1
Dongé
rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes
ijik
pada
mituturi
wong
pirang-pirang
mau,
dadakan
waé
terus
diparani
para
imam,
uga
kumendané
sing
jaga
Gréja
Gedé
lan
wong-wong
sangka
golongané
para
Saduki.
2
Wong-wong
kuwi
pada
nesu,
jalaran
para
rasul
mau
mulangi
wong-wong
nèk
Gusti
Yésus
wis
tangi
sangka
pati.
Kuwi
kanggo
tanda
nèk
wong
mati
bakal
tangi
menèh.
3
Rasul
loro
mau
terus
dityekel
lan
dilebokké
nang
setrapan
sampèk
ésuké,
awit
wis
soré.
4
Nanging
wong-wong
sing
pada
ngrungokké
piwulangé
para
rasul
mau
okèh
sing
pretyaya
marang
Gusti
Yésus
lan
saiki
sing
pretyaya
okèhé
malih
kira-kira
limang
èwu,
namung
wong
lanangé.
5
Ing
ésuké
para
pengarepé
wong
Ju,
para
pinituwa
lan
para
guru
Kitab
pada
ngumpul
nang
kuta
Yérusalèm.
6
Wong-wong
kuwi
arep
pada
rembukan
karo
Imam
Gedé
Anas,
uga
Kayafas,
Yohanes
lan
Alèksander
lan
wong
kabèh
sing
dadi
brayaté
Imam
Gedé.
7
Para
rasul
mau
terus
dikongkon
maju
lan
ditakoni:
“Sapa
sing
ngekèki
pangwasa
marang
kowé
bisa
nambani
wong?
Kowé
nganggokké
jenengé
sapa?”
8
Rasul
Pétrus
terus
semaur
ing
pangwasané
Roh
Sutyi:
“Para
pengarep
lan
para
pinituwa!
9
Awaké
déwé
saiki
dikrutu
jalaran
awaké
déwé
nggawé
betyik
marang
wong
sing
lumpuh
kaé.
Lan
kowé
kepéngin
ngerti
kepriyé
wongé
bisané
mari!
10
Mulané,
saiki
kowé
kabèh
lan
bangsa
Israèl
pada
ngertia
iki:
wong
iki
bisa
waras
ngadek
nang
ngarepmu
sangka
pangwasané
Jenengé
Gusti
Yésus
Kristus
sangka
kuta
Nasarèt.
Dèkné
sing
mbok
patèni
nang
kayu
pentèngan,
nanging
ditangèkké
sangka
pati
karo
Gusti
Allah.
11
Ya
bab
Gusti
Yésus
iki
sing
ketulis
ngéné
nang
Kitab:
‘Watu
sing
ora
dikanggokké
karo
sing
tukang
nggawé
omah
malah
dadi
watu
sing
penting
déwé.’
12
Keslametan
kuwi
tekané
namung
sangka
Gusti
Yésus,
ora
sangka
wong
liya.
Awit
nang
sak
ngisoré
langit
iki
ora
ènèng
jeneng
liyané
pawèhé
Gusti
Allah
marang
manungsa,
sing
bisa
nylametké
awaké
déwé.”
13
Para
warga
Kruton
Agama
pada
nggumun
kabèh
weruh
kekendelané
rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes,
malah-malah
pada
krungu
nèk
rasul
loro
iki
namung
wong
tyilik
waé,
ora
wong
sing
duwur
sekolahané.
Wong-wong
mau
terus
kélingan
nèk
para
rasul
iki
tau
mèlu
Gusti
Yésus.
14
Nanging
para
warga
Kruton
Agama
mau
ora
bisa
ngomong
apa-apa,
jalaran
weruh
wong
sing
ditambani
kuwi
ngadek
karo
para
rasul.
15
Mulané
wong-wong
sing
ngrutu
mau
terus
ngongkon
para
rasul
metu
sangka
kamar
kono.
Para
warga
Kruton
Agama
terus
pada
rembukan
déwé.
16
Wong-wong
iki
terus
takon
marang
sakpada-pada:
“Wong-wong
kuwi
kudu
dikapakké
ya?
Kabèh
wong
sing
manggon
nang
Yérusalèm
wis
ngerti
nèk
wong-wong
kuwi
nindakké
tanda
sing
nggumunké
tenan.
Bab
kuwi
awaké
déwé
kudu
ngakoni.
17
Nanging
supaya
prekara
iki
ora
mrèmèn-mrèmèn,
apiké
wong-wong
kuwi
dipenging
ngomong
karo
wong
liyané
menèh
bab
Yésus.”
18
Rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes
terus
dityeluk
kongkon
mlebu
menèh
terus
dipenging
aja
pisan-pisan
ngomongké
apa
mulang
bab
Jenengé
Gusti
Yésus.
19
Nanging
rasul
loro
mau
semaur:
“Mbok
pada
dipikir
déwé
ta?
Sing
endi
sing
bener
nang
ngarepé
Gusti
Allah:
manut
omongmu
apa
manut
tembungé
Gusti
Allah?
20
Awaké
déwé
ora
bisa
nyimpen
apa
sing
awaké
déwé
wis
weruh
lan
krungu
déwé.”
21
Para
warga
Kruton
Agama
mau
ora
nemu
jalaran
blas
kanggo
nyetrap
para
rasul
mau,
mulané
ya
namung
dipenging
sing
tenanan.
Rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes
terus
dietokké,
awit
wong
kabèh
pada
memuji
Gusti
Allah,
sakwisé
weruh
lelakon
karo
wong
sing
lumpuh
mau.
22
Wujuté
wong
sing
bisa
mlaku
jalaran
sangka
mujijat
kuwi
umuré
ya
wis
patang
puluh
taun.
23
Sakwisé
dietokké,
rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes
terus
pada
balik
marani
kantya-kantyané
lan
pada
nyritakké
apa
sing
diomong
karo
para
imam
lan
para
pinituwa.
24
Krungu
tembungé
rasul
Pétrus
lan
rasul
Yohanes
mau,
wong-wong
terus
pada
ndonga
marang
Gusti
Allah:
“Duh
Gusti
sing
nggawé
langit,
bumi,
segara,
lan
sak
isiné
kabèh!
25
Lantaran
Roh
Sutyi
Gusti
wis
ngomong
ngéné
liwat
peladèné
Gusti,
yakuwi
ratu
Daved,
mbah-mbahané
awaké
déwé
mbiyèn:
‘Kenèng
apa
wong
sing
ora
kenal
marang
Gusti
Allah
kok
pada
nesu
lan
pada
nggawé
rantyaman
sing
ora
ènèng
gunané?
26
Ratu-ratuné
pada
tata-tata
lan
para
pangwasa
pada
nglumpuk
arep
nglawan
marang
Gusti
Allah
lan
Kristus.’
27
Wujuté
ratu
Hérodès
lan
gramang
Pontius
Pilatus
ya
wis
pada
setuju
karo
wong
sing
ora
kenal
marang
Gusti
Allah
lan
karo
bangsa
Israèl,
supaya
pada
nglawan
marang
Gusti
Yésus,
Peladèné
Gusti
sing
temen,
sing
wis
dipilih
karo
Gusti.
28
Enggoné
wong-wong
kabèh
kuwi
pada
nglumpuk,
tujuané
arep
nindakké
sembarang
sing
wis
dikarepké
karo
Gusti
déwé
kawit
wiwitané.
29
Mulané
saiki
Gusti,
rungokké
enggoné
wong-wong
kuwi
pada
medèn-medèni
marang
awaké
déwé
kabèh
lan
muga-muga
Gusti
ngekèki
kekendelan
marang
peladèn-peladèné,
supaya
awaké
déwé
bisa
nggelarké
pituturé
Gusti
terus.
30
Muga
Gusti
ngelungké
tangané
kanggo
nambani
sing
lara
lan
nindakké
mujijat
nganggo
jenengé
Peladèné
Gusti
sing
sutyi,
yakuwi
Gusti
Yésus.”
31
Kadung
wong-wong
rampung
enggoné
ndedonga,
panggonan
sing
dienggo
ngumpul
mau
terus
hoyak.
Kabèh
terus
dikwasani
karo
Roh
Sutyi
terus
pada
ngabarké
pituturé
Gusti
Allah
karo
kendel.
32
Wong-wong
sing
pretyaya
mau
pada
rukun
dadi
siji
ing
ati
lan
kekarepan.
Ora
ènèng
wong
sing
ngarani
apa
nduwéné
kuwi
namung
wèké
dèkné
déwé,
nanging
sembarang
dikanggokké
bebarengan.
33
Para
rasul
pada
ngekèki
paseksi
bab
tanginé
Gusti
Yésus
sangka
pati
nganggo
pangwasa
sing
gedé
lan
Gusti
Allah
ngedunké
berkahé
kanti
lubèr
marang
wong-wong
mau
kabèh.
34
Nang
pasamuan
ora
ènèng
wong
siji-sijia
sing
kekurangan,
awit
wong-wong
sing
nduwé
kebon
lan
omah
pada
diedoli.
35
Sepira
payuné
terus
dipasrahké
marang
para
rasul.
Duwité
terus
diedum-edum
marang
wong-wong
sing
mbutuhké,
miturut
butuhé
déwé-déwé.
36
Semono
uga
Yosèf,
wong
Lévi
sangka
pula
Siprus,
sing
dityeluk
Barnabas
karo
para
rasul.
Tembung
Barnabas
kuwi
tegesé
panglipur.
Yosèf
iki
ngedol
keboné.
Duwité
terus
dipasrahké
marang
para
rasul.
37
(4:36)