1
Sakwisé
ngomong
kuwi
mau
kabèh
Gusti
Yésus
terus
nyawang
nduwur
lan
ndonga:
“Duh
Bapakku,
saiki
wis
tekan
wantyiné.
Mbok
diluhurké
Anakmu,
supaya
Anakmu
bisa
ngluhurké
Kowé.
2
Kowé
wis
ngekèki
kwasa
marang
Dèkné,
supaya
Dèkné
bisa
ngwasani
saben
wong
lan
bisa
ngekèki
urip
langgeng
marang
saben
wong
sing
wis
mbok
pasrahké
marang
Dèkné.
3
Urip
langgeng
iku
yakuwi:
nèk
wong-wong
pada
ngakoni
nèk
Kowé
déwé
Gusti
Allah
sing
nyata
lan
ora
ènèng
tunggalé
lan
Yésus
Kristus,
sing
mbok
kongkon
nulungi
manungsa.
4
Duh
Bapakku,
Aku
wis
ngluhurké
Kowé
ing
jagat
kéné,
awit
Aku
wis
ngrampungké
penggawéan
kongkonanmu
marang
Aku.
5
Mulané,
mbok
saiki
Aku
dijikuk
menèh,
supaya
Aku
bisa
nampa
kaluhuran
nang
ngarepmu,
kaya
mbiyèn
sakdurungé
jagat
ènèng.
6
“Wong-wong
sing
wis
mbok
pilih
sangka
donya
lan
mbok
pasrahké
marang
Aku
kuwi
saiki
wis
pada
ngerti
Kowé
kuwi
sapa,
awit
Aku
wis
ngétokké
Kowé
marang
wong-wong
kuwi.
Wong-wong
iki
mauné
wèkmu,
nanging
saiki
wis
mbok
pasrahké
marang
Aku.
Pantyèn
wong-wong
iki
pada
nampa
pituturmu.
7
Mulané
saiki
pada
nitèni
nèk
sembarang
sing
tak
wulangké
lan
tak
tindakké
kuwi
mau
kabèh
tekané
sangka
nggonmu.
8
Pantyèn,
Aku
namung
mulangké
marang
wong-wong
apa
omongmu
marang
Aku.
Kuwi
kabèh
pada
ditampa,
mulané
saiki
kabèh
pada
dunung
tenan
nèk
Aku
tekané
sangka
nggonmu
lan
pada
pretyaya
nèk
kowé
sing
ngongkon
Aku.
9
“Aku
saiki
ora
ndongakké
wong-wong
sing
ora
pretyaya,
ora,
Aku
ndongakké
murid-murid
iki,
sing
wis
mbok
pasrahké
marang
Aku.
Murid-murid
iki
pada
waé
wèkmu.
10
Apa
sing
wèkku
kuwi
ya
wèkmu
lan
apa
sing
wèkmu
ya
pada
waé
wèkku.
Pantyèn,
murid-murid
iki
ngétokké
sepira
gedéné
katrésnanku
lan
kwasaku.
11
Aku
saiki
arep
lunga
sangka
jagat
iki,
Aku
arep
balik
nang
nggonmu
menèh,
nanging
murid-murid
iki
tak
tinggal
nang
kéné.
Duh
Bapakku
sing
sutyi,
Aku
nyuwun,
murid-murid
iki
sing
wis
mbok
pasrahké
marang
Aku,
mbok
dipageri
karo
kwasané
jenengmu.
Aku
nyuwun
supaya
pada
bisa
bebarengan
dadi
siji
ing
sembarang,
kaya
Awaké
Déwé
iki.
12
Suwéné
Aku
nang
jagat
kéné
Aku
déwé
sing
nuntun
nganggo
kwasané
jenengmu
lan
ora
ènèng
sing
mbalik
dalan
karusakan,
kejaba
mung
siji.
Pantyèn
sing
siji
kuwi
wis
nduwé
karep
ala,
supaya
apa
sing
wis
ketulis
nang
Kitab
klakon
tenan.
13
Nanging
Aku
saiki
arep
balik
nang
nggonmu.
Mulané,
pumpung
Aku
ijik
nang
jagat
kéné
Aku
ngomong
sembarang
iki,
supaya
murid-murid
iki
bisa
nduwèni
kabungahan
tenan,
kabungahan
sing
namung
Aku
déwé
bisa
ngekèki.
14
Pada
tak
wulangi
pituturmu
lan
saiki
uripé
pada
waé
kaya
Aku,
malih
séjé
karo
wong
sing
ora
pretyaya
marang
Kowé.
Mulané
ya
pada
disengiti
tenan
karo
wong
sing
ora
pretyaya.
15
Duh
Bapakku,
Aku
ora
nyuwun
supaya
murid-murid
iki
mbok
jikuk
sangka
jagat
kéné,
nanging
Aku
nyuwun
supaya
mbok
pageri
sangka
kwasané
Sétan.
16
Murid-murid
iki
uripé
wis
ora
tunggalé
karo
wong-wong
sing
ora
pretyaya
marang
kowé,
awit
Aku
ya
ora
tunggalé
uga.
17
Mulané
Aku
nyuwun,
supaya
pada
nurut
pituturmu,
dadiné
bisa
temen
nurut
Kowé.
Pituturmu
sing
ngétokké
Kowé
sak
nyatané.
18
Kaya
enggonmu
ngongkon
Aku
teka
nang
jagat
kéné
ngabarké
pituturmu
marang
manungsa,
Aku
semono
uga
ngongkon
murid-murid
iki.
19
Aku
masrahké
uripku
marang
Kowé
kanggo
nglabuhi
murid-muridku
iki,
supaya
kabèh
uga
pada
masrahké
uripé
marang
Kowé
ing
lair
lan
batin.
20
“Duh
Bapakku,
Aku
ora
namung
ndongakké
murid-murid
iki
waé,
nanging
Aku
uga
ndongakké
wong
sing
nampa
pituturé
murid-murid
iki
terus
pada
pretyaya
marang
Aku.
21
Aku
nyuwun
bisaa
kabèh
pada
rukun
bebarengan
lan
bisaa
rumaket
marang
Awaké
Déwé,
kaya
enggonku
rumaket
marang
Kowé
lan
Kowé
marang
Aku.
Dadiné
wong
sing
ora
pretyaya
bisa
nitèni
nèk
Kowé
sing
ngongkon
Aku
teka
nang
jagat
kéné.
22
Kaya
enggonmu
ngétokké
ing
uripku
Kowé
kuwi
kaya
ngapa,
Aku
uga
ngétokké
ing
uripé
sing
pada
pretyaya,
Aku
iki
kaya
ngapa.
Nèk
kabèh
bisa
kaya
Aku,
kabèh
uga
bakal
bisa
rukun
dadi
siji
kaya
enggoné
Kowé
karo
Aku
iki
dadi
siji.
23
Dadiné
Kowé
urip
ing
Aku
lan
Aku
urip
ing
atiné
wong-wong
kuwi
lan
kabèh
bisa
dadi
siji,
kaya
sing
mbok
karepké.
Nèk
bisa
ngono
jagat
bakal
pretyaya
nèk
Kowé
sing
ngongkon
Aku
lan
uga
bisa
pretyaya
nèk
Kowé
trésna
tenan
marang
manungsa,
kaya
enggonmu
trésna
marang
Aku.
24
“Duh
Bapakku,
murid-murid
iki
mbok
pasrahké
marang
Aku.
Karepku
murid-murid
iki
bisa
nang
nggonku,
supaya
bisa
weruh
kamulyanku.
Ya
Kowé
sing
ngekèki
kamulyan
iki
marang
Aku,
awit
Kowé
trésna
marang
Aku
kawit
jagat
iki
durung
ènèng.
25
Duh
Bapakku
sing
bener
slawasé,
senajan
wong
jagat
kéné
ora
ngerti
Kowé,
Aku
ngerti
Kowé
lan
murid-muridku
iki
saiki
wis
ngerti
nèk
Kowé
sing
ngongkon
Aku.
26
Aku
wis
nduduhké
marang
murid-muridku
Kowé
kuwi
sapa
lan
bakal
tak
duduhké
terus.
Karepku,
supaya
pada
nduwèni
katrésnan
kaya
enggonmu
nrésnani
Aku
lan
supaya
Aku
bisa
dadi
siji
karo
murid-muridku
kuwi.”