah
kudu
bisa
ngwasani
tembungé
lan
bisa
ngendek
nèk
durung
wantyiné.
33
Awit
Gusti
Allah
ora
seneng
karo
laku
sing
rusu
lan
ora
nggenah,
nanging
Dèkné
seneng
karo
laku
sing
nganggo
pernatan
lan
katentreman.
34
Kaya
nang
pasamuan-pasamuané
Gusti
Allah
kabèh,
sedulur
wédok-wédok
nèk
nang
kumpulan
aja
pada
ramé
omong-omongan,
awit
miturut
wèté
Gusti
Allah
wong
wédok
kudu
ngajèni
marang
wong
sing
ngomong.
35
Nèk
kepéngin
takon
apa-apa
sing
ora
dunung,
kudu
takon
marang
bojoné
nèk
wis
nang
omah.
Kanggo
wong
wédok
ora
pantes
nèk
omong-omongan
nang
kumpulan.
36
Para
sedulur,
apa
pituturé
Gusti
Allah
kuwi
tekané
sangka
nggonmu?
Lan
apa
namung
kowé
sing
ngerti
pituturé
Gusti?
Lak
ora ta?
37
Sedulur
sing
mikir
nampa
kapinteran
sangka
Roh
Sutyi
lan
bisa
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
apa
nampa
kapinteran
liya-liyané
sangka
Roh
Sutyi,
sedulur
kuwi
kudu
ngerti
nèk
sing
tak
tulis
nang
layang
iki
pernatané
Gusti
déwé.
38
Nèk
sedulur
kuwi
ora
gelem
nurut
marang
pernatan
iki,
dèkné
wis
aja
digatèkké
waé.
39
Tyekaké
rembuk
para
sedulur,
pada
ngudia
supaya
bisa
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah,
nanging
aja
ngalang-alangi
kapinteran
pawèhé
Roh
Sutyi
sing
marakké
bisa
ngetokké
basa
kasukman.
40
Nanging
sembarang
kudu
nganggo
pernatan
lan
sing
pantes.