1
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
mulang
lan
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Allah
marang
wong
okèh
nang
Gréja
Gedé.
Para
pengarepé
imam,
para
guru
Kitab
lan
penuntuné
bangsa
Ju
pada
mara.
2
Wong-wong
kuwi
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
apa
Kowé
bisa
nduduhké
sangka
ngendi
pangwasamu
kanggo
nindakké
kabèh
prekara
kuwi?
Sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Kowé?”
3
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Aku
uga
kepéngin
takon
marang
kowé.
Jajal
ngomong!
4
Sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Yohanes
kanggo
mbaptis
wong?
Gusti
Allah
apa
manungsa?”
5
Wong-wong
terus
pada
rembukan.
Sing
siji
ngomong
marang
liyané:
“Kepriyé
awaké
déwé
sing
nyauri?
Nèk
awaké
déwé
ngomong:
‘Sangka
Gusti
Allah,’
mengko
Dèkné
bakal
ngomong:
‘Lah
kenèng
apa
kowé
kok
ora
pada
pretyaya
marang
Yohanes?’
6
Nanging
nèk
awaké
déwé
ngomong:
‘Sangka
manungsa,’
awaké
déwé
mengko
dibandemi
watu
karo
wong
okèh
iki,
awit
wong-wong
kuwi
kabèh
nganggep
Yohanes
nabi.”
7
Dadiné
wong-wong
mau
terus
semaur
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Awaké
déwé
ora
ngerti.”
8
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Nèk
ngono
kowé
ya
ora
tak
omongi
sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
Aku
kanggo
nindakké
kuwi
mau
kabèh.”
9
Gusti
Yésus
ngekèki
gambar
marang
wong-wong
mau,
uniné:
“Enèng
wong
nduwé
kebon
dreif.
Keboné
diséwakké
marang
wong
tani.
Sing
nduwé
kebon
terus
lunga
adoh
lan
manggon
nang
kana
sampèk
suwi.
10
Kadung
wis
wayahé
ngunduh,
sing
nduwé
kebon
ngongkon
slafé
marani
wong-wong
sing
pada
nggarap
keboné,
kongkon
njaluk
bagèané
sangka
pametuné.
Nanging
wong
sing
dikongkon
mau
dipentungi
karo
wong
sing
nggarap
keboné,
terus
dikongkon
balik
tanpa
nggawa
apa-apa.
11
Wong
sing
nduwé
kebon
terus
ngongkon
slaf
liyané,
nanging
slaf
iki
uga
dipentungi
lan
diolok-olok
karo
sing
nggarap
kebon,
terus
dikongkon
balik
tanpa
nggawa
apa-apa.
12
Sing
nduwé
kebon
terus
ngongkon
slaf
menèh,
kaping
teluné.
Nanging
kongkonan
kuwi
uga
dipentungi
terus
dibuwang
nang
sak
njabané
kebon.
13
Entèk-entèké
sing
nduwé
kebon
mikir:
‘Saiki
apiké
kepriyé?
Aku
tak
ngongkon
anakku
déwé
waé,
anak
sing
tak
trésnani.
Menawa
wong-wong
kuwi
ngajèni
marang
anakku.’
14
Nanging
kadung
para
penggarap
kebon
mau
weruh
anaké
sing
nduwé
kebon
teka,
terus
pada
rembukan
ngéné:
‘Anaké
sing
nduwé
kebon
iki
énaké
dipatèni
waé
supaya
awaké
déwé
éntuk
warisané.’
15
Wong-wong
kuwi
terus
nyèrèt
anaké
sing
nduwé
kebon
nang
sak
njabané
kebon
terus
dipatèni.”
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
wong-wong
sing
pada
ngrungokké:
“Saiki
para
penggarap
kebon
mau
bakal
dikapakké
karo
sing
nduwé
kebon?
16
Wis
mesti
nèk
wong
sing
nduwé
kebon
dreif
bakal
teka
lan
matèni
para
penggarap
lan
keboné
bakal
diséwakké
marang
wong
liya.”
Kadung
krungu
tembungé
Gusti
Yésus
mau,
wong
sing
ngrungokké
terus
ngomong:
“Iku
ora
bakal
klakon!”
17
Gusti
Yésus
nyawang
wong-wong
mau
terus
ngomong:
“Nèk
ngono,
apa
ta
tegesé
ayat
iki:
‘Watu
sing
ditampik
karo
wong
sing
tukang
nggawé
omah,
awit
dianggep
ora
ènèng
gunané,
yakuwi
jebul
watu
sing
apik
déwé.’
18
Sapa
sing
tiba
nang
watu
kuwi
bakal
ajur-mumur
lan
sapa
sing
ketiban
watu
kuwi
bakal
remuk.”
19
Para
guru
Kitab
lan
para
pengarepé
imam
ngerti
nèk
gambar
kuwi
kanggo
dèkné
kabèh,
mulané
pada
kepéngin
nyekel
Gusti
Yésus
ing
waktu
kuwi,
nanging
pada
wedi
karo
wong
okèh.
20
Kekarepané
mau
terus
diundurké
ndisik,
ngentèni
waktu
sing
pener.
Wong-wong
kuwi
terus
pada
kongkonan
wong
siji-loro
sing
dibayar,
kongkon
étok-étoké
wong
apik
sing
ngetokké
pitakonan-pitakonan
marang
Gusti
Yésus,
tujuané
namung
kanggo
ngenèng
Dèkné.
Dadiné
nèk
Gusti
Yésus
ngetokké
tembung
sing
klèru,
wong-wong
nduwé
jalaran
kanggo
nyekel
Dèkné
lan
masrahké
Dèkné
marang
gramangé.
21
Wong-wong
kongkonan
mau
terus
ngomong
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
awaké
déwé
ngerti
nèk
sembarang
sing
mbok
wulangké
lan
mbok
gelarké
kuwi
bener
kabèh.
Awaké
déwé
uga
ngerti
nèk
Kowé
ora
wedi
marang
sapa-sapa,
nanging
namung
nggelarké
apa
kekarepané
Gusti
Allah.
22
Saiki
awaké
déwé
kepéngin
ngerti
bab
iki:
manut
agamané
awaké
déwé
iki
mbayar
belasting
marang
ratuné
éntuk
apa
ora?”
23
Gusti
Yésus
ngerti
nèk
wong-wong
kuwi
nduwé
tujuan
sing
ora
apik,
mulané
Dèkné
ngomong:
24
“Ndelok,
Aku
kepéngin
weruh
duwit
pérak
kéné.
Kuwi
ènèng
gambaré
sapa
lan
ènèng
tulisané
apa?”
Wong-wong
terus
semaur:
“Gambaré
lan
tulisané
ratuné!”
25
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Nèk
ngono,
kèkna
marang
ratuné
apa
sing
wèké
ratuné
lan
kèkna
marang
Gusti
Allah
apa
sing
wèké
Gusti
Allah.”
26
Mengkono
kuwi
kétok
nèk
wong-wong
kongkonan
kuwi
ora
bisa
ngenèng
Gusti
Yésus
nang
ngarepé
wong
okèh.
Wong-wong
pada
nggumun
lan
ora
wani
ngomong
apa-apa.
27
Enèng
wong
Saduki
siji-loro
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Wong
Saduki
kuwi
ora
pretyaya
nèk
wong
mati
bakal
tangi
menèh.
28
Wong-wong
iki
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
nabi
Moses
wis
ngekèki
wèt
marang
awaké
déwé
kabèh
ngéné:
‘Nèk
ènèng
wong
lanang
mati
ninggal
bojo
tanpa
nduwé
anak,
seduluré
lanang
kudu
ngepèk
randa
sing
ditinggal
mati
kuwi.
Tujuané
supaya
nukulké
turunan
kanggo
seduluré
sing
mati.’
29
Saiki
ènèng
sedulur
pitu.
Sing
mbarep
kawin,
nanging
terus
mati
tanpa
ninggal
anak.
30
Randané
terus
diepèk
karo
adiké
sing
nomer
loro.
Dèkné
uga
mati.
31
Terus
diepèk
karo
sing
nomer
telu.
Mengkono
kuwi
mbok
randané
sampèk
wis
diepèk
karo
sedulur
pitu
kabèh,
nanging
pada
mati
tanpa
ninggal
anak.
32
Entèk-entèké
randané
ya
mati
pisan.
33
Lah
mbésuk
nèk
wong
mati
pada
tangi,
wong
wédok
kuwi
dadi
bojoné
sing
endi?
Awit
wong
lanang
pitu
kuwi
kabèh
wis
tau
dadi
bojoné
wong
wédok
kuwi?”
34
Gusti
Yésus
terus
semaur:
“Ing
donya
kéné
wong
lanang
lan
wédok
pada
kawin.
35
Nanging
wong
lanang
lan
wédok
sing
kaanggep
pantes
ditangèkké
sangka
pati
lan
urip
ing
jaman
kelanggengan
kuwi
ora
pada
kawinan.
36
Bakalé
kaya
mulékat,
awit
ora
pada
mati
menèh.
Wong-wong
kuwi
pada
dadi
anaké
Gusti
Allah,
awit
wis
pada
ditangèkké
sangka
pati.
37
Nabi
Moses
déwé
ngomongké
kanti
tyeta
nèk
wong
mati
bakal
ditangèkké
menèh.
Nang
tulisan
sing
ngomongké
bab
grumbul
eri
sing
murup
dèkné
ngarani
Gusti
Allah:
Gusti
Allahé
Abraham,
Isak
lan
Yakub.
38
Gusti
Allah
kuwi
dudu
Gusti
Allahé
wong
mati,
nanging
Gusti
Allahé
wong
urip.
Awit
kanggo
Gusti
Allah
wong-wong
kuwi
kabèh
urip.”
39
Enèng
guru
Kitab
siji-loro
sing
ngomong:
“Tembungmu
kuwi
pantyèn
bener
tenan,
Guru.”
40
Wong-wong
mau
wis
ora
wani
takon
apa-apa
menèh
marang
Gusti
Yésus.
41
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
wong-wong
mau:
“Lah
kepriyé
kok
wong
bisa
ngarani
Kristus
kuwi
turunané
ratu
Daved?
42
Lah
mangka
ratu
Daved
déwé
nang
kitab
Masmur
ngomong
ngéné:
‘Gusti
Allah
ngomong
marang
Gustiku:
Kowé
njagonga
nang
tengenku,
nganti
tekan
waktuné
mungsuhmu
pada
tak
telukké
marang
kowé.’
43
(20:42)
44
Nèk
ratu
Daved
nyebut
Dèkné
nganggo
tembung
Gusti,
lah
kepriyé
Kristus
kok
uga
dadi
turunané?”
45
Dongé
wong
kabèh
ijik
ngrungokké
marang
Dèkné,
Gusti
Yésus
ngomong
marang
murid-muridé:
46
“Pada
sing
ati-ati
karo
para
guru
Kitab.
Wong-wong
kuwi
pada
seneng
nganggo
salin
dawa,
seneng
dibagèkké
karo
wong-wong
nang
pasar.
Nèk
nang
sinaguk
apa
nang
pésta
senengé
milih
jagongan
sing
kajèn.
47
Nanging
wong-wong
iki
pada
ngrampas
omahé
randa-randa
lan
kanggo
mamèrké
apiké
pada
ndedonga
sampèk
suwi
banget.
Wong-wong
kuwi
mesti
bakal
disetrap
sing
abot
tenan.”