1
Let
rong
dina
nang
Kana,
sakwijiné
kuta
nang
bawah
Galiléa,
ènèng
kawinan.
Ibuné
Gusti
Yésus
nang
kono.
2
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
uga
éntuk
undangan,
mulané
ya
pada
nang
kono
mbarang.
3
Kadung
ombèné
wis
entèk
ibuné
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
Dèkné:
“Yésus,
wong-wong
kentèkan
anggur.”
4
Gusti
Yésus
semaur:
“Bu,
iki
urusanmu
apa
urusanku.
Waktuku
durung
teka
kanggo
tumandang.”
5
Ibuné
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
para
peladèn:
“Apa
tembungé
Yésus
marang
kowé
pada
ditandangi.”
6
Nang
kono
ènèng
kendi
watu
gedé-gedé
nenem.
Kendi
siji
bisa
ngemot
kira-kira
satus
liter.
Kendi-kendi
kuwi
wadah
banyu
wisuhan
sutyi,
manut
pernatané
agamané
wong Ju.
7
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
para
peladèn
ngisèni
kendi-kendiné
karo
banyu.
Kendiné
terus
diisèni
kabèh
sampèk
kebek.
8
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Njikuka
setitik
dikèkké
pengarepé
pésta
kongkon
ngityipi!”
Peladèné
ya
manut
waé.
9
Pengarepé
pésta
ora
ngerti
blas
bab
sembarang
iki.
Sing
ngerti
ya
namung
para
peladèn
sing
ngisèni
kendiné.
Kadung
pengarepé
pésta
ngityipi
banyuné
sing
wis
dadi
anggur,
dèkné
terus
ngomong
marang
mantèné
lanang:
10
“Lumrahé
ombèn
sing
énak
déwé
disuguhké
ndisik,
lah
nèk
wong-wong
wis
warek
terus
sing
ora
patèka
énak
dietokké.
Lah
iki
sing
énak
déwé
mandak
mbok
suguhké
kèri!”
11
Tanda
nang
kuta
Kana
nang
bawah
Galiléa
iki
tanda
sing
ndisik
déwé,
kanggo
ngétokké
sepira
gedéné
kwasané
Gusti
Yésus.
Murid-muridé
terus
pada
pretyaya
marang
Dèkné.
12
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
budal
nang
kuta
Kapèrnakum,
bareng
karo
ibuné,
sedulur-seduluré
lan
murid-muridé.
Nanging
ora
nginep
suwi
nang
kono.
13
Saiki
wis
nyedeki
riyaya
Paskahé
wong
Ju.
Mulané
Yésus
budal
nang
Yérusalèm.
14
Nang
lataré
Gréja
Gedé
kono
Gusti
Yésus
weruh
wong-wong
dodolan.
Enèng
sing
dodol
sapi,
liyané
dodol
wedus
lan
uga
ènèng
sing
dodol
manuk
dara.
Sing
tukang
ngijoli
duwit
mbarang
ya
ènèng.
15
Gusti
Yésus
terus
nggawé
petyut
nganggo
tali.
Wong-wong
sing
dodolan
wedus-sapi
terus
dikongkon
lunga
sangka
kono,
sak
kéwan-kéwané
mbarang.
Duwité
sing
tukang
ngijoli
duwit
disebar
nang
lemah
lan
méja-méjané
diglémpang-glémpangké
kabèh.
16
Sing
dodol
manuk
dara
disenèni
ngéné:
“Digawa
lunga
kabèh
daganganmu
kuwi!
Omahé
Bapakku
aja
digawé
pasar!”
17
Kadung
murid-muridé
weruh
lelakon
iki,
terus
pada
kélingan
tulisan
nang
Kitab
sing
ngomong
ngéné:
“Gusti,
katrésnanku
marang
omahmu
kaya
geni
murup.”
18
Para
pengarepé
wong
Ju
terus
ngomong:
“Kowé
kuwi
sapa
kok
wani
ngongkon
wong-wong
lunga?
Awaké
déwé
kepéngin
weruh
tandané.”
19
Gusti
Yésus
semaur:
“Mbok
Gréja
Gedé
iki
dibubrah
ta,
sakjeroné
telung
dina
bakal
tak
dekné
menèh.”
20
“Telung
dina?”
wong-wong
mau
semaur.
“Patang
puluh
nem
taun
suwéné
wong-wong
nggawé
Gréja
iki,
lah
Kowé
kok
wani
ngomong
nèk
bisa
ngedekké
ing
telung
dina?”
21
Sakjané
Gusti
Yésus
ora
ngomongké
bab
Gréja
Gedé
iki,
nanging
bab
badané
Dèkné
déwé.
22
Let
suwi,
dongé
Gusti
Yésus
wis
tangi
menèh
sangka
pati,
murid-muridé
terus
pada
kélingan
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus
iki.
23
Dongé
riyaya
Paskah
Gusti
Yésus
nindakké
tanda-tanda
sing
nggumun-nggumunké
nang
Yérusalèm
kono.
Mulané
wong
okèh
terus
pada
pretyaya
marang
Dèkné.
24
Nanging
Gusti
Yésus
déwé
ora
ngandel
marang
wong-wong
kuwi,
awit
Dèkné
ngerti
atiné
siji-sijiné.
Ora
usah
ènèng
sing
ngomongi
Dèkné
apa-apa,
Gusti
Yésus
déwé
ngerti
njeroné
atiné
manungsa.
25
(2:24)