1
Para
sedulur,
mbok
élinga
marang
lelakoné
mbah-mbahané
awaké
déwé
mbiyèn
sing
pada
mèlu
nabi
Moses.
Wong-wong
pada
dipageri
karo
méga
lan
pada
ngabrah
segara
Abang
kanti
slamet.
2
Nang
sak
ngisoré
méga
lan
sakjeroné
segara
mau
wong-wong
kenèng
diarani
kebaptis
dadi
murid-muridé
nabi
Moses,
ora
béda
kaya
kowé
kuwi
pada
kebaptis
dadi
murid-muridé
Kristus.
3
Mbah-mbahané
awaké
déwé
kabèh
mau
pada
mangan
roti
sing
tunggalé,
roti
sing
diedunké
sangka
swarga
karo
Gusti
Allah.
4
Kabèh
uga
pada
ngombé
banyu
pawèhé
Gusti
Allah,
banyu
sing
metu
sangka
watu.
Watuné
kuwi
ya
Kristus
déwé,
awit
ngekèki
banyu
wong-wong,
kaya
enggoné
Kristus
ngekèki
banyu
panguripan.
Mulané
watuné
ya
ngetutké
wong-wong
nang
endi
waé.
5
Nanging
senajan
ngono,
meksa
okèh
sing
ora
ndadèkké
bungahé
Gusti
Allah,
mulané
ya
pada
mati
lan
kakubur
pating
slebar
nang
wustèn.
6
Para
sedulur,
lelakon-lelakon
kuwi
mau
dadi
tyonto
kanggo
nduduhké
lan
ngélingké
marang
awaké
déwé,
supaya
awaké
déwé
ora
nduwèni
kepéngin
marang
sing
ora
apik,
kaya
sing
dilakoni
karo
mbah-mbahané
awaké
déwé
ing
jaman
mbiyèn.
7
Mulané,
aja
pada
nyembah
brahala
kaya
wong-wong
kuwi.
Bab
iku
ketulis
nang
Kitab
ngéné:
“Wong-wong
pada
jejagongan,
mangan
lan
ngombé
lan
nyembah
brahala,
entèk-entèké
terus
pada
nglakoni
sing
ora
pantes
blas.”
8
Awaké
déwé
aja
laku
bédang
kaya
sing
dilakoni
wong-wong
mbiyèn,
sampèk
wong
telulikur
èwu
pada
mati
sedina.
9
Awaké
déwé
uga
ora
kenèng
njajal
kesabarané
Gusti
kaya
sing
dilakoni
wong-wong
mbiyèn;
entèk-entèké
pada
mati
dityokot
ula.
10
Aja
pada
nggresah
marang
Gusti
Allah
kaya
wong-wong,
awit
wong-wong
kuwi
dipatèni
karo
Mulékaté
Pati.
11
Para
sedulur,
sing
dialami
karo
wong-wong
kuwi
tujuané
kanggo
tulada
marang
awaké
déwé.
Kuwi
mau
kabèh
ketulis,
supaya
awaké
déwé,
sing
urip
ing
jaman
entèk-entèkan
iki,
pada
ngerti
lan
ora
pada
nglakoni
sing
ora
apik
kuwi.
12
Mulané,
sapa
sing
rumangsa
nèk
wis
mantep
jejek
tenan
ing
pengandel,
luwung
sing
ati-ati
waé,
supaya
ora
tiba.
13
Para
sedulur,
panggoda
sing
mbok
alami
kuwi
panggoda
sing
lumrah
dialami
saben
wong.
Nanging
kowé
bisa
njagakké
Gusti,
Dèkné
ora
bakal
medot
janji.
Gusti
ora
bakal
nglilani
kowé
kenèng
panggoda
sampèk
ngungkuli
kuwatmu.
Nèk
kowé
digoda,
Gusti
bakal
ngekèki
kekuwatan
marang
kowé,
supaya
kowé
bisa
mantep
terus.
Lan
Gusti
bakal
ngekèki
dalan,
supaya
kowé
bisa
utyul
sangka
panggoda
mau.
14
Mulané
para
sedulur
sing
tak
trésnani,
aja
pada
nyembah
brahala,
kuwi
diedohi
waé.
15
Aku
ngomong
ngono
kuwi,
awit
kowé
tak
anggep
wong
ngerti.
Mbok
ditimbang
déwé,
sing
arep
tak
omong
iki
bener
apa
ora.
16
Nèk
awaké
déwé
ngombé
anggur
nèk
kumpulan,
kanggo
ngélingké
getihé
Gusti
Yésus,
sing
tumètès
kanggo
nglabuhi
awaké
déwé
lan
awaké
déwé
maturkesuwun
marang
Gusti,
kuwi
nduduhké
nèk
awaké
déwé
iki
wis
dadi
siji
karo
kabèh
wong
sing
wis
ditebus
karo
getihé
Gusti
Yésus.
Semono
uga
nèk
awaké
déwé
mangan
rotiné
nèk
kumpulan,
kuwi
nduduhké
nèk
awaké
déwé
wis
dadi
siji
karo
wong
kabèh
sing
wis
dilabuhi
karo
Kristus
sak
barengé
Dèkné
masrahké
badané
nang
kayu
pentèngan.
17
Awit
rotiné
namung
siji,
semono
uga
awaké
déwé,
senajan
wong
okèh,
nanging
wujuté
badan
siji,
awit
awaké
déwé
kabèh
pada
mangan
sangka
roti
siji
mau.
18
Para
sedulur,
mbok
dipikir
bangsa
Israèl
ing
jaman
mbiyèn.
Wong-wong
sing
pada
mangan
kurban
sing
dipasrahké
marang
Gusti
Allah
nang
altar
lak
pada
mèlu
ngladèni
nang
altar ta.
19
Aku
sakjané
kepéngin
ndunungké
apa
ta?
Apa
brahala
lan
panganan
sing
wis
dipasrahké
marang
brahala
kuwi
ènèng
tegesé?
Blas
ora!
20
Panganan
sing
dipasrahké
marang
brahala
kuwi
sakjané
ora
dipasrahké
marang
brahala,
nanging
marang
sétan-sétan.
Lan
aku
ora
gelem
nèk
kowé
dadi
siji
karo
sétan-sétan.
21
Kowé
ora
kenèng
ngombé
sangka
mangkoké
Gusti
lan
uga
sangka
mangkoké
sétan-sétan.
Semono
uga
kowé
ora
kenèng
mangan
rotiné
Gusti
lan
mangan
rotiné
sétan-sétan.
22
Apa
kowé
kepéngin
nantang
Gusti?
Apa
awaké
déwé
kekuwatané
ngungkuli
Gusti?
23
Para
sedulur,
ènèng
sing
ngomong:
“Aku
sembarang
éntuk.”
Ya
bener
kuwi,
nanging
ora
sembarang
apik.
Sembarang
éntuk,
nanging
ora
sembarang
mbangun.
24
Aja
pada
nggolèki
énaké
déwé
waé,
nanging
uga
kudu
nggolèki
sing
betyik
kanggo
liyané.
25
Nèk
kowé
tuku
iwak
daging
nang
pasar,
apa
senengmu
dituku
waé,
ora
usah
takon-takon
iwaké
sangka
ngendi
apa
kepriyé,
jalaran
wedi
nèk
dosa.
26
Nang
Kitab
ketulis
ngéné
ta:
“Bumi
lan
sak
isiné
kuwi
wèké
Gusti
Allah
kabèh.”
27
Nèk
kowé
diundang
mangan
karo
wong
sing
ora
pretyaya
lan
kowé
gelem
nekani,
sembarang
sing
disuguhké
kenèng
mbok
pangan.
Ora
usah
samar
apa-apa.
28
Nanging
nèk
ènèng
sing
ngomong
marang
kowé:
“Iwak
kuwi
wis
dipasrahké
marang
brahala,”
ya
apiké
aja
dipangan
waé,
ngeboti
wong
sing
ngomong
ngono
kuwi,
supaya
angen-angené
ora
bingung.
29
Aku
ora
ngomong
nèk
angen-angenmu
sing
bingung,
ora,
nanging
angen-angené
wong
sing
liyané.
Lah
nanging
ènèng
wong
bisa
ngomong:
“Kenèng
apa
kok
angen-angené
wong
liya
ngalang-alangi
kamerdékaanku?
30
Nèk
sing
tak
pangan
wis
tak
pasrahké
marang
Gusti,
lah
kok
ijik
ènèng
sing
nyalahké
aku
bab
pangan
sing
wis
tak
pasrahké
marang
Gusti?”
31
Pantyèn
bener
omongan
kuwi,
nanging
aja
lali
nèk
sembarang
sing
mbok
tindakké,
ora
dadi
sebab
mangan
apa
ngombé,
apa
waé
sing
mbok
lakoni
kuwi
kudu
kanggo
nggunggung
Gusti
Allah.
32
Aja
sampèk
apa
waé
sing
mbok
lakoni
marakké
wong
liyané
tiba
ing
dosa,
ora
wong
Ju,
ora
wong
Grik
lan
ora
wong
pasamuané
Gusti
Allah.
33
Mbok
kaya
aku
iki:
ing
apa
waé
sing
tak
lakoni
aku
nggolèk
senengé
wong
kabèh.
Aku
ora
namung
mikir
senengku
déwé
waé,
nanging
sing
tak
golèki
apa
sing
apik
kanggo
liyané.
Sing
penting
déwé
kanggo
aku,
bisaa
kabèh
nemu
keslametan
sing
langgeng.