1
Ora
let
suwi
Gusti
Yésus
mlaku
turut
kuta-kuta
lan
désa-désa,
tujuané
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Kratoné
Gusti
Allah.
Rasul
rolas
uga
mèlu.
2
Kejaba
para
rasul
uga
ènèng
wong
wédok
siji-loro
sing
mèlu,
wong
wédok-wédok
sing
wis
ditambani
karo
Gusti
Yésus
sangka
lelara
lan
pangwasané
demit
kayadéné:
Maria,
sing
tyelukané
Makdaléna,
sing
demité
pitu
wis
dietokké.
3
Uga
Yohanah,
bojoné
Kusah.
Kusah
kuwi
ministeré
ratu
Hérodès.
Semono
uga
Susanah
lan
wong
wédok-wédok
liyané
pada
mèlu
Gusti
Yésus.
Wong
wédok-wédok
iki
enggoné
ngladèni
Gusti
Yésus
lan
para
rasul
disangga
sangka
sak
nduwéné
déwé.
4
Wong
pirang-pirang
sangka
kuta-kuta
kabèh
pada
teka
terus.
Kadung
kabèh
wis
ngumpul,
Gusti
Yésus
terus
mulangi
nganggo
gambar
ngéné:
5
“Enèng
sakwijiné
wong
budal
nyebar.
Sak
barengé
nyebar
ènèng
wiji
sing
tiba
nang
dalan,
terus
kepidek-pidek
wong
liwat
lan
uga
ènèng
sing
dipangan
manuk.
6
Enèng
wiji
uga
sing
tiba
nang
lemah
atos.
Kadung
molai
tukul
terus
garing,
awit
lemahé
garing.
7
Enèng
wiji
liyané
menèh
tiba
nang
tengahé
eri-eri.
Kadung
tukul
terus
ketyepit
karo
eri-eri
mau,
terus
mati.
8
Nanging
uga
ènèng
wiji
sing
tiba
nang
lemah
apik.
Wiji
iki
terus
tukul
lan
ngetokké
woh
okèh,
atusan.”
Gusti
Yésus
terus
nutup
tembungé
kuwi
ngomong
ngéné:
“Sapa
sing
nduwé
kuping,
rungokké
sing
apik
tembungku
mau.”
9
Para
rasul
terus
takon
marang
Gusti
Yésus
apa
tegesé
gambar
wong
nyebar
kuwi
mau.
10
Saurané
Gusti
Yésus:
“Pituturé
Kratoné
Gusti
Allah
sing
kasimpen
wis
diudarké
marang
kowé.
Nanging
wong-wong
liya
mung
diwulangi
nganggo
tembung
gambar,
supaya,
senajana
nyawang,
nanging
ora
weruh
lan
senajana
krungu,
nanging
ora
dunung.”
11
Gusti
Yésus
terus
ndunungké
gambar
wong
nyebar
mau
ngéné:
“Wiji
kuwi
pituturé
Gusti
Allah.
12
Wiji
sing
tiba
nang
dalan
kuwi
nggambarké
wong
sing
krungu
pituturé
Gusti
Allah.
Nanging
Sétan
terus
teka
nyaut
pitutur
mau
sangka
atiné
wongé.
Dadiné
wongé
terus
ora
bisa
pretyaya
lan
ora
bisa
nemu
keslametan.
13
Lah
wiji
sing
tiba
nang
lemah
atos
kuwi
nggambarké
wong
sing
krungu
pituturé
Gusti
Allah
lan
nampa
karo
bungah.
Nanging
pituturé
ora
ngoyot
tenan,
wongé
sing
pretyaya
namung
sedilut.
Nèk
kangèlan
teka,
wongé
terus
semplak
pengandelé.
14
Wiji
sing
tiba
nang
tengahé
tukulan
eri
kuwi
nggambarké
wong
sing
ngrungokké
pituturé
Gusti
Allah,
nanging
pitutur
mau
kalah
karo
rasa
sumelang,
kasugihan
lan
kesenengané
donya.
Dadiné
pitutur
mau
ora
bisa
mrasuk
ing
ati
lan
ora
bisa
ngetokké
pretyaya
sing
mantep.
15
Lah
wiji
sing
tiba
nang
lemah
apik
kuwi
nggambarké
wong
sing
ngrungokké
pituturé
Gusti
Allah,
terus
mikir
pitutur
kuwi
nganggo
ati
sing
resik,
terus
dilakoni.
Dadiné
pitutur
kuwi
nukulké
pretyaya
sing
mantep
ing
atiné
wong
kuwi.”
16
Gusti
Yésus
neruské
piwulangé
ngéné:
“Mosok
ènèng
wong
nyumet
dian
terus
dikrukupi
ténggok
apa
didèkèk
nang
ngisor
ambèn?
Mesti
ora.
Diané
mesti
didèkèk
nang
méja,
supaya
sapa
waé
sing
mlebu
bisa
weruh
padangé.
17
“Awit
barang
sing
kasimpen
mesti
bakal
metu
lan
prekara
sing
didelikké
mesti
bakal
kétok
lan
dikabar-kabarké.
18
“Mulané,
dipikir
sing
apik
kepriyé
enggonmu
ngrungokké
pitutur
iki.
Awit
sapa
sing
wis
nduwé
bakal
ditambahi,
nanging
sapa
sing
ora
nduwé
apa-apa
malah
bakal
karebut
apa
sing
dikira
diduwèni.”
19
Gusti
Yésus
diparani
karo
ibuné
lan
sedulur-seduluré,
nanging
sangking
okèhé
wong,
wong-wong
kuwi
ora
bisa
nyedeki
Dèkné.
20
Terus
ènèng
wong
ngomongi
Dèkné
ngéné:
“Guru,
ibumu
lan
sedulur-sedulurmu
nang
njaba,
kepéngin
metuki
Kowé.”
21
Nanging
Gusti
Yésus
semaur:
“Ibuku
lan
sedulur-sedulurku
kuwi
kabèh
wong
sing
ngrungokké
lan
nindakké
pituturé
Gusti
Allah.”
22
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
pada
numpak
prau.
Gusti
Yésus
ngomong
marang
murid-murid
mau:
“Hayuk
pada
ngabrah.”
Terus
budal.
23
Nanging
sak
barengé
ngabrah
Gusti
Yésus
keturon.
Lah
terus
dadakan
waé
nang
mér
kono
ènèng
ombak
gedé
teka.
Prauné
kelebon
banyu
sampèk
medèni.
24
Murid-murid
mau
terus
nggugah
Gusti
Yésus
ngomong:
“Guru,
Guru,
awaké
déwé
kelep!”
Gusti
Yésus
terus
tangi
lan
angin
lan
ombaké
terus
dipréntah
kongkon
mandek.
Angin
lan
ombaké
ya
terus
anteng.
25
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
murid-muridé:
“Lah
endi
pengandelmu?”
Murid-murid
mau
pada
wedi
lan
nggumun
banget,
terus
pada
ngomong
marang
sakpada-pada:
“Wong
iki
sapa
ta,
kok
angin
lan
ombak
manut
marang
tembungé?”
26
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
pada
numpak
prau
terus
tekan
bawah
Gérasa,
nang
wétané
bawah
Galiléa.
27
Kadung
Gusti
Yésus
wis
medun
nang
daratan
terus
ènèng
wong
lanang
sing
dikwasani
demit
marani
Dèkné.
Wong
mau
tekané
sangka
kuta
lan
ya
wis
suwi
wongé
ora
nganggo
salin
lan
ora
manggon
nang
omah.
Manggoné
nang
guwa-guwa
sing
dienggo
ngubur
wong
mati.
28
Kadung
weruh
Gusti
Yésus
wongé
terus
mbengok
lan
niba
nang
ngarepé,
terus
ngomong
karo
swara
banter:
“Yésus,
Anaké
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
aku
arep
mbok
kapakké?
Aku
nyuwun
tenan,
aku
aja
dipilara.”
29
Wongé
ngomong
ngono
kuwi,
awit
demité
wis
dipréntah
karo
Gusti
Yésus
kongkon
metu.
Awit
demité
ajek
ngèrèt-èrèt
wongé.
Wongé
wis
dilebokké
nang
setrapan
lan
diranté
tangan
lan
sikilé
karo
wong-wong,
nanging
meksa
bisa
medot
terus
digawa
karo
demité
nang
wustèn.
30
Gusti
Yésus
terus
nakoni
wongé:
“Sapa
jenengmu?”
Semauré:
“Jenengku
Légiun,”
awit
demit
pirang-pirang
manggon
nang
awaké
wongé.
31
Demit-demit
mau
terus
nyuwun
marang
Gusti
Yésus,
supaya
ora
ditundung
mlebu
nang
jurangé
wong
mati.
32
Tyedek
karo
panggonan
kono
ènèng
babi
pirang-pirang
pada
nggolèk
pangan
nang
gunungan.
Demit-demité
pada
nyuwun
marang
Gusti
Yésus,
supaya
kelilan
mlebu
nang
babi-babi
kuwi.
Gusti
Yésus
nglilani.
33
Demit-demité
terus
pada
metu
sangka
wongé,
terus
pada
mlebu
nang
babi-babiné.
Babi-babi
mau
terus
pada
njegur
nang
mér
sangka
gunungan
kono,
terus
pada
mati.
34
Wong-wong
sing
angon
babi-babi
mau
weruh
lelakon
kuwi,
terus
pada
mblayu
nang
kuta
ngomong-omongké
bab
lelakon
mau
nang
kuta
kono
lan
désa-désa
nang
sak
kiwa-tengené.
35
Wong-wong
sing
krungu
terus
pada
budal
ndelok
lelakon
mau.
Kadung
marani
Gusti
Yésus
terus
pada
weruh
wongé
sing
mauné
dikwasani
demit.
Wongé
njagong
nang
sandingé
sikilé
Gusti
Yésus,
saiki
wis
nganggo
salin
lan
sirahé
wis
waras.
Wong-wong
sing
sangka
kuta
mau
malah
terus
pada
wedi.
36
Wong-wong
liyané
sing
pada
weruh
déwé
terus
pada
ngomongké
bab
enggoné
Gusti
Yésus
nundung
demit-demit
sing
ngwasani
wong
mau.
37
Wong
kabèh
nang
bawah
Gérasa
kono
terus
pada
nyuwun
banget
marang
Gusti
Yésus,
supaya
lunga
sangka
panggonan
kono,
awit
wong-wong
pada
wedi
banget.
Mulané
Gusti
Yésus
ya
terus
numpak
prau
lunga
sangka
kono,
arep
balik
nang
panggonan
sing
ndisik.
38
Wong
sing
mauné
dikwasani
demit
terus
nyuwun
banget
marang
Gusti
Yésus
arep
mèlu
Dèkné.
Nanging
Gusti
Yésus
ora
nglilani.
39
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kana
kowé
balik
nang
désamu
waé
lan
wong-wong
diomongi
bab
sing
ditindakké
karo
Gusti
Allah
ing
uripmu.”
Wongé
ya
terus
balik
lan
wong
sak
kuta
kabèh
diomongi
apa
sing
ditindakké
karo
Gusti
Yésus
ing
uripé
dèkné.
40
Kadung
Gusti
Yésus
balik
lan
tekan
nggoné,
Dèkné
dipetuk
wong
pirang-pirang
sing
pada
bungah,
awit
wong-wong
pantyèn
wis
ngarep-arep
Dèkné.
41
Nang
kono
ènèng
wong
marani
Gusti
Yésus.
Wongé
jenengé
Jairus,
pengarepé
sinaguk
kono.
Jairus
niba
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
lan
nyuwun
banget
marang
Dèkné
kongkon
teka
nang
omahé.
42
Jairus
nduwé
anak
namung
siji,
anak
wédok
sing
umuré
rolas
taun.
Botyahé
lara
nemen,
wis
arep
mati.
Gusti
Yésus
terus
budal
nang
omahé
Jairus.
Nang
dalan
wong-wong
pada
desek-desekan
arep
mèlu
Gusti
Yésus.
43
Nang
kono
ènèng
wong
wédok
sing
wis
rolas
taun
suwéné
lara
ngetokké
getih.
Bandané
wis
entèk
kanggo
mbayar
dokter,
nanging
durung
bisa
mari.
44
Wong
wédok
mau
bisa
nyedeki
Gusti
Yésus
sangka
mburi,
terus
ndemèk
gombyoké
saliné.
Sakwat
getihé
mampet.
45
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Sapa
sing
ndemèk
Aku?”
Jalaran
ora
ènèng
sing
ngaku,
mulané
rasul
Pétrus
terus
semaur:
“Gusti,
wong
sing
ngesuk-esuk
Kowé
okèhé
kaya
ngéné
iki,
lah
kok
Kowé
takon
sapa
sing
ndemèk
Kowé?”
46
Nanging
Gusti
Yésus
ngomong:
“Enèng
wong
sing
ndemèk
Aku.
Aku
krasa,
awit
ènèng
kekuwatan
metu
sangka
awakku.”
47
Kadung
wong
wédok
mau
ngerti
nèk
konangan,
wongé
terus
niba
nang
ngarepé
Gusti
Yésus.
Nang
ngarepé
wong
okèh
kono
wong
wédok
mau
terus
ngomong
kenèng
apa
dèkné
kok
ndemèk
saliné
Gusti
Yésus
lan
kepriyé
enggoné
dèkné
bisa
mari
sakwat.
48
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Bener
kowé
Wuk,
pantyèn
pengandelmu
sing
marakké
kowé
mari.
Kana
mlaku
sing
apik-apik.”
49
Dongé
Gusti
Yésus
ijik
ngomong
iku,
kok
ènèng
wong
teka
sangka
omahé
Jairus
terus
ngomong:
“Bapak
Jairus
ora
usah
ngrusui
Guruné
menèh,
awit
anaké
wis
ninggal!”
50
Gusti
Yésus
krungu
kabaré
wong
mau,
terus
ngomong
marang
Jairus:
“Jairus,
aja
bingung,
ngandela
waé,
anakmu
bakal
mari.”
51
Tekan
omahé
Jairus
Gusti
Yésus
ora
nglilani
wong
liyané
mèlu
Dèkné.
Namung
rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus
lan
wong
tuwané
botyahé
éntuk
mèlu
mlebu.
52
Wong-wong
pada
sedi
lan
pada
nangisi
botyahé.
Gusti
Yésus
ngomong
marang
wong-wong
kuwi:
“Aja
pada
nangis.
Botyahé
ora
mati,
namung
turu!”
53
Wong-wong
pada
ngguyu,
awit
ngerti
nèk
botyahé
wis
mati
tenan.
54
Gusti
Yésus
terus
nyekel
tangané
botyahé,
terus
dityeluk:
“Wuk,
tangia!”
55
Botyahé
terus
urip
menèh,
terus
sakwat
ngadek.
Gusti
Yésus
terus
ngongkon
ngekèki
mangan
botyahé.
56
Wong
tuwané
botyahé
nggumun
banget.
Nanging
Gusti
Yésus
menging
ngabar-ngabarké
bab
lelakon
kuwi.