1
Gusti
Yésus
terus
munggah
nang
prau
lan
ngabrah
balik
menèh
nang
kuta
panggonané,
yakuwi
Kapèrnakum.
2
Nang
kono
terus
ènèng
wong
pada
teka
nggotong
wong
lumpuh
nganggo
peturoné.
Kadung
Gusti
Yésus
weruh
gedéné
pengandelé
wong-wong
kuwi,
Dèkné
terus
ngomong
marang
wongé
sing
lumpuh:
“Aja
wedi,
dosa-dosamu
wis
dingapura.”
3
Nang
kono
ènèng
guru-guru
Kitab
sing
pada
mbatin:
“Wong
iki
nyepèlèkké
Gusti
Allah.”
4
Nanging
Gusti
Yésus
ngerti
batinané
para
guru
Kitab
kuwi,
mulané
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nduwèni
gagasan
sing
ala?
5
Gampang
sing
endi,
ngomong:
‘Dosamu
wis
dingapura,’
apa:
‘Ngadek
lan
mlakua?’
6
Nanging
Aku
arep
nduduhké
marang
kowé,
nèk
Anaké
Manungsa
nduwèni
kwasa
ngapura
dosa
nang
jagat
kéné.”
Gusti
Yésus
ngomong
marang
wong
sing
lumpuh:
“Ngadeka!
Peturonmu
diangkat
lan
kana
mulih.”
Wongé
terus
ngadek
lan
mlaku
mulih.
7
(9:6)
8
Wong-wong
sing
weruh
lelakon
kuwi
mau
pada
nggumun
kabèh
lan
pada
memuji
marang
Gusti
Allah,
awit
Gusti
Allah
gelem
ngekèki
pangwasa
semono
gedéné
marang
manungsa.
9
Gusti
Yésus
terus
lunga
sangka
panggonan
kono.
Dèkné
weruh
wong
belasting
ijik
njagong
nang
kantoré.
Wong
belasting
iki
jenengé
Matéus.
Gusti
Yésus
ngomong
marang
Matéus:
“Hayuk
mèlu
Aku!”
Matéus
terus
ngadek,
terus
mèlu
Gusti
Yésus.
10
Dongé
Gusti
Yésus
ijik
mangan
nang
omahé
Matéus,
wong
belasting
pirang-pirang
lan
wong-wong
liyané
sing
dianggep
wong
ala,
uga
pada
teka
lan
mangan
bebarengan
karo
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé.
11
Wong
Farisi
siji-loro
sing
weruh
kuwi
terus
pada
takon
marang
murid-muridé
Gusti
Yésus:
“Kenèng
apa
gurumu
kok
mangan
bebarengan
karo
wong
belasting
lan
wong
ala?”
12
Gusti
Yésus
krungu
kuwi
terus
ngomong:
“Wong
sing
waras
ora
mbutuhké
dokter,
nanging
sing
lara.
13
Dipikir
apa
tegesé
ayat
nang
Kitab
sing
uniné:
‘Sing
tak
karepké
ora
kurban,
nanging
tumindak
katrésnan!’
Awit
tekaku
iki
ora
nggolèki
wong
sing
ngakuné
wis
apik
uripé,
ora,
nanging
Aku
nggolèki
wong
sing
ala.”
14
Sakwisé
kuwi
murid-muridé
Yohanes
Pembaptis
pada
teka
nang
nggoné
Gusti
Yésus,
terus
takon:
“Awaké
déwé
lan
para
Farisi
pada
nglakoni
pasa,
nanging
murid-muridmu
kok
ora?”
15
Gusti
Yésus
semaur
ngéné:
“Dipikir!
Mosok
dayoh
nang
kawinan
kaé
pada
sedi
nèk
mantèné
lanang
ijik
nang
kono?
Mesti
ora
ta?
Nanging
ènèng
waktuné
mantèné
lanang
digawa
lunga
sangka
kono.
Ing
waktu
kuwi
dayohé
bakal
pada
pasa.
16
“Ora
ènèng
wong
nambal
salin
lawas
nganggo
bakal
sing
anyar.
Awit
tambalané
kuwi
bakal
mengkeret
lan
nyuwèkké
saliné
luwih
amba.
17
Semono
uga
ora
ènèng
wong
nyimpen
anggur
sing
anyar
nang
kantongan
lulang
sing
lawas,
awit
mengko
kantongané
mesti
bakal
bedah.
Angguré
bakal
wutah
lan
kantongané
bakal
ora
kanggo
gawé
menèh.
Apiké,
anggur
sing
anyar
ya
kudu
disimpen
nang
kantongan
sing
anyar,
supaya
angguré
lan
kantongané
bisa
tetep
apik.”
18
Dongé
Gusti
Yésus
ijik
omong-omongan
karo
murid-muridé
Yohanes
Pembaptis
mau,
terus
ènèng
penggedéné
sinaguk
teka
lan
niba
nang
ngarepé,
nyuwun:
“Duh
Gusti,
anakku
wédok
entas
waé
ninggal,
nanging
nèk
Gusti
gelem
teka
lan
ndemèk
dèkné,
mesti
dèkné
bisa
urip
menèh.”
19
Gusti
Yésus
terus
ngadek
lan
mèlu
wongé,
bareng
karo
murid-muridé
uga.
20
Nanging
nang
kono
uga
ènèng
wong
wédok
sing
lara
ngetokké
getih,
wis
rolas
taun
suwéné.
Wongé
nyedeki
Gusti
Yésus
sangka
mburi
terus
ndemèk
gombyoké
saliné.
21
Awit
wongé
mikir:
“Nèk
aku
bisa
ndemèk
saliné
waé,
mesti
aku
bisa
mari.”
Mulané
wongé
terus
ndemèk
saliné
Gusti
Yésus.
22
Nanging
Gusti
Yésus
terus
minger.
Kadung
weruh
wong
wédoké,
Dèkné
terus
ngomong:
“Aja
wedi,
pengandelmu
sing
nambani
kowé.”
Sakwat
wongé
terus
mari.
23
Kadung
Gusti
Yésus
wis
tekan
omahé
penggedéné
sinaguk,
Dèkné
weruh
wong-wong
sing
ngunèkké
suling
lan
wong
okèh
liyané
sing
pada
tangisan.
24
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kana
pada
metu!
Botyahé
ora
mati,
namung
turu.”
Wong-wong
pada
ngguyu
Gusti
Yésus.
25
Kadung
wong-wong
wis
pada
metu,
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
kamaré
botyahé.
Tangané
botyahé
terus
dityekel,
botyahé
terus
sakwat
tangi.
26
Kabar
bab
lelakon
kuwi
terus
sumebar
nang
sak
bawah
kono
kabèh.
27
Dongé
Gusti
Yésus
lunga
sangka
kono,
terus
ènèng
wong
lamur
loro
nututi
Dèkné.
Wong-wong
kuwi
bengok-bengok:
“Turunané
ratu
Daved,
mbok
melas
karo
awaké
déwé!”
28
Kadung
Gusti
Yésus
wis
tekan
omahé
déwé,
wong
lamur
loro
mau
terus
mara
nang
nggoné
Dèkné.
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
wong
loro
mau:
“Apa
kowé
pretyaya
nèk
Aku
bisa
nambani
mripatmu?”
Wong
loro
mau
semaur:
“Ya
Gusti,
awaké
déwé
pretyaya!”
29
Gusti
Yésus
terus
ndemèk
mripaté
wongé
karo
ngomong:
“Apa
pengandelmu
bakal
klakon!”
30
Wong-wong
kuwi
terus
bisa
weruh
menèh.
Pada
dipenging
tenanan
karo
Gusti
Yésus,
ora
éntuk
ngomong-omongké
bab
kuwi
marang
sapa-sapa.
31
Nanging
kadung
wis
lunga
sangka
kono,
wong
loro
mau
meksa
ngomong-omongké
bab
Gusti
Yésus
marang
saben
wong
nang
bawah
kono.
32
Kadung
wong
loro
mau
wis
lunga,
terus
ènèng
wong
bisu
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Wongé
dikwasani
demit.
33
Kadung
demité
wis
dietokké
karo
Gusti
Yésus,
wongé
terus
bisa
ngomong
menèh.
Wong-wong
sing
weruh
pada
nggumun
kabèh
lan
ngomong:
“Awaké
déwé
durung
tau
weruh
kaya
ngono
kuwi
nang
negara
Israèl
kéné.”
34
Nanging
para
Farisi
ngomong:
“Wongé
bisa
ngetokké
demit
kuwi
jalaran
éntuk
pangwasa
sangka
penggedéné
demit.”
35
Gusti
Yésus
terus
lunga
ndlajahi
kuta-kuta
lan
désa-désa.
Dèkné
memulang
nang
sinaguk-sinaguk
lan
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Kratoné
Gusti
Allah.
Gusti
Yésus
uga
nambani
wong-wong
sing
nduwé
werna-werna
lara
lan
memala.
36
Saben-saben
nèk
Gusti
Yésus
weruh
wong
pirang-pirang
kuwi,
Dèkné
sedi
atiné,
jalaran
melas
banget.
Awit
wong-wong
kuwi
kétoké
kesel
lan
ora
kopèn,
kaya
wedus
sing
ora
nduwé
pangon.
37
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
murid-muridé:
“Sing
kudu
dienèni
okèh,
nanging
bauné
setitik.
38
Mulané
pada
nyuwuna
marang
sing
nduwé
panènané,
supaya
nambahi
wongé
sing
panèn.”