1
Para
sedulur,
kepriyé
awaké
déwé
enggoné
kudu
urip
bebarengan
karo
sedulur-sedulur
tunggal
pretyaya?
Kaping
pisan,
aja
pada
mikir
ala
bab
liyané.
Kaping
pindo,
aja
pada
ngapusi
liyané.
Kaping
telu,
aja
pada
étok-étok
nindakké
betyik
marang
liyané,
namung
kanggo
nutupi
salahé
lan
klèruné
déwé.
Kaping
papat,
aja
pada
mèri
marang
liyané.
Kaping
lima,
aja
pada
nyatur
ala
marang
liyané.
Watek
sing
kaya
ngono
kuwi
kudu
mbok
tinggal
kabèh.
2
Sing
perlu
déwé,
kowé
kudu
kaya
botyah
bayi
sing
entas
lair
kaé,
namung
kepéngin
banyu
susu,
tegesé
kowé
kudu
namung
kepéngin
manut
marang
tembungé
Gusti
Allah,
sing
kenèng
dipadakké
karo
banyu
susu
kasukman
sing
tus.
Iku
sing
bisa
marakké
kowé
nduwèni
kekuwatan
terus
manut
marang
kekarepané
Gusti
Allah
tekan
entèk-entèkané,
yakuwi
mbésuk
nèk
Gusti
Allah
wis
ngluwari
awaké
déwé
sangka
sak
ènèngé
ala
ing
donya
kéné.
Mulané,
pada
mempenga
enggonmu
pada
manut
marang
kekarepané
Gusti
Allah,
awit
kowé
wis
pada
ngrasakké
déwé
sepira
gedéné
kabetyikané
Dèkné.
3
(2:2)
4
Para
sedulur,
awaké
déwé
sing
pretyaya
iki
dadi
omah
panggonané
Gusti
Allah.
Lah
Gusti
Yésus
kuwi
dadi
watu
sing
wiwitan,
watu
sing
dipasang
ndisik
déwé,
mulané
awaké
déwé
iki
hayuk
pada
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus,
awit
awaké
déwé
kenèng
dipadakké
karo
watu
liya-liyané
sing
dienggo
nggawé
omahé,
nurut
watu
sing
wiwitan.
Dadiné
kanggo
nggawé
omah
kasukman
iki,
omah
panggonané
Gusti
Allah,
Gusti
Yésus
dadi
watu
sing
urip.
Gusti
Allah
déwé
sing
milih
Dèkné
lan
kanggo
Gusti
Allah
Dèkné
ya
gedé
banget
ajiné,
senajan
Dèkné
ora
dikanggokké
karo
manungsa,
jalaran
ora
pada
dunung.
Nanging
awaké
déwé
iki
uga
dadi
watu-watu
sing
urip
kanggo
ngedekké
omahé
Gusti
Allah,
omah
kasukman.
Mulané
awaké
déwé
iki
ya
dadi
imam-imam
sing
kudu
masrahké
kurban-kurban
kasukman
sing
ndadèkké
legané
atiné
Gusti
Allah,
jalaran
awaké
déwé
wis
dadi
siji
karo
Kristus.
5
(2:4)
6
Bab
iki
kabèh
pantyèn
ya
wis
ketulis
nang
Kitab
sing
uniné
ngéné:
“Rungokké,
Aku
wis
masang
watu
wiwitan
nang
kuta
Sion,
watu
sing
tak
pilih
déwé
lan
watu
sing
gedé
banget
ajiné.
Sapa
sing
pretyaya
marang
Dèkné
ora
bakal
kisinan.”
7
Dadiné
para
sedulur,
kanggo
awaké
déwé
sing
pretyaya,
Gusti
Yésus
kuwi
gedé
banget
ajiné.
Nanging
kanggo
wong-wong
sing
ora
pretyaya
marang
Dèkné
ènèng
ayat
nang
Kitab
sing
uniné
ngéné:
“Watu
sing
ora
dikanggokké
karo
sing
tukang
nggawé
omah,
malah
watu
kuwi
sing
dadi
watu
wiwitan.”
8
Uga
ènèng
ayat
liyané
sing
uniné
ngéné:
“Ya
watu
kuwi
sing
dadi
sandungan
lan
watu
kuwi
sing
marakké
wong
tiba.”
Wong
sing
kesandung
lan
tiba
kuwi
ya
wong
sing
ora
pretyaya
marang
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
Kristus.
Kuwi
wis
dadi
pestiné
wong
sing
ora
pretyaya.
9
Nanging
awaké
déwé
iki
bangsa
sing
dipilih
karo
Gusti
Allah,
awaké
déwé
dadi
imam-imamé
Gusti
Allah
sing
ngwasani
sembarang.
Awaké
déwé
iki
dadi
bangsa
sing
sutyi,
umaté
Gusti
Allah
déwé,
kapilih
kanggo
ngabarké
penggawéné
Gusti
Allah
sing
nggumun-nggumunké.
Ya
Dèkné
sing
ngluwari
awaké
déwé
sangka
pangwasané
pepeteng
lan
saiki
nuntun
awaké
déwé
ing
pepadang
sing
nggumunké,
awit
Dèkné
tansah
ngétokké
katrésnané
lan
kabetyikané
marang
awaké
déwé.
10
Wujuté
awaké
déwé
mbiyèn
dudu
umaté
Gusti
Allah,
nanging
saiki
awaké
déwé
dadi
umaté
Dèkné
déwé.
Mbiyèn
awaké
déwé
ora
dimelasi
karo
Gusti
Allah,
nanging
saiki
Dèkné
ngétokké
kawelasané
marang
awaké
déwé.
11
Para
sedulur
sing
tak
trésnani,
aja
pada
lali
nèk
awaké
déwé
iki
ing
donya
kéné
namung
mampir
ngombé.
Kéné
ora
panggonané
awaké
déwé
kanggo
slawasé.
Mulané
aku
ngélingké
tenan
marang
kowé:
aja
pada
manut
marang
kesenengané
ati
sing
namung
marakké
dosa.
Kuwi
namung
ngalang-alangi
kowé
enggonmu
nuruti
kekarepané
Gusti.
12
Apiké,
ing
sak
tengahé
bangsa-bangsa
sing
ora
pretyaya
marang
Gusti
Allah
kowé
pada
nindakké
urip
sing
pantes.
Dadiné,
senajan
wong-wong
pada
ngarani
kowé
kuwi
wong
ala,
nanging
jalaran
nitèni
tindakmu
sing
betyik,
kapan-kapan
nèk
ditekani
Gusti
Allah
déwé
ing
uripé,
mesti
bakal
ngelem
Dèkné.
13
Semono
uga
para
sedulur,
enggonmu
urip
ing
sak
tengahé
wong
sing
ora
pretyaya
marang
Gusti
Allah,
pada
manuta
marang
pernatan-pernatan
gawéané
manungsa,
awit
kuwi
kekarepané
Gusti.
Tegesé,
pada
manuta
marang
pernatan-pernatan
sing
sangka
ratuné,
awit
kuwi
pangwasa
sing
duwur
déwé.
14
Uga
pada
manuta
marang
pernatan-pernatan
sangka
gramang-gramang,
awit
wong-wong
kuwi
dadi
wakilé
ratuné
kanggo
nyetrap
wong
sing
nglakoni
ala
lan
ngupahi
wong
sing
nindakké
sing
betyik.
15
Karepé
Gusti
Allah
kuwi,
bisaa
wong-wong
sing
tanpa
jalaran
nyalahké
lan
nggunem
kowé
pada
weruh
déwé,
nèk
kowé
namung
nglakoni
sing
betyik.
Entèk-entèké
bakal
pada
kisinan
déwé
lan
ora
wani
ngomong
sing
ora-ora
menèh.
16
Para
sedulur,
bener
kowé
saiki
wis
diluwari
sangka
setrapané
Gusti
Allah
kanggo
wong
dosa,
nanging
kuwi
aja
terus
digawé
jalaran
lan
digawé
nutupi
klakuan
sing
ala.
Malah
apiké,
saiki,
sakwisé
kowé
wis
merdéka,
nyambutgawéa
manut
karepé
Gusti
Allah.
17
Kanggo
ringkesé
rembuk
para
sedulur,
pada
ngajènana
marang
tunggal
manungsa
lan
trésnaa
marang
sedulur-sedulur
tunggal
pretyaya.
Pada
ngajènana
marang
ratuné
lan
pada
wedia
marang
Gusti
Allah.
18
Para
sedulur,
saiki
aku
kepéngin
nduwèni
tembung
marang
para
sedulur
sing
slaf.
Tembungku
ngéné:
Sedulur-sedulur
sing
slaf,
pada
ngajènana
marang
sing
nduwèni
kowé.
Pada
manuta
marang
wong-wong
kuwi,
ora
namung
marang
sing
apik
lan
gemati,
nanging
uga
pada
manuta
marang
sing
kereng.
19
Kenèng
apa
kok
aku
ngomong
ngono
para
sedulur?
Awit
nèk
kowé
tanpa
salah
apa-apa
digebuki,
nanging
jalaran
kowé
nglabuhi
Gusti
kasangsaran
kuwi
mbok
sangga
karo
sabar,
ngertia
nèk
kuwi
berkahé
Gusti.
20
Nèk
kowé
digebuki
jalaran
kowé
nglakoni
barang
sing
ora
apik,
kuwi
ya
pantyèn
sak
beneré.
Nanging
nèk
kowé
nglakoni
sing
bener
lan
senajan
ngono
kowé
meksa
digebuki,
ngertia
para
sedulur
slaf,
kuwi
berkahé
Gusti.
21
Mulané,
aja
pada
kagèt
para
sedulur,
awit
dongé
Gusti
Allah
manggil
awaké
déwé,
Dèkné
wis
ngerti
nèk
awaké
déwé
bakal
kudu
nglakoni
kasangsaran.
Wujuté
Kristus
déwé
ya
wis
nglakoni
kasangsaran
nglabuhi
kowé,
kanggo
ninggali
tulada
sing
kudu
mbok
lakoni.
Dadiné
kowé
saiki
namung
nurut
tipaké
Dèkné.
22
Nèk
dipikir
para
sedulur,
pantyèn
bener
sing
ketulis
nang
Kitab,
sing
uniné
ngéné:
“Dèkné
ora
tau
nglakoni
ala
lan
Dèkné
ora
tau
goroh.”
23
Wujuté
dongé
Dèkné
diolok-olok,
Dèkné
ora
ngolok-olok.
Dongé
Dèkné
dipilara,
Dèkné
ora
ngomong
nèk
arep
mbales
ala
apa
kepriyé,
ora.
Nanging
Dèkné
masrahké
sembarang
marang
Gusti
Allah,
sing
bakal
ngrutu
sembarang
manut
sak
beneré.
24
Mbok
dipikir
para
sedulur,
enggoné
Gusti
Yésus
dipatèni
nang
kayu
pentèngan.
Nang
kono
Dèkné
nampa
setrapan,
jalaran
sangka
dosa
sing
dilakoni
karo
awaké
déwé.
Mengkono
kuwi
Gusti
Yésus
medot
pangwasané
dosa
sing
mbanda
awaké
déwé,
tujuané,
supaya
awaké
déwé
bisa
urip
sing
bener
manut
kekarepané
Gusti
Allah.
Nabi
Yésaya
dèk
mbiyèn
wis
tau
ngomongké
bab
kasangsaran
sing
dilakoni
karo
Gusti
Yésus.
Dèkné
ngomong
ngéné:
“Bilur
nang
awaké
Dèkné
ndadèkké
warasmu.”
25
Awit
para
sedulur,
mbiyèn
kowé
kesasar-sasar
kaya
wedus
mblarah,
nanging
saiki
kowé
wis
pada
mulih
ngetutké
Gusti
Yésus
Kristus,
sing
ngengon
lan
ngrumati
nyawamu.