1
Ing
sakwijiné
dina
ènèng
wong
Farisi
lan
guru
Kitab
sak
krompol
sangka
Yérusalèm
teka
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
2
Wong-wong
iki
weruh
nèk
murid-muridé
Gusti
Yésus
ènèng
sing
mangan
tanpa
wisuh
tangané
ndisik.
3
Para
Farisi
lan
sasaté
wong
Ju
kabèh
lumrahé
wisuh
ndisik
nèk
arep
mangan,
manut
pernatané
mbah-mbahané
mbiyèn.
4
Kaya
nèk
tekan
pasar
mbarang,
mesti
wisuh
ndisik
sakdurungé
mangan
apa-apa.
Lan
ijik
ènèng
pernatan
pirang-pirang
menèh
sing
kudu
dilakoni,
kaya
ngumbah
mangkok,
tyangkir
lan
kendil.
5
Mulané
para
Farisi
lan
guru-guru
Kitab
mau
pada
maido
Gusti
Yésus
ngéné:
“Kenèng
apa
kok
murid-muridmu
ora
pada
nurut
pernatan
tinggalané
mbah-mbahané
awaké
déwé?
Kok
pada
mangan
tanpa
wisuh
ndisik?”
6
Gusti
Yésus
semaur:
“Kowé
kuwi
namung
kétok
apik
njabané.
Pantyèn
tyotyok
banget
sing
diomong
karo
nabi
Yésaya
mbiyèn
bab
kowé
kuwi,
sing
uniné
ngéné:
‘Tembungé
Gusti
Allah:
Bangsa
iki
enggoné
memuji
Aku
namung
karo
lambéné,
nanging
atiné
adoh
sangka
Aku!’
7
‘Enggoné
nyembah
marang
Aku
ora
ènèng
gunané,
awit
pada
mulangi
wong-wong
kongkon
nglakoni
pernatan-pernatan
gawéané
manungsa.’
8
“Kowé
namung
nurut
pernatané
manungsa,
wèté
Gusti
Allah
malah
pada
mbok
singkirké.
9
“Pantyèn
pinter
nggonmu
pada
nyingkiri
wèté
Gusti
Allah,
supaya
bisa
neruské
karepmu
déwé.
10
Nabi
Moses
lak
wis
tau
ngomong
ngéné
ta:
‘Ngajènana
marang
wong
tuwamu.
Sapa
ngolok-olok
bapa-biyungé
kudu
dipatèni.’
11
Nanging
kowé
malah
pada
mulangi
ngéné:
Urunan
sing
arep
mbok
kèkké
marang
wong
tuwamu
kenèng
dikèkké
marang
Gusti
Allah.
Dadiné
kowé
ora
usah
ngekèki
marang
wong
tuwamu
menèh.
12
(7:11)
13
Dadiné
wèté
Gusti
Allah
mbok
singkirké,
kowé
malah
pada
nganggokké
pernatanmu
déwé.
Lan
ijik
ènèng
liya-liyané
menèh
bab
kaya
ngono
kuwi
sing
mbok
lakoni!”
14
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
wong-wong
kabèh
dipituturi
ngéné:
“Tembungku
iki
dirungokké,
supaya
kabèh
bisa
dunung
sing
apik.
Barang
sing
mlebu
nang
wetengé
manungsa
kuwi
ora
bisa
marakké
ala,
nanging
barang
sing
metu
sangka
pikirané,
iku
sing
marakké
manungsa
nglakoni
ala.
15
(7:14)
16
(Mulané,
dirungokké
sing
apik,
kowé
sing
nduwé
kuping.”)
17
Wong-wong
terus
ditinggal,
Dèkné
terus
mlebu
omah.
Nang
njero
omah
kono
murid-muridé
takon
marang
Gusti
Yésus
bab
sing
diwulangké
mau,
awit
ora
pada
dunung.
18
Gusti
Yésus
semaur:
“Mosok
kowé
mbarang
ora
dunung.
Apa
kowé
ora
ngerti
nèk
barang
sing
dipangan
kuwi
ora
mlebu
atiné,
nanging
mlebu
wetengé
manungsa
terus
metu
menèh.
Mulané
panganan
kuwi
ora
bisa
marakké
manungsa
ala.”
(Nang
kéné
Dèkné
ndunungké
nèk
panganan
apa
waé
kenèng
dipangan.)
19
(7:18)
20
Gusti
Yésus
terus
ngomong
menèh:
“Sing
marakké
manungsa
nglakoni
ala
kuwi
barang
sing
metu
sangka
atiné,
yakuwi
pikirané.
21
Kayadéné
laku
bédang,
nyenyolong,
mematèni,
ngrusui
bojoné
liyané,
murka,
srakah,
sak
wernané
penggawé
ala,
memèrèn,
memisuh,
sombong
lan
sembrana.”
22
(7:21)
23
Kuwi
kabèh
metuné
sangka
pikirané
manungsa.
Kuwi
sing
marakké
manungsa
ala.
24
Sangka
panggonan
kono
Gusti
Yésus
terus
lunga
nang
bawah
Sidon
lan
Tirus.
Nang
kono
Dèkné
terus
mlebu
nang
sakwijiné
omah,
supaya
ora
ènèng
wong
ngerti
nèk
Dèkné
teka.
Nanging
wong-wong
meksa
ngerti.
25
Ora
let
suwi
terus
ènèng
wong
wédok
teka.
Wongé
krungu
bab
Gusti
Yésus.
Wong
iki
nduwé
anak
wédok
sing
kelebon
demit.
Wongé
niba
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
lan
nyuwun
supaya
ngetokké
demit
sing
ngwasani
anaké.
Nanging
wong
wédok
iki
dudu
wong
Ju,
dèkné
wong
lairan
Fenisia
nang
negara
Siro.
26
(7:25)
27
Mulané
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Ah,
mbok
bèn
anak-anaké
déwé
pada
warek
ndisik.
Ora
lumrah
nèk
pangané
anak-anak
dikèkké
asu!”
28
Nanging
wong
wédoké
semaur:
“Bener
Gusti,
nanging
asuné
lak
éntuk
rèbèlané
anak-anak
ta?”
29
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Wis,
kana
mulih.
Anakmu
wis
mari.
Sangka
tembungmu
kuwi
Aku
ngerti
nèk
kowé
pretyaya
marang
Aku!”
30
Wongé
terus
mulih.
Tekan
omah
nemu
anaké
ngglétak
anteng
nang
ambèn.
Demité
wis
lunga.
31
Gusti
Yésus
lunga
sangka
bawah
Tirus
budal
nang
bawah
mér
Galiléa.
Nanging
mlakuné
ngliwati
kuta
Sidon
lan
bawah
Dékapolis.
32
Nang
Galiléa
kono
ènèng
wong
sing
budek
lan
bisu
digawa
nang
nggoné
Dèkné.
Wong-wong
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
supaya
numpangi
tangan
marang
wong
lara
iki.
33
Wong
budek-bisu
iki
terus
didèwèkké
karo
Gusti
Yésus,
adoh
karo
wong-wong
liyané.
Kupingé
wongé
kabèh
loro
terus
didulek.
Sakwisé
ngono
Gusti
Yésus
terus
idu
lan
ndemèk
ilaté
wongé.
34
Dèkné
terus
nyawang
nduwur
karo
ngetyulké
ambekan,
terus
ngomong
marang
wongé:
“Efata!”
Tegesé:
“Mengaa!”
35
Kupingé
wongé
terus
bisa
krungu
lan
ilaté
malih
lemes,
terus
bisa
omong-omongan
kaya
sak
lumrahé.
36
Gusti
Yésus
menging
wong-wong
ngabar-ngabarké
lelakon
mau,
nanging
wong-wong
malah
pada
ndadi
sing
ngomong-omongi
liya-liyané.
37
Kabèh
pada
nggumun
banget
lan
ngomong:
“Wah,
jan
nyata
tenan.
Dèkné
bisa
sembarang.
Sing
budek
bisa
krungu
lan
sing
bisu
bisa
ngomong.”