1
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
kuta
Yériko
lan
mlaku-mlaku
nang
sak
kuta
kono.
2
Nang
kuta
kono
ènèng
wong
sugih
jenengé
Sakéus,
penggedéné
wong
belasting.
3
Sakéus
kepéngin
banget
weruh
Gusti
Yésus.
Nanging
dèkné
tyendèk
awaké
lan
jalaran
kaling-alingan
wong
okèh,
dèkné
ora
bisa
weruh
Gusti
Yésus.
4
Mulané
Sakéus
mblayu
ndisiki
terus
mènèk
nang
wit
anjir,
supaya
bisa
weruh
nèk
Gusti
Yésus
liwat
kono.
5
Kadung
Gusti
Yésus
mlaku
tekan
kono,
Dèkné
ndelok
nduwur
nang
wité
anjir
terus
ngomong
marang
Sakéus:
“Sakéus,
ndang
medun!
Awit
ing
dina
iki
aku
arep
mampir
nang
omahmu.”
6
Sakéus
terus
gelis-gelis
medun
lan
nampa
Gusti
Yésus
karo
bungah.
7
Wong
kabèh
sing
weruh
lelakon
kuwi
mau
pada
pating
kedumel
ngomong:
“Lo,
lah
Dèkné
kok
gelem
merdayoh
nang
omahé
wong
ala?”
8
Sakéus
terus
ngadek
lan
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
bandaku
sing
separo
arep
tak
kèkké
kanggo
wong
sing
ora
nduwé
lan
sapa
waé
sing
tau
tak
apusi
bandané
bakal
tak
balèkké
ping
papat.”
9
Gusti
Yésus
ngomong
marang
Sakéus:
“Ing
dina
iki
Gusti
Allah
nylametké
kowé
lan
brayatmu
kabèh.
Kowé
kuwi
uga
anak-turunané
Bapa
Abraham.
10
Awit
Anaké
Manungsa
kuwi
tekané
nggolèki
lan
nylametké
wong-wong
sing
ketriwal.”
11
Saiki
Gusti
Yésus
wis
mèh
tekan
kuta
Yérusalèm,
mulané
okèh
wong
pada
ngira
nèk
Kratoné
Gusti
Allah
ora
suwi
menèh
bakal
kebabar
ing
donya.
12
Mulané
Gusti
Yésus
terus
ngekèki
gambar
marang
wong-wong
sing
pada
ngrungokké
piwulangé.
Tembungé:
“Enèng
wong
gedé
lunga
nang
negara
adoh
arep
ditetepké
dadi
ratu
nang
kana.
Sakwisé
kuwi
dèkné
arep
balik
menèh.
13
Sakdurungé
budal
wong
gedé
mau
nyeluk
slafé
sepuluh.
Saben
slaf
dipasrahi
duwit
emas
siji.
Tembungé:
‘Duwit
iki
kana
dienggo
dedagang
nganti
aku
teka
menèh.’
14
Jalaran
rayaté
negara
kono
sengit
marang
wongé,
mulané
pada
kongkonan
nusul,
kongkon
ngomong:
‘Awaké
déwé
ora
gelem
dikwasani
wong
iku.’
15
“Sakwisé
wong
gedé
mau
wis
didadèkké
ratu,
dèkné
terus
balik
nang
negarané.
Dèkné
kepéngin
ngerti
kepriyé
enggoné
slafé
pada
dedagang,
mulané
pada
dityeluk.
16
Slaf
sing
nomer
siji
mara
ngomong:
‘Ratu,
aku
wis
éntuk
bati
duwit
emas
sepuluh.’
17
Ratuné
ngomong:
‘Apik
banget,
kowé
slaf
sing
apik.
Jalaran
kowé
kenèng
dipretyaya
karo
prekara
sing
tyilik,
saiki
kowé
tak
angkat
ngwasani
kuta
sepuluh.’
18
Slaf
sing
nomer
loro
mara
ngomong:
‘Ratu,
karo
duwit
emas
siji
sing
mbok
pasrahké
aku,
aku
éntuk
bati
duwit
emas
lima.’
19
Ratuné
terus
ngomong:
‘Apik
banget,
saiki
kowé
bakal
tak
pasrahi
ngwasani
kuta
lima.’
20
“Slaf
sing
nomer
telu
mara
ngomong:
‘Ratu,
lah
iki
duwitmu,
tak
bundel
nang
katyu
lan
tak
simpen.
21
Aku
wedi
karo
kowé,
awit
aku
ngerti
nèk
kowé
wong
kereng.
Kowé
njikuk
barang
sing
dudu
wèkmu
lan
ngunduh
sangka
tanduran
sing
kowé
ora
nandur.’
22
Ratu
mau
terus
ngomong
marang
slaf
kuwi:
‘Kowé
kuwi
slaf
sing
ala,
kowé
bakal
tak
setrap
miturut
tembungmu
déwé.
Kowé
wis
ngerti
nèk
aku
iku
wong
kereng,
sing
njikuk
apa
sing
dudu
wèkku
lan
ngunduh
tanduran
sing
aku
ora
nandur.
23
Nèk
ngono
tenan,
kenèng
apa
duwit
kuwi
kok
ora
mbok
dèkèk
nang
bank,
supaya
nèk
aku
balik
aku
bisa
nampa
duwitku
sak
rèntené?’
24
“Ratuné
terus
ngomong
marang
wong
sing
nang
kono:
‘Duwité
sing
nang
nggoné
slaf
kuwi
dijikuk
lan
dikèkké
marang
slaf
sing
wis
nduwé
duwit
emas
sepuluh
mau.’
25
Wong-wong
mau
pada
semaur:
‘Ratu,
slaf
kuwi
lak
wis
nduwé
duwit
emas
sepuluh,
ta?’
26
Saurané
ratuné:
‘Pada
élinga,
sapa
sing
nduwé
bakal
ditambahi,
nanging
sing
ora
nduwé,
barang
setitik
nduwéné
bakal
dijikuk.
27
Saiki,
digawa
mbréné
kabèh
mungsuhku
sing
ora
seneng
nèk
aku
dadi
ratuné.
Wong
kuwi
pada
patènana
nang
ngarepku!’”
28
Sakwisé
Gusti
Yésus
ngomongké
kuwi
mau
kabèh,
Dèkné
terus
budal
nang
Yérusalèm
ndisiki
wong-wong.
29
Kadung
wis
tyedek
karo
désa
Bètfaké
lan
désa
Bétani
sing
nang
gunung
Olèf,
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
murid
loro
kongkon
mlaku
ndisik.
30
Dèkné
ngomong:
“Kana
mlebu
nang
désa
nang
ngarep
kuwi.
Kowé
bakal
weruh
kimar
enom
dikentyang.
Kimar
kuwi
durung
tau
ditumpaki
wong.
Diutyuli
lan
digawa
mbréné.
31
Nèk
ènèng
wong
takon:
‘Kenèng
apa
kok
mbok
utyuli?’
Semaura:
‘Gusti
mbutuhké.’”
32
Murid
loro
sing
dikongkon
mlaku
ndisik
mau
terus
budal.
Lan
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus
mau
tyotyok
kabèh.
33
Dongé
murid
loro
mau
ijik
ngutyuli
kimaré,
sing
nduwé
kimar
ngluruh:
“Lah
kenèng
apa
kok
mbok
utyuli?”
34
Murid-muridé
terus
semaur:
“Gusti
sing
mbutuhké.”
35
Kimaré
terus
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Murid-murid
mau
terus
ngutyuli
saliné,
terus
dilèmèkké
nang
gegeré
kimaré.
Gusti
Yésus
terus
diangkat
lan
dijagongké
nang
kimaré.
36
Sakwisé
mlaku,
murid-muridé
terus
pada
njèrèng
saliné
nang
dalan
sing
diliwati.
37
Kadung
wis
tyedek
karo
kuta
Yérusalèm,
nang
dalan
sing
medun
sangka
gunung
Olèf,
murid-muridé
Gusti
Yésus
kabèh
terus
pada
surak-surak
karo
bungah,
memuji
jenengé
Gusti
Allah,
jalaran
sangka
sakkèhé
mujijat
sing
pada
weruh.
38
Wong-wong
mau
surak-surak
ngomong:
“Nampaa
berkah
Ratu
sing
teka
ing
Jenengé
Gusti!
Katentreman
nang
swarga
lan
Gusti
Allah
nang
nduwur
sing
kudu
dipuji!”
39
Wong
Farisi
siji-loro
sing
nang
tengahé
wong
okèh
kono
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
mbok
murid-murid
kuwi
dikongkon
meneng!”
40
Nanging
Gusti
Yésus
semaur:
“Nèk
wong-wong
kuwi
meneng,
watu-watu
iki
sing
bakal
surak-surak.”
41
Kadung
Gusti
Yésus
wis
tyedek
karo
Yérusalèm
lan
weruh
kutané,
Dèkné
mripaté
metu
eluhé.
42
Tembungé:
“Yérusalèm,
kaya
ngapa
ta
apiké
semunggoné
ing
dina
iki
kowé
ngerti
apa
sing
mbok
butuhké
kanggo
katentremanmu.
Nanging
tekan
saiki
kowé
durung
weruh.
43
Bakal
teka
waktuné
mungsuh-mungsuhmu
bakal
ngleboni
kowé,
nepung
lan
nyepit
kowé.
44
Mungsuhmu
kuwi
bakal
ngrusak
kowé
lan
rayatmu
kabèh
nganti
rata
karo
lemah.
Watu
siji
waé
ora
bakal
temumpang
nang
watu
liyané,
awit
kowé
ora
nggatèkké
marang
tekané
Gusti
Allah
sing
arep
nylametké
kowé!”
45
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
Gréja
Gedé
lan
nggurak
wong-wong
sing
dodolan
nang
kono.
46
Tembungé:
“Nang
Kitab
Sutyi
ènèng
tulisan:
‘Omahku
kuwi
kanggo
pamuji,’
nanging
panggonan
sutyi
iki
mbok
dadèkké
rongé
maling.”
47
Gusti
Yésus
saben
dina
mulang
nang
Gréja
Gedé.
Para
pengarepé
imam,
para
guru
Kitab
lan
para
penuntuné
bangsa
Ju
pada
nggolèk
akal
arep
matèni
Dèkné,
nanging
ora
bisa
apa-apa,
awit
rayaté
seneng
ngrungokké
piwulangé
lan
pada
ketarik
tenan
karo
Dèkné.
48
(19:47)