1
Saiki
dongé
dina
Pantékosta.
Wong-wong
sing
pretyaya
marang
Gusti
Yésus
ijik
pada
ngumpul
bebarengan,
pada
ndedonga.
2
Lah
kok
terus
dadakan
waé
ènèng
swara
sangka
langit,
gemrubuk
kaya
angin
gedé.
Swarané
ngebeki
omah
sing
dienggo
kumpulan
kuwi.
3
Wong-wong
terus
weruh
kaya
ilat
geni.
Ilat
geni
iki
nang
nduwuré
saben
wong
sing
nang
kono.
4
Wong-wong
kuwi
kabèh
terus
dikwasani
karo
Roh
Sutyi,
terus
ngetokké
tembung
sangka
basa
liya,
tembung-tembung
sing
metu
sangka
karepé
Roh
Sutyi.
5
Ing
wayah
kuwi
kuta
Yérusalèm
katekan
wong
Ju
pirang-pirang
sangka
negara
ngendi
waé,
wong
sing
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
6
Kadung
wong-wong
kuwi
krungu
swara
mau
terus
pada
gemruduk
marani
panggonané.
Wong-wong
iki
pada
nggumun
kabèh,
awit
saben
wong
krungu
murid-muridé
Gusti
Yésus
ngetokké
tembung
ing
basané
wong-wong
Ju
sing
pada
teka
mau.
7
Sangking
nggumuné
wong-wong
mau
terus
pada
ngomong:
“Wong-wong
kuwi
lak
sangka
Galiléa ta?
8
Lah
awaké
déwé
kok
krungu
wong-wong
kuwi
ngomong
basané
awaké
déwé
kabèh?
9
Awaké
déwé
iki
lak
teka
sangka
werna-werna
negara
ta,
kayadéné
negara
Parti,
Medi,
Elam
lan
Mésopotami,
Yudéa
lan
Kapadosia,
Pontus
lan
Asia,
Frigia
lan
Pamfili,
negara
Egipte
lan
bawah
Kiréné
nang
negara
Libia.
Uga
nang
kéné
ènèng
wong
Ju
lan
wong
liya
bangsa
sing
pada
ngleboni
agama
Ju
sing
sangka
kuta
Rum,
sangka
pula
Kréta
lan
bawah
Arab.
Lah
awaké
déwé
kok
bisa
krungu
wong-wong
kuwi
ngomongké
penggawéné
Gusti
Allah
sing
nggumun-nggumunké
ing
basa-basané
awaké
déwé?”
10
(2:9)
11
(2:9)
12
Wong-wong
sing
pada
nyawang
kuwi
pada
nggumun
tenan,
mulané
pada
takon
marang
sakpada-pada:
“Iki
apa
ta
sakjané?”
13
Malah
terus
ènèng
sing
pada
sembrana
lan
semaur:
“Wong-wong
kuwi
mabuk!”
14
Rasulé
Gusti
Yésus
sing
rolas
terus
pada
maju
lan
rasul
Pétrus
terus
ngomong
karo
swara
banter:
“Para
sedulurku
kabèh
bangsa
Ju
lan
para
sedulurku
kabèh
sing
manggon
nang
kuta
Yérusalèm,
omongku
iki
dirungokké
sing
apik,
supaya
kowé
kabèh
bisa
dunung
lelakon
sing
nang
kéné
iki.
15
Aja
mikir
nèk
wong-wong
iki
mabuk,
ora,
awit
saiki
ijik
jam
sanga
ésuk.
16
Nanging
lelakon
iki
wis
diomong
karo
nabi
Joèl
ing
jamané
mbiyèn.
Dèkné
ngomong
ngéné:
17
‘Ing
entèk-entèkané
jaman
Gusti
Allah
bakal
ngedunké
Rohé
marang
kabèh
manungsa.
Anak-anakmu
lanang
lan
wédok
bakal
ngetokké
tembung-tembung
sangka
Gusti
Allah.
Sing
enom-enom
bakal
nampa
kaweruh
lan
sing
tuwa-tuwa
bakal
éntuk
impèn.
18
Ing
wayah
kuwi
Gusti
Allah
bakal
ngedunké
Roh
Sutyi
marang
peladèn-peladèn
lanang
lan
wédok
lan
peladèn-peladèn
iki
bakal
pada
ngetokké
tembung-tembung
sangka
Gusti
Allah.
19
Gusti
Allah
bakal
ngekèki
mujijat-mujijat
nang
langit
nduwur
lan
nang
bumi
ngisor
bakal
ènèng
tandané
uga,
yakuwi
getih,
geni
lan
kebul.
20
Sakdurungé
dinané
Gusti
teka,
dina
sing
gedé
lan
nggumunké,
srengéngé
bakal
malih
peteng
lan
mbulané
bakal
malih
abang
kaya
getih.
21
Ing
wayah
kuwi
saben
wong
sing
nyebut
jenengé
Gusti
bakal
kapitulungan.’”
22
Rasul
Pétrus
terus
ngomong
menèh:
“Para
sedulurku
bangsa
Israèl!
Pada
pretyayaa
marang
sing
tak
omong
iki.
Gusti
Yésus
sangka
kuta
Nasarèt,
pantyèn
Dèkné
sing
dikongkon
teka
nang
jagat
kéné
karo
Gusti
Allah.
Bab
kuwi
kowé
kabèh
wis
pada
nitèni
déwé
sangka
prekara-prekara
sing
nggumun-nggumunké,
sing
ditindakké
karo
Gusti
Allah
lantaran
Gusti
Yésus.
Kowé
kabèh
wis
pada
ngerti
bab
kuwi,
awit
kabèh
kuwi
klakon
nang
tengahmu
kéné.
23
Manut
pikirané
lan
kekarepané
Gusti
Allah
déwé
Gusti
Yésus
wis
dipasrahké
marang
kowé
kabèh.
Gusti
Yésus
mbok
patèni
lantaran
wong
dosa
sing
maku
Dèkné
nang
kayu
pentèngan.
24
Nanging
kesuwun
marang
Gusti
Allah
sing
nangèké
Gusti
Yésus
sangka
pati
lan
ngutyuli
Dèkné
sangka
sangsarané
pati,
awit
pangwasané
pati
ora
bisa
nggondèli
Dèkné.
25
Ratu
Daved
mbiyèn
ngomongké
bab
Gusti
Yésus
ngéné:
‘Aku
slawasé
karo
Gusti
Allah,
Dèkné
nang
jèjèrku,
mulané
Aku
ora
wedi.
26
Atiku
lan
tembungku
kebek
karo
kabungahan.
Senajana
Aku
kudu
mati,
Aku
ora
wedi,
nanging
Aku
nduwèni
pengarep-arep.
27
Awit
Gusti
Allah
ora
bakal
ngelungké Aku
nang
panggonané
wong
mati
lan
ora
bakal
nglilani
badanku
dadi
rusak
nang
kuburan,
awit
Aku
temen
marang
Dèkné.
28
Gusti
Allah
wis
nduduhké
dalan
sing
nekakké
kauripan
marang
Aku.
Nang
jèjèré
Gusti
Allah
Aku
nduwèni
bungah
ing
ati.’
29
“Para
sedulur
kabèh,
ratu
Daved,
mbah-mbahané
awaké
déwé,
wis
mati
lan
kakubur.
Wujuté
kuburané
dèkné
kawit
saiki
ijik
ènèng
nang
nggoné
awaké
déwé.
30
Ratu
Daved
kuwi
pantyèn
nabi
lan
dèkné
ngerti
nèk
Gusti
Allah
wis
ngetokké
prejanjian
marang
dèkné
nganggo
sumpah,
yakuwi,
Gusti
Allah
bakal
ngedekké
ratu
sangka
turunané
ratu
Daved
déwé.
31
Ratu
Daved
mau
sakjané
wis
weruh
apa
sing
bakal
ditindakké
karo
Gusti
Allah
ing
tembé.
Dèkné
ngomongké
bab
tanginé
Kristus
sangka
pati,
dongé
dèkné
ngomong:
‘Gusti
Allah
ora
bakal
ngelungké aku
nang
panggonané
wong
mati
lan
Gusti
Allah
ora
bakal
nglilani
badanku
dadi
rusak
nang
kuburan.’
32
“Ya
Gusti
Yésus
iki
sing
ditangèkké
sangka
pati
karo
Gusti
Allah.
Awaké
déwé
iki
kabèh
dadi
seksiné
kuwi.
33
Para
sedulur,
Gusti
Yésus
saiki
wis
munggah
nang
swarga
lan
Dèkné
njagong
nang
tengené
Gusti
Allah
lan
wis
nampa
Roh
Sutyi
sangka
Gusti
Allah
Bapaké,
kaya
sing
wis
dijanji.
Ya
Roh
Sutyi
iki
sing
wis
diedunké
marang
awaké
déwé
kabèh.
Ya
penggawéané
Roh
Sutyi
iki
sing
saiki
mbok
sawang
lan
mbok
rungokké.
34
Awit
para
sedulur,
ratu
Daved
déwé
ora
munggah
nang
swarga,
dèkné
namung
ngomong
ngéné:
‘Gusti
Allah
wis
ngomong
marang
Gustiku:
Réné
njagong
nang
tengenku.
35
Nganti
mungsuh-mungsuhmu
wis
tak
dadèkké
antyik-antyiké
sikilmu.’
36
“Para
sedulur,
dadiné
bangsa
Israèl
kabèh
saiki
kudu
ngerti,
nèk
Gusti
Yésus
sing
mbok
patèni
nang
kayu
pentèngan,
sing
didadèkké
Gusti
lan
Kristus
karo
Gusti
Allah.”
37
Kadung
wong-wong
pada
krungu
tembungé
rasul
Pétrus
kuwi
mau,
atiné
terus
krasa
susah
banget.
Terus
pada
takon
marang
rasul
Pétrus
lan
rasul
liya-liyané:
“Lah
saiki
awaké
déwé
kudu
nglakoni
apa?”
38
Rasul
Pétrus
semaur:
“Kowé
kabèh
kudu
ninggal
urip
sing
ala
lan
kudu
nurut
Gusti.
Kowé
kudu
njaluk
dibaptis
nganggo
jenengé
Gusti
Yésus
Kristus,
supaya
kowé
bisa
nampa
pangapura
sangka
dosamu
lan
kowé
mesti
bakal
nampa
pawèhé
Gusti
Allah,
yakuwi
Roh
Sutyi.
39
Awit
prejanjian
iki
pantyèn
kanggo
kowé
lan
turunanmu
kabèh
lan
kabèh
bangsa
liyané
sing
dipanggil
karo
Gusti
Allahé
awaké
déwé.”
40
Ya
ngono
kuwi
enggoné
rasul
Pétrus
ndunung-ndunungké
marang
wong-wong
lan
ngundang
wong-wong
supaya
pada
nylametké
uripé
sangka
karusakan
sing
bakal
nekani
kabèh
wong
sing
nglakoni
ala.
41
Okèh
wong
sing
pada
pretyaya
marang
tembungé
rasul
Pétrus,
terus
pada
dibaptis.
Ing
dina
kuwi
sing
pretyaya
tambah
telung
èwu
wong.
42
Wong-wong
sing
pretyaya
pada
temen
enggoné
nggatèkké
marang
piwulangé
para
rasul
lan
pada
bebarengan
ing
sembarang,
pada
mangan
bebarengan
lan
pada
ndedonga
bebarengan.
43
Para
rasul
nindakké
prekara
pirang-pirang
sing
nggumun-nggumunké,
mulané
kabèh
wong
pada
wedi
lan
ngajèni
tenan.
44
Wong-wong
sing
pretyaya
pada
tambah
kentyeng
enggoné
bebarengan.
Apa
nduwéné
dianggep
wèké
wong
kabèh.
45
Enèng
sing
ngedoli
apa
nduwéné
lan
sepira
payuné
diedum-edumké
marang
liya-liyané,
manut
butuhé
déwé-déwé.
46
Saben
dina
wong-wong
mau
pada
ngumpul
nang
Gréja
Gedé
lan
pada
mangan
bebarengan
nang
omahé,
gentèn-gentènan.
Apa
ènèngé
dipangan
karo
ati
bungah
lan
trima.
47
Wong-wong
iki
pada
memuji
marang
Gusti
Allah
lan
pada
diajèni
lan
disenengi
karo
wong
kabèh.
Saben
dina
Gusti
nambahi
wong
sing
pada
nampa
keslametan.