1
Sakwisé
kuwi
rasul
Paulus
terus
lunga
sangka
kuta
Aténe
budal
nang
kuta
Korinta.
2
Nang
Korinta
kono
rasul
Paulus
kepetuk
karo
wong
Ju
sing
jenengé
Akwila,
wong
sangka
kuta
Pontus.
Akwila
durung
suwi
teka
sangka
negara
Itali
karo
bojoné
sing
jenengé
Priskila.
Tekané
nang
kuta
Korinta
kono,
jalaran
ratuné
Rum
sing
jenengé
Klaudius,
ngusir
wong
Ju
kabèh
kongkon
lunga
sangka
kuta
Rum.
3
Rasul
Paulus
terus
nggolèki
omahé
Akwila
lan
Priskila
terus
manggon
karo
brayat
kuwi
lan
nyambutgawé
bebarengan
karo
wong-wong
kuwi,
awit
kerjanané
tunggalé,
yakuwi
nggawèni
omah
lulang.
4
Saben
dina
sabat
rasul
Paulus
nggelarké
pituturé
Gusti
nang
sinaguk,
tujuané
ndunung-ndunungké
marang
wong-wong
Ju
lan
Grik,
supaya
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus
Kristus.
5
Sakwisé
Silas
lan
Timotius
teka
sangka
Masedonia,
rasul
Paulus
terus
namung
merlokké
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
Kristus,
ndunungké
marang
wong
Ju,
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Kristus.
6
Nanging
wong-wong
malah
pada
nampik
lan
ngolok-olok,
mulané
rasul
Paulus
terus
ngebutké
lemahé
sangka
saliné
karo
ngomong:
“Nèk
kowé
kenèng
sangsara,
kuwi
ya
salahmu
déwé.
Aku
ora
nduwé
salah
apa-apa
marang
kowé.
Wiwit
saiki
aku
arep
marani
wong
liya-liya
bangsa.”
7
Wong-wong
mau
terus
ditinggal
lunga
karo
rasul
Paulus.
Dèkné
terus
mondok
nang
omahé
wong
sing
dudu
Ju
sing
jenengé
Titius
Yustus.
Wong
iki
mèlu
agama
Ju
lan
omahé
nang
jèjèré
sinaguk.
8
Penggedéné
sinaguk
sing
jenengé
Krispus
sak
brayaté
uga
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
Uga
wong
liya-liyané
menèh
nang
Korinta
kono
pada
ngrungokké
kabar
kabungahan
sing
digelarké
karo
rasul
Paulus
lan
wong-wong
kuwi
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus.
Wong-wong
sing
pretyaya
mau
terus
pada
dibaptis.
9
Ing
sakwijiné
wengi
Gusti
Allah
ngomong
marang
rasul
Paulus
ing
njeroné
weweruh.
Tembungé
ngéné:
“Paulus,
aja
wedi!
Diteruské
enggonmu
nggelarké
kabar
kabungahan
lan
aja
mandek,
awit
Aku
ngréwangi
kowé.
10
Nang
kuta
kéné
okèh
wong
sing
bakal
dadi
umatku,
mulané
aja
wedi,
awit
ora
ènèng
wong
sing
bakal
nggawé
ala
marang
kowé.”
11
Mulané
rasul
Paulus
enggoné
manggon
nang
kuta
kono
ya
sampèk
setaun
setengah
suwéné,
karo
mulangi
wong-wong
bab
pituturé
Gusti
Allah.
12
Nanging
kadung
Galio
dadi
gramang
nang
distrik
Akaya,
wong
Ju
terus
ngroyok
rasul
Paulus.
Rasul
Paulus
dityekel
terus
digawa
nang
ngarepé
kantor
kruton.
13
Wong-wong
ngelahké
rasul
Paulus
ngomong
ngéné:
“Wong
iki
ngejèk
wong
okèh
nyembah
marang
Gusti
Allah
nganggo
patrap
sing
séjé
karo
pernatané
agamané
awaké
déwé.”
14
Kadung
rasul
Paulus
ijik
arep
nyauri
kelahan
mau,
gramang
Galio
terus
ngomong
ngéné
marang
wong-wong
Ju
kuwi:
“Kowé
wong
Ju,
nèk
wong
iki
nerak
pernatané
negara
apa
nglakoni
salah
sing
gedé,
pantyèn
bener
aku
nampa
kelahanmu.
15
Nanging
prekara
sing
marakké
padu
iku
lak
bab
tembung
lan
jeneng
lan
prekara-prekara
bab
pernatan-pernatan
agamamu
déwé.
Prekara
kaya
ngono
kuwi
kudu
mbok
urusi
déwé.
Aku
emoh
ngetokké
tembung
bab
kuwi!”
16
Wong-wong
Ju
mau
terus
dikongkon
metu
kabèh.
17
Sakwisé
kuwi
wong-wong
terus
nyekel
Sostenès,
penggedéné
sinaguk
kono.
Wongé
digebuki
nang
ngarepé
kruton
kono.
Nanging
gramang
Galio
ora
ngrèwès
blas.
18
Rasul
Paulus
ijik
rada
suwi
menèh
nang
Korinta
kono.
Sakwisé
kuwi
dèkné
terus
lunga
sangka
kono,
numpak
kapal
karo
Priskila
lan
Akwila,
budal
nang
bawah
Siria.
Sakdurungé
budal
rasul
Paulus
nyukur
rambuté
nang
kuta
Kèngkréa,
kanggo
netepi
janjiné.
19
Kadung
tekan
kuta
Efése,
rasul
Paulus
terus
ninggal
Priskila
lan
Akwila,
terus
mlebu
nang
sinaguk
lan
ngomongké
bab
pituturé
Gusti
marang
wong-wong Ju.
20
Wong-wong
kuwi
nyuwun
marang
rasul
Paulus,
supaya
rada
suwi
nang
kono,
nanging
dèkné
ora
bisa.
21
Mulané
rasul
Paulus
ngomong:
“Nèk
Gusti
Allah
nglilani,
suk
menèh
aku
balik
mbréné.”
Rasul
Paulus
terus
lunga
sangka
kuta
Efése.
22
Tekan
kuta
Sésaréa
rasul
Paulus
mlaku
terus,
budal
nang
kuta
Yérusalèm,
arep
niliki
pasamuan
nang
kono.
Sakwisé
kuwi
dèkné
terus
budal
nang
kuta
Antioki.
23
Rasul
Paulus
ora
suwi
nang
kuta
Antioki
kono,
nanging
dèkné
terus
lunga
turut
bawah
Galasia
lan
Frigia,
tujuané
ngantepké
pengandelé
sedulur-sedulur
tunggal
pretyaya
nang
kono.
24
Nang
kuta
Efése
ènèng
wong
Ju
teka
sing
jenengé
Apolos,
lairan
sangka
kuta
Alèksandria.
Apolos
kuwi
wong
sing
bisa
nggelarké
pituturé
Gusti
lan
dèkné
ya
jeru
pangertiné
bab
Kitab
Sutyi.
25
Apolos
wis
nampa
piwulang
bab
dalané
Gusti,
mulané
dèkné
bisa
mulangké
bab
Gusti
Yésus
karo
ati
sing
semanget,
senajan
dèkné
namung
ngerti
bab
baptisané
Yohanes
Pembaptis.
26
Uga
nang
sinaguk
Apolos
mulangi
karo
kendel.
Kadung
Priskila
lan
Akwila
krungu
piwulangé,
Apolos
terus
diampirké
nang
omahé,
supaya
bisa
didunung-dunungké
sing
tyeta
bab
piwulang
Kristen
sak
kabèhé.
27
Sakwisé
kuwi
Apolos
kepéngin
budal
nang
bawah
Akaya.
Sedulur-sedulur
Kristen
nang
Efése
kono
pada
bungah
karo
pikiran
kuwi,
mulané
terus
nggawani
layang,
supaya
sedulur-sedulur
nang
bawah
Akaya
kono
pada
nampa
Apolos
sing
apik.
Kadung
teka
nang
Akaya,
Apolos
bisa
ngantepké
pengandelé
sedulur-sedulur
nang
kono,
jalaran
sangka
kabetyikané
Gusti
Allah.
28
Nang
sak
tengahé
wong
pirang-pirang
Apolos
bantah-bantahan
karo
wong-wong
Ju
lan
ndunung-ndunungké
sangka
Kitab
Sutyi,
nèk
Gusti
Yésus
kuwi
Kristus.