1
Buku
iki
isiné
pamedaran
bab
prekara-prekara
sing
bakal
klakon,
sing
tekané
sangka
Gusti
Yésus
Kristus.
Gusti
Allah
sing
ngongkon
marang
Kristus,
supaya
nduduhké
marang
para
peladèné
Gusti
Allah
bab
prekara-prekara
kabèh
sing
ndang
kudu
klakon.
Kristus
ngongkon
mulékat
nduduhké
sembarang
mau
marang
rasul
Yohanes.
2
Rasul
Yohanes
terus
ngomongké
bab
sembarang
sing
dèkné
weruh,
tyotyok
karo
sembarang
sing
diomong
karo
Gusti
Allah
marang
Gusti
Yésus
Kristus.
3
Beja
wong-wong
sing
pada
matyakké
lan
beja
sing
pada
ngrungokké
lan
nglakoni
tembung-tembung
sing
ketulis
nang
buku
iki,
awit
ora
suwi
menèh
kabèh
bakal
klakon.
4
Iki
layang
sangka
nggonku,
Yohanes,
marang
pasamuan
pitu
sing
nang
Asia
Tyilik.
Gusti
Allah,
sing
saiki
ènèng
lan
sing
mbiyèn
wis
ènèng
lan
sing
bakal
teka,
muga-muga
ngekèkana
kabetyikan
lan
katentreman
marang
kowé
kabèh.
Semono
uga
roh
pitu
sing
nang
ngarepé
damparé
lan
uga
Gusti
Yésus
Kristus,
Seksi
sing
kenèng
dipretyaya.
Dèkné
sing
tangi
sing
ndisik
déwé
sangka
pati
lan
Dèkné
nyekel
sak
ènèngé
pangwasa
nang
bumi
iki.
Gusti
Yésus,
sing
nrésnani
awaké
déwé
sampèk
nglakoni
pati
kanggo
mbuwang
dosané
awaké
déwé,
wis
ngangkat
awaké
déwé
dadi
ratu-ratu
lan
imam-imam
kanggo
Gusti
Allah
Bapaké.
Ya
Gusti
Yésus
Kristus
sing
gedé
déwé
kwasané
lan
sing
kudu
dipuji
slawas-lawasé.
Amèn.
5
(1:4)
6
(1:4)
7
Titèni!
Dèkné
bakal
teka
nang
méga
lan
kabèh
wong
bakal
weruh
Dèkné,
uga
wong
sing
njojoh
Dèkné.
Kabèh
bangsa
nang
bumi
bakal
pada
sambat
tangisan,
jalaran
sangka
Dèkné.
Ya
pantyèn
ngono
tenan.
Amèn!
8
“Aku
iki
Alfah
lan
Omékah”
(Wiwitané
lan
sing
Penutupé)
yakuwi
tembungé
Gusti,
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
sing
saiki
lan
mbiyèn
wis
ènèng
lan
sing
bakal
teka.
9
Aku
iki
Yohanes,
sedulurmu
lan
kantyamu
ing
sakjeroné
kasusahan.
Aku
tunggalé
karo
kowé
kabèh
dadi
wargané
Kratoné
Gusti
Allah
lan
aku
ya
mantep
terus
enggonku
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
Aku
dibuwang
nang
pula
Patmos,
jalaran
aku
ngabarké
pituturé
Gusti
Allah
lan
ngomongké
bab
Gusti
Yésus.
10
Ing
dina
minggu
aku
dikwasani
karo
Roh
Sutyi.
Aku
terus
krungu
swara
banter
nang
mburiku,
kaya
swarané
trompèt.
11
Swara
kuwi
uniné
ngéné:
“Apa
sing
kowé
weruh
kuwi
ditulis
nang
buku,
terus
dikirimké
marang
pasamuan
pitu,
yakuwi
pasamuan
nang
Efése,
Smirna,
Pèrkamus,
Tiatira,
Sardis,
Filadèlfia
lan
pasamuan
nang
Laodiséa.”
12
Aku
terus
nolèh
mburi,
awit
kepéngin
weruh
sapa
sing
ngomong
marang
aku
kuwi.
Aku
terus
weruh
wadah
dian
pitu
gawéan
emas.
Nang
tengah-tengahé
wadah
dian
pitu
mau
ènèng
wong
ngadek,
kaya
anaké
manungsa.
Wongé
nganggo
salin
sing
dawané
sampèk
tekan
sikilé
lan
dadané
nganggo
sabuk
emas.
13
(1:12)
14
Rambuté
putih
kaya
wulu
wedus,
putih
tenan
kaya
mori
lan
mripaté
murup
kaya
geni.
15
Sikilé
semlorot
kaya
brons
diobong
sampèk
ajèr
kaé
lan
swarané
banteré
kaya
banyu
gumrojok.
16
Tangané
tengen
nyekel
lintang
pitu.
Sangka
tyangkemé
metu
pedangé
sing
landep
kiwa-tengen
lan
rainé
semlorot
kaya
srengéngé
ing
wayah
awan.
17
Kadung
aku
weruh
wongé
mau,
aku
terus
tiba
kaya
wong
mati
nang
ngarepé.
Nanging
wongé
numpangké
tangané
tengen
ing
aku
karo
ngomong:
“Aja
wedi!
Aku
Wiwitané
lan
Penutupé.
18
Aku
sing
urip.
Aku
wis
mati,
nanging
saiki
Aku
urip
slawasé.
Aku
sing
ngwasani
pati
lan
jagaté
wong
mati.
19
Mulané,
apa
sing
kowé
weruh
kuwi
ditulis.
Ditulis
prekara-prekara
sing
kowé
weruh
saiki
lan
uga
sing
bakal
klakon.
20
Lintang
pitu
sing
nang
tanganku
tengen
lan
uga
wadah
dian
emas
pitu
iki
ènèng
tegesé,
yakuwi:
lintang
pitu
kuwi
para
mulékaté
pasamuan
pitu
lan
wadah
dian
emas
pitu
kuwi
ya
pasamuan
sing
pitu.”