1
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
ngekèki
gambar
marang
para
muridé,
supaya
pada
mantep
ndedonga
tanpa
semplak.
2
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Nang
sakwijiné
kuta
ènèng
rèkter
sing
ora
wedi
marang
Gusti
Allah
lan
ora
perduli
marang
wong.
3
Nang
kuta
kono
uga
ènèng
randa
sing
bolak-balik
teka
nang
nggoné
rèkter
kuwi
njaluk
apa
beneré,
enggoné
nduwé
karépotan
karo
wong
liya.
4
Wis
suwi
rèkter
mau
ora
gelem
ngréwangi.
Nanging
entèk-entèké
rèkter
mau
nggagas
ngéné:
‘Senajan
aku
ora
wedi
marang
Gusti
Allah
lan
ora
perduli
marang
wong,
nanging
jalaran
randa
kuwi
teka
waé
ngrusui
aku,
apiké
prekara
iki
tak
urusané.
Dadiné
wongé
ora
bolak-balik
teka
waé
lan
mengko
entèk-entèké
ngamuk
aku!’”
5
(18:4)
6
Gusti
Yésus
neruské
tembungé:
“Pada
dirungokké
tembungé
rèkter
sing
sak
karepé
kuwi.
7
Nèk
umaté
Gusti
awan-wengi
pada
njaluk
tulung,
apa
Gusti
Allah
ora
terus
bakal
ngekèki
apa
beneré
marang
umaté?
Mosok
Dèkné
ijik
arep
ngentèni
suwi
menèh
enggoné
nulungi?
Mesti
ora!
8
Ngandela,
Dèkné
bakal
ndang
ngekèki
apa
beneré.
Nanging
nèk
Anaké
Manungsa
mbésuk
teka,
apa
nang
bumi
kéné
ijik
ènèng
wong
sing
nduwé
pengandel?”
9
Gusti
Yésus
terus
ngekèki
gambar
liyané
kanggo
wong-wong
sing
nganggep
awaké
déwé
wis
apik
lan
ngepal
marang
liyané.
10
Tembungé
ngéné:
“Enèng
wong
loro
mlebu
nang
Gréja
Gedé
arep
ndonga.
Sing
siji
wong
Farisi,
sing
liyané
wong
belasting.
11
“Wong
Farisi
mau
ngadek
nang
panggonan
sing
gampang
kétok
wong
lan
ndonga
ngéné:
‘Duh
Allah,
aku
maturkesuwun
marang
Kowé,
awit
aku
ora
kaya
wong
liya-liyané
sing
srakah,
ngapusi,
laku
bédang
lan
ora
kaya
wong
belasting
kuwi.
12
Saben
minggu
aku
pasa
ping
pindo
lan
aku
pawèh
prasepuluhé
pametuku.’
13
“Nanging
wong
belasting
mau
ngadek
adoh,
malah
ndangak
waé
ora
wani,
namung
ngantemi
dadané
karo
sambat:
‘Duh
Allah,
aku
wong
dosa,
mbok
aku
dimelasi!’
14
Ngandela,
sak
lungané
sangka
panggonan
kono,
pandongané
wong
belasting
sing
ditampa
karo
Gusti
Allah,
ora
pandongané
wong
Farisi.
Awit
saben
wong
sing
ngunggahké
awaké
déwé
bakal
diedunké,
nanging
wong
sing
ngedunké
awaké
déwé
bakal
diunggahké.”
15
Wong-wong
pada
nggawa
anak-anaké
sing
ijik
tyilik
nang
nggoné
Gusti
Yésus,
supaya
ditumpangi
tangan
lan
diberkahi.
Kadung
para
murid
weruh
kuwi
terus
pada
nyenèni
wong-wong.
16
Nanging
Gusti
Yésus
nyeluk
anak-anak
ngomong:
“Botyah-botyah
kuwi
mbok
bèn
mara
nang
nggonku.
Aja
dipenggak,
awit
Kratoné
Gusti
Allah
kanggo
wong
sing
kaya
botyah-botyah
iki.
17
Elinga,
wong
sing
ora
manut
kaya
botyah-botyah
tyilik
iki
ora
bisa
mlebu
ing
Kratoné
Gusti
Allah.”
18
Enèng
sakwijiné
pinuntuné
wong
Ju
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Guru
sing
apik
déwé,
apa
sing
kudu
tak
lakoni
supaya
bisa
nampa
urip
langgeng?”
19
Saurané
Gusti
Yésus:
“Kenèng
apa
kowé
kok
ngarani
Aku
apik?
Ora
ènèng
wong
siji
waé
sing
apik,
awit
sing
apik
déwé
namung
Gusti
Allah.
20
Kowé
mesti
wis
ngerti
angger-anggeré
kabèh:
aja
laku
bédang,
aja
matèni,
aja
nyolong,
aja
goroh
lan
ngajènana
marang
bapa
lan
ibumu!”
21
Wongé
semaur:
“Angger-angger
kuwi
kabèh
wis
tak
lakoni
kawit
tyilik.”
22
Sakwisé
krungu
tembung
kuwi
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Ijik
ènèng
sak
prekara
sing
kudu
mbok
lakoni,
yakuwi,
kabèh
sak
nduwému
diedol
lan
duwité
diedum-edumké
marang
wong
sing
ora
nduwé
lan
kowé
mesti
bakal
éntuk
banda
nang
swarga.
Sakwisé
kuwi
terus
réné
mèlua
Aku.”
23
Kadung
krungu
tembung
kuwi
wongé
terus
sedi,
awit
dèkné
sugih
banget.
24
Gusti
Yésus
weruh
nèk
wongé
susah
banget,
mulané
terus
ngomong:
“Pantyèn
angèl
tenan
kanggo
wong
sugih
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah!
25
Luwih
gampang
unta
mlebu
bolongané
dom
tenimbang
wong
sugih
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah.”
26
Wong-wong
sing
ngrungokké
tembungé
Gusti
Yésus
mau
terus
takon:
“Nèk
ngono,
lah
sapa
sing
bisa
slamet?”
27
Saurané
Gusti
Yésus:
“Apa
sing
mokal
kanggo
manungsa
ora
mokal
kanggo
Gusti
Allah.”
28
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Awaké
déwé
wis
ninggal
sembarangé
awaké
déwé
lan
mèlu
Kowé!”
29
Tembungé
Gusti
Yésus:
“Bener!
Lan
ngandela,
saben
wong
sing
ninggal
omahé,
bojoné,
seduluré
lan
bapa-ibuné,
jalaran
nglabuhi
kratoné
Allah,
wong
kuwi
mesti
bakal
nampa
balesan
ping
pirang-pirang
ing
jaman
saiki
lan
nampani
urip
langgeng
ing
jaman
tembé.”
30
(18:29)
31
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid
sing
rolas
didèwèkké
terus
ngomong:
“Pada
titènana!
Awaké
déwé
saiki
lunga
nang
Yérusalèm
lan
kabèh
sing
wis
ditulis
karo
para
nabi
bab
Anaké
Manungsa
bakal
klakon.
32
Dèkné
bakal
dielungké
marang
wong
sing
dudu
bangsa
Ju
lan
bakal
diolok-olok,
disiya-siya
lan
diidoni.
33
Dèkné
bakal
dipetyuti
lan
dipatèni,
nanging
ing
telung
dinané
dèkné
bakal
tangi
menèh.”
34
Nanging
para
murid
ora
dunung
blas
tegesé
tembung
kuwi
mau
kabèh,
ora
ngerti
bab
apa
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus.
35
Dongé
Gusti
Yésus
lakuné
wis
tyedek
karo
kuta
Yériko
ènèng
wong
lamur
ngemis
nang
pinggir
dalan.
36
Kadung
wong
lamur
kuwi
krungu
swarané
wong
okèh
liwat
kono,
dèkné
terus
takon:
“Enèng
apa
ta?”
37
Enèng
wong
semaur:
“Yésus
sangka
Nasarèt
liwat
kéné!”
38
Wong
lamur
mau
terus
tyeluk-tyeluk:
“Yésus,
Anaké
ratu
Daved,
aku
mbok
dimelasi!”
39
Wong-wong
sing
nang
ngarep
kono
pada
nyenèni
kongkon
meneng,
nanging
wong
lamur
mau
malah
mundak
banter
sing
tyeluk-tyeluk:
“Anaké
ratu
Daved,
aku
mbok
dimelasi!”
40
Gusti
Yésus
terus
mandek
lan
ngongkon
nggawa
wongé
nang
nggoné
Dèkné.
Kadung
wongé
wis
nang
ngarepé,
Gusti
Yésus
terus
takon:
41
“Aku
arep
mbok
kongkon
ngapa?”
Wongé
semaur:
“Gusti,
aku
kepéngin
weruh!”
42
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wongé:
“Ya,
weruha!
Pengandelmu
sing
maraské
kowé.”
43
Sakwat
wongé
bisa
weruh.
Wongé
terus
memuji
Gusti
Allah
lan
mèlu
Gusti
Yésus.
Kabèh
wong
sing
weruh
lelakon
kuwi
mau
uga
pada
memuji
Gusti
Allah.