1
Aku
terus
weruh
mulékat
liyané
sing
gagah
lan
rosa
medun
sangka
swarga.
Mulékat
mau
kemulan
méga
lan
nang
sirahé
ènèng
kluwungé.
Rainé
semlorot
kaya
srengéngé
lan
sikilé
kaya
tyagak
geni.
2
Tangané
mulékat
mau
nyekeli
buku
gulungan
tyilik
sing
wis
mbukak.
Sikilé
sing
tengen
ngadek
nang
segara
lan
sing
kiwa
nang
daratan.
3
Mulékat
mau
mbengok
seru
kaya
nggerengé
singa.
Sakwisé
iku
gluduk
pitu
nyauri
nganggo
swara
sing
pating
gluduk.
4
Apa
sing
diomong
karo
gluduk
pitu
mau
ijik
arep
tak
tulis,
nanging
aku
krungu
swara
sangka
swarga
ngomong:
“Apa
sing
diomong
karo
gluduk
pitu
iku
wewadi.
Aja
ditulis!”
5
Mulékat
sing
aku
weruh
ngadek
nang
segara
lan
nang
daratan
mau
terus
ngetungké
tangané
tengen
nang
swarga.
Mulékaté
terus
sumpah
ing
jenengé
sing
urip
langgeng
slawasé,
sing
nggawé
langit,
bumi
lan
segara
sak
isiné,
tembungé:
“Dinané
ora
bakal
diundurké
menèh.
6
(10:5)
7
Nanging
nèk
mulékat
sing
nomer
pitu
ngunèkké
trompèté,
Gusti
Allah
bakal
nindakké
rantyamané,
kaya
sing
wis
dikabarké
marang
para
peladèné,
yakuwi
para
nabi.”
8
Swara
sing
aku
wis
krungu
sangka
swarga
mau
terus
ngomong
menèh:
“Majua,
buku
gulungan
sing
mbukak
sing
nang
tangané
mulékat
sing
ngadek
nang
segara
lan
nang
daratan
kuwi
tampanana.”
9
Aku
terus
marani
mulékaté
lan
nembung,
supaya
bukuné
dikèkké
marang
aku.
Mulékaté
ngomong
ngéné:
“Tampanana
lan
panganen.
Nang
wetengmu
rasané
bakal
ketyut,
nanging
nang
tyangkemmu
rasané
legi
kaya
madu.”
10
Buku
tyilik
mau
terus
tak
tampani
lan
tak
pangan.
Nang
tyangkem
rasané
kaya
madu,
nanging
kadung
wis
tak
elek
nang
weteng
rasané
ketyut.
11
Aku
terus
dipréntah
kongkon
ngabarké
pituturé
Gusti
Allah
menèh
marang
para
bangsa,
negara-negara,
basa
lan
para
ratu.