1
Suwéné
Apolos
ijik
nang
kuta
Korinta,
rasul
Paulus
ndlajahi
panggonan-panggonan
sing
adoh
kuta,
sampèk
terus
tekan
kuta
Efése.
Nang
kono
rasul
Paulus
kepetuk
karo
wong
Kristen
siji-loro.
2
Wong-wong
Kristen
mau
ditakoni:
“Apa
kowé
wis
nampa
Roh
Sutyi
dongé
kowé
dibaptis?”
Saurané
wong-wong
mau:
“Apa
kuwi?
Awaké
déwé
durung
tau
krungu
bab
Roh
Sutyi!”
3
Lah
rasul
Paulus
terus
takon:
“Lo,
lah
nèk
ngono
kowé
dibaptis
karo
baptisan
apa?”
Wong-wong
semaur:
“Karo
baptisané
Yohanes.”
4
Rasul
Paulus
terus
ndunungké:
“Baptisané
Yohanes
kuwi
baptisané
wong-wong
sing
pada
ninggal
urip
dosa.
Yohanes
mulangi
wong-wong,
supaya
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus,
sing
tekané
sak
mburiné
dèkné.”
5
Sakwisé
krungu
kuwi,
wong-wong
mau
terus
pada
njaluk
dibaptis
ing
jenengé
Gusti
Yésus.
6
Rasul
Paulus
terus
numpangi
tangan
ndongakké
wong-wong
mau,
terus
sakwat
wong-wong
dikwasani
karo
Roh
Sutyi,
terus
pada
ngetokké
basa
kasukman
lan
uga
ngetokké
tembungé
Gusti
Allah
nganggo
basa
sing
lumrah.
7
Wong-wong
mau
kabèhé
ènèng
wong
rolas.
8
Telung
sasi
suwéné
rasul
Paulus
mulangi
karo
kendel
nang
sinaguk,
tukar-pikiran
karo
wong-wong
Ju
lan
ndunung-ndunungké
wong-wong
bab
Kratoné
Gusti
Allah.
9
Nanging
ènèng
wong
siji-loro
sing
wangkal
ora
gelem
pretyaya.
Wong-wong
kuwi
malah
ngolok-olok
piwulang
Kristen
nang
ngarepé
wong
okèh.
Mulané
wong-wong
kuwi
terus
ditinggal
lunga
karo
rasul
Paulus.
Wong
sing
pada
pretyaya
terus
dikumpulké
lan
saben
dina
rasul
Paulus
mulang
nang
panggonan
sing
lumrahé
dienggo
mulang
karo
Tiranus.
10
Rong
taun
suwéné
rasul
Paulus
mulang
ngono.
Dadiné
wong-wong
sing
manggon
nang
bawah
Asia,
ya
wong
Ju
lan
wong
bangsa
liyané,
pada
krungu
pituturé
Gusti
Allah.
11
Gusti
Allah
nindakké
mujijat-mujijat
sing
nggumunké
banget
lantaran
rasul
Paulus.
12
Sampèk
katyu
apa
suwèkané
sandangan
lungsuran
sing
dienggo,
nèk
ditumpangké
wong
lara
wongé
bisa
mari
lan
demit-demit
mbarang
ya
pada
metu
sangka
wong
lara
mau.
13
Lah
nang
kono
ènèng
wong
Ju
siji-loro
sing
mlaku-mlaku
nambani
wong-wong
sing
kelebon
demit.
Wong-wong
kuwi
pada
njajal
ngetokké
demit
nganggo
jenengé
Gusti
Yésus,
ngomong
ngéné:
“Aku
nundung
kowé
ing
jenengé
Yésus
sing
dikabarké
karo
Paulus!”
14
Sing
nindakké
kaya
ngono
wong
pitu,
kabèh
anaké
Imam
Gedé
sing
jenengé
Sekéfa.
15
Nanging
demit-demit
mau
malah
pada
semaur:
“Yésus
aku
kenal,
Paulus
aku
ya
kenal,
nanging
kowé
kuwi
sapa?”
16
Wong
sing
kelebon
demit
terus
nubruk
wong
pitu
mau
sak
kuwaté,
sampèk
pada
kalah
kabèh
lan
kudu
mblayu
sangka
omah
kono,
awaké
wuda
lan
dèdèl-duwèl.
17
Wong-wong
Ju
nang
kuta
Efése
kono
lan
uga
wong-wong
bangsa
liya
sing
mèlu
agama
Ju
pada
krungu
lelakon
mau
terus
pada
wedi
banget.
Lantaran
kuwi
jenengé
Gusti
Yésus
mundak
kesuwur
lan
diajèni.
18
Okèh
wong
sing
wis
pretyaya
pada
teka
lan
ngakoni
nang
ngarepé
wong
okèh
bab
barang
sing
ala
sing
dilakoni.
19
Okèh
wong
pretyaya
sing
mbiyèné
nindakké
penggawé
pepeteng
pada
nglumpukké
buku-bukuné
dadi
siji,
terus
diobong
nang
ngarepé
wong
okèh.
Ajiné
buku-buku
mau
diitung
sampèk
ènèng
pirang-pirang
atus
èwu
duwit.
20
Lelakon-lelakon
kuwi
mau
marakké
pituturé
Gusti
Allah
tambah
sumebar
lan
kétok
kwasané.
21
Sakwisé
lelakon
kuwi
mau
kabèh,
rasul
Paulus
terus
nggawé
putusan
arep
nang
Yérusalèm,
liwat
Masedonia
lan
Akaya.
Dèkné
ngomong:
“Nèk
aku
wis
rana,
aku
terus
arep
nang
kuta
Rum.”
22
Rasul
Paulus
terus
ngongkon
kantyané
loro
budal
ndisik
nang
Masedonia,
yakuwi
Timotius
lan
Erastus.
Rasul
Paulus
déwé
kèri
nang
bawah
Asia
sak
untara.
23
Ya
ing
wayah
kuwi
ènèng
gègèran
gedé
nang
kuta
Efése,
jalaran
sangka
mundaké
piwulang
bab
dalané
Gusti.
24
Awit
ènèng
sakwijiné
kemasan
sing
jenengé
Demitrius,
sing
kerjanané
nggawèni
tèmpel-tèmpelan
tyilik,
niru
tèmpelé
déwi
Diana.
Dagangané
Demitrius
mau
nekakké
rejeki
okèh
kanggo
wong-wong
sing
kerjanané
uga
nggawé
tèmpel-tèmpelan
kuwi.
25
Mulané
Demitrius
mau
terus
nglumpukké
wong-wong
kabèh
sing
tunggal
kerjanan
kuwi,
terus
ngomong
ngéné:
“Para
kantya
kabèh,
kowé
ngerti
déwé
nèk
rejekiné
awaké
déwé
metuné
sangka
kerjanané
awaké
déwé
iki.
26
Lah
saiki,
dipikir
déwé
apa
sing
ditindakké
karo
Paulus.
Dèkné
ngomong
nèk
déwa-déwa
sing
digawé
karo
tangané
manungsa
ora
tenan.
Paulus
malah
bisa
narik
wong
pirang-pirang,
ora
namung
nang
kuta
Efése
waé,
nanging
uga
mèh
sak
bawah
Asia
kabèh.
27
Mengkono
kuwi
ora
namung
kerjanané
awaké
déwé
mundur,
nanging
uga
wong-wong
ora
bakal
nggatèkké
menèh
marang
tèmpelé
Déwi
Gedé
Diana.
Karomenèh,
Déwi
Gedé
Diana,
sing
disembah
wong
kabèh
sak
bawah
Asia
lan
sak
jagat
kabèh,
ora
bakal
disembah
menèh,
jalaran
ilang
apiké.”
28
Sakwisé
krungu
tembung
kuwi
mau,
wong-wong
terus
pada
nesu
kabèh,
terus
bengok-bengok:
“Gedé
banget
Déwi
Diana,
sembahané
wong
Efése!”
29
Sak
kuta
terus
gègèr.
Wong-wong
terus
nyekel
Gayus
lan
Aristarkus,
kantya-kantyané
rasul
Paulus
sangka
Masedonia.
Wong
loro
mau
terus
disèrèt
nang
alun-alun.
30
Rasul
Paulus
mbarang
arep
mbrono,
nanging
dipenggak
karo
para
sedulur
Kristen
nang
kono.
31
Para
penggedéné
kuta
kono,
sing
wis
dadi
kantyané
rasul
Paulus,
uga
ngomongi,
supaya
rasul
Paulus
dipenging
mbrono.
32
Nang
kumpulané
wong
okèh
kuwi
terus
rusu
banget,
ènèng
sing
ngomong
ngéné,
ènèng
sing
ngomong
ngono,
ramé
banget,
awit
okèh
wong
sing
ora
ngerti
apa
jalarané
pada
mèlu
teka
mbrono.
33
Saiki
ènèng
wong
sing
jenengé
Alèksander,
dèkné
dikongkon
maju
nang
ngarepé
wong-wong
mau
kongkon
ngomong.
Alèksander
terus
ngunggahké
tangané
ngongkon
wong-wong
pada
meneng,
awit
dèkné
arep
ngekèki
katerangan
marang
wong-wong
mau.
34
Nanging
kadung
weruh
nèk
Alèksander
kuwi
wong
Ju,
wong-wong
mau
bengok-bengok
terus
sampèk
rong
jam
suwéné:
“Gedé
banget
Déwi
Diana,
sembahané
Efése!”
35
Entèk-entèké
sèkrètarisé
kuta
kono
bisa
nentremké
wong-wong
mau.
Dèkné
ngomong
ngéné:
“Para
sedulur,
warga
kuta
Efése!
Kabèh
wong
wis
ngerti
nèk
kuta
Efése
kuwi
wis
dipasrahi
ngurusi
tèmpelé
Déwi
Gedé
Diana
lan
uga
ngurusi
retya
sutyi
sing
tiba
sangka
langit.
36
Tak
kira
ora
ènèng
wong
sing
bisa
ngomong
nèk
ora
ngono.
Mulané
aku
nyuwun
marang
kowé
kabèh,
supaya
pada
meneng
lan
aja
grusa-grusu
nindakké
sing
ora-ora.
37
Lah
kowé
pada
nggawa
wong-wong
iki
mbréné,
lah
mangka
wong-wong
iki
ora
nyolong
apa-apa
sangka
tèmpel
lan
uga
ora
ngolok-olok
marang
Déwi
Gedé,
sesembahané
awaké
déwé.
38
Nèk
Demitrius
lan
kantya-kantyané
pada
nduwé
kelahan
apa
arep
nyalahké
sapa
waé,
iku
apik,
nanging
kelahané
kudu
digawa
nang
kruton.
Kanggo
prekara-prekara
kaya
ngono
kuwi
wis
ènèng
dinané
déwé-déwé.
39
Nanging
nèk
ènèng
prekara
liyané
sing
kudu
dirembuk,
iku
kudu
diurus
karo
kumpulané
wakil
rayat
miturut
wèté
negara.
40
Awit,
apa
sing
mbok
lakoni
ing
dina
iki
kenèng
diarani
gègèran
sing
ora
apik.
Lah
sakjané
ora
ènèng
jalarané
blas
kanggo
gègèran
kaya
ngéné
iki.”
41
Sakwisé
ngomong
ngono
kuwi
kumpulané
wong
okèh
mau
terus
ditutup.