1
Nang
kuta
Sésaréa
ènèng
wong
jenengé
Kornélius.
Kornélius
kuwi
kumendané
bagèan
militèr
sing
diarani
“Bagèan
Itali.”
2
Kornélius
kuwi
sakwijiné
wong
sing
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
Dèkné
déwé
lan
brayaté
kabèh
pada
ngabekti
marang
Gusti
Allah.
Dèkné
ya
ora
tau
éman
ngulungi
wong
Ju
sing
ora
nduwé
lan
ing
pandonga
marang
Gusti
Allah
dèkné
ya
temen
tenan.
3
Ing
sakwijiné
dina,
kira-kira
jam
telu
soré,
dongé
ijik
ndedonga,
dèkné
nampa
weweruh
sangka
Gusti
Allah.
Ing
weweruh
kuwi
Kornélius
weruh
mulékaté
Gusti
Allah
mlebu
terus
nyeluk
dèkné:
“Kornélius!”
4
Kornélius
nyawang
mulékaté
karo
wedi
terus
semaur:
“Kula
Gusti!”
Mulékaté
mau
terus
ngomong:
“Pandongamu
wis
ketampa
lan
pawèhmu
marang
wong
sing
ora
nduwé
uga
wis
nggatèkké
karo
Gusti
Allah.
5
Kana
saiki
ngongkon
wong
siji-loro
budal
nang
kuta
Yopé
dikongkon
nggolèki
sakwijiné
wong
sing
jenengé
Simon
Pétrus.
6
Simon
Pétrus
iki
nginep
nang
omahé
wong
tukang
lulang
sing
jenengé
uga
Simon.
Dèkné
manggon
nang
pinggir
laut.”
7
Kadung
mulékaté
wis
lunga
Kornélius
terus
nyeluk
peladèné
loro
lan
uga
soldat
siji
sing
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
8
Kornélius
terus
ngomongké
bab
lelakon
kuwi
mau
terus
ngongkon
wong-wong
kuwi
budal
nang
kuta
Yopé.
9
Ing
liyané
dina
rasul
Pétrus
munggah
nang
nduwur
omah
arep
ndonga.
Ing
waktu
kuwi
wong-wong
kongkonané
Kornélius
wis
arep
tekan
kuta
Yopé.
Kuwi
kira-kira
wis
jam
rolas
awan.
10
Rasul
Pétrus
wis
krasa
ngelih
lan
kepéngin
mangan.
Lah
dongé
méjané
ijik
ditata,
dèkné
terus
éntuk
weweruh
sangka
Gusti
Allah.
11
Ing
sakjeroné
weweruh
kuwi
rasul
Pétrus
weruh
langité
menga
terus
ènèng
kaya
lèmèk
amba
medun.
Lèmèk
iki
pojokané
kabèh
papat
ditalèni
terus
dilorot
medun
nang
bumi.
12
Ing
njeroné
lèmèk
kuwi
ènèng
sak
wernané
kéwan,
kayadéné
kéwan
sing
sikilé
papat,
kéwan
sing
mbrangkang
lan
manuk.
13
Terus
ènèng
swara
ngomong:
“Pétrus,
kana
kuwi
dibelèh
lan
dipangan!”
14
Nanging
rasul
Pétrus
semaur:
“Ora
Gusti,
ora
pisan-pisan!
Aku
durung
tau
mangan
pangan
sing
ora
apik
lan
ora
éntuk
dipangan.”
15
Nanging
swara
mau
terus
ngomong
menèh
marang
rasul
Pétrus:
“Barang
sing
dianggep
apik
lan
kenèng
dipangan
karo
Gusti
Allah
aja
mbok
tampik!”
16
Lelakon
iki
dibalèni
sampèk
ping
telu.
Lèmèké
terus
diunggahké
menèh
nang
langit.
17
Rasul
Pétrus
mikir
apa
tegesé
weweruh
mau.
Lah
ing
waktu
kuwi
wong-wong
kongkonané
kumendan
Kornélius
wis
pada
teka
nang
ngarep
lawang,
sakwisé
takon-takon
omahé
rasul
Pétrus.
18
Wong-wong
terus
takon:
“Apa
nang
omah
iki
ènèng
wong
sing
jenengé
Simon
Pétrus?”
19
Rasul
Pétrus
ijik
mikirké
tegesé
weweruh
mau,
mulané
Roh
Sutyi
terus
ngomong
marang
dèkné:
“Pétrus,
ènèng
wong
telu
nggolèki
kowé.
20
Ndang
medun
lan
aja
wedi
mèlu
wong-wong
kuwi,
awit
Aku
sing
ngongkon
wong-wong
kuwi
mbréné.”
21
Rasul
Pétrus
terus
medun
lan
ngomong
marang
wong-wong
mau:
“Ya
aku
iki
wong
sing
mbok
golèki.
Enggonmu
pada
mbréné
ènèng
perluné
apa?”
22
Wong-wong
semaur:
“Awaké
déwé
teka
mbréné
iki
dikongkon
karo
kumendan
Kornélius.
Dèkné
kuwi
wong
apik
sing
ngabekti
marang
Gusti
Allah
lan
dèkné
ya
diajèni
tenan
karo
bangsa
Ju.
Kumendan
Kornélius
dikétoki
karo
mulékaté
Gusti
Allah
lan
diomongi
kongkon
nyuwun
kowé
teka
nang
omahé,
supaya
bisa
krungu
apa
sing
arep
mbok
omong.”
23
Wong-wong
mau
terus
dikongkon
nginep
nang
kono
karo
rasul
Pétrus.
Esuké
rasul
Pétrus
terus
budal
mèlu
wong-wong
sing
dikongkon
marani
dèkné.
Enèng
sedulur
siji-loro
sangka
kuta
Yopé
kono
uga
mèlu.
24
Liyané
dina
rasul
Pétrus
wis
tekan
kuta
Sésaréa.
Kornélius
wis
ngentèni
lan
anak-seduluré
lan
kantya-kantyané
wis
dilumpukké
kabèh
nang
omahé.
25
Kadung
rasul
Pétrus
mlebu
Kornélius
terus
metuk
dèkné,
terus
sedeku
nang
ngarepé
lan
ngurmat
dèkné.
26
Nanging
Kornélius
dikongkon
ngadek
karo
rasul
Pétrus:
“Kornélius,
ngadeka,
awit
aku
iki
ya
namung
manungsa
kaya
kowé.”
27
Sakwisé
kuwi
rasul
Pétrus
terus
mèlu
mlebu
omah
karo
omong-omongan.
Nang
kono
wong
pirang-pirang
wis
pada
ngumpul.
28
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Para
sedulur,
kowé
pada
ngerti
déwé
nèk
wong
Ju
kuwi
ora
éntuk
tyampur
karo
wong
sing
dudu
Ju
apa
mlebu
omahé.
Nanging
Gusti
Allah
wis
ndunungké
marang
aku
nèk
aku
ora
kenèng
ngarani
wong
ala
apa
ora
apik.
29
Mulané,
sakwisé
aku
dityeluk
kongkon
mbréné,
aku
ya
ora
kepriyé-priyé,
nanging
terus
teka.
Lah
saiki
aku
arep
takon
marang
kowé,
kenèng
apa
aku
kok
mbok
kongkon
teka
mbréné?”
30
Kornélius
terus
semaur:
“Telung
dina
kepungkur,
dongé
aku
ijik
ndedonga,
kira-kira
jam
telu
soré,
kok
dadakan
ènèng
wong
ngadek
nang
ngarepku
nganggo
salin
putih
sumeblak.
Wongé
ngomong:
‘Kornélius,
Gusti
Allah
wis
nampa
pandongamu
lan
pawèhmu
marang
wong
ora
nduwé
Dèkné
ya
nggatèkké.
Kana
ngongkon
wong
budal
nang
kuta
Yopé
nggolèki
wong
sing
jenengé
Simon
Pétrus,
sing
nginep
nang
nggoné
Simon
tukang
lulang,
sing
omahé
nang
pinggir
laut.’
31
(10:30)
32
(10:30)
33
Mulané
aku
ya
terus
kongkonan
marani
kowé
lan
maturkesuwun
banget
kowé
saiki
wis
teka.
Saiki
awaké
déwé
wis
ngumpul
nang
kéné
nang
ngarepé
Gusti
Allah,
awaké
déwé
kepéngin
ngrungokké
tembungé
Gusti
marang
kowé
kanggo
awaké
déwé
kabèh.”
34
Rasul
Pétrus
terus
ngomong
ngéné:
“Saiki
aku
ngerti
tenan
nèk
Gusti
Allah
ora
mbédak-mbédakké
manungsa.
35
Dèkné
nampa
saben
wong
sing
pretyaya
marang
Dèkné
lan
sing
nuruti
kekarepané
Dèkné,
ora
perduli
bangsa
apa.
36
Gusti
Allah
wis
ngedunké
pitutur
marang
bangsa
Israèl,
sing
ngabarké
bab
katentreman
lantaran
Gusti
Yésus
Kristus,
Gustiné
kabèh
manungsa.
37
Kowé
kabèh
wis
ngerti
bab
sing
wis
klakon
kabèh
nang
Yudéa,
molai
nang
Galiléa,
sakwisé
Yohanes
Pembaptis
ngundangi
wong-wong
supaya
dibaptis.
38
Kowé
kabèh
wis
ngerti
nèk
Gusti
Yésus
sangka
Nasarèt
sing
dikèki
Roh
Sutyi
lan
pangwasa
karo
Gusti
Allah.
Dèkné
terus
budal
nang
endi-endi
nulungi
kabèh
wong
lan
nambani
sing
dikwasani
sétan,
awit
Gusti
Allah
mberkahi
Dèkné.
39
Aku
déwé
lan
kantya-kantyaku
kabèh
weruh
sembarang
sing
ditindakké
karo
Gusti
Yésus
nang
negarané
wong
Ju
lan
nang
kuta
Yérusalèm.
Senajan
ngono,
wong
Ju
malah
matèni
Gusti
Yésus
nang
kayu
pentèngan.
40
Nanging
Gusti
Allah
nangèké
Dèkné
sangka
pati
ing
telung
dinané
lan
Gusti
Allah
ngétokké
Dèkné
marang
wong-wong.
41
Ya
ora
dikétokké
marang
kabèh
wong,
nanging
namung
marang
awaké
déwé
sing
wis
dipilih
karo
Gusti
Allah,
supaya
weruh
déwé
lan
dadi
seksiné.
Ya
awaké
déwé
iki
sing
mangan
lan
ngombé
bebarengan
karo
Gusti
Yésus,
sakwisé
Dèkné
tangi
sangka
pati.
42
Gusti
Yésus
ngongkon
awaké
déwé
sing
dadi
seksi,
supaya
ngabarké
marang
manungsa
nèk
Dèkné
sing
dipilih
karo
Gusti
Allah
dadi
rèkteré
manungsa
sing
ijik
urip
lan
sing
wis
mati.
43
Nabi-nabi
kabèh
wis
ngomongké
nèk
saben
wong
sing
pretyaya
marang
Gusti
Yésus
nampa
pangapura
sangka
dosa-dosané,
awit
Dèkné
nduwèni
kwasa!”
44
Dongé
rasul
Pétrus
ijik
ngomongké
kuwi
mau
kabèh,
dadakan
waé
Roh
Sutyi
medun
terus
ngwasani
wong-wong
sing
pada
ngrungokké
tembungé.
45
Wong-wong
Ju
sing
pretyaya
sing
teka
karo
rasul
Pétrus
pada
nggumun
kabèh.
Nggumuné
kuwi,
Gusti
Allah
kok
uga
ngedunké
Roh
Sutyi
marang
wong-wong
sing
dudu Ju.
46
Wong-wong
Ju
kuwi
krungu
wong-wong
sing
dikwasani
karo
Roh
Sutyi
pada
ngetokké
basa
anèh
lan
pada
memuji
kwasané
Gusti
Allah.
47
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Delokké
déwé,
wong-wong
kuwi
pada
nampa
Roh
Sutyi,
pada
waé
karo
awaké
déwé.
Apa
ènèng
wong
sing
bisa
ngalang-alangi
wong-wong
iki
dibaptis
karo
banyu?”
48
Rasul
Pétrus
terus
ngongkon
wong-wong
sing
dikwasani
karo
Roh
Sutyi
kuwi
supaya
dibaptis
ing
jenengé
Gusti
Yésus
Kristus.
Sakwisé
kuwi
wong-wong
pada
nyuwun
marang
rasul
Pétrus
supaya
nginep
sedina-rongdina
menèh.