1
Sakwisé
rampung
enggoné
memulang
marang
wong-wong,
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
kuta
Kapèrnakum.
2
Nang
kono
ènèng
sakwijiné
ofisir
Rum
sing
nduwé
slaf
sing
ditrésnani
tenan.
Slaf
iki
lara
nemen,
wis
arep
mati.
3
Kadung
ofisir
mau
krungu
bab
Gusti
Yésus,
dèkné
terus
kongkonan
pengarepé
wong
Ju
siji-loro
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
supaya
teka
nang
omahé
lan
nambani
slafé.
4
Wong-wong
sing
dikongkon
mau
terus
budal
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Kadung
wis
tekan
terus
pada
nyuwun
banget
marang
Dèkné
ngomong:
“Mbok
ofisir
iki
ditulungi
ta,
awit
ora
ènèng
ilangé.
5
Wongé
trésna
marang
bangsané
awaké
déwé,
wujuté
dèkné
nggawèkké
sinaguk
awaké
déwé.”
6
Gusti
Yésus
terus
mèlu
wong-wong
mau.
Kadung
wis
tyedek
omahé,
ofisiré
terus
kongkonan
kantya-kantyané
metuki
Gusti
Yésus,
kongkon
ngomong:
“Guru,
ora
usah
nglumui
teka
nang
omahku.
Aku
ora
pantes
mbok
dayohi.
7
Aku
déwé
ya
rumangsa
ora
pantes
mara
nang
nggonmu.
Mbok
ngetokké
tembung
sak
ketyap
waé,
mesti
slafé
bisa
mari.
8
Awit
aku
déwé
ya
ing
sak
ngisoré
penggedéku
lan
aku
déwé
uga
nduwé
soldat-soldat
ing
sak
ngisorku
sing
kudu
manut
marang
aku.
Nèk
aku
mréntah
sing
siji
ngomong:
Kana
lunga,
wongé
ya
lunga
lan
liyané
tak
tyeluk:
réné,
wongé
mesti
teka.
Nèk
aku
ngomong
karo
slafku:
iki
ditandangi,
mesti
ya
ditandangi.”
9
Gusti
Yésus
nggumun
krungu
tembungé
ofisir
mau.
Dèkné
terus
ndelokké
wong-wong
sing
pada
mèlu,
terus
ngomong:
“Tenan,
Aku
durung
tau
tumon
wong
sing
nduwé
pengandel
semono
gedéné.
Ing
sak
tengahé
wong
Israèl
waé
ora
ènèng!”
10
Kadung
wis
balik
menèh,
wong-wong
sing
dikongkon
metuki
Gusti
Yésus
mau
terus
pada
weruh
nèk
slaf
sing
lara
wis
mari.
11
Ora
let
suwi
Gusti
Yésus
terus
budal
nang
kuta
Nain.
Murid-muridé
ya
mèlu
lan
wong
pirang-pirang
pada
ngetutké.
12
Kadung
Gusti
Yésus
wis
mèh
tekan
lawangé
kuta
kono,
kok
ènèng
wong
mati
dipanggul
metu.
Sing
mati
kuwi
botyah
enom,
anak
sing
ora
ènèng
tunggalé.
Ibuné
wis
randa.
Wong
pirang-pirang
sangka
kuta
kono
pada
mèlu
layat.
13
Gusti
Yésus
terus
melas
marang
mbok
randa
mau,
Dèkné
krasa
sedi
uga.
Mulané
terus
ngomong:
“Aja
nangis
Bu!”
14
Gusti
Yésus
nyedeki
bandosané
terus
didemèk.
Wong-wong
sing
manggul
bandosané
pada
mandek.
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Lik,
Aku
ngomong
marang
kowé,
tangi!”
15
Botyah
sing
mati
mau
terus
jenggèlèk
njagong,
terus
molai
ngomong.
Gusti
Yésus
terus
masrahké
botyahé
marang
ibuné.
16
Wong
kabèh
pada
wedi
terus
ngluhurké
Gusti
Allah
ngomong:
“Enèng
nabi
gedé
tangi
nang
tengahé
awaké
déwé.
Gusti
Allah
wis
teka
arep
nylametké
umaté!”
17
Kabar
bab
Gusti
Yésus
iki
terus
mrèmèn-mrèmèn
nang
bawah
Yudéa
sak
kabèhé
lan
uga
nang
sak
kiwa-tengené.
18
Yohanes
krungu
kabar
bab
Gusti
Yésus
sangka
murid-muridé.
19
Dèkné
terus
nyeluk
murid
loro
dikongkon
nang
nggoné
Gusti
Yésus
kongkon
takon
ngéné:
“Apa
Kowé
kuwi
Kristus
sing
wis
ketulis
nèk
bakal
teka,
apa
awaké
déwé
kudu
ngentèni
wong
liyané?”
20
Kadung
murid
loro
mau
wis
tekan
nggoné
Gusti
Yésus,
terus
ngomong:
“Yohanes
Pembaptis
sing
ngongkon
awaké
déwé
teka
nang
nggonmu
kongkon
takon
apa
Kowé
kuwi
Kristus
sing
kudu
teka,
apa
awaké
déwé
kudu
ngentèni
wong
liyané?”
21
Ing
waktu
kuwi
peneré
Gusti
Yésus
ijik
nambani
wong
pirang-pirang
sing
lara;
demit-demit
ditundungi
lan
wong
sing
lamur
ditambani
bisa
weruh
menèh.
22
Gusti
Yésus
terus
semaur
ngéné
marang
wong
loro
mau:
“Kana
balik
nang
nggoné
Yohanes.
Kana
diomongi
bab
apa
sing
kowé
weruh
lan
krungu.
Kana
Yohanes
diomongi
nèk
wong
lamur
bisa
weruh
menèh,
wong
lumpuh
bisa
mlaku
menèh,
wong
lara
lépra
bisa
resik
menèh
awaké,
wong
budek
bisa
krungu
menèh,
wong
mati
urip
menèh
lan
kabar
kabungahané
Gusti
Allah
digelarké
marang
wong
sing
ora
nduwé.
23
Beja
wong
sing
ora
mangu-mangu
bab
Aku.”
24
Sakwisé
murid-muridé
Yohanes
lunga,
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné
bab
Yohanes
marang
wong-wong:
“Dongé
kowé
marani
Yohanes
nang
wustèn
kaé,
sakjané
kowé
pada
mikir
bakal
weruh
apa?
Apa
ndarani
bakal
weruh
damèn
sing
keterak
angin
rana-réné?
Lak
ya
ora ta?
25
Lah
ndarani
arep
weruh
apa?
Apa
wong
sing
nganggo
salin
sing
larang.
Wong-wong
sing
saliné
apik-apik
lan
uripé
adus
banda
kuwi
manggoné
nang
palès.
26
Lah
kowé
nang
wustèn
nggolèki
apa?
Apa
pada
kepéngin
weruh
nabi?
Ya
bener!
Kowé
malah
weruh
wong
sing
ngungkuli
nabi.
27
Awit
Yohanes
kuwi
kongkonané
Gusti
Allah
sing
tekané
wis
ketulis
nang
Kitab
ngéné:
‘Gusti
Allah
ngomong:
iki
kongkonanku,
sing
tak
kongkon
budal
ndisik
nggawèkké
dalan
Kowé!’”
28
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Tembungku
iki
dirungokké:
ing
sak
tengahé
wong
kabèh
ing
donya
kéné
ora
ènèng
wong
sing
ngungkuli
Yohanes
Pembaptis.
Nanging
senajan
ngono,
wong
sing
tyilik
déwé
ing
Kratoné
Gusti
Allah
gedéné
ijik
ngungkuli
Yohanes.”
29
Wong
kabèh
sing
krungu
tembungé,
uga
wong-wong
belasting,
pada
ngakoni
nèk
Gusti
Allah
bener
lan
pada
njaluk
dibaptis
karo
Yohanes.
30
Nanging
para
Farisi
lan
para
guru
Kitab
pada
nampik
apa
sing
dikarepké
Gusti
Allah
ing
uripé.
Mulané
ora
pada
mèlu
njaluk
dibaptis
karo
Yohanes.
31
Gusti
Yésus
terus
ngomong
menèh:
“Wong-wong
jaman
saiki
kenèng
tak
padakké
karo
apa ya?
32
Eling-éling
kaya
botyah-botyah
sing
dolanan
nang
lataré
pasar;
sing
sak
krompol
ngomong
karo
liyané:
‘Kowé
tak
mainké
lagu
kabungahan,
nanging
ora
gelem
njogèt;
wis
tak
kidungké
lagu
kasusahan,
kowé
ora
nangis!’
33
Dongé
Yohanes
teka,
dèkné
pasa
lan
ora
ngombé
anggur,
lah
kowé
ngomong
jaréné
Yohanes
kelebon
demit.
34
Lah
nanging
dongé
Anaké
Manungsa
teka,
Dèkné
mangan
lan
ngombé,
kowé
ngomong:
‘Delokké
kaé,
wong
murka
lan
tukang
ngombé,
kantyané
wong
belasting
lan
wong
ala!’
35
Nanging
Gusti
Allah
gedé
kaweruhé
lan
kuwi
diwujutké
karo
wong-wong
sing
pada
nampa
kaweruhé.”
36
Sakwijiné
wong
Farisi,
jenengé
Simon,
nyuwun
marang
Gusti
Yésus
teka
lan
mangan
nang
omahé.
Gusti
Yésus
ya
terus
teka
nang
omahé
Simon
terus
njagong.
37
Nang
kuta
kono
ènèng
sakwijiné
wong
wédok
sing
nglakoni
urip
dosa.
Kadung
wong
wédok
iki
krungu
nèk
Gusti
Yésus
merdayoh
nang
omahé
Simon,
wong
Farisi,
dèkné
terus
teka
nggawa
botol
isiné
lenga
wangi.
38
Wong
wédoké
terus
ngadek
nang
mburiné
Gusti
Yésus,
nang
sebelah
sikilé,
terus
nangis.
Eluhé
tumètès
nelesi
sikilé
Gusti
Yésus,
terus
dilapi
karo
rambuté.
Wong
wédok
mau
terus
ngambungi
sikilé
Gusti
Yésus,
terus
diusapi
karo
lenga
wangi.
39
Simon,
sing
ngampirké
Gusti
Yésus,
weruh
sing
ditindakké
karo
wong
wédok
kuwi
terus
nggagas:
“Nèk
Yésus
kuwi
nabi
tenan,
mesti
Dèkné
ya
ngerti
nèk
wong
wédok
sing
ndemèk
sikilé
kuwi
wong
dosa?”
40
Mulané
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
Simon:
“Simon,
aku
arep
nduwé
omong
setitik
marang
kowé!”
Simon
semaur:
“Mangga
Guru,
mangga!”
41
Tembungé
Gusti
Yésus
marang
Simon
ngéné:
“Enèng
wong
loro
nduwé
utang
karo
wong
sing
tukang
ngutangi
duwit.
Sing
siji
utangé
500.000
pérak,
sing
liyané
50.000
pérak.
42
Kabèh
loro
ora
bisa
mbayar
utangé,
mulané
wong
sing
ngutangi
duwité
ngomong
marang
wong
loro
kuwi
nèk
wis
ora
usah
mbayar
utangé.
Saiki
Aku
takon
marang
kowé
Simon:
Wong
sing
endi
sing
luwih
gedé
katrésnané
marang
wong
sing
ngutangi
duwité?”
43
Simon
semaur:
“Tak
kira
ya
wong
sing
luwih
okèh
utangé!”
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kowé
bener.”
44
Gusti
Yésus
terus
ndelokké
wong
wédoké
karo
ngomong
marang
Simon:
“Kowé
weruh
wong
wédok
iki!
Dongé
Aku
mlebu
nang
omahmu,
kowé
ora
nyawisi
banyu
kanggo
wisuh
sikil,
nanging
wong
wédok
iki
nelesi
sikilku
nganggo
eluhé
terus
diusapi
karo
rambuté.
45
Dongé
Aku
mlebu
omahmu
Aku
ora
mbok
ambung,
nanging
wong
wédok
iki
ora
lèrèn
enggoné
ngambungi
sikilku,
wiwit
Aku
teka
nang
omahmu.
46
Kowé
ora
nglengani
sirahku,
nanging
wong
wédok
iki
nglengani
sikilku
karo
lenga
wangi.
47
Ngertia,
katrésnané
wong
iki
sing
semono
gedéné,
ngétokké
sepira
gedéné
dosané
wongé
sing
wis
dingapura
karo
Gusti
Allah.
Wong
sing
nampa
pangapura
mung
setitik,
katrésnané
ya
setitik.”
48
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
wédoké:
“Dosamu
kabèh
wis
dingapura.”
49
Wong-wong
sing
bebarengan
mangan
karo
Gusti
Yésus
terus
pada
rasan-rasan:
“Wong
kuwi
sapa
ta
kok
wani
ngapura
dosané
manungsa?”
50
Nanging
Gusti
Yésus
ngomong
marang
wong
wédok
mau:
“Pengandelmu
sing
nylametké
kowé.
Wis,
kana
mlaku
sing
apik-apik.”