1
Saulus
uga
setuju
nèk
Stéfanus
dipatèni.
Wiwit
dina
kuwi
pasamuan
nang
kuta
Yérusalèm
dikuya-kuya
tanpa
welas.
Kejaba
para
rasul,
kabèh
wong
sing
pretyaya
pada
buyar,
pentyar
nang
bawah
Yudéa
lan
Samaria.
2
Stéfanus
terus
dikubur
karo
wong-wong
sing
nurut
Gusti;
wong-wong
mau
tenanan
enggoné
nangisi
Stéfanus.
3
Nanging
Saulus
mempeng
tenan
enggoné
arep
mbubrah
pasamuan,
mulané
saben
omah
dileboni.
Endi
waé
sing
ènèng
wong
pretyaya,
ora
perduli
lanang
apa
wédok,
kabèh
disèrèti
metu
lan
dilebokké
nang
setrapan.
4
Wong
pretyaya
sing
pada
pentyar
nang
endi
waé
malah
pada
nyebar
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus.
5
Semono
uga
Filipus;
dèkné
teka
nang
kuta
Samaria
lan
nggelarké
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Kristus.
6
Wong
okèh
pada
nggatèkké
tenan
marang
piwulangé
Filipus,
awit
pada
weruh
mujijat-mujijat
sing
ditindakké.
7
Demit-demit
sing
ditundungi
sangka
wong-wong
sing
kesurupan
pada
metu
pating
njlerit.
Okèh
wong
lumpuh
lan
pintyang
uga
pada
nampa
waras.
8
Mulané
nang
kuta
Samaria
kono
wong-wong
pada
bungah
banget.
9
Nang
kuta
kono
ènèng
wong
jenengé
Simon.
Wis
suwi
Simon
kuwi
nggawé
nggumuné
wong
pirang-pirang
nang
kuta
Samaria
kono
nganggo
pangwasa
peteng.
Dèkné
ngakuné
wong
pinter
tenan.
10
Mulané
nang
kuta
kono
gedé-tyilik
kabèh
dikenèng
karo
Simon.
Wong-wong
ngomong
ngéné:
“Ya
Simon
iki
sing
diarani
pangwasané
Gusti
Allah
sing
gedé.”
11
Wong
okèh
pada
manut
marang
tembungé
Simon,
awit
wis
suwi
Simon
mau
nggawé
nggumuné
wong
pirang-pirang
nganggo
pangwasa
peteng.
12
Nanging
kadung
Filipus
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Kratoné
Gusti
Allah
lan
bab
Gusti
Yésus,
wong
pirang-pirang
terus
pada
pretyaya.
Kabèh,
lanang-wédok,
terus
pada
dibaptis.
13
Simon
mbarang
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
Sakwisé
dibaptis
dèkné
terus
ngetutké
Filipus.
Simon
nggumun
banget
weruh
mujijat-mujijat
sing
ditindakké
karo
Filipus.
14
Para
rasul
nang
kuta
Yérusalèm
krungu
nèk
wong-wong
nang
Samaria
pada
gelem
nampa
pituturé
Gusti
Allah.
Mulané
para
rasul
mau
terus
ngongkon
rasul
Pétrus
lan
Yohanes
budal
nang
kuta
Samaria.
15
Kadung
rasul
Pétrus
lan
Yohanes
teka
nang
kono
terus
pada
ndongakké
wong-wong
sing
wis
dibaptis,
supaya
pada
nampa
Roh
Sutyi.
16
Wong-wong
iki
durung
ènèng
siji
waé
sing
dikwasani
karo
Roh
Sutyi,
awit
namung
dibaptis
ing
jenengé
Gusti
Yésus.
17
Rasul
Pétrus
lan
Yohanes
terus
numpangi
tangan
marang
wong-wong
mau
terus
didongakké.
Kabèh
terus
dikwasani
karo
Roh
Sutyi.
18
Simon
weruh
wong-wong
dikwasani
Roh
Sutyi
sak
barengé
ditumpangi
tangan
karo
para
rasul
mau.
Mulané
dèkné
terus
nawani
duwit
marang
rasul
Pétrus
lan
Yohanes.
19
Simon
ngomong:
“Mbok
aku
dikèki
pangwasa
kuwi
ta,
supaya
saben
wong
sing
tak
tumpangi
tangan
bisa
nampa
Roh
Sutyi.”
20
Nanging
rasul
Pétrus
semaur:
“Muga-muga
rusaka
kowé
lan
duwitmu,
awit
kowé
mikir
nèk
pawèhé
Gusti
Allah
kenèng
mbok
tuku
karo
duwit!
21
Kowé
ora
mèlu
apa-apa
blas
ing
penggawéan
iki,
awit
atimu
ora
resik
nang
ngarepé
Gusti
Allah.
22
Mulané,
mbalika
sangka
klakuanmu
sing
ala
kuwi
lan
njaluka
ngapura
marang
Gusti
Allah
enggonmu
nduwèni
pikiran
sing
kesasar
kuwi.
23
Aku
ngerti
nèk
atimu
ijik
kebek
ala
lan
kowé
ijik
dikwasani
karo
dosa!”
24
Simon
terus
nyuwun
marang
rasul
Pétrus
lan
Yohanes:
“Mbok
aku
didongakké
marang
Gusti
Allah,
supaya
aja
nganti
klakon
sing
mbok
omong
kuwi!”
25
Sakwisé
ngekèki
paseksi
bab
Gusti
Yésus
lan
nggelarké
kabar
kabungahan
nang
kono,
rasul
Pétrus
lan
Yohanes
terus
balik
menèh
nang
kuta
Yérusalèm.
Mulihé
rasul
Pétrus
lan
Yohanes
mampir
nang
désa-désa
nang
bawah
Samaria
kono
karo
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus.
26
Ing
sakwijiné
dina
mulékaté
Gusti
Allah
ngomong
marang
Filipus:
“Filipus,
kowé
kana
tata-tata
lan
mengko
soré
budala
nang
dalan
sing
medun
sangka
Yérusalèm
nang
Gaza.”
Kuwi
dalané
wustèn.
27
Filipus
tata-tata
terus
budal.
Ndilalahé
terus
kepetuk
wong
Etiopi,
sing
jaga
palès
lan
ngurus
bandané
ratu
Kandaké
nang
negara
Etiopi.
Wong
iki
entas
sangka
nyembah
Gusti
Allah
nang
Yérusalèm
lan
saiki
balik
mulih.
28
Ing
waktu
kuwi
wongé
ijik
numpak
kréta
karo
matya
sangka
kitabé
nabi
Yésaya.
29
Filipus
terus
diomongi
karo
Roh
Sutyi:
“Kana
nyedeki
krétané.”
30
Filipus
terus
gelis-gelis
nyedeki
krétané
lan
krungu
wongé
matya
kitabé
nabi
Yésaya.
Filipus
terus
takon
marang
wongé:
“Sedulur,
apa
kowé
dunung
sing
mbok
watya
kuwi?”
31
Wongé
semaur:
“Lah
kepriyé
aku
bisané
dunung
nèk
ora
ènèng
sing
ndunung-ndunungké
marang
aku?”
Wong
mau
terus
nyuwun
marang
Filipus
mlebu
nang
krétané
lan
njagong
nang
jèjèré.
32
Ayat
sing
diwatya
karo
wongé
mau
uniné
ngéné:
“Dèkné
kaya
wedus
sing
arep
dibelèh
kaé
lan
kaya
tyempé
sing
ora
nyuwara
nang
ngarepé
wong
sing
motongi
wuluné.
Mengkono
Dèkné
ora
ngetokké
swara
blas.
33
Dèkné
diasorké
lan
ora
dikèki
bener
blas.
Sapa
sing
bisa
ngomongké
bab
turunané,
awit
nyawané
dijikuk
sangka
bumi.”
34
Wong
Etiopi
mau
terus
takon
marang
Filipus:
“Aku
kepéngin
ngerti,
sing
diomong
karo
nabi
Yésaya
iki
sapa
ta?
Apa
nabi
Yésaya
ngomongké
bab
dèkné
déwé
apa
ngomongké
bab
wong
liyané?”
35
Sangka
ayat
kuwi
Filipus
terus
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Gusti
Yésus.
36
Sak
barengé
neruské
lakuné
terus
tekan
panggonan
sing
ènèng
banyuné.
Wong
Etiopi
mau
terus
takon:
“Lah
iku
ènèng
banyu!
Lah
aku
éntuk
dibaptis
apa
ora?”
37
Filipus
semaur:
“Entuk,
janji
kowé
pretyaya
sak
atimu!”
Wongé
semaur:
“Aku
pretyaya
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Anaké
Gusti
Allah!”
38
Krétané
terus
kongkon
mandek.
Filipus
lan
wongé
terus
medun
nang
banyu.
Filipus
terus
mbaptis
wongé.
39
Sakwisé
mentas
Filipus
terus
dijikuk
karo
Roh
Sutyi
lan
wong
Etiopi
mau
wis
ora
weruh
dèkné
menèh.
Wongé
neruské
lakuné
karo
bungah.
40
Ngerti-ngerti
Filipus
wis
nang
kuta
Asdod.
Dèkné
ndlajahi
kuta-kuta
nang
bawah
kono
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
nganti
tekan
kuta
Sésaréa.