1
Dongé
Gusti
Yésus
metu
sangka
Gréja
Gedé
terus
ènèng
murid
sing
ngomong
marang
Dèkné:
“Guru,
delokké
ta,
gréjané
kuwi
jan
nggumunké
tenan
apiké.
Delokké
watu-watuné
gedéné!”
2
Gusti
Yésus
semaur:
“Kowé
weruh
Gréja
Gedé
iki
ta?
Bakalé
ora
ènèng
watu
siji
waé
temumpang
liyané.
Kabèh
bakal
ambruk
rata
lemah.”
3
Gusti
Yésus
terus
njagong
nang
gunung
Olèf,
adep-adepan
karo
Gréja
Gedé.
Nang
kono
rasul
Pétrus,
Yakobus,
Yohanes
lan
Andréas
terus
mara
lan
takon:
4
“Gusti,
kapan
sembarang-mbarang
kuwi
bakal
klakon
lan
kepriyé
awaké
déwé
bisané
ngerti
nèk
wis
tekan
wantyiné?
Apa
tandané?”
5
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné:
“Pada
sing
ati-ati.
Aja
sampèk
kowé
diapusi
lan
disasarké
wong.
6
Okèh
wong
bakal
teka
nganggo
jenengku
ngomong:
‘Ya
aku
iki
Kristus!’
Okèh
wong
sing
bakal
diapusi.
7
Nèk
kowé
krungu
ènèng
perangan
lan
kabar-kabar
nèk
bakal
ènèng
perangan,
aja
pada
kagèt.
Kuwi
kabèh
kudu
klakon,
nanging
iku
durung
entèk-entèkané.
8
Awit
bangsa
sing
siji
bakal
nglawan
bangsa
liyané
lan
negara
sing
siji
bakal
perang
nglawan
negara
liyané.
Uga
bakal
ènèng
lindu
lan
kekurangan
pangan
nang
pirang-pirang
panggonan.
Nanging
kuwi
ijik
wiwitané
waé,
kaya
wong
wédok
nèk
nglarani
kaé
nèk
arep
mbayi.
9
“Pada
sing
ati-ati.
Awit
kowé
bakal
disèrèt
nang
ngarep
kruton
lan
bakal
dipentungi
nang
sinaguk.
Kowé
bakal
digawa
nang
ngarepé
gramang
lan
ratu
kongkon
ngekèki
paseksi
kanggo
Aku.
10
Pantyèn,
kabar
kabungahané
Gusti
Allah
kudu
digelarké
ndisik
marang
saben
bangsa.
11
Nèk
kowé
dityekel
lan
digawa
nang
ngarep
kruton,
aja
pada
bingung
bab
sing
kudu
mbok
omong;
Roh
Sutyi
déwé
sing
bakal
ngekèki
tembung
ing
atimu
ing
wantyi
kuwi.
Kuwi
sing
kudu
mbok
omongké.
12
Sedulur
bakal
ngandakké
seduluré
déwé
lan
bapak
bakal
ngandakké
anaké
déwé
supaya
dipatèni.
Anak-anak
bakal
nglawan
lan
ngandakké
wong
tuwané
supaya
dipatèni.
13
Wong
kabèh
bakal
nyengiti
kowé
jalaran
kowé
nurut
aku.
Nanging
sapa
sing
mantep
terus
tekan
entèk-entèkané,
kuwi
sing
bakal
slamet.”
14
Gusti
Yésus
neruské
tembungé:
“Kowé
bakal
weruh
nggegilané
karusakan
nang
panggonan
sing
dudu
panggonané.
(Sing
pada
matya
iki
mikira
sing
apik
supaya
bisa
dunung.)
Wong-wong
sing
nang
Yudéa
mblayua
nang
gunung-gunung,
supaya
kowé
aja
sampèk
dipatèni.
15
Wong-wong
sing
nang
nduwur
omah
aja
pada
medun.
Aja
pada
mlebu
njikuk
apa-apa.
16
Sing
ijik
nang
kebon,
aja
mulih
njikuk
salin.
17
Melaské
banget
bakalé
wayah
kuwi
kanggo
wong
sing
meteng
lan
sing
nduwé
bayi.
18
Ndongaa
supaya
sembarang
iki
aja
sampèk
tiba
wayahé
adem
gedé.
19
Awit
bakal
ènèng
kasusahan
gedé
banget.
Kawit
Gusti
Allah
nggawé
jagat
iki
tekané
saiki
durung
tau
ènèng
kasangsaran
kaya
ngono
gedéné
lan
sakwisé
kuwi
ya
ora
bakal
ènèng
liyané
sing
ngungkuli
kuwi
gedéné.
20
Semunggoné
kasusahan
kuwi
ora
dityekakké
karo
Gusti
Allah,
mesti
ya
ora
bakal
ènèng
wong
siji
waé
sing
slamet.
Nanging
jalaran
melas
marang
wong-wong
sing
wis
dipilih,
Gusti
Allah
nyekakké
wayah
kasangsaran
kuwi.
21
“Lan
nèk
ènèng
wong
ngomong:
‘Ya
iki
Kristus,’
apa
‘ya
kaé
Kristus,’
aja
pada
ngandel.
22
Awit
okèh
wong
bakal
teka
ngomong:
‘Aku
iki
Kristus,’
apa
‘Aku
iki
kongkonané
Gusti
Allah,’
nanging
wujuté
dudu
lan
namung
ngapusi.
Wong-wong
kuwi
bakal
nggawé
tanda-tanda
lan
mujijat-mujijat.
Tujuané
namung
kanggo
nyasarké
kowé.
Semunggoné
bisa
ngono
ya
arep
nyasarké
wong-wong
sing
wis
dipilih
karo
Gusti
Allah
mbarang.
Nanging
ora
bisa.
23
Mulané
pada
sing
awas
lan
ati-ati,
awit
kowé
wis
tak
omongi
sakdurungé
bab
sembarang-mbarang
kuwi.”
24
Gusti
Yésus
ngomong:
“Sakwisé
waktu
kasusahan
gedé
kuwi,
srengéngé
bakal
malih
peteng
lan
mbulané
ora
bakal
semlorot
menèh.
25
Lintang-lintang
bakal
tiba
sangka
langit
lan
pangwasa-pangwasa
nang
langit
bakal
hoyak
kabèh.
26
Sakwisé
kuwi
kabèh
Anaké
Manungsa
bakal
ngétok
nang
méga.
Kabèh
bakal
weruh
gedéné
kwasané
sing
semlorot
nganggo
pepadangé
swarga.
27
Dèkné
bakal
ngongkon
mulékat-mulékaté
nglumpukké
wong-wong
sing
wis
dipilih,
sangka
wétan,
kulon,
lor
lan
kidul,
sangka
entèk-entèkané
bumi
lan
entèk-entèkané
langit.”
28
Gusti
Yésus
nutup
tembungé
ngéné:
“Mbok
dititèni
wit
anjir
kaé.
Nèk
pangé
molai
ijo
lan
memes
lan
metu
godongé,
kowé
ngerti
nèk
wayah
panas
wis
tyedek.
29
Kaya
ngono
uga,
nèk
kowé
weruh
kabèh
sing
tak
omong
mau
molai
klakon,
ngertia
nèk
wis
tyedek
banget
wantyiné
enggonku
bakal
teka.
30
Pada
dititèni!
Kowé
bakal
menangi
kabèh
iki
klakon.
31
Langit
lan
bumi
iki
bakal
ilang,
nanging
tembungku
bakal
ènèng
terus,
slawas-lawasé.
32
“Nanging
yakuwi,
bab
kapan
bakalé
klakon,
ora
ènèng
wong
ngerti.
Mulékat-mulékat
nang
swarga
ya
ora
ngerti
lan
Anaké
Gusti
Allah
ya
ora
ngerti.
Sing
ngerti
namung
Gusti
Allah
Bapaké.
33
Mulané,
pada
sing
awas
lan
sing
ati-ati,
awit
kowé
ora
ngerti
kapan
bakalé
klakon.
34
Kenèng
tak
padakké
karo
wong
nèk
arep
lunga
adoh
kaé.
Dèkné
lunga
lan
sembarangé
dipasrahké
marang
para
peladèné.
Kabèh
dipréntah
lan
dikèki
bagèan
déwé-déwé.
Uga
sing
jaga
lawang
dipréntah
kongkon
melèk
aja
sampèk
ngantuk.
35
Mulané,
pada
melèka
lan
sing
awas,
awit
kowé
ora
ngerti
kapan
sing
nduwé
omah
mau
bakalé
teka,
wayah
soré,
tengah
wengi,
wayah
jago
kluruk,
apa
wayah
ésuk.
36
Aja
sampèk,
nèk
dèkné
teka
dadakan,
terus
nemu
kowé
ijik
turu.
37
Mulané
saiki
Aku
ngomong
marang
kowé
kabèh:
‘Pada
melèka
lan
sing
jaga-jaga.’”