1
Para
sedulurku
kabèh
nang
kuta
Rum,
iki
layang
sangka
nggonku,
Paulus.
Gusti
Allah
pantyèn
trésna
tenan
marang
kowé
kabèh
lan
manggil
kowé,
supaya
dadi
umaté.
Muga-muga
Gusti
Allah
Bapaké
awaké
déwé
lan
Gusti
Yésus
Kristus
ngebeki
uripmu
karo
kabetyikané
lan
katentremané.
Aku
nulis
layang
iki
marang
kowé,
jalaran
Gusti
Yésus,
Kongkonané
Gusti
Allah,
wis
miji
aku
dadi
peladèné.
Aku
kudu
dadi
rasulé
Gusti
Yésus
nggelarké
kabar
kabungahan
sangka
Gusti
Allah
marang
kabèh
manungsa.
Ing
jaman
mbiyèn
Gusti
Allah
wis
ngomongké
bab
kabar
kabungahan
iki
liwat
para
nabi
lan
ya
wis
ketulis
nang
Kitab.
Kabar
kabungahan
iki
ngomongké
bab
Gustiné
awaké
déwé
Yésus
Kristus,
Anaké
Gusti
Allah.
Sak
tyara
manungsa
Dèkné
dadi
turunané
ratu
Daved.
Lan
jalaran
Gusti
Yésus
uripé
sutyi
sak
kabèhé,
mulané
sakwisé
Dèkné
tangi
sangka
pati,
Gusti
Allah
ngekèki
pangwasa
gedé
marang
Anaké,
supaya
ngwasani
kratoné.
Aku
saiki
dadi
wakilé
Gusti
Yésus.
Gusti
Allah
pantyèn
ngekèki
penggawéan
iki
marang
aku,
awit
Gusti
Yésus
déwé
sing
ngomongi
aku.
Aku
kudu
ngomongi
kabèh
bangsa
sing
dudu
Ju,
supaya
pada
pretyaya
lan
pada
manut
marang
Kristus.
Kuwi
pantyèn
Kristus
déwé
sing
ngongkon
aku.
Lan
kowé
sing
manggon
nang
kuta
Rum,
kowé
mbarang
kudu
tak
omongi
nèk
Gusti
Yésus
Kristus
manggil
kowé
supaya
dadi
anaké.
2
(1:1)
3
(1:1)
4
(1:1)
5
(1:1)
6
(1:1)
7
(1:1)
8
Para
sedulur,
aku
pantyèn
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah
enggoné
Gusti
Yésus
Kristus
nyambutgawé
ing
uripmu.
Awit
nang
endi
waé
wong-wong
pada
ngomongké
bab
pengandelmu.
9
Aku
ora
goroh
para
sedulur,
Gusti
Allah
dadi
seksiku.
Dèkné
sing
tak
sembah
lan
tak
labuhi
sak
atiku,
awit
aku
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Anaké.
Gusti
Allah
déwé
ngerti
nèk
aku
ora
tau
lali
ndongakké
kowé
kabèh.
10
Aku
pantyèn
ajek
ndonga,
supaya
Gusti
Allah
ngekèki
kelunggaran
marang
aku
ndang
bisa
niliki
kowé,
awit
aku
jan
kepéngin
tenan
kepetuk
karo
kowé.
Menawa
aku
bisa
ngedum
berkah
kasukman
marang
kowé
lan
menawa
aku
bisa
nambah-nambahi
pengandelmu
marang
Gusti.
11
(1:10)
12
Tegesé
para
sedulur,
aku
pretyaya
nèk
awaké
déwé
bisa
mbangun
pengandelé
sakpada-pada,
aku
kebangun
sangka
pengandelmu
lan
kowé
kebangun
sangka
pengandelku.
13
Tenan
para
sedulur,
kowé
kudu
ngerti
nèk
jalaran
sangka
kuwi
wis
ping
pira
waé
aku
wis
arep
budal
nang
nggonmu,
nanging
tekané
saiki
alangané
wis
ènèng
waé,
dadiné
durung
bisa
keturutan.
Karepku
para
sedulur,
kaya
enggonku
nggelarké
pituturé
Gusti
nang
tengahé
bangsa
liya-liyané,
semono
uga
aku
bisa
nyambutgawé
lan
ngetokké
woh
nang
tengahmu.
14
Aku
iki
rumangsa
nduwèni
penjawab
marang
kabèh
bangsa,
mulané
aku
kudu
nggelarké
pituturé
Gusti
marang
wong
sing
ngomong
Grik
sing
manggon
nang
kuta,
uga
marang
wong
sing
ora
ngomong
Grik
sing
manggon
nang
kebonan,
marang
wong
sing
sekolah
lan
uga
marang
wong
sing
ora
sekolah.
15
Yakuwi
jalarané
aku
kepéngin
ndang
teka
nang
nggonmu
nang
kuta
Rum,
supaya
aku
bisa
nggelarké
pituturé
Gusti
nang
kono.
16
Awit
para
sedulur,
aku
blas
ora
isin
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Gusti
Yésus
Kristus,
jalaran
kabar
kabungahan
iki
gedé
banget
kwasané.
Ya
kabar
kabungahan
iki
sing
dikanggokké
karo
Gusti
Allah
kanggo
nylametké
kabèh
wong
sing
pretyaya,
nomer
siji
kanggo
bangsa
Ju,
nanging
uga
kanggo
bangsa
liya-liyané.
17
Kenèng
apa
aku
kok
ngomong
ngono
para
sedulur?
Awit
kabar
kabungahan
iki
ndunungké
marang
awaké
déwé,
nèk
kawit
mbiyèné
manungsa
bisané
ketampa
karo
Gusti
Allah
namung
nèk
gelem
pretyaya
lan
njagakké
marang
Dèkné.
Wujuté
ya
wis
ketulis
nang
Kitab
uniné
ngéné:
“Wong
sing
wis
ketampa
karo
Gusti
Allah
uripé
kudu
njagakké
marang
Gusti
Allah.”
18
Para
sedulur,
aku
kuwi
mau
ngomong
nèk
Gusti
Allah
nylametké
wong
sing
pretyaya
marang
Dèkné.
Kenèng
apa
kuwi
kok
penting
banget?
Iki
penting
banget,
jalaran
awaké
déwé
kudu
ngerti
nèk
Gusti
Allah
nesu
tenan
marang
manungsa.
Gusti
Allah
bakal
nyetrap
kabèh
wong
sing
ora
ngajèni
marang
Dèkné
lan
sing
nggawé
ala
marang
liyané.
Wong
sing
nglakoni
ala
kuwi
sakjané
namung
ngalang-alangi
wong
liyané,
marakké
liyané
ora
bisa
mangertèni
Gusti
Allah
kaya
sak
wujuté.
19
Para
sedulur,
sakjané
kabèh
wong
bisa
mangertèni
bab
Gusti
Allah
kaya
sak
mestiné,
awit
Gusti
Allah
déwé
wis
nduduhké
lan
ndunungké
marang
manungsa.
20
Wujuté
kawit
mbiyèn-mbiyèné,
dongé
Gusti
Allah
nggawé
langit
lan
bumi,
semunggoné
manungsa
gelem
nyawang
lan
mikir
bab
sembarang
sing
digawé
karo
Gusti
Allah,
mesti
barang
loro
iki
manungsa
bisa
dunung,
yakuwi,
nèk
Gusti
Allah
langgeng
pangwasané
lan
nèk
Dèkné
wujut
Gusti
Allah
tenan.
Dadiné
manungsa
ora
nduwé
jalaran
kanggo
nutupi
salahé.
21
Karomenèh
para
sedulur,
senajan
manungsa
ngerti
nèk
Gusti
Allah
kuwi
langgeng
kwasané,
nanging
ora
pada
gelem
memuji
lan
maturkesuwun
marang
Dèkné.
Malah
pada
mblarah
ora
nggenah
pikirané,
marakké
pada
bingung
karepé,
awit
peteng
atiné.
22
Rumangsané
wong
ngerti,
nanging
malah
mundak
bodo.
23
Mulané
ora
pada
nyembah
Gusti
Allah
sing
langgeng,
nanging
malah
pada
nyembah
retya-retya
sing
rupa
manungsa
sing
mati,
apa
manuk,
apa
kéwan
sing
sikilé
papat,
apa
kéwan
sing
mbrangkang.
24
Lan
jalaran
manungsa
mundak
bodo
lan
pada
nglakoni
sing
ora
nggenah
ngono,
mulané
terus
pada
dipasrahké
marang
pangwasané
kesenengan
rusu
karo
Gusti
Allah.
Dadiné
pada
nglakoni
sing
ora
pantes
karo
awaké
sakpada-pada.
25
Wong-wong
kuwi
nggugu
barang
sing
goroh,
barang
sing
bener
bab
Gusti
Allah
malah
ora
pada
gelem
pretyaya.
Mulané
terus
nyembah
lan
ngajèni
marang
barang-barang
gawéané
Gusti
Allah,
ora
nyembah
marang
Gusti
Allah
déwé,
sing
nggawé
sembarang
lan
sing
kudu
dipuji
slawasé.
Amèn.
26
Para
sedulur,
jalaran
sangka
klakuan
sing
kaya
ngono
kuwi,
manungsa
dietyulké
karo
Gusti
Allah,
supaya
pada
nuruti
kesenengané
daging
sing
ora
pantes.
Mulané
sing
wédok-wédok
ora
pada
nglakoni
sing
lumrah
menèh,
nanging
sing
ora
lumrah.
Ora
pada
nggolèk
gandèngan
karo
wong
lanang,
nanging
wong
wédok
malah
gandèngan
karo
wong
wédok.
27
Semono
uga
sing
lanang-lanang.
Ora
gandèngan
karo
wong
wédok
menèh
kaya
sak
lumrahé,
ora,
nanging
wong
lanang
malah
ketarik
atiné
karo
tunggal
wong
lanang
lan
pada
nglakoni
sing
ora
pantes.
Mulané
ya
pada
nampa
upah
sing
tyotyok
karo
klakuané.
28
Lan
menèh
para
sedulur,
jalaran
wong-wong
kuwi
blas
ora
merlokké
supaya
bisa
kenal
marang
Gusti
Allah,
mulané
ya
diejarké
karo
Gusti
Allah,
bèn
pada
nuruti
angen-angené
sing
mblarah-mblarah
ora
nggenah.
Mulané
ya
pada
nglakoni
sembarang
sing
ora
apik.
29
Atiné
wis
kebek
karo
angen-angen
sing
ora
bener,
karo
barang
ala,
laku
bédang
lan
hawa
srakah.
Seneng
nggawé
ala,
seneng
sengit,
mematèni
lan
tukaran.
Seneng
ngapusi
liyané
lan
seneng
nggawé
larané
ati
liyané.
Seneng
nyatur
lan
ngundat-undat
liyané.
Pada
sengit
marang
Gusti
Allah,
sombong,
gemunggung
lan
kurang-ajar.
Nèk
arep
nggawé
ala
akalé
wis
ènèng
waé.
Karo
wong
tuwa
wis
ora
ngajèni
blas.
30
(1:29)
31
Ora
nduwèni
kadunungan
lan
ora
kenèng
dijagakké.
Ora
nduwé
seneng
karo
seduluré
déwé
lan
ora
nduwé
melas
blas
karo
liyané.
32
Wong-wong
kuwi
sakjané
ngerti
nèk
Gusti
Allah
ngupahi
pati
marang
wong
sing
nglakoni
kaya
ngono
kuwi,
nanging
ora
pada
wedi
blas,
malah
pada
ngelem
liyané
sing
nglakoni
kaya
ngono.