1
Rasul
Paulus
uga
teka
nang
kuta
Dèrbé
lan
Listra.
Nang
kono
ènèng
sedulur
Kristen
sing
jenengé
Timotius.
Ibuné
Timotius
kuwi
wong
Kristen
sangka
bangsa
Ju,
nanging
bapaké
wong
Grik.
2
Kabèh
sedulur
Kristen
nang
kuta
Listra
lan
Ikonium
pada
ngerti
nèk
Timotius
kuwi
wong
apik.
3
Rasul
Paulus
kepéngin
ngejèk
Timotius
mèlu
dèkné.
Lan
jalaran
kabèh
wong
Ju
ngerti
nèk
bapaké
Timotius
kuwi
wong
Grik
lan
Timotius
ora
sunat,
mulané
dèkné
terus
nglakoni
sunat.
4
Nang
saben
kuta
sing
ditekani,
rasul
Paulus
ngomongké
bab
putusan-putusan
sing
wis
ditetepké
karo
para
rasul
lan
para
pinituwa
nang
Yérusalèm
lan
nyuwun
marang
sedulur-sedulur,
supaya
pada
netepi
putusan-putusan
kuwi.
5
Mengkono
kuwi
rasul
Paulus
ngantepké
pengandelé
sedulur-sedulur
nang
pasamuan-pasamuan
lan
wargané
saben
dina
mundak
terus.
6
Jalaran
Roh
Sutyi
ora
nglilani
rasul
Paulus
sak
kantyané
nggelarké
kabar
kabungahan
bab
Gusti
Yésus
Kristus
nang
bawah
Asia
Tyilik,
wong
telu
mau
terus
ndlajahi
bawah
Frigia
lan
Galasia.
7
Kadung
tekan
bawah
Misia,
wong-wong
terus
njajal
arep
mlebu
nang
bawah
Bitinia,
nanging
Rohé
Gusti
Yésus
ora
nglilani
kuwi.
8
Mulané
wong-wong
terus
budal
nang
kuta
Troas
liwat
bawah
Misia.
9
Nang
kuta
Troas
kono
mbenginé
kuwi
rasul
Paulus
éntuk
weweruh,
ènèng
wong
sangka
Masedonia
ngadek
tyeluk-tyeluk:
“Aku
nyuwun
kowé
pada
teka
nang
bawah
Masedonia
lan
nulungi
awaké
déwé.”
10
Sakwisé
éntuk
weweruh
kuwi
awaké
déwé
dunung
nèk
Gusti
Allah
nyeluk
awaké
déwé
kongkon
budal
nang
bawah
Masedonia
nggelarké
kabar
kabungahan
marang
wong-wong
nang
kono.
Awaké
déwé
terus
tata-tata
lan
budal
nang
bawah
Masedonia.
11
Awaké
déwé
terus
numpak
prau
lunga
sangka
kuta
Troas
arep
ngabrah
nang
pula
Samotraké.
Esuké
awaké
déwé
terus
budal
nang
kuta
Néopolis.
12
Sangka
kono
awaké
déwé
terus
nuju
arep
nang
Filipi,
kuta
sing
ndisik
déwé
nang
bawah
Masedonia.
Kuta
Filipi
kuwi
panggonané
wong
Rum.
Awaké
déwé
nginep
sedilut
nang
kono.
13
Ing
dina
sabat
awaké
déwé
metu
sangka
kutané
arep
nang
pinggir
laut,
awit
awaké
déwé
mikir
nèk
nang
kono
ènèng
panggonan
kanggo
ndedonga
marang
Gusti
Allah.
Awaké
déwé
njagong
lan
omong-omongan
karo
wong
wédok-wédok
sing
nang
kono.
14
Nang
tengahé
wong
wédok-wédok
kuwi
ènèng
siji
sing
jenengé
Lidia,
bakul
purper
sangka
kuta
Tiatira.
Lidia
kuwi
wong
sing
ngabekti
marang
Gusti
Allah,
mulané
Gusti
Allah
mbukak
atiné
supaya
dèkné
gelem
nampa
lan
pretyaya
marang
piwulangé
rasul
Paulus.
15
Lidia
sak
brayaté
terus
dibaptis.
Lidia
terus
nyuwun
marang
awaké
déwé
ngéné:
“Nèk
kowé
ngandel
tenan
nèk
aku
iki
wis
pretyaya
marang
Gusti,
mbok
hayuk
pada
nginep
nang
omahku
ta.”
Lan
jalaran
Lidia
meksa
marang
awaké
déwé,
awaké
déwé
ya
terus
budal
nang
nggoné
dèkné.
16
Ing
sakwijiné
dina,
dongé
awaké
déwé
budal
nang
sinaguk,
awaké
déwé
kepetuk
wong
wédok,
wong
slaf,
sing
dikwasani
karo
demit.
Wong
wédok
iki
marakké
wong-wong
sing
nduwé
dèkné
kuwi
dadi
sugih,
jalaran
dèkné
bisa
ngomongké
prekara-prekara
sing
bakal
klakon
ing
uripé
wong.
17
Wong
wédok
kuwi
ngetutké
rasul
Paulus
lan
awaké
déwé
karo
bengok-bengok:
“Wong-wong
iki
peladèné
Gusti
Allah
sing
gedé
déwé
kwasané.
Tekané
mbréné
arep
ngomongi
kowé
kepriyé
bisané
kowé
nampa
keslametan!”
18
Pirang-pirang
dina
suwéné
wong
wédok
mau
bengok-bengok
terus,
marakké
rasul
Paulus
nesu
banget.
Dèkné
terus
minger
lan
nundung
demité
ngomong:
“Ing
jenengé
Gusti
Yésus,
kowé
tak
tundung
metu
sangka
wong
wédok
iki!”
Sakwat
demité
metu
sangka
wong
wédok
mau.
19
Kadung
wong-wong
sing
nduwé
wong
wédoké
weruh
nèk
wis
ora
bakal
éntuk
bati
menèh
sangka
wong
wédok
kuwi,
terus
pada
nyekel
rasul
Paulus
lan
Silas.
Wong
loro
iki
disèrèt
digawa
nang
lataré
pasar
arep
dipasrahké
marang
penggedéné
kuta
kono.
20
Kadung
wis
digawa
nang
ngarepé
para
penggedéné
kuta
kono,
sing
nduwé
slaf
mau
terus
ngomong:
“Wong
loro
iki
wong
Ju
sing
nggawé
gègèr
nang
kuta
kéné.
21
Wong
loro
iki
mulangi
adat-tata-tyara
sing
séjé
karo
pernatané
awaké
déwé.
Awaké
déwé
wargané
negara
Rum
lan
ora
gelem
mèlu
adat-adat
iki!”
22
Uga
wong
pirang-pirang
pada
mèlu
nyalahké
rasul
Paulus
lan
Silas.
Para
penggedéné
kuta
terus
nyuwèk-nyuwèk
saliné
rasul
Paulus
lan
Silas
terus
ngongkon
metyuti.
23
Sakwisé
kuwi
wong
loro
mau
terus
dilebokké
nang
setrapan
lan
sing
jaga
setrapan
dipréntah,
supaya
wong
loro
kuwi
dijaga
sing
apik.
24
Jalaran
dipréntah
ngono,
mulané
sing
jaga
mau
nglebokké
rasul
Paulus
lan
Silas
nang
sèl
sing
jeru
déwé
lan
sikilé
dipasang
nang
blok
kayu.
25
Kadung
kira-kira
wis
tengah
wengi,
Paulus
lan
Silas
terus
pada
ndonga
lan
singi-singi
memuji
Gusti
Allah.
Wong
setrapan
liya-liyané
pada
ngrungokké.
26
Terus
dadakan
ènèng
lindu
gedé
sampèk
pondasiné
setrapan
kono
hoyak
lan
lawang-lawangé
pada
menga.
Ranté-ranté
sing
dienggo
ngranté
wong-wong
nang
kono
pada
utyul.
27
Sing
jaga
setrapan
terus
tangi
lan
weruh
lawang-lawangé
setrapan
pada
menga.
Mikiré
wong-wong
sing
disetrap
wis
pada
lunga
kabèh.
Wongé
terus
njikuk
pedangé
arep
matèni
dèkné
déwé.
28
Nanging
rasul
Paulus
terus
mbengok:
“Aja
matèni
awakmu
déwé!
Awaké
déwé
kabèh
ijik
nang
kéné!”
29
Sing
jaga
mau
terus
njaluk
dian
lan
mlebu
nang
njero.
Karo
ndredek
dèkné
terus
niba
nang
ngarepé
rasul
Paulus
lan
Silas.
30
Sing
jaga
terus
nggawa
rasul
Paulus
lan
Silas
metu
terus
takon:
“Bapak-bapak,
apa
sing
kudu
tak
lakoni
supaya
bisa
nampa
keslametan?”
31
Rasul
Paulus
lan
Silas
semaur:
“Pretyayaa
marang
Gusti
Yésus
lan
kowé
sak
brayatmu
bakal
nampa
keslametan!”
32
Rasul
Paulus
lan
Silas
terus
ndunung-ndunungké
bab
pituturé
Gusti
Allah
marang
sing
jaga
setrapan
mau
sak
brayaté.
33
Ing
wengi
kuwi
waé
rasul
Paulus
lan
Silas
diejèk
nang
omahé
lan
tatu-tatuné
rasul
Paulus
lan
Silas
terus
diresiki
lan
dirumati.
Sakwisé
kuwi
sing
jaga
setrapan
sak
brayaté
terus
dibaptis.
34
Rasul
Paulus
lan
Silas
terus
disuguhi
mangan.
Tukang
jaga
setrapan
mau
sak
brayaté
jan
bungah
tenan
saiki
bisa
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
35
Ing
ésuké
para
penggedéné
negara
Rum
ngongkon
sekaut
budal
nang
setrapan,
kongkon
ngomongi
nèk
rasul
Paulus
lan
Silas
kudu
dietokké.
36
Sing
jaga
setrapan
mau
terus
ngomongi
rasul
Paulus:
“Para
penggedéné
Rum
ngomong
nèk
kowé
kudu
dietokké.
Ya
kana
mlaku
sing
apik-apik!”
37
Nanging
rasul
Paulus
ngomong
karo
sekaut-sekaut
sing
nggawa
kabar
mau:
“Tanpa
dikrutu
awaké
déwé
dipetyuti
nang
ngarepé
wong
okèh,
lah
mangka
awaké
déwé
iki
wargané
negara
Rum.
Awaké
déwé
dilebokké
setrapan
lan
saiki
dikongkon
lunga
meneng-menengan
waé.
Ora
ngono!
Bèn
para
penggedéné
Rum
déwé
teka
ngetokké
awaké
déwé
iki!”
38
Sekaut-sekaut
mau
terus
ngomongké
kuwi
marang
para
penggedéné
Rum.
Kadung
krungu
nèk
rasul
Paulus
lan
Silas
kuwi
wargané
negara
Rum,
para
penggedé
mau
terus
wedi
banget.
39
Wong-wong
iki
terus
gelis-gelis
teka
nang
setrapan
lan
njaluk
ngapura.
Sakwisé
kuwi
para
penggedé
terus
nuntun
rasul
Paulus
lan
Silas
metu
sangka
setrapan
lan
nyuwun
marang
wong
loro
mau
supaya
lunga
sangka
kuta
kono.
40
Rasul
Paulus
lan
Silas
terus
marani
omahé
Lidia.
Nang
kono
pada
ketemu
karo
sedulur-sedulur
liyané.
Sakwisé
mulangi
lan
ngantepké
pengandelé
sedulur-sedulur
nang
kono,
rasul
Paulus
lan
Silas
terus
lunga
sangka
kono.