1
Ing
sakwijiné
dina
sabat
Gusti
Yésus
merdayoh
nang
omahé
sakwijiné
pengarepé
wong
Farisi
arep
pésta.
Wong-wong
sing
nang
kono
kabèh
pada
nyawang
marang
tindak-tanduké
Dèkné.
2
Terus
ènèng
wong,
sing
tangan
lan
sikilé
abuh,
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
3
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
para
guru
Kitab
lan
para
Farisi:
“Kitab
Sutyi
nglilani
wong
lara
ditambani
ing
dina
sabat
apa
ora?”
4
Wong-wong
ora
semaur
apa-apa.
Gusti
Yésus
terus
nyekel
wong
sing
lara
mau,
terus
diwaraské
lan
dikongkon
lunga.
5
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
para
guru
Kitab
lan
para
Farisi:
“Nèk
nang
tengahmu
ènèng
wong
sing
nduwé
anak
apa
nduwé
sapi
sing
ketyemplung
sumur
ing
dina
sabat,
mosok
ora
ndang
ditarik
munggah
anaké
apa
sapiné
ing
dina
sabat
kuwi?”
6
Para
guru
Kitab
lan
para
Farisi
ora
bisa
semaur
apa-apa.
7
Gusti
Yésus
nitèni
nèk
dayohé
pada
milih
njagong
nang
ngarep
déwé.
8
Mulané
Dèkné
terus
ngomong
ngéné:
“Nèk
kowé
diulemi
nang
kawinan,
kowé
aja
njagong
nang
jagongan
sing
nang
ngarep
déwé.
Awit
menawa
waé
sing
nduwé
gawé
wis
ngulemi
wong
liyané
sing
luwih
diajèni
tenimbang
kowé.
9
Mengko
wong
sing
ngulemi
kowé
kudu
nyuwun
kowé
kongkon
nggolèk
jagongan
liyané,
awit
jagongan
kuwi
wis
dityawiské
kanggo
wong
liya.
Dadiné
kowé
bakal
kisinan
lan
kepeksa
njagong
nang
mburi
déwé.
10
Mulané,
nèk
kowé
diulemi,
njagonga
nang
mburi
déwé,
supaya
sing
nduwé
omah
marani
kowé
lan
nyuwun
kowé:
‘Tak
suwun
njagong
nang
ngarep.’
Dadiné
kétok
nang
ngarepé
dayoh
liya-liyané
nèk
kowé
diajèni.
11
Awit
sapa
sing
ngunggahké
awaké
déwé,
kuwi
bakal
diedunké.
Lah
sapa
sing
asor,
kuwi
bakal
diunggahké.”
12
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
sing
ngulemi
Dèkné:
“Nèk
kowé
ngulemi
wong
diejèk
pésta,
senajana
awan
apa
mbengi,
aja
namung
ngulemi
kantya-kantyamu
apa
sedulur-sedulurmu,
apa
krandah
lan
tangga-teparomu
sing
sugih.
Awit
wong-wong
kuwi
bakal
mbales
ngulemi
kowé.
Dadiné
kowé
nampa
balesané
penggawému.
13
Nanging
nèk
kowé
nganakké
pésta,
ngulemana
wong
sing
mlarat,
wong
sing
ora
bisa
mlaku,
sing
lumpuh
lan
sing
lamur.
14
Kowé
mesti
bakal
nampa
berkah,
awit
wong-wong
kuwi
ora
bakal
bisa
mbales
apa-apa
marang
kowé.
Kowé
bakal
nampa
upahmu
sangka
Gusti
Allah,
mbésuk
nèk
wong
sing
wis
resik
atiné
bakal
ditangèkké
sangka
pati.”
15
Krungu
tembungé
Gusti
Yésus
kuwi
mau,
terus
ènèng
sakwijiné
dayoh
ngomong:
“Beja
tenan
wong
sing
kelilan
mèlu
pésta
ing
Kratoné
Allah!”
16
Gusti
Yésus
terus
ngekèki
gambar
ngéné:
“Enèng
wong
nganakké
pésta
gedé
lan
ngulemi
wong
okèh.
17
Sakdurungé
pésta
mau
diwiwiti,
wongé
kongkonan
wong
pada
marani
wong-wong
sing
diulemi,
tembungé:
‘Hayuk
pada
teka,
awit
sembarang
wis
ditata.’
18
Nanging
wong
kabèh
sing
diulemi
siji-siji
pada
nyuwun
dingapura
waé,
awit
ora
bisa
nekani.
Wong
sing
ndisik
déwé
ngomong:
‘Aku
entas
tuku
kebon.
Saiki
aku
arep
lunga
ndelok
keboné.
Nyuwun
ngapura
waé,
aku
ora
bisa
teka.’
19
Wong
sing
liyané
ngomong:
‘Aku
entas
tuku
sapi
limang
jodo.
Saiki
aku
arep
mbrana
njajal
sapi-sapi
mau
kanggo
nyambutgawé.
Aku
dingapura
waé,
ora
bisa
teka.’
20
Wong
liyané
sing
diulemi
ngomong:
‘Aku
entas
kawin,
aku
ora
bisa
teka.’
21
“Wong
sing
undang-undang
mau
terus
balik
lan
ngomongi
sing
nduwé
omah
bab
kuwi
mau
kabèh.
Krungu
tembungé
sing
undang-undang
mau
sing
nduwé
omah
terus
nesu
banget,
terus
ngomong:
‘Saiki
kana
ndang
pada
lungaa
nang
dalan-dalan
gedé
lan
tyilik
nang
kuta.
Kana
wong
sing
ora
nduwé,
sing
ora
bisa
mlaku,
sing
lamur
lan
sing
lumpuh
pada
digawa
mbréné
kabèh.’
22
Ora
let
suwi
kongkonan
mau
balik
lan
ngomong
marang
sing
nduwé
omah:
‘Kongkonanmu
wis
tak
lakoni,
nanging
jagongané
ijik
ènèng
okèh.’
23
Sing
nduwé
omah
terus
ngomong:
‘Kana
lunga
nang
dalan-dalan
nang
sak
njabané
kuta
lan
saben
wong
diulemi,
awit
omahku
kudu
kebek.
24
Ngandela,
wong
sing
pada
tak
ulemi
sing
ndisik
mau,
siji
waé
ora
ènèng
sing
bakal
mèlu
ngrasakké
suguhanku.’”
25
Wong
pirang-pirang
pada
gemruduk
ngetutké
Gusti
Yésus.
26
Dèkné
terus
minger
lan
ngomong:
“Sapa
sing
arep
dadi
muridku
kudu
gelem
kélangan
bapa-ibuné,
bojo-anaké,
seduluré
lanang
lan
wédok,
malah
uga
kudu
saguh
kélangan
awaké
déwé.
27
Sapa
ora
manggul
pentèngané
déwé
lan
ngetutké
Aku,
ora
bisa
dadi
muridku.
28
“Nèk
nang
tengahmu
ènèng
wong
nduwé
rantyaman
ngedekké
omah
duwur,
wong
kuwi
kudu
ngitung
ndisik
pira
kostuné.
Dadiné
ngerti,
duwité
tyukup
apa
ora
kanggo
ngostoni
sak
rampungé.
29
Nèk
ora
ngono,
wong
mau
sakwisé
masang
pondasi,
terus
ora
bisa
ngrampungké
omahé
duwur.
Saben
wong
sing
weruh
mesti
bakal
ngguyu
wongé
lan
ngomong:
‘Wong
kuwi
bisa
molai
ngedekké,
nanging
ora
bisa
ngrampungké.’
30
(14:29)
31
“Lan
menèh,
nèk
ènèng
ratu
sing
nduwé
soldat
10.000
arep
perang,
jalaran
diluruk
ratu
liyané
sing
nduwé
soldat
20.000,
apa
ratu
sing
ndisik
ora
arep
mikir-mikir
balané
tyukup
apa
ora
kanggo
nglawan
mungsuhé?
32
Nèk
kétok
nèk
ora
bakal
kuwat,
ratu
mau
kudu
kongkonan
metuki
ratu
sing
ngluruk.
Pumpung
mungsuhé
ijik
adoh,
takon
apa
penjalukané,
supaya
ora
usah
perang.”
33
Gusti
Yésus
terus
nutup
tembungé:
“Semono
uga
wong
bisa
dadi
muridku,
namung
nèk
gelem
kélangan
sembarang
nduwéné.”
34
Gusti
Yésus
terus
ngomong
menèh:
“Uyah
kuwi
pantyèn
apik,
nanging
nèk
ilang
rasané,
apa
sing
kenèng
kanggo
ngasinké?
35
Uyah
kuwi
wis
ora
ènèng
gunané,
ora
kanggo
lemah,
ora
kanggo
ngemès.
Apiké
namung
dibuwang.
Sapa
sing
nduwé
kuping,
pada
dirungokké!”