1
Saulus
ijik
kaya
wong
sétanen
nggolèki
murid-muridé
Gusti
Yésus
arep
dipatèni.
2
Mulané
dèkné
terus
nang
nggoné
Imam
Gedé
njaluk
layang
pangwasa
sing
arep
diduduhké
marang
pengarepé
sinaguk-sinaguk
nang
kuta
Damaskus.
Dadiné
nèk
nang
kuta
kuwi
ènèng
wong
sing
mèlu
“Golongan
Anyar,”
yakuwi
dalané
Gusti
Yésus,
Saulus
bisa
nyekel
wong-wong
mau
digawa
nang
Yérusalèm,
ora
perduli
lanang
apa
wédok.
3
Saulus
terus
budal
nang
kuta
Damaskus.
Lah
nang
dalan,
wis
tyedek
karo
kutané,
kok
dadakan
ènèng
padang
semlorot
sangka
langit
nyloroti
Saulus.
4
Saulus
tiba
terus
krungu
swara
ngomong:
“Saulus,
Saulus!
Kenèng
apa
kowé
kok
nyiya-nyiya
Aku!”
5
Saulus
terus
takon:
“Kowé
kuwi
sapa
Gusti?”
Swara
mau
semaur:
“Aku
iki
Yésus
sing
mbok
siya-siya.
Saiki
ngadeka!
Kana
mlebu
nang
kutané
lan
nang
kana
kowé
bakal
diomongi
apa
sing
kudu
mbok
lakoni.”
6
(9:5)
7
Kantya-kantyané
Saulus
pada
mandek,
kabèh
kagèt
ora
bisa
ngomong
apa-apa.
Wong-wong
iki
mèlu
krungu
swarané,
nanging
ora
weruh
apa-apa.
8
Saulus
terus
ngadek,
nanging
kadung
melèk
dèkné
ora
bisa
weruh
apa-apa.
Dèkné
terus
dituntun
mlebu
nang
kuta
Damaskus.
9
Telung
dina
suwéné
Saulus
ora
bisa
weruh,
dèkné
ora
mangan
lan
ora
ngombé.
10
Nang
Damaskus
kono
ènèng
muridé
Gusti
Yésus
sing
jenengé
Ananias.
Gusti
Yésus
ngomong
marang
Ananias:
“Ananias!”
Dèkné
semaur:
“Kula
Gusti!”
11
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kana
tata-tata
lan
budal
nang
dalan
sing
jenengé
‘Lempeng’.
Mlebua
nang
omahé
Yudas.
Nang
kono
ènèng
wong
sangka
kuta
Tarsus
sing
jenengé
Saulus.
Wongé
ijik
ndonga.
12
Nang
njeroné
impèn
Saulus
weruh
kowé
teka
numpangi
tangan
lan
ndongakké
dèkné
supaya
bisa
weruh
menèh!”
13
Nanging
Ananias
semaur:
“Gusti,
aku
krungu
sangka
wong
pirang-pirang
nèk
Saulus
iki
nyiya-nyiya
wong-wong
sing
nurut
Gusti
nang
Yérusalèm.
14
Dèkné
teka
nang
Damaskus
kéné
malah
nggawa
layang
pangwasa
sangka
penggedéné
imam-imam,
arep
nyekeli
kabèh
wong
sing
nyebut
jenengé
Gusti!”
15
Gusti
Yésus
ngomong
marang
Ananias:
“Kana
budala,
awit
Aku
wis
milih
Saulus
iki
dadi
gamanku
kanggo
ngabarké
jenengku
marang
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju
lan
marang
para
ratu
lan
uga
bangsa
Israèl.
16
Aku
déwé
bakal
nduduhké
marang
Saulus,
nèk
dèkné
bakal
nglakoni
kasangsaran
okèh
jalaran
nglabuhi
Aku.”
17
Ananias
terus
budal
lan
mlebu
omah
sing
diinepi
Saulus.
Ananias
terus
numpangi
tangan
Saulus
karo
ngomong:
“Saulus
sedulurku,
Gusti
Yésus
sing
wis
ngétok
marang
kowé
nang
dalan
dongé
kowé
mlaku
réné,
Dèkné
sing
ngongkon
aku
marani
kowé,
supaya
kowé
bisa
weruh
menèh
lan
dikwasani
karo
Roh
Sutyi.”
18
Sakwat
terus
kaya
ènèng
sisik
iwak
tiba
sangka
mripaté
Saulus
lan
dèkné
bisa
weruh
menèh.
Saulus
terus
ngadek
lan
dibaptis.
19
Sakwisé
mangan
dèkné
awaké
terus
kuwat
menèh.
Sakwisé
kuwi
Saulus
terus
nginep
nang
nggoné
murid-muridé
Gusti
Yésus
sedina-rongdina
menèh.
20
Dèkné
terus
ngabarké
bab
Gusti
Yésus
nang
sinaguk-sinaguk,
ngomongké
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Anaké
Gusti
Allah.
21
Wong-wong
sing
krungu
Saulus
ngomong
ngono
kuwi
pada
nggumun
kabèh.
Wong-wong
pada
takon
marang
sakpada-pada:
“Apa
iki
dudu
Saulus
kaé
sing
matèni
saben
wong
nang
kuta
Yérusalèm
sing
nyebut
jenengé
Gusti
Yésus?
Dèkné
tekané
réné
lak
arep
nyekel
murid-muridé
Gusti
Yésus
ta,
arep
digawa
nang
nggoné
penggedéné
para
imam?”
22
Nanging
Saulus
enggoné
ngabarké
malah
selot
keras.
Dèkné
njlèntrèk-njlèntrèkké
tandané
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
pantyèn
nyata
tenan
sing
ngluwari
manungsa
sangka
pangwasané
pepeteng.
Lan
Saulus
sing
ndunung-ndunungké
kuwi
jan
tyeta
banget,
sampèk
wong
Ju
sing
nang
kono
ora
bisa
mbantah
blas.
23
Ora
let
suwi
wong
Ju
nang
Damaskus
terus
pada
ngumpul
arep
ngrembuk
kepriyé
enggoné
arep
matèni
Saulus.
24
Nanging
Saulus
ngerti
kekarepané
wong-wong
mau.
Awan-wengi
wong-wong
pada
njaga
lawang-lawangé
kuta
arep
matèni
Saulus.
25
Nanging
ing
sakwijiné
wengi
murid-muridé
Gusti
Yésus
ngetokké
Saulus
nganggo
kranjang,
diedunké
sangka
témboké
kuta.
26
Saulus
terus
lunga
nang
kuta
Yérusalèm
arep
ngumpul
karo
murid-muridé
Gusti
Yésus
sing
nang
kono.
Nanging
murid-murid
mau
ora
pada
ngandel
nèk
Saulus
kuwi
wis
dadi
muridé
Gusti
Yésus
tenan.
Wong-wong
pada
wedi.
27
Nanging
Barnabas
gelem
nampa
dèkné,
mulané
Saulus
terus
dieterké
nang
nggoné
para
rasul.
Para
rasul
diomongi
nèk
Gusti
Yésus
ngétok
marang
Saulus
nang
dalan
lan
Gusti
Yésus
wis
ngetokké
tembung
marang
dèkné.
Barnabas
uga
ngomong
nèk
Saulus
wis
nggelarké
kabar
kabungahan
karo
kendel
nganggo
jenengé
Gusti
Yésus
nang
kuta
Damaskus.
28
Saulus
terus
manggon
bebarengan
karo
para
rasul
nang
Yérusalèm.
Mlebu-metu
dèkné
ora
ènèng
sing
ngalang-alangi
lan
dèkné
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
karo
kendel.
29
Saulus
uga
rembukan
lan
bantah-bantahan
karo
wong
Ju
sing
ngomong
Grik.
Nanging
wong-wong
iki
pada
ngarah
arep
matèni
dèkné.
30
Nanging
kadung
sedulur-sedulur
ing
pretyaya
krungu
bab
iki,
Saulus
terus
dieterké
nang
kuta
Sésaréa
lan
sangka
kono
Saulus
dikongkon
nang
kuta
Tarsus.
31
Pasamuan-pasamuan
nang
Yudéa
lan
Galiléa
lan
uga
nang
Samaria
saiki
pada
ngalami
katentreman
kabèh.
Pasamuan-pasamuan
mau
pada
mundak
kuwat
ing
pengandel
lan
wong-wong
sing
nurut
Gusti
ya
tambah
okèh,
jalaran
sangka
pitulungané
Roh
Sutyi
lan
jalaran
wong-wong
pada
manut
marang
Gusti
Allah.
32
Ing
wayah
kuwi
rasul
Pétrus
ndlajahi
werna-werna
panggonan.
Ing
sakwijiné
dina
dèkné
niliki
sedulur-sedulur
sing
nurut
Gusti
nang
kuta
Lida.
33
Nang
kuta
Lida
kono
rasul
Pétrus
ketemu
karo
wong
sing
jenengé
Enéas.
Enéas
kuwi
lumpuh
lan
wis
wolung
taun
nang
ambèn.
34
Rasul
Pétrus
terus
ngomong
marang
Enéas:
“Enéas,
Gusti
Yésus
Kristus
nambani
kowé!
Tangia
lan
ambènmu
tatanen
déwé!”
Sakwat
Enéas
tangi.
35
Kabèh
wong
nang
kuta
Lida
lan
nang
bawah
Saron
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus,
awit
weruh
Enéas.
36
Nang
kuta
Yopé
ènèng
sakwijiné
wong
pretyaya,
wong
wédok
sing
jenengé
Tabita.
Nèk
tyara
Grik
jenengé
Dorkas,
tegesé
Kidang.
Dorkas
iki
okèh
banget
penggawéné
betyik
lan
seneng
pawèh
marang
liyané.
37
Nanging
ing
wayah
kuwi
Dorkas
lara
terus
ninggal.
Sakwisé
layoné
diadusi
terus
disèlèhké
nang
kamar
nduwur.
38
Kuta
Yopé
kuwi
ora
adoh
sangka
kuta
Lida.
Kadung
murid-muridé
Gusti
Yésus
krungu
nèk
rasul
Pétrus
nang
kuta
Lida,
terus
pada
kongkonan
wong
loro
marani
Pétrus,
disuwun
ndang
gelis
teka
nang
kuta
Yopé.
39
Sakwisé
rasul
Pétrus
krungu
kabaré,
dèkné
terus
tata-tata
lan
budal
bareng
karo
wong
loro
mau.
Tekan
omahé
Dorkas
rasul
Pétrus
terus
digawa
munggah
nang
kamar
nduwur.
Randa-randa
kabèh
sing
nang
kono
pada
ngrubung
layoné
karo
nangis
lan
nduduhké
marang
rasul
Pétrus
sandangan
lan
salin
gawéané
Dorkas
kanggo
randa-randa
mau
dongé
dèkné
ijik
urip.
40
Wong-wong
mau
terus
dikongkon
metu
kabèh
karo
rasul
Pétrus,
dèkné
terus
sedeku
lan
ndonga.
Sakwisé
kuwi
rasul
Pétrus
terus
nyedeki
layoné
Dorkas
ngomong:
“Tabita,
tangia!”
Dorkas
terus
melèk.
Kadung
weruh
rasul
Pétrus
dèkné
terus
tangi.
41
Rasul
Pétrus
nyekel
tangané
Dorkas
diréwangi
ngadek.
Sakwisé
kuwi
sedulur-sedulur
sing
pretyaya
lan
randa-randa
mau
terus
dityeluk
karo
rasul
Pétrus.
Dorkas,
sing
saiki
wis
urip,
terus
dipasrahké
marang
wong-wong
mau.
42
Kabar
bab
Dorkas
kuwi
terus
mrèmèn-mrèmèn
nang
sak
kuta
Yopé
lan
okèh
wong
terus
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
43
Rasul
Pétrus
terus
nginep
sedina-rongdina
menèh
nang
Yopé
kono
nang
omahé
sakwijiné
Simon,
tukang
lulang.