1
Aku
terus
weruh
rerupa
sing
élok
lan
nggumunké.
Enèng
mulékat
pitu
pada
nggawa
memala
pitu
sing
kèri.
Iki
setrapané
Gusti
Allah
sing
kèri
déwé.
2
Aku
terus
weruh
rerupa
kétoké
kaya
segara
katya
tyampur
karo
geni.
Aku
uga
weruh
wong-wong
sing
wis
pada
menang
enggoné
perang
karo
kéwan
lan
retyané
lan
menangké
wong
sing
jenengé
digambarké
nganggo
nomer.
Wong-wong
sing
wis
pada
menang
kuwi
pada
ngadek
nang
pinggiré
segara
katya
mau.
Pada
nyekel
tylempung
sing
dikèki
Gusti
Allah.
3
Wong-wong
pada
singi
kidungé
nabi
Moses,
peladèné
Gusti
Allah
lan
kidungé
Tyempéné,
tembungé:
“Duh
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
Pantyèn
gedé
lan
nggumunké
penggawéné
Gusti,
Duh
Ratuné
kabèh
bangsa,
Tumindaké
Gusti
pantyèn
lempeng
lan
bener.
4
Duh
Gusti,
sapa
sing
ora
wedi
marang
Kowé?
Sapa
sing
ora
ngluhurké
jenengé
Gusti?
Awit
namung
Gusti
déwé
sing
sutyi.
Kabèh
bangsa
bakal
mara
lan
nyembah
marang
Gusti,
awit
kabèh
wong
wis
ngerti
nèk
tandangé
Gusti
bener.”
5
Sakwisé
kuwi
aku
terus
weruh
omahé
Gusti
Allah
nang
swarga
mbukak
lan
nang
njeroné
ènèng
tarup
panggonané
Gusti
Allah.
6
Mulékat
pitu
sing
nggawa
memala
pitu
mau
pada
metu
sangka
omahé
Gusti
Allah,
nganggo
klambi
putih
sumeblak
lan
nang
dadané
nganggo
sabuk
emas.
7
Salah-sakwijiné
kauripan
papat
mau
terus
ngelungké
mangkok
emas
marang
mulékat
pitu
mau,
mangkoké
kabèh
kebek
karo
nesuné
Gusti
Allah
sing
urip
langgeng
slawasé.
8
Omahé
Gusti
Allah
terus
kebek
karo
kebul
sangka
kaluhurané
lan
pangwasané
Gusti
Allah.
Sakdurungé
memala
pitu
sing
ditindakké
karo
mulékat
pitu
rampung,
ora
ènèng
wong
siji
waé
sing
éntuk
mlebu
nang
omahé
Gusti
Allah.