1
Nem
dina
sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
ngejèk
rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus,
seduluré
Yohanes,
munggah
nang
gunung
sing
duwur.
2
Gusti
Yésus
terus
malih
rupa
lan
murid-murid
sing
mèlu
pada
weruh
kabèh.
Rainé
Gusti
Yésus
semlorot
kaya
srengéngé
lan
saliné
malih
putih
kaya
pepadang.
3
Murid
telu
mau
terus
weruh
nabi
Moses
lan
nabi
Elia
omong-omongan
karo
Gusti
Yésus.
4
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Gusti,
kok
ndilalah
temen
awaké
déwé
nang
kéné.
Nèk
Gusti
gelem,
aku
ngedekké
gubuk
telu,
siji
kanggo
Gusti,
siji
kanggo
nabi
Moses
lan
siji
menèh
kanggo
nabi
Elia.”
5
Dongé
rasul
Pétrus
ijik
ngomong
ngono,
terus
ènèng
méga
padang
ngemuli
murid-murid
mau,
terus
ènèng
swara
sangka
méga
mau
ngomong:
“Iki
Anakku
sing
tak
trésnani;
pada
nggugua
tembungé!”
6
Kadung
krungu
swara
kuwi
murid-murid
mau
pada
kagèt
lan
wedi,
sampèk
pada
niba
nang
lemah.
7
Gusti
Yésus
terus
nyedeki
lan
ndemèk
murid-muridé
karo
ngomong:
“Pada
ngadeka!
Aja
pada
wedi!”
8
Kadung
wis
ngadek
terus
namung
weruh
Gusti
Yésus
déwé,
ora
ènèng
liyané
menèh.
9
Dongé
medun
sangka
gunung
kono
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné
marang
murid-muridé:
“Aja
ngomong
karo
sapa-sapa
bab
apa
sing
kowé
pada
weruh
mau,
sakdurungé
Anaké
Manungsa
tangi
sangka
pati.”
10
Murid-murid
mau
terus
takon:
“Lah
kenèng
apa
para
guru
Kitab
kok
ngomong
nèk
nabi
Elia
kudu
teka
ndisik?”
11
Gusti
Yésus
semaur:
“Pantyèn,
nabi
Elia
teka
ndisik
lan
dèkné
bakal
nyawiské
sembarang
kabèh.
12
Kowé
tak
omongi:
nabi
Elia
wis
teka,
nanging
wong-wong
ora
pada
nitèni
dèkné.
Dèkné
malah
digawé
sak
karepé.
Mengkono
uga
wong-wong
kuwi
bakal
nindakké
sak
karepé
marang
Anaké
Manungsa.”
13
Murid-muridé
mau
terus
pada
dunung
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
ngomongké
bab
Yohanes
Pembaptis.
14
Kadung
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
wis
tyampur
karo
wong
pirang-pirang
menèh,
terus
ènèng
wong
mara
lan
niba
nang
ngarepé
karo
nyuwun:
15
“Duh
Gusti,
mbok
melas
marang
anakku
lanang.
Dèkné
lara
ayanen
lan
ya
wis
nemen.
Botyahé
ajek
tiba
nang
geni
lan
nang
banyu.
16
Aku
wis
nggawa
botyahé
nang
nggoné
murid-muridmu,
nanging
ora
bisa
nulungi.”
17
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kok
kebatyut
tenan
enggonmu
ora
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
Sepira
menèh
suwéné
enggonku
kudu
tyampur
lan
nyabari
kowé?
Botyahé
gawanen
mbréné!”
18
Gusti
Yésus
terus
nundung
demité
sing
ngwasani
botyahé.
Demité
terus
lunga
lan
botyahé
sakwat
terus
mari.
19
Sakwisé
kuwi
murid-muridé
Gusti
Yésus
terus
pada
marani
Dèkné.
Kadung
déwé
karo
Gusti
Yésus
terus
pada
takon:
“Gusti,
kenèng
apa
awaké
déwé
kok
ora
bisa
ngetokké
demité?”
20
Gusti
Yésus
semaur:
“Awit
pengandelmu
tyilik!
Ngertia,
nèk
kowé
nduwé
pengandel
sing
gedéné
namung
sak
wiji
sing
tyilik
déwé
waé,
kowé
bisa
ngomong
marang
gunung
kuwi:
‘Ngaliha
mbrana,’
mesti
gunungé
manut.
Ora
bakal
ènèng
barang
sing
mokal
kanggo
kowé.
21
(Nanging
demit
sing
kaya
ngono
kuwi
lungané
namung
nganggo
pandonga
lan
pasa.)”
22
Dongé
murid-muridé
ijik
pada
ngumpul
nang
bawah
Galiléa,
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Anaké
Manungsa
bakal
dielungké
marang
wong-wong.
23
Dèkné
bakal
dipatèni,
nanging
ing
telung
dinané
Dèkné
bakal
ditangèkké
menèh
karo
Gusti
Allah.”
Murid-muridé
terus
pada
sedi
banget.
24
Kadung
pada
teka
nang
kuta
Kapèrnakum,
wong-wong
sing
njaluki
belasting
kanggo
Gréja
Gedé
pada
marani
rasul
Pétrus
lan
takon:
“Apa
gurumu
ya
mèlu
mbayar
belastingé
Gréja
Gedé?”
25
Rasul
Pétrus
semaur:
“Lah
kok
ora?”
Kadung
rasul
Pétrus
tekan
omah,
Gusti
Yésus
nakoni
dèkné,
sakdurungé
rasul
Pétrus
déwé
ngomong
apa-apa.
Gusti
Yésus
takon:
“Simon,
kepriyé
pinemumu?
Sapa
sing
kudu
mbayar
belasting
marang
ratu
ing
donya
kéné:
wargané
negara
apa
wong
liya?”
26
Rasul
Pétrus
semaur:
“Ya
wong-wong
liya!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Dadiné
anak-anakané
negara
ora
usah
mbayar.
27
Nanging
awaké
déwé
aja
pada
ndadèkké
larané
atiné
wong-wong
kuwi.
Kana
budal
nang
mér
lan
diuntyalké
pantyingmu.
Iwak
sing
mbok
pantying
sing
ndisik
déwé
kuwi
dityekel.
Nang
njero
tyangkemé
kowé
bakal
nemu
duwit.
Dijikuk
duwit
kuwi
kanggo
mbayar
belasting
marang
wong-wong
kuwi,
mbayar
kanggo
Aku
lan
kowé.”