1
Gusti
Yésus
mulangi
wong-wong
menèh
nang
pinggiré
mér
Galiléa.
Nanging
sangking
okèhé
wongé
sing
pada
ngrungokké,
Dèkné
terus
munggah
nang
prau
sing
nang
kono
terus
mulangi
sangka
kono.
Wong-wong
sing
ngrungokké
pada
ngadek
nang
pinggir.
2
Pirang-pirang
prekara
sing
dirembuk
karo
Gusti
Yésus.
Dèkné
nèk
mulangi
nganggo
gambar.
3
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Dirungokké
sing
apik.
Enèng
wong
budal
nang
kebon
arep
nyebar.
4
Dongé
nyebar,
wijiné
ènèng
sing
tiba
nang
pinggir
dalan
terus
dipangan
manuk.
5
Saloké
tiba
nang
panggonan
sing
atos,
sing
tipis
lemahé.
Ya
gelis
tukul,
nanging
kadung
panas
banter
terus
garing,
awit
ora
ènèng
oyoté.
6
(4:5)
7
Liyané
tiba
nang
panggonan
sing
okèh
eriné.
Wijiné
tukul,
nanging
kalah
karo
eri-eriné,
mulané
ya
ora
bisa
metu
wohé.
8
Nanging
uga
ènèng
wiji
sing
tiba
nang
lemah
apik.
Wiji
iki
tukul
sampèk
gedé
terus
ngetokké
woh
dadi
telung
puluh,
liyané
malih
swidak
lan
ènèng
liyané
sing
dadi
satus.”
9
Gusti
Yésus
terus
nutup
piwulangé
ngomong:
“Sapa
sing
nduwé
kuping,
dirungokké
sing
apik!”
10
Dongé
Gusti
Yésus
njagong
déwé,
terus
ènèng
wong
sing
mèlu
ngrungokké
piwulangé
mau
pada
teka
bareng
karo
murid
sing
rolas.
Wong-wong
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
ndunungké
gambar
mau.
11
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné:
“Ing
jaman
mbiyèn
Gusti
Allah
ora
ndunung-ndunungké
bab
iki,
nanging
saiki
kowé
wis
pada
ngerti
wewadiné
Kratoné
Gusti
Allah.
Nanging
kanggo
wong-wong
sing
ora
gelem
pretyaya,
Aku
sing
mulangi
nganggo
tembung-tembung
gambar.
12
Dadiné,
‘Senajana
pada
weruh,
nanging
ora
bisa
nitèni
lan
senajana
pada
ngrungokké
ora
bisa
dunung.
Awit
nèk
pada
nitèni
lan
pada
dunung,
wong-wong
kuwi
mesti
terus
pada
manut
marang
Gusti
Allah
lan
salahé
uga
bisa
dingapura.
Nanging
ora
pada
gelem.’”
13
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong-wong:
“Mosok
kowé
ora
pada
dunung
piwulangé
sangka
tembung
gambar
iki?
Lah
kepriyé
kowé
bisané
dunung
sing
liya-liyané?
14
Wong
sing
nyebar
kuwi
wong
sing
ngabarké
pituturé
Gusti
Allah.
15
Wiji-wiji
sing
tiba
nang
pinggir
dalan
kuwi
nggambarké
wong-wong
sing
krungu
pituturé
Gusti
Allah,
nanging
terus
pada
lali.
Sétan
mbuwang
pitutur
mau
sangka
atiné.
16
Wiji-wiji
sing
tiba
nang
panggonan
sing
atos,
kuwi
nggambarké
wong-wong
sing
krungu
lan
gelem
nampa
pituturé
Gusti
Allah.
Wong-wong
iki
terus
pada
seneng
lan
nduwèni
kabungahan.
17
Nanging
pituturé
Gusti
Allah
ora
ngoyot
ing
atiné.
Mung
demen
anyar
waé.
Nèk
katekan
kangèlan
lan
disengiti
karo
liyané,
jalaran
nurut
pituturé
Gusti
Allah,
wong-wong
iki
terus
semplak
pengandelé.
18
Wiji-wiji
sing
tiba
nang
tengahé
eri-eri
kuwi
nggambarké
wong-wong
sing
krungu
lan
nampa
pituturé
Gusti
Allah.
19
Nanging
terus
pada
bingung
bab
kauripan
ing
donya
lan
mung
mikirké
barang
sing
ora-ora,
awit
pada
kepéngin
sugih.
Mulané
terus
pada
lali
marang
pituturé
Gusti
Allah.
20
Nanging
wiji
sing
tiba
nang
lemah
sing
apik
kuwi
nggambarké
wong-wong
sing
krungu
pituturé
Gusti
Allah
terus
pada
pretyaya
sak
atiné.
Dadiné
pituturé
Gusti
Allah
ngetokké
woh
ing
uripé
wong
kuwi,
ping
telung
puluh,
liyané
swidak
lan
liyané
menèh
ping
satus.”
21
Gusti
Yésus
terus
mulangi
menèh:
“Pituturé
Gusti
Allah
kuwi
kenèng
dipadakké
karo
dian.
Apa
ènèng
wong
nyumet
dian
terus
ditutupi
ténggok
apa
didèkèk
nang
ngisor
kolong?
Ya
ora
ta!
Diané
mesti
didèkèk
nang
méja
apa
dityantèlké
nang
tyagaké.
22
Awit
apa
sing
didelikké
kuwi
mesti
kapan-kapan
bakal
dietokké
lan
apa
waé
sing
disimpen
kuwi
mesti
ya
supaya
kapan-kapan
dikétokké.
23
Sing
nduwé
kuping,
dirungokké
sing
apik.”
24
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Aja
namung
ngrungokké
karo
kupingmu
waé,
nanging
sembarang
kudu
mbok
pikir
sing
apik.
Nèk
kowé
ngrungokké
sing
tenanan,
mesti
kowé
ya
bakal
dunung
okèh
lan
pangertimu
bakal
mundak
terus.
25
Awit
sapa
sing
nggatèkké
marang
pituturku
bakal
mundak
okèh
kaweruhé,
nanging
sing
ora
gelem
nggugu,
senajana
ngerti
namung
setitik,
kuwi
waé
bakal
lali.”
26
Gusti
Yésus
neruské
tembungé:
“Kratoné
Gusti
Allah
kuwi
kenèng
dipadakké
karo
sakwijiné
wong
sing
nyebar
wiji
nang
keboné.
27
Sakwisé
nyebar
terus
ditinggal,
mbengi
turu,
ésuk
tangi,
suwi-suwi
wijiné
tukul
déwé
sampèk
gedé,
wongé
déwé
ora
ngerti
kepriyé
tukulé!
28
Lemahé
sing
nukulké,
sampèk
metu
wohé,
ndisiké
gagangé,
terus
ngembang
lan
metu
wulèné.
29
Nèk
pariné
wis
tuwa
terus
dierit,
awit
wis
wayahé
panèn.”
30
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kratoné
Gusti
Allah
kenèng
dipadakké
karo
apa
menèh?
31
Kenèng
dipadakké
karo
wiji
sing
tyilik
déwé.
32
Nanging
nèk
disebar
terus
tukul,
gedéné
ngungkuli
tanduran
liyané.
Pangé
gedé-gedé,
mulané
manuk-manuk
seneng
ngiyup
lan
nggawé
susuk
nang
kono.”
33
Gusti
Yésus
enggoné
mulangi
wong-wong
bab
pituturé
Gusti
Allah
ya
nganggo
tembung-tembung
gambar
ngono
kuwi,
sak
kuwaté
wong-wong
sing
ngrungokké.
34
Dèkné
ora
tau
mulangi
tanpa
nganggokké
tembung
gambar.
Nanging
nèk
Dèkné
déwé
karo
murid-muridé,
sembarang
didunung-dunungké.
35
Dongé
wis
surup
ing
dina
kuwi,
Gusti
Yésus
ngejèk
murid-muridé,
ngomong:
“Hayuk
pada
ngabrah!”
36
Gusti
Yésus
wis
nang
njeroné
prau.
Murid-muridé
terus
budal
numpak
prauné,
wong-wong
liyané
ditinggal
nang
daratan.
Enèng
prau-prau
liyané
mbarang
sing
mèlu.
37
Ora
let
suwi
terus
ènèng
angin
banter.
Ombaké
ngantemi
prauné
sampèk
kebek
banyu
lan
mèh
kelep.
38
Gusti
Yésus
malah
ijik
turu
nang
mburi,
bantalan.
Murid-muridé
terus
pada
nggugah
Dèkné
ngomong:
“Gusti,
apa
awaké
déwé
arep
mbok
ejarké
bèn
kelep?”
39
Gusti
Yésus
terus
tangi.
Angin
lan
ombak
dipréntah:
“Mandeka!”
Anginé
sakwat
mandek
lan
banyuné
malih
anteng.
40
Gusti
Yésus
terus
nyenèni
murid-muridé:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
wedi?
Apa
kowé
durung
pretyaya
marang
Aku?”
41
Murid-muridé
pada
wedi
banget
lan
takon
marang
sakpada-pada:
“Wong
iki
sapa
ta?
Angin
lan
banyu
kok
manut
marang
Dèkné?”