1
Aku
terus
krungu
swara
banter
sangka
omahé
Gusti
Allah
ngomong
marang
mulékat
pitu
mau
ngéné:
“Pada
budala!
Mangkok
pitu
isiné
nesuné
Gusti
Allah
pada
suntaken
nang
bumi!”
2
Mulékat
sing
nomer
siji
terus
budal
lan
nyuntak
mangkoké
nang
bumi.
Wong-wong
sing
pada
nganggo
tengeré
kéwané
lan
sing
pada
nyembah
retyané
terus
pada
kenèng
lara
wudun
sing
medèni
lan
nggilani.
3
Sakwisé
kuwi
mulékat
sing
nomer
loro
nyuntak
mangkoké
nang
segara.
Banyuné
terus
dadi
kaya
getihé
wong
mati,
marakké
sak
ènèngé
kauripan
nang
segara
pada
mati.
4
Mulékat
sing
nomer
telu
terus
nyuntak
mangkoké
nang
laut-laut
lan
etuk-etuké
banyu,
marakké
banyuné
dadi
getih.
5
Aku
terus
krungu
mulékat
sing
ngwasani
banyu
ngomong:
“Duh
Gusti
Allah
sing
sutyi
déwé!
Gusti
pantyèn
sing
bener
déwé,
sing
ènèng
saiki,
uga
ing
jaman
sing
kliwat.
6
Jalaran
wong-wong
kuwi
pada
ngutahké
getihé
para
sutyi
lan
para
nabi,
mulané
wong-wong
kuwi
pada
mbok
ombèni
getih.
Kuwi
pantyèn
wis
sak
mestiné.”
7
Aku
terus
krungu
swara
sangka
altar,
uniné:
“Duh
Gusti,
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
enggonmu
ngrutu
kuwi
pantyèn
bener
lan
adil.”
8
Sakwisé
kuwi
mulékat
nomer
papat
nyuntak
mangkoké
nang
srengéngé.
Srengéngé
terus
kelilan
mbrongos
manungsa
nganggo
panasé
sing
sumelèt.
9
Manungsa
terus
pada
gosong,
jalaran
sangka
sumelèté
panasé.
Manungsa
terus
pada
ngolok-olok
Gusti
Allah
sing
nekakké
memala
mau.
Nanging
manungsa
meksa
ora
gelem
marèni
dosa-dosané
lan
ora
gelem
ngluhurké
Gusti
Allah.
10
Mulékat
sing
nomer
lima
terus
nyuntak
mangkoké
nang
damparé
kéwané.
Panggonan
kono
terus
malih
peteng
kabèh
lan
wong-wong
sampèk
pada
nggeget
ilaté
déwé
sangking
ngrasakké
larané.
11
Wong-wong
mau
terus
pada
ngolok-olok
Gusti
Allah
sing
nang
swarga,
awit
ora
betah
ngrasakké
larané
lan
jalaran
sangka
wudun-wuduné.
Nanging
wong-wong
meksa
ora
gelem
marèni
klakuané
sing
ala.
12
Sakwisé
kuwi
mulékat
sing
nomer
nenem
terus
nyuntak
mangkoké
nang
laut
Efrat.
Lauté
terus
asat,
sampèk
kenèng
dienggo
liwat
karo
ratu-ratu
sangka
bawah
wétanan.
13
Aku
terus
weruh
ènèng
roh
reget
telu
rupané
kaya
kodok.
Siji
metu
sangka
tyangkemé
naga,
siji
metu
sangka
tyangkemé
kéwané
lan
sijiné
metu
sangka
tyangkemé
nabi
palsu.
14
Kodok
telu
kuwi
roh-rohé
sétan
sing
pada
nggawé
mujijat-mujijat.
Kodok-kodok
mau
terus
nekani
ratu-ratu
sak
jagat
kabèh,
pada
dilumpukké
diejèk
perang
ing
dina
gedé,
dinané
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé.
15
“Kowé
tak
omongi
nèk
Aku
bakal
teka
kaya
tyarané
maling.
Beja
wong
sing
jaga-jaga
lan
nganggo
sandangané,
supaya
ora
wuda
lan
ditonton
wong.”
16
Roh-roh
mau
nglumpukké
para
ratu
nang
panggonan
sing
ing
basa
Ibrani
jenengé
Armakédon.
17
Sakwisé
kuwi,
mulékat
sing
nomer
pitu
nyuntak
mangkoké
nang
awang-awang.
Sangka
damparé
omahé
Gusti
Allah
nang
swarga
terus
ènèng
swara
banter
ngomong:
“Wis
rampung!”
18
Terus
ènèng
klélap-klélap,
gluduk
lan
lindu
gedé
sing
durung
tau
klakon
kawit
bumi
dienggoni
manungsa.
19
Kuta
sing
gedé
petyah
dadi
telu.
Semono
uga
kuta-kutané
kabèh
bangsa
sak
jagat,
kabèh
jugruk.
Gusti
Allah
ora
lali
marang
kuta
gedé
Babilon.
Kuta
iki
terus
diombèni
anggur
nesuné
Gusti
Allah.
20
Sakkèhé
pula
terus
pada
ilang
lan
gunung-gunung
uga
wis
ora
kétok.
21
Terus
ènèng
udan
ès
prongkolan,
sak
prongkolan
boboté
sèket
kilo,
pada
tiba
sangka
langit,
nibani
wong-wong.
Wong-wong
terus
pada
ngolok-olok
Gusti
Allah,
jalaran
sangka
memala
udan
ès
sing
nggilani
kuwi.