1
Sakwisé
kuwi
aku
terus
weruh
mulékat
liyané
medun
sangka
swarga.
Mulékat
mau
gedé
pangwasané
lan
bumi
malih
padang
jalaran
sangka
kamulyané.
2
Mulékat
mau
ngomong
nganggo
swara
banter:
“Wis
rubuh!
Babilon,
kuta
gedé
kuwi
wis
rubuh.
Saiki
wis
dienggoni
roh-roh
reget
lan
dadi
panggonan
delikané
roh-roh
ula
lan
sak
rupané
manuk
sing
ala
lan
sing
disengiti
wong.
3
Sakkèhé
para
bangsa
wis
pada
ngombé
anggur
dosané
laku
bédang.
Para
ratu
nang
bumi
wis
pada
laku
bédang
karo
Babilon
lan
para
sudagar
nang
bumi
wis
pada
dadi
sugih
sangka
kasugihané
Babilon
sing
ora
ènèng
entèké.”
4
Aku
terus
krungu
swara
liyané
sangka
swarga
uniné:
“Hé
umatku!
Metua
sangka
Babilon
kuwi!
Supaya
kowé
ora
ketularan
karo
dosa-dosané
lan
ora
mèlu
kenèng
setrapané.
5
Awit
dosané
wis
tumpuk-undung
sampèk
sundul
langit
lan
Gusti
Allah
ora
lali
marang
sak
ènèngé
ala
sing
ditindakké.
6
Balesana
kaya
sing
ditindakké
marang
kowé,
malah
didobelké
pisan.
Tyangkiré
diisèni
ombèn-ombèn
sing
kerasé
dobel
ngungkuli
sing
disuguhké
marang
kowé.
7
Ditekakké
setrapan
lan
kasangsaran
sing
pada
gedéné
karo
kaluhuran
lan
kasugihan
sing
wis
dirasakké.
Awit
isiné
atiné
slawasé
ngéné:
‘Aku
iki
ratu
sing
nindakké
pangwasa.
Aku
dudu
randa
lan
ora
bakal
nandang
sedi.’
8
Mulané
bareng
sedina
kuwi
uga,
wong
kuwi
bakal
katekan
memala
pirang-pirang:
pati,
sedi,
ngelih.
Wong
mau
bakal
diobong
nang
geni,
awit
Gusti
Allah
sing
ngrutu
kuwi
kwasa
déwé.”
9
Para
ratu
sing
pada
laku
bédang
karo
wong
wédok
mau
lan
uga
dadi
sugih
jalaran
gegandèngan
karo
Babilon,
bakal
nangisi
lan
sambat
nèk
weruh
kebul
munggah
sangka
geni
sing
ngobong
Babilon
mau.
10
Para
ratu
sing
ngadek
nang
kadohan,
sangking
wediné
kenèng
kasangsarané
kuta
mau,
omongé:
“Aduh,
kok
tyilaka
temen
kowé
Babilon,
kuta
sing
kesuwur
gedéné.
Kowé
katumpes
karo
setrapané
Gusti
Allah
sakjeroné
sak
jam.”
11
Para
sudagar
uga
pada
nangis
lan
sambat,
jalaran
sangka
wong
wédok
mau,
awit
saiki
wis
ora
ènèng
wong
sing
gelem
nukoni
dagangané
menèh.
12
Yakuwi
dagangan
sing
rupa
emas
lan
selaka,
watu
larang
lan
parel,
mori
alus,
mori
purper,
sutra
lan
mori
abang,
rupa-rupa
dam-daman
sangka
kayu
sing
langka,
sangka
gading
lan
sangka
kayu
sing
larang
regané,
sangka
brons,
wesi
lan
marmer,
kanil,
bumbu-bumbu,
lenga-wangi,
menyan,
anggur
lan
lenga,
glepung
lan
gandum,
sapi
lan
wedus,
jaran,
kréta,
slaf
lan
uga
manungsa.
13
(18:12)
14
Tembungé
para
sudagar:
“Sembarang
sing
dadi
pepénginané
atimu
wis
ilang
lan
sembarang
kalubèran
lan
apik-apikan
wis
ora
ènèng,
ora
bakal
ketemu
menèh.”
15
Para
sudagar
sing
malih
sugih
jalaran
pada
dedagangan
nang
Babilon
bakal
pada
ngadek
nang
kadohan,
awit
wedi
nèk
mèlu
kenèng
setrapané
kuta
mau.
Wong-wong
namung
pada
nangis
lan
sambat,
tembungé:
16
“Aduh,
kaya
ngapa
tyilakané
kuta
gedé
sing
kesuwur
kuwi.
Lumrahé
nganggo
mori
alus,
mori
purper,
mori
abang
lan
nganggo
emas,
watu
larang
lan
parel.
17
Nanging
sakjeroné
sak
jam
waé
kasugihané
semono
okèhé
wis
ilang
kabèh.”
Sakkèhé
kapitèn,
wong
kapal
layar
lan
matrus
lan
kabèh
wong
sing
kerjanané
nang
segara
pada
ngadek
nang
kadohan.
18
Kadung
pada
weruh
kebul
sangka
geni
sing
ngobong
kuta
mau,
terus
pada
bengok-bengok
tembungé:
“Durung
tau
ènèng
kuta
sing
seméné
gedéné.”
19
Sirahé
terus
disawuri
lemah
ngétokké
nèk
susah.
Terus
pada
nangis
lan
sambat:
“Aduh,
tyilaka
temen
kuta
gedé
iki!
Kasugihané
wis
nggawé
sugihé
sakkèhé
juragan
kapal.
Nanging
sakjeroné
sak
jam
wis
ilang
kabèh.”
20
Hé
swarga,
pada
bungaha,
awit
kuta
kuwi
wis
rusak.
Hé
para
umaté
Gusti
Allah,
rasul-rasul
lan
nabi-nabi,
pada
bungaha!
Awit
Gusti
Allah
wis
ngedunké
setrapan
marang
kuta
kuwi
kanggo
apa
sing
wis
ditindakké
karo
kuta
mau
marang
kowé
kabèh.
21
Sakwisé
kuwi
terus
ènèng
mulékat
rosa
ngangkat
watu,
gedéné
sak
gilingan
lan
nguntyalké
watu
mau
nang
segara,
karo
ngomong:
“Ya
kaya
ngéné
iki
enggoné
kuta
Babilon
sing
kesuwur
bakal
diuntyalké
nganti
ora
bakal
ketemu
menèh.
22
Swarané
musiké
tukang
tylempung,
tukang
singi,
tukang
suling
lan
tukang
trompèt
ora
bakal
krungu
menèh
nang
panggonanmu.
Wis
bakal
ora
ènèng
kesenian
menèh
nang
kono.
23
Ora
ènèng
sloroté
dian
sing
madangi
kowé
menèh.
Swarané
wong
nduwé
gawé
ora
bakal
ènèng
menèh.
Para
sudagarmu
kuwi
wong
sing
diajèni
banget
nang
sak
lumahé
bumi.
Lan
nganggo
èlmu-èlmu
pepeteng
kowé
wis
nyasarké
sakkèhé
bangsa
nang
bumi.”
24
Kuta
Babilon
wis
disetrap,
awit
nang
kuta
kono
okèh
getih
wis
wutah,
yakuwi
getihé
para
nabi,
getihé
umaté
Gusti
Allah,
tyekaké
rembuk:
getihé
kabèh
wong
sing
dipatèni
nang
bumi
kono.