1
Ing
waktu
kuwi
para
murid
pada
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Guru,
sapa
ta
sing
gedé
déwé
ing
Kratoné
Swarga?”
2
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
botyah
tyilik
siji
dikongkon
ngadek
nang
tengahé
para
murid
mau.
3
Dèkné
terus
ngomong:
“Pada
ngertia!
Nèk
kowé
ora
malih
atimu
lan
dadi
kaya
botyah
tyilik
iki,
kowé
ora
bisa
mlebu
Kratoné
Swarga.
4
Sing
gedé
déwé
ing
Kratoné
Swarga
kuwi
wong
sing
ngasorké
awaké
lan
dadi
kaya
botyah
tyilik
iki.
5
Lan
sapa
sing
nampani
botyah
tyilik
sing
kaya
ngéné
iki
jalaran
sangka
Aku,
kuwi
sakjané
nampani
Aku.”
6
Gusti
Yésus
neruské
piwulangé
ngéné:
“Sapa
sing
marakké
salah-sakwijiné
botyah
tyilik
sing
pretyaya
marang
Aku
sampèk
ninggal
dalanku,
apiké
nèk
wong
kuwi
guluné
dibanduli
watu
gilingan
terus
dijegurké
nang
segara
sing
jeru.
7
Tyilaka
tenan
jagat
iki,
nèk
ènèng
panggoda
okèh
sing
marakké
wong
nglakoni
dosa.
Prekara-prekara
sing
kaya
ngono
kuwi
pantyèn
slawasé
ya
bakal
ènèng,
nanging
tyilaka
tenan,
wong
sing
dadi
jalarané.
8
“Mulané,
nèk
tanganmu
apa
sikilmu
marakké
kowé
nggawé
dosa,
diketok
waé
lan
dibuwang.
Awit
luwih
apik
kanggo
kowé
urip
manut
Gusti
Allah
namung
karo
tangan
sebelah
apa
namung
karo
sikil
sebelah,
tenimbang
karo
tangan
lan
sikil
genep
loro,
nanging
awakmu
sak
kujur
dityemplungké
nang
geniné
neraka.
9
Nèk
mripatmu
marakké
kowé
nggawé
dosa,
dityukil
lan
dibuwang.
Luwung
kowé
urip
dadi
siji
karo
Gusti
Allah
nganggo
mripat
siji,
tenimbang
mripaté
genep
loro,
nanging
dibuwang
nang
geniné
neraka.
10
“Aja
pada
nyepèlèkké
botyah-botyah
tyilik
iki.
Pada
ngertia,
botyah-botyah
tyilik
iki
pada
nduwé
mulékat
nang
swarga
sing
tansah
nyedeki
Bapakku
nang
swarga.
11
(Awit
Anaké
Manungsa
kuwi
tekané
nylametké
wong
sing
kesasar.)”
12
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Kepriyé
pinemumu?
Semunggoné
ènèng
wong
nduwé
wedus
satus
terus
ènèng
siji
sing
ilang.
Wongé
terus
ngapa?
Apa
wongé
ora
terus
ninggal
wedusé
sing
sangang
puluh
sanga
nang
pangonan
lan
budal
nggolèki
wedus
siji
sing
ilang
mau?
13
Nèk
wongé
wis
nemu
wedusé
sing
ilang
mau,
mesti
dèkné
bungahé
karo
wedus
sing
siji
kuwi
ngungkul-ungkuli
bungahé
karo
sing
sangang
puluh
sanga
sing
ora
ilang.
14
Mengkono
uga
Bapakmu
nang
swarga,
Dèkné
ora
gelem
nèk
botyah-botyah
tyilik
kuwi
ènèng
siji
sing
ketriwal.”
15
Gusti
Yésus
neruské
piwulangé
ngéné:
“Nèk
kowé
weruh
sedulurmu
nglakoni
sing
klèru,
diparani
lan
diduduhké
klèruné,
nanging
ijènan,
tanpa
wong
liyané
ngerti.
Nèk
sedulur
kuwi
nggugu
marang
tembungmu,
kowé
ora
kélangan
sedulur.
16
Lah
nanging
nèk
sedulur
kuwi
ora
gelem
ngrungokké
omongmu,
kowé
kudu
ngejèk
sedulur
liyané
siji
apa
loro.
Awit
nang
Kitab
ketulis
nèk
salahé
wong
kudu
ditetepké
karo
seksi
loro
apa
telu.
17
Nèk
sedulur
sing
klèru
kuwi
meksa
durung
gelem
manut
marang
sedulur-sedulur
liyané
kuwi,
prekara
iki
kudu
mbok
gawa
nang
ngarepé
pasamuan.
Nèk
sakwisé
kuwi
wongé
meksa
ora
gelem
manut
marang
pituturé
pasamuan,
wongé
kudu
dianggep
kaya
wong
sing
ora
pretyaya
lan
wong
ala
waé.”
18
Tembungé
Gusti
Yésus
ngéné:
“Pada
ngertia!
Apa
sing
mbok
talèni
ing
donya
kéné
uga
bakal
ditalèni
nang
swarga.
Lan
apa
sing
mbok
utyuli
ing
donya
kéné
uga
bakal
diutyuli
nang
swarga.
19
“Pada
ngertia
uga!
Nèk
ènèng
wong
loro
ing
donya
menunggal
ing
pandonga
njaluk
apa
waé,
pandonga
kuwi
bakal
dibales
karo
Bapakmu
nang
swarga.
20
Awit
nèk
ènèng
wong
loro
apa
telu
pada
ngumpul
bebarengan
lan
pada
nyebut
Jenengku,
Aku
uga
nang
kono.”
21
Sakwisé
kuwi
rasul
Pétrus
terus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
takon:
“Gusti,
nèk
sedulurku
bolak-balik
nggawé
salah
marang
aku,
sampèk
ping
pira
aku
kudu
ngapura
sedulur
kuwi?
Apa
ora
tekan
ping
pitu?”
22
Gusti
Yésus
semaur:
“Ora
namung
ping
pitu,
nanging
pitung
puluh
ping
pitu.
23
Mulané,
Kratoné
Swarga
kuwi
kenèng
dipadakké
karo
sakwijiné
ratu
sing
nagih
utang
marang
peladèn-peladèné.
24
Kadung
ratuné
molai,
terus
ènèng
sakwijiné
peladèn
digawa
maju.
Peladèn
iki
utangé
pirang-pirang
mliyun.
25
Nanging
wongé
ora
bisa
nyaur,
mulané
ratuné
mau
mréntah
kongkon
ngedol
peladèn
mau
dadi
peladèn,
sak
anak-bojoné
lan
sembarang
sak
nduwéné,
kanggo
mbayar
utangé.
26
Peladèn
mau
terus
niba
lan
sujut
nang
ngarepé
ratuné
ngomong:
‘Gusti,
mbok
aku
disabari
sedilut
menèh.
Kabèh
utangku
bakal
tak
bayar.’
27
Ratuné
melas
karo
peladèn
mau
lan
wongé
dikongkon
mulih,
malah
utangé
kabèh
ora
usah
dibayar
menèh.
28
“Nanging
sak
lungané
sangka
kono,
peladèn
mau
kepetuk
karo
kantyané
tunggal
peladèn,
sing
nduwé
utang
setitik
marang
dèkné.
Kantyané
mau
terus
dityekel
lan
ditekek
guluné
karo
ngomong:
‘Bayaren
utangmu!’
29
Kantyané
mau
terus
niba
njaluk
kawelasan
ngomong:
‘Mbok
sabar
ta!
Utangku
bakal
tak
bayar
kabèh!’
30
Nanging
peladèn
mau
ora
gelem
ngrungokké
sambaté
kantyané.
Malah
kantyané
dilebokké
setrapan
nganti
utangé
disaur
kabèh.
31
Kadung
peladèn-peladèn
liyané
weruh
lelakon
kuwi,
kabèh
pada
kagèt
lan
sedi
banget,
mulané
terus
pada
ngomongi
ratuné
bab
kuwi.
32
Ratuné
terus
kongkonan
nyeluk
peladèn
sing
ala
mau
terus
disenèni:
‘Kowé
kuwi
pantyèn
peladèn
sing
ala
tenan.
Utangmu
semono
okèhé
kowé
wis
ora
usah
mbayar,
jalaran
kowé
nyuwun
tenan
marang
aku.
33
Apa
ya
wis
ora
sak
mestiné
kowé
melasi
kantyamu
tunggal
peladèn,
kaya
enggonku
wis
melasi
kowé.’
34
Ratuné
terus
nesu
banget
lan
peladèn
sing
ala
mau
dilebokké
nang
setrapan
supaya
diajar,
nganti
utangé
dibayar
kabèh.
35
“Bapakku
nang
swarga
uga
bakal
nindakké
mengkono
kuwi
marang
kowé,
nèk
kowé
ora
ngapura
marang
sedulurmu
sak
atimu.”