1
Aku
terus
weruh
Tyempéné
nglèntèk
ségel
siji
sangka
ségel
sing
pitu.
Aku
krungu
tembungé
kauripan
papat
mau
sing
nomer
siji
ngomong
nganggo
swara
kaya
gluduk:
“Réné!”
2
Aku
terus
ngematké
lan
weruh
jaran
putih.
Sing
numpak
jarané
nyekel
panah
lan
dienggoni
makuta
kamenangan,
terus
maju
kaya
wong
sing
menang
perang.
3
Tyempéné
terus
nglèntèk
ségel
sing
nomer
loro
lan
aku
krungu
kauripan
sing
nomer
loro
ngomong:
“Hayuk!”
4
Terus
ènèng
jaran
liyané
maju,
rupané
abang
mbranang.
Sing
numpak
jarané
éntuk
pangwasa
mbuwang
katentreman
sing
nang
bumi,
supaya
wong-wong
pada
matèni
sakpada-pada.
Mulané
wongé
éntuk
pedang
gedé.
5
Tyempéné
terus
nglèntèk
ségel
sing
nomer
telu.
Aku
krungu
kauripan
nomer
telu
ngomong:
“Hayuk!”
Aku
ngematké
terus
weruh
jaran
ireng,
ditumpaki
wong
sing
nyekel
timbangan.
6
Aku
terus
krungu
kaya
swara
sangka
tengah-tengahé
kauripan
papat
mau,
uniné:
“Gandum
sekilo
kanggo
bayaran
sedina
lan
jagung
telung
kilo
kanggo
bayaran
sedina.
Nanging
aja
ngrusak
wit-wit
olèf
lan
wit-wit
dreif.”
7
Tyempéné
terus
nglèntèk
ségel
sing
nomer
papat
lan
aku
krungu
kauripan
sing
nomer
papat
ngomong:
“Hayuk!”
8
Aku
terus
weruh
ènèng
jaran
rupané
putyet
ditumpaki
wong
sing
jenengé
Pati.
Wongé
dietutké
karo
kratoné
Pati.
Pati
lan
kratoné
Pati
pada
éntuk
pangwasa
matèni
seprapaté
bumi
nganggo
pedang,
kurang
pangan,
pernyakit
lan
kéwan
galak.
9
Kadung
Tyempéné
nglèntèk
ségel
sing
nomer
lima,
aku
weruh
nang
ngisoré
altar
nyawa-nyawané
wong-wong
sing
wis
dipatèni,
jalaran
pada
nggelarké
pituturé
Gusti
Allah.
10
Nyawa-nyawa
mau
pada
tyeluk-tyeluk
nganggo
swara
banter,
uniné:
“Duh
Kristus
sing
kwasa
déwé,
sing
sutyi
déwé
lan
sing
temen
déwé!
Kudu
ngentèni
sepira
menèh
suwéné
enggonmu
ngrutu
manungsa
nang
bumi,
kanggo
mbales
enggoné
pada
matèni
awaké
déwé?”
11
Nyawa-nyawa
mau
terus
dikèki
salin
putih
siji-siji
lan
diomongi,
supaya
pada
lèrèn
ndisik
ngentèni
genepé
tyatyahé
wong-wong
sing
tunggal
penggawéan
karo
wong-wong
kuwi
lan
sedulur-seduluré
sing
uga
bakal
pada
dipatèni
kaya
wong-wong
mau.
12
Kadung
Tyempéné
nglèntèk
ségel
sing
nomer
nenem,
aku
terus
krasa
ènèng
lindu
sing
nggegirisi.
Srengéngé
malih
ireng
kaya
areng
lan
mbulané
malih
abang
kaya
getih.
13
Lintang-lintang
nang
langit
pada
rontok
tiba
nang
bumi,
kaya
woh
anjir
sing
rontok
kenèng
angin
gedé.
14
Langité
terus
ngluntung
kaya
kertas
digulung
lan
sakkèhé
gunung
lan
pula
pada
ngalih
sangka
panggonané.
15
Para
ratu
nang
bumi,
para
penggedé
lan
para
penuntuné
militèr,
para
wong
sugih
lan
para
pangwasa,
sakkèhé
slaf
lan
wong
merdéka
pada
ndelik
nang
guwa-guwa
lan
nang
watuné
gunung-gunung.
16
Wong-wong
mau
pada
ngomong
marang
gunung-gunung
lan
watu-watu:
“Tibaa
nibani
awaké
déwé
lan
aling-alingana
awaké
déwé,
supaya
awaké
déwé
ora
kétok
karo
wong
sing
njagong
nang
dampar
lan
supaya
awaké
déwé
ora
kenèng
setrapané
Tyempéné.
17
Awit
dina
pembalesané
sing
njagong
nang
dampar
lan
Tyempéné
wis
teka;
lah
sapa
sing
bisa
urip?”