1
Kadung
wis
mèh
tekan
kuta
Yérusalèm,
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
mampir
nang
désa
Bètfaké,
tyedek
karo
gunung
Olèf.
Nang
kono
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
murid
loro
kongkon
budal
ndisik.
2
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Kana
budal
nang
désa
nang
ngarep
kuwi.
Nang
kono
kowé
bakal
weruh
kimar
wédok
karo
anakané
dikentyang.
Kimaré
diutyuli
terus
digawa
mbréné.
3
Nèk
ènèng
wong
takon
apa-apa,
ngomong
ngéné
waé:
‘Gusti
mbutuhké.
Nèk
wis
rampung,
bakal
dibalèkké.’”
4
Dadiné
bisa
keturutan
sing
wis
diomong
karo
sakwijiné
nabi,
sing
uniné
ngéné:
5
“Dikabarké
marang
wong-wong
nang
Sion:
Ratumu
nekani
kowé,
Dèkné
andap-asor
lan
tekané
numpak
anakan
kimar.”
6
Murid
loro
mau
terus
budal
lan
nuruti
apa
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus.
7
Kimar
lan
anakané
terus
digawa.
8
Murid-murid
pirang-pirang
sing
nang
kono
terus
pada
njèrèng
klambiné
nang
dalan
sing
arep
diliwati
Gusti
Yésus.
Wong-wong
liyané
pada
ngepèk
pangé
wit-witan
terus
disèlèhké
nang
dalan.
9
Wong
pirang-pirang
pada
mlaku
nang
ngarepé
lan
nang
mburiné
Gusti
Yésus,
terus
pada
surak-surak:
“Hosana,
hayuk
dipuji
Turunané
ratu
Daved.
Muga
kaberkahan
sing
teka
ing
jenengé
Gusti.
Hosana,
hayuk
dipuji
Gusti
Allah
sing
nang
swarga!”
10
Kadung
Gusti
Yésus
wis
mlebu
nang
kuta
Yérusalèm,
wong
sak
kuta
pada
gègèr
lan
pada
takon:
“Sing
teka
kuwi
sapa
ta?”
11
Wong-wong
sing
pada
mèlu
Gusti
Yésus
semaur:
“Kuwi
nabi
Yésus,
sangka
kuta
Nasarèt
nang
distrik
Galiléa!”
12
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
lataré
Gréja
Gedé.
Wong-wong
sing
dodolan
lan
tetuku
nang
lataré
Gréja
Gedé
kono
pada
diusir
kongkon
lunga
kabèh.
Méja-méjané
sing
tukang
ngijoli
duwit
lan
dingklik-dingkliké
sing
dodol
manuk
dara
diglémpangké
kabèh.
13
Gusti
Yésus
ngomong
marang
wong-wong
sing
dodolan:
“Nang
Kitab
wis
ditulis
nèk
Gusti
Allah
ngomong:
‘Omahku
bakal
diarani
panggonan
kanggo
pamuji,’
nanging
saiki
mbok
dadèkké
rongé
maling.”
14
Nang
Gréja
Gedé
kono
ènèng
wong
lamur
lan
wong
lumpuh
pada
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Kabèh
pada
diwaraské.
15
Nanging
kadung
para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
pada
weruh
enggoné
Gusti
Yésus
nindakké
mujijat-mujijat
lan
botyah-botyah
pada
surak-surak:
“Dipuji
Turunané
ratu
Daved,”
terus
pada
nesu.
16
Para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Apa
Kowé
ora
krungu
tembungé
botyah-botyah
kuwi?”
Gusti
Yésus
semaur:
“Ya,
Aku
krungu.
Nanging
apa
Kowé
durung
tau
matya
nang
Kitab
Sutyi,
sing
uniné
ngéné:
‘Botyah-botyah
lan
bayi-bayi
wis
mbok
blajari
memuji
Jenengmu.’”
17
Gusti
Yésus
terus
ninggal
wong-wong
kuwi,
lunga
sangka
kuta
Yérusalèm,
terus
budal
nang
désa
Bétani
lan
nginep
nang
kono.
18
Esuké,
dongé
balik
nang
kuta
Yérusalèm,
Gusti
Yésus
krasa
ngelih
nang
dalan.
19
Dèkné
weruh
wit
anjir
nang
pinggir
dalan,
terus
diparani.
Nanging
ora
ènèng
wohé
siji-sijia,
namung
godong.
Mulané
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wité:
“Slawas-lawasé
kowé
ora
bakal
ngetokké
woh
menèh!”
Sakwat
wité
terus
garing.
20
Kadung
murid-muridé
weruh
lelakon
kuwi
mau,
terus
pada
nggumun
banget,
mulané
pada
takon:
“Lah
wité
anjir
kok
dadi
garing
ngono,
Gusti?”
21
Gusti
Yésus
semaur:
“Pada
ngertia,
nèk
kowé
pretyaya
lan
ora
mangu-mangu,
kowé
ya
bisa
nindakké
sing
tak
tindakké
marang
wit
anjir
kuwi.
Malah
ora
namung
kuwi
waé,
kowé
bisa
ngongkon
gunung
kaé
ngomong:
‘Mumbula,
njegura
nang
segara,’
lan
kuwi
ya
bakal
klakon.
22
Sembarang
sing
mbok
jaluk
ing
pandonga
bakal
klakon,
janji
kowé
pretyaya.”
23
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
Gréja
Gedé
lan
mulangi
nang
kono.
Ing
tengah-tengahé
memulang
ènèng
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
takon:
“Guru,
enggonmu
nindakké
prekara
kuwi
kabèh
éntuk
pangwasa
sangka
ngendi?
Sapa
ta
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Kowé?”
24
Gusti
Yésus
semaur
ngéné:
“Aku
arep
takon
marang
kowé
ndisik.
Nèk
kowé
wis
mangsuli
pitakonanku,
Aku
ya
bakal
mangsuli
pitakonanmu.
25
Sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
nabi
Yohanes
kanggo
mbaptis?
Gusti
Allah
apa
manungsa?”
Para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
terus
pada
rembukan
déwé:
“Nèk
awaké
déwé
ngomong:
‘Sangka
Gusti
Allah,’
lah
mengko
Dèkné
semaur:
‘Lah
kenèng
apa
kowé
kok
ora
pretyaya
marang
nabi
Yohanes?’
26
Lah
nèk
awaké
déwé
semaur:
‘Sangka
manungsa,’
awaké
déwé
wedi
karo
wong
okèh
iki,
awit
wong-wong
kuwi
kabèh
nganggep
Yohanes
kuwi
nabi.”
27
Dadiné
para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
pada
semaur:
“Awaké
déwé
ora
ngerti!”
Gusti
Yésus
terus
semaur:
“Nèk
ngono,
kowé
ya
ora
bakal
tak
omongi
sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Aku
kanggo
nindakké
prekara
kuwi
mau
kabèh.”
28
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kepriyé
pinemumu
bab
iki?
Enèng
wong
nduwé
anak
loro.
Wongé
marani
anaké
mbarep
terus
ngomong:
‘Lik,
dina
iki
kana
kowé
nyambutgawé
nang
kebon
dreif.’
29
Anaké
semaur:
‘Ya
Pak,’
nanging
ora
budal.
30
Bapaké
terus
marani
anaké
sing
enom,
terus
dikongkon
nyambutgawé
nang
keboné.
Anaké
enom
semaur:
‘Aku
emoh
Pak,’
nanging
terus
gela,
mulané
terus
budal.
31
Anak
loro
mau
sing
endi
sing
nindakké
karepé
bapaké?”
Wong-wong
terus
semaur:
“Ya
sing
enom.”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Pada
titènana,
wong-wong
belasting
lan
wong-wong
lonté
malah
bakal
mlebu
ndisik
ing
Kratoné
Gusti
Allah
tenimbang
kowé.
32
Awit
nabi
Yohanes
teka
lan
nduduhké
dalané
Gusti
Allah
marang
kowé,
nanging
kowé
ora
pada
pretyaya
marang
dèkné.
Wong-wong
belasting
lan
wong-wong
lonté
malah
pada
pretyaya
marang
dèkné.
Kowé
pada
weruh
kuwi,
nanging
kowé
ora
terus
malih
pikirané
lan
pretyaya
marang
dèkné.”
33
Gusti
Yésus
ngomong:
“Pada
dirungokké
piwulang
iki.
Enèng
wong
sugih
nduwé
kebon
dreif.
Keboné
dipageri
mubeng
lan
digawèkké
panggonan
kanggo
meres
dreifé.
Wongé
uga
ngedekké
gubuk
duwur
kanggo
njaga.
Sakwisé
kuwi
keboné
terus
diséwakké
marang
wong-wong
liyané.
Wongé
déwé
terus
lunga
nang
liya
negara.
34
Kadung
wis
wayahé
panèn
sing
nduwé
kebon
teka
terus
kongkonan
sing
kerja
supaya
nang
nggoné
wong-wong
sing
nyéwa
keboné.
Kongkon
njaluk
bagèané
dèkné
sangka
pametuné
keboné.
35
Nanging
wong-wong
sing
dikongkon
mau
malah
dityekel
karo
wong-wong
sing
nyéwa
kebon.
Enèng
sing
digebuki,
ènèng
sing
dipatèni
lan
ènèng
sing
dibandemi
watu.
36
Sing
nduwé
kebon
terus
ngongkon
wong
liyané
menèh,
okèhé
ngungkuli
sing
ndisik.
Nanging
kongkonan
sing
iki
kabèh
pada
waé
ngalami
kaya
sing
ndisik.
37
Entèk-entèké
sing
nduwé
kebon
ngongkon
anaké
déwé,
mikiré
wong-wong
sing
nyéwa
kebon
ngajèni
marang
anaké
dèkné.
38
Nanging
kadung
wong-wong
sing
nyéwa
kebon
weruh
anaké
sing
nduwé
kebon
teka,
terus
pada
rembukan
ngéné:
‘Lah
iki
anaké
sing
nduwé
kebon
teka.
Hayuk
dipatèni
waé,
supaya
awaké
déwé
éntuk
warisané.’
39
Anaké
sing
nduwé
kebon
mau
terus
dityekel,
disèrèt
metu
sangka
keboné
terus
dipatèni.”
40
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Nèk
sing
nduwé
kebon
teka,
wong-wong
sing
nyéwa
keboné
bakal
dikapakké?”
41
Wong-wong
sing
ditakoni
pada
semaur:
“Ya
wis
sak
mestiné
nèk
wong-wong
ala
kuwi
bakal
dipatèni
kabèh.
Lah
keboné
dreif
mesti
bakal
diséwakké
marang
wong
liya-liyané,
sing
pada
gelem
ngekèkké
bagèané
sing
nduwé
kebon
pendak
panèn.”
42
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Apa
kowé
pada
durung
tau
matya
tulisan
iki
nang
Kitab:
‘Watu
sing
ora
dikanggokké
karo
sing
nggawé
omah,
kuwi
dadi
watu
sing
penting
déwé.
Iki
penggawéné
Gusti,
mulané
ya
nggumunké
tenan.’
43
Mulané
Aku
ngomong
marang
kowé:
Kratoné
Gusti
Allah
bakal
direbut
sangka
kowé
lan
dikèkké
marang
bangsa
liya,
sing
nggugu
marang
tembungé.
44
(Sapa
sing
tiba
ing
watu
kuwi
bakal
ajur
lan
sing
ketiban
watu
kuwi
bakal
remuk.)”
45
Kadung
para
pengarepé
imam
lan
para
Farisi
pada
krungu
tembungé
Gusti
Yésus
kuwi,
terus
pada
rumangsa
nèk
wong-wong
kuwi
déwé
sing
disemoni.
46
Wong-wong
terus
pada
kepéngin
nyekel
Dèkné,
nanging
pada
wedi
karo
rayaté,
sing
nganggep
Gusti
Yésus
kuwi
nabi.