1
Para
sedulur,
sing
tak
suwun
ora
dadi
atimu
enggonku
ngomong
kaya
wong
bodo
iki.
Ya
aku
disabari
sedilut
menèh.
2
Pantyèn
aku
sumelang
tenan
bab
kowé,
kaya
enggoné
Gusti
Allah
sumelang
bab
kowé.
Kenèng
apa
aku
kok
sumelang
tenan
bab
kowé
para
sedulur?
Awit
kowé
wis
tak
gandèngké
karo
Kristus,
kaya
sakwijiné
bapak
matyangké
anaké
wédok
sing
prawan
karo
sakwijiné
wong
lanang.
3
Nanging,
wediku
nèk
kowé
sampèk
kenèng
akalé
Sétan,
kaya
ibu
Eva,
sing
diapusi
karo
ula
terus
ora
manut
marang
tembungé
Gusti
Allah.
Mengko
kowé
mbarang
sampèk
disasarké
karo
guru-guru
palsu
kuwi
terus
ora
trésna
marang
Kristus
kaya
mau-mauné
menèh,
nganggo
katrésnan
sing
tus
lan
sing
tenan.
4
Aku
sumelang,
awit
kowé
nglilani
sapa
waé
teka
nang
pasamuan
lan
mulangké
bab
Yésus,
nanging
piwulangé
wong-wong
kuwi
séjé
banget
karo
sing
tak
wulangké.
Semono
uga
kowé
gelem
nampa
roh
liyané
lan
pitutur
liyané,
sing
jaréné
kabar
kabungahan
uga.
5
Para
sedulur,
rumangsaku
aku
ora
kalah
karo
rasul-rasul
sing
mbok
anggep
rasul
gedé
kuwi.
6
Bener
aku
ora
bisa
ngomong
kaya
wong-wong
kuwi,
nanging
kuwi
ora
ngomong
nèk
aku
ora
nduwé
kaweruh.
Wujuté
ya
wis
ketara
tenan
ta
ing
tindak-tandukku
sak
kabèhé.
7
Apa
aku
salah
jalaran
tumindakku
marang
kowé
nganggo
andap-asor?
Apa
tujuanku
ora
namung
kanggo
ngangkat
kowé?
Mulané
aku
ya
ora
njaluk
bayaran
enggonku
nggelarké
pituturé
Gusti
Allah
marang
kowé.
8
Malah
pasamuan-pasamuan
liyané
sing
nyokongi
aku
suwéné
aku
ngabarké
pituturé
Kristus
nang
nggonmu.
Sasaté
aku
meres
pasamuan-pasamuan
kuwi,
supaya
aku
bisa
nulungi
kowé.
9
Suwéné
aku
nang
nggonmu
aku
ya
ora
tau
ngrusui
kowé
nèk
aku
butuh
apa-apa.
Sak
ngertiku
aku
ora
tau
njaluk
duwit
marang
sapa-sapa,
awit
sedulur-sedulur
sing
teka
sangka
Masedonia
wis
pada
nyukupi
butuhku.
Dadiné
aku
ora
tau
dadi
rengganmu
kepriyé
waé
lan
sak
terusé
ya
ora.
10
Para
sedulur,
kaya
enggoné
Kristus
tembungé
tenan,
semono
uga
sing
tak
omong
iki
tenan,
awit
Kristus
urip
ing
atiku.
Mulané
aku
wani
ngomong
nèk
nang
Akaya
ora
ènèng
wong
siji
waé
sing
bisa
ngarani
nèk
aku
goroh,
awit
aku
ora
tau
njaluk
urunan
sapa-sapa.
11
Kenèng
apa
aku
kok
ngomong
ngono
kuwi
para
sedulur?
Apa
jalaran
aku
ora
trésna
marang
kowé?
Ora
para
sedulur,
awit
Gusti
Allah
déwé
ngerti
nèk
aku
trésna
tenan
marang
kowé.
12
Lan
apa
sing
wis
tak
tindakké
arep
tak
teruské,
supaya
rasul-rasul
liyané
kuwi
ora
bisa
nemu
kelunggaran
kanggo
gemunggung
lan
ngomong
nèk
penggawéané
tunggalé
waé
karo
aku.
13
Wong-wong
kuwi
dudu
rasul-rasul
sing
kongkonané
Gusti
Allah,
nanging
rasul-rasul
sing
palsu,
sing
ngapusi.
Nganggepé
rasulé
Kristus
tenan,
nanging
wujuté
ora.
14
Kuwi
ora
nggumunké,
awit
Sétan
déwé
bisa
teka
kaya
mulékat
pepadang.
15
Mulané
ya
aja
kagèt
nèk
balané
Sétan
tekané
kaya
peladèné
kabetyikan.
Nanging
entèk-entèké
wong-wong
kuwi
bakal
nampa
setrapan
sing
tyotyok
karo
klakuané.
16
Para
sedulur,
saiki
tak
omongké
sing
tyeta
tenan:
aja
sampèk
ènèng
wong
ngira
nèk
aku
iki
wong
bodo.
Nanging
semunggoné
ènèng
wong
nganggep
aku
iki
bodo,
ya
bèn,
aku
ditampa
kaya
wong
bodo
waé,
supaya
aku
bisa
gemunggung
setitik,
niru
wong-wong
sing
bodo
kuwi.
17
Dadiné
sing
arep
tak
omong
iki
ora
sangka
tembungé
Gusti,
ora,
nanging
tembungku
déwé,
tembungé
wong
sing
diarani
bodo,
sing
ngejokké
kekuwatané
déwé.
18
Wong
okèh
pada
ngegungké
kapinterané
déwé,
aku
uga
arep
mèlu
ngono.
19
Jalaran
kowé
nganggep
kowé
déwé
pinter,
mulané
kowé
ya
nyabari
wong-wong
sing
bodo.
20
Wujuté
kowé
nyabari
sapa
waé
sing
mandori
kowé,
sing
meres
lan
sing
ngerèh
kowé.
Kowé
uga
nyabari
wong
sing
ngepal
lan
napuk
kowé.
21
Aku
isin,
awit
aku
pantyèn
ngakoni
nèk
aku
ora
nduwé
kendel
nglakoni
sing
kaya
ngono.
Nanging
senajan
ngono,
ora
namung
wong-wong
kuwi
bisa
ngegung-egungké
uripé
déwé.
Aku
ya
bisa
uga,
senajan
omongku
iki
namung
mèlu-mèlu
wong
bodo.
22
Wong-wong
kuwi
jaréné
wong
Ibrani,
aku
ya
wong
Ibrani.
Jaréné
wong
Israèl,
aku
ya
wong
Israèl.
Jaréné
turunané
Bapa
Abraham,
aku
uga
turunané
Bapa
Abraham.
23
Jaréné
peladèné
Kristus,
nanging
aku
sing
ngladèni
Kristus
ngungkul-ungkuli
wong
kuwi
kabèh.
Ora
nggumun
aku
nèk
kowé
mikir
nèk
omongku
kuwi
terus
mblarah-mblarah.
Wujuté
enggonku
nyambutgawé
aboté
ngungkuli
wong-wong
kuwi.
Enggonku
disetrap
nglabuhi
Kristus
kerepé
ya
ngungkul-ungkuli
wong-wong
kuwi.
Aku
mangan
gebuk
ngungkul-ungkuli
wong-wong
kuwi.
Aku
wis
ping
pira
mèh
mati,
ngungkul-ungkuli
wong-wong
kuwi.
24
Wis
ping
lima
aku
ngrasakké
landepé
petyut.
Aku
dipetyuti
manut
pernatané
agama
Ju
sing
diarani
“patang
puluh
kurang
siji”.
Dadiné
lima
ping
patang
puluh
kurang
siji.
25
Aku
wis
digebuki
ping
telu
karo
wong
Rum
lan
sepisan
aku
dibandemi
watu.
Sampèk
ping
telu
kapal
sing
tak
tumpaki
kelep
lan
sepisan
aku
kompal-kampul
nang
segara,
sedina-sewengi
suwéné.
26
Aku
ajek
lelungan
ngladèni
Kristus,
ngadepi
sak
wernané
alangan
nang
laut,
tukang
ngrampok,
alangan
sangka
bangsaku
déwé
wong
Ju,
alangan
sangka
bangsa
liyané,
ngadepi
alangan
nang
kuta
lan
uga
nang
wustèn,
dong-dongan
nang
segara
lan
uga
aku
ngadepi
alangan
sangka
wong-wong
sing
ngakuné
sedulur.
27
Enggonku
nyambutgawé
ya
rekasa
tenan.
Aku
kerep
ora
turu,
ora
mangan
lan
ora
ngombé,
senajan
ngelak
lan
ngelih.
Aku
kerep
kademen,
awit
ora
nduwé
sandangan.
28
Kejaba
karépotan
liya-liyané,
saben
dina
aku
tansah
mikirké
pasamuan-pasamuan
kabèh.
29
Nèk
ènèng
sedulur
krasa
ringkih,
aku
ya
mèlu
ngrasakké
ringkih,
nèk
ènèng
sedulur
nibakké
liyané
ing
dosa,
aku
ya
mèlu
krasa
jèngkèl
tenan.
30
Para
sedulur,
jalaran
aku
kepeksa
gemunggung,
aku
saiki
arep
ngegungké
prekara-prekara
sing
ngétokké
karingkihanku.
31
Gusti
Allah
Bapaké
Gusti
Yésus
sing
kudu
digunggung
slawas-lawasé,
Dèkné
ngerti
nèk
aku
ora
goroh.
32
Dongé
aku
nang
kuta
Damaskus,
gramangé
kono
mréntah
ngongkon
njaga
kutané,
jalaran
arep
nyekel
aku.
Gramang
iki
wakilé
ratu
Arétas.
33
Nanging
aku
diedunké
nganggo
kranjang
sangka
jendélané
témboké
kuta
mau.
Dadiné
aku
bisa
mrutyut
sangka
tangané
gramangé.