1
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
wis
ngabrah
lan
saiki
pada
tekan
panggonané
bangsa
Gérasa.
2
Kadung
medun
sangka
prau
Dèkné
terus
kepetuk
wong
sing
dikwasani
demit.
Wong
iki
tekané
sangka
guwa-guwa
kuburané
wong
kono.
3
Pantyèn
wong
iki
manggoné
ya
nang
guwa-guwa
kuburan
kono.
4
Wis
bolak-balik
dèkné
tangan-sikilé
diranté,
nanging
ajek
dipedot.
Mulané
saiki
ora
ènèng
wong
sing
wani
mbanda
dèkné
menèh.
5
Awan-wengi
wong
iki
kluyuran
nang
kuburan
lan
gunung-gunung
kono,
karo
bengak-bengok
lan
ngantemi
awaké
karo
watu.
6
Ing
dina
kuwi,
dongé
wongé
weruh
Gusti
Yésus
sangka
kadohan,
dèkné
terus
mblayu
marani
terus
niba
nang
ngarepé.
7
Gusti
Yésus
terus
mréntah
demité:
“Demit,
metua
sangka
wong
iki!”
Demité
terus
mbengok
banter
ngomong:
“Duh
Gusti
Yésus,
Anaké
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
Kowé
kok
ngurusi
aku.
Aku
nyuwun,
Gusti
Allah
dadi
seksi,
aku
mbok
aja
disetrap.”
8
(5:7)
9
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Sapa
jenengmu?”
Demité
semaur:
“Awaké
déwé
jenengé
Légiun,
awaké
déwé
nang
kéné
okèh
banget.”
10
Demité
terus
nyuwun
banget
marang
Gusti
Yésus,
supaya
ora
dikongkon
lunga
sangka
panggonan
kono.
11
Saiki
nang
gunungané
panggonan
kono
ènèng
babi
pirang-pirang
ijik
pada
nggolèk
pangan.
12
Demit-demité
mau
terus
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus:
“Mbok
awaké
déwé
dililani
mlebu
nang
babi-babi
kaé.”
13
Gusti
Yésus
nglilani.
Demité
terus
pada
metu
sangka
wongé
lan
mlebu
nang
babi-babi
mau.
Kira-kira
ènèng
babi
rong
èwu
okèhé,
kabèh
pada
pating
gruduk
medun
sangka
gunungan
kono,
terus
mblandang
nang
mér.
Kabèh
kelep.
14
Sing
tukang
angon
babiné
terus
pada
mblayu
lunga,
ngomongi
wong-wong
sing
nang
kuta
bab
lelakon
kuwi.
Wong-wong
terus
pada
teka,
awit
kepéngin
weruh
déwé.
15
Kadung
tekan
nggoné
Gusti
Yésus,
terus
pada
weruh
wong
sing
mauné
dikwasani
demit
njagong
nang
kono.
Wongé
saiki
nganggo
salin
lan
angen-angené
wis
waras.
Nanging
wong-wong
ijik
pada
wedi.
16
Wong-wong
sing
weruh
lelakoné
wong
sing
mauné
dikwasani
demit
lan
babi-babi
mau
terus
pada
ngomongi
wong-wong
kuwi.
17
Mulané
kabèh
terus
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
supaya
lunga
sangka
panggonan
kono.
18
Kadung
Gusti
Yésus
arep
munggah
nang
prauné,
wong
sing
mauné
dikwasani
demit
terus
marani
Dèkné,
nembung
arep
mèlu.
19
Nanging
ora
éntuk.
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kana
kowé
mulih
waé.
Diomongké
marang
sedulur-sedulurmu
apa
sing
ditindakké
karo
Gusti
Allah
lan
sepira
gedéné
kabetyikané
Dèkné
marang
kowé.”
Wongé
terus
lunga
lan
ngabar-ngabarké
nang
sak
bawah
Dékapolis
bab
enggoné
Gusti
Yésus
nulungi
dèkné.
Wong-wong
sing
krungu
pada
nggumun
kabèh.
20
(5:19)
21
Gusti
Yésus
ngabrah
menèh
karo
prauné.
Wong
pirang-pirang
terus
pada
nglumpuk
marani
Dèkné.
Mulané
Dèkné
terus
nang
pinggir
mér
kono
waé.
22
Ora
let
suwi
terus
ènèng
wong
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Wong
iki
pengarepé
sinaguk,
jenengé
Jairus.
Tekan
nggoné
Gusti
Yésus
Jairus
terus
niba
nang
ngarepé.
23
Dèkné
nyuwun:
“Duh
Gusti,
anakku
wédok
lara
nemen
tenan.
Mbok
hayuk
nang
nggonku
ta!
Anakku
mbok
ditumpangi
tangan
supaya
bisa
waras
lan
urip
terus.”
24
Gusti
Yésus
terus
mèlu
Jairus.
Wong
pirang-pirang
pada
mèlu,
sampèk
pada
ngesuk-esuk
Gusti
Yésus.
25
Nang
tengahé
wong-wong
kuwi
ènèng
wong
wédok
siji
sing
lara
ngetokké
getih.
Wis
rolas
taun
suwéné
wongé
nduwé
lara
kuwi.
26
Pirang-pirang
dokter
wis
diparani,
sampèk
duwité
lan
bandané
entèk
kabèh,
nanging
ora
bisa
mari,
malah
mundak
nemen.
27
Saiki
wongé
krungu
nèk
Gusti
Yésus
bisa
nambani
wong
lara,
mulané
dèkné
terus
nékat
mèlu
nrombol
nang
mburiné
Gusti
Yésus.
28
Wongé
pretyaya
ngéné:
“Nèk
aku
bisa
ndemèk
saliné
waé,
aku
mesti
mari.”
Mulané
wongé
ya
terus
ndemèk
saliné
Gusti
Yésus.
29
Sakwat
getihé
wongé
mampet
lan
wongé
krasa
nèk
larané
wis
ilang
kabèh.
30
Gusti
Yésus
uga
krasa
nèk
ènèng
kekuwatan
metu
sangka
awaké.
Dèkné
terus
minger
ndelokké
wong-wong
nang
mburiné
lan
takon:
“Sapa
sing
ndemèk
salinku?”
31
Murid-muridé
semaur:
“Gusti,
lah
sapa
sing
ngerti!
Wong
pirang-pirang
kaya
ngono
pada
ngesuk-esuk
Kowé,
lah
kok
Kowé
takon:
‘Sapa
sing
ndemèk
salinku?’”
32
Nanging
Gusti
Yésus
nyawang
wong-wong,
nggolèki
wongé
sing
ndemèk
saliné.
33
Wong
wédok
mau
rumangsa
sing
ndemèk
lan
dèkné
saiki
wis
krasa
waras
awaké,
mulané
terus
maju.
Karo
ndredek
sangking
wediné,
dèkné
niba
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
terus
ngaku.
34
Gusti
Yésus
ngomong:
“Yu,
kowé
saiki
wis
mari,
awit
kowé
pretyaya.
Kana
mulih.
Mlaku
sing
apik-apik.
Kowé
wis
mari
tenan.”
35
Gusti
Yésus
durung
rampung
sing
ngomong,
kok
terus
ènèng
kongkonan
sangka
omahé
Jairus
ngomong
nèk
anaké
wis
mati.
Wongé
ngomong
ngéné
marang
Jairus:
“Anakmu
wis
ninggal.
Guruné
wis
aja
dirusuhi!”
36
Gusti
Yésus
krungu,
nanging
ora
ngrèwès
omongané
wong
kuwi
mau,
malah
ngomong:
“Aja
wedi
Jairus,
pretyaya
waé!”
37
Wong-wong
dipenging
mèlu
nang
omahé
Jairus.
Sing
diejèk
namung
rasul
Pétrus,
Yakobus
lan
Yohanes.
38
Kadung
wis
tekan
omahé,
Gusti
Yésus
krungu
wong
tangisan
pating
jlerit.
39
Dèkné
mlebu
terus
ngomong
marang
wong-wong:
“Kenèng
apa
kok
pada
nangis
pating
jlerit?
Botyahé
ora
mati,
namung
turu!”
40
Nanging
Gusti
Yésus
malah
diguyu.
Wong-wong
terus
dikongkon
metu
kabèh.
Namung
wong
tuwané
botyahé
lan
murid
telu
mau
diejèk
mlebu
nang
kamaré.
41
Gusti
Yésus
terus
nyekel
tangané
botyahé
karo
ngomong:
“Talita
kum!”
Nèk
tyara
Jawa:
“Tangi
wuk!”
42
Sakwat
botyahé
tangi
terus
mlaku.
(Botyahé
umuré
rolas
taun.)
Wong
tuwané
botyahé
lan
murid-muridé
mau
pada
nggumun
banget.
43
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Aja
sampèk
wong
liya-liyané
krungu
bab
iki.”
Wong
tuwané
terus
dikongkon
ngekèki
mangan
botyahé.